Μια χειμερινή επίσκεψη στο Ρέθυμνο

   Καθώς η ποδηλατική χρονιά έκλεινε, με αρκετά χιλιόμετρα σε διάφορους προορισμούς, είτε στις διακοπές, είτε πηγαίνοντας στην δουλειά όλη την σεζόν, είτε για απλές βόλτες για το ξεμούδιασμα, ο καλός άγιος Φρυόβολος - προστάτης της ποδηλασίας - μου έστειλε μια μέρα άδεια, που μαζί με Σ/Κ και αργίες βγήκε πενθήμερο. Ο προορισμός αυτή την φορά δεν σήκωνε διαπραγμάτευση. Άλλωστε η πρόσκληση είχε γίνει εδώ και καιρό. Κι έτσι το βράδυ της Παρασκευής πήρα το Dahonaki και κατηφορίσαμε προς Πειραιά, να πάρουμε το καράβι για Κρήτη.

Χριστούγεννα. Η γιορτή του καταναλωτή.

  Τελικά τα Χριστούγεννα θα έρθουν και φέτος. Η 21/12/2012 και ώρα 13:13 πέρασε. Και ο πλανήτης είναι ακόμα ζωντανός. Οι Μάγιας 'τρόλλαραν'. Τα πρώτα συνθήματα για αυτούς έχουν ξεκινήσει ήδη να κάνουν παρέλαση στα social media. Αγαπητοί Μάγιας, να ξέρετε ότι τον πλανήτη θα τον καταστρέψουμε εμείς οι ίδιοι. Είναι -ίσως- η μόνη κατάσταση που έχουμε πάρει στα χέρια μας και θα ολοκληρώσουμε την αποστολή μας με επιτυχία. Αργά ή γρήγορα. Είμαστε αποφασισμένοι για αυτό. Προς το παρόν όμως, όπως και τα προηγούμενα 2012 χρόνια, ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε τα γενέθλια του θεανθρώπου. Γιατί είμαστε και καλοί, παραδοσιακοί χριστιανοί.

Παρά μία ώρα, μία μέρα.

   Τόσο κράτησε η κρουαζιέρα από το Πειραιά μέχρι τη Λέσβο. Δεν με πείραξε καθόλου για δύο βασικούς λόγους. Ο πρώτος ήταν ότι γουστάρω πολύ τα ταξίδια με το πλοίο, πόσο μάλλον, όταν γίνονται μέσα στο χειμώνα με καιρό καλοκαιριού. Ο δεύτερος λόγος ήταν, ότι με αυτό το τρόπο, μια ολόκληρη μέρα θητείας πέρασε και δεν άγγιξε. Άφησα πίσω το κέντρο με δυνατούς αποχαιρετισμούς, καλές γνωριμίες, όμορφες στιγμές, αρκετό προβληματισμό, ένα κιλό καραβανάδες, και μια πλάτη γυρισμένη, σε ότι μου έκανε τη μούρη ξινισμένη.

Σήμερα είναι Κυριακή...

  Η Κυριακή είναι μια ιδιαίτερη μέρα για τους περισσότερους από εμάς. Για κάποιους επειδή 'σήμερα είναι Κυριακή και πίνουμε από το πρωί'. Για κάποιους άλλους, επειδή είναι η μέρα που διεξάγεται η Ελληνική ...σούπερ λίγκα. Για άλλους, επειδή είναι η μοναδική μέρα που μπορούν να αράξουν από το μεροκάματο και να ζήσουν τη μοναδική μέρα χωρίς βάρδια. Κάποιοι άλλοι, αφιερώνουν την Κυριακή στο χόμπυ τους μιας και η πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου προσφέρει αυτή τη δυνατότητα. Την χθεσινή Κυριακή ήμουν -μαζί με κάποιους άλλους- στην τελευταία κατηγορία. Το χόμπυ? Έλα που δεν ξέρεις!! Η βόλτα? Τεράστια. Προορισμός? Το Σούνιο!!!!

Νύχτωσε απόψε νωρίς.

    Άδεια ορκωμοσίας. Με τιμητική. Αφού στη παρέλαση, μαζί με εμάς, παρέλασαν, τίγρις, ζογκλέρ, ελέφαντες και διάφορα άλλα ζώα τσι ζούγκλας. Προσφέραμε μεγάλο θέαμα και γιαυτό μας τιμήσανε με επιπλέον δύο μερούλες αράγματος.

Άλλη μία γνώριμη βόλτα...

  Σήμερα ο ουρανός με έχει μπερδέψει. Νομίζω όχι μόνο εμένα. Από τη μία πλευρά, αυτό το συνηθισμένο υπέροχο γαλάζιο που βάζει στο νου μου μια ωραία βόλτα, ήλιο και δυνατότητα για άραγμα έξω, ίσως και ρακέτα στην παραλία. Από την άλλη πλευρά, η μαυρίλα παίζει σε τόσο μεγάλο βαθμό που σκέφτεσαι ότι αν βρεθείς από κάτω της, θα αρχίσει να βρέχει και δεν θα σταματήσει ποτέ. Έτσι, είπα να μην δοκιμάσω την τύχη μου σήμερα το μεσημέρι. Τουλάχιστον μέχρι τώρα!

Ημί-ανάπαυση!

  Μια γρήγορη καλησπέρα από τη Θήβα. Ζηλεύω και ταυτόχρονα γουστάρω, με τη διαδικτυακή δραστηριότητα του μικρού γιου του κυρ Θόδωρα, και είπα να blogaro και εγώ λίγο. Πόσες φορές άλλωστε θα μου δοθεί η δυνατότητα να το κάνω μέσα από ένα στρατόπεδο;!. 

Day off και ήλιος, ευκαιρία για βόλτα

  Μπήκε ο Δεκέβρης. Καλό μήνα να έχουμε. Τελευταίος για το 2012 ...ίσως και τελευταίος για πάντα. Στις 21 θα το μάθουμε! Ο μήνας του μικρού Αλέξη, των γενεθλιών του Χριστού και των 'γιορτών', ο μήνας του 'πάει ο παλιός ο χρόνος', ο μήνας που ο Έλληνας στολίζει τη μιζέρια του με λαμπάκια στα μπαλκόνια. Πριν κάποιες μέρες είχα ένα ρεπό και για καλή μου τύχη το -σχετικά- πρωί που ξύπνησα, με μεγάλη έκπληξη είδα πως πρόκειται για μια ηλιόλουστη μέρα. Τα τελευταία 2-3 χρόνια, νοσταλγώ τον ήλιο πολύ γρήγορα. Βρισκόμαστε στην Ελλάδα, το οικόπεδο που λούζεται από ήλιο τα 2/3 του χρόνου, ίσως και παραπάνω. Παρόλα αυτά, οι τελευταίες εβδομάδες συνεφιάς, υγρασίας, βροχής μου είχαν προκαλέσει μια νοσταλγία. Σαν να είχαν περάσει 2 μήνες από την τελευταία φορά που πήρα το ποδήλατο μου και βγήκα έξω να ευχαριστηθώ την ημέρα. Κι όμως ήταν μόλις λίγες ημέρες.