Δε θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία Δευτέρα που είχαμε τσιμπήσει τα ποδηλατάκια μας για να καβαλήσουμε τη καθημερινή ρουτίνα και να βάλουμε ένα σουρεάλ διάλειμμα στη φάση... Θα μου πεις και τι σημασία έχει;! Καμία... Έτσι και αλλιώς μέχρι τώρα εκεί που νομίζεις ότι η καθημερινότητα μαζί με το μικρόκοσμο σου, σε έχει καταπιεί κανονικά... Η έμφυτη ανάγκη για λίγο ποδήλατο, για να κάνουμε παρέα γίνεται το αντίδοτο απέναντι στο βιοχημικό μπέρδεμα που δημιουργείται στον εγκέφαλο μας. Αυτές οι “νίκες” μετράνε πολύ περισσότερο όταν γίνονται σε περίοδο “πολέμου”... “Ζωή... Ποδήλατο” στο δρόμο, εκεί που της αρέσει.
