Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2017

Η εορταστική εκδρομή για την 21η Δεκεμβρίου (Ράκος edition)


   Το πράγμα στήθηκε κάπως έτσι... (Συνομιλία από viber το προηγούμενο βράδυ... Χρησιμοποιήθηκε μέχρι και το γνωστό βαλιτσάκι της ΕΥΠ για την υποκλοπή.)


-Στ: Παρακολουθώ το καιρό για αύριο στο Φενεό σε 3 διαφορετικά sites...
         Δεν είναι καθόλου αισιόδοξες οι προβλέψεις
-Ρα: δλδ;!
-Στ: Δίνει χιονόπτωση όλη μέρα, 0-1 βαμούς, Συννεφιά, 97% υγρασία και κανά 5bf αέρα τo
         μεσημεράκι... Τι λές;!
-Ρα: Δε ξέρω τι να πω;! Κοίταγα και στο Ποσειδώνα συννεφιά και αέριδες βοριαδάκια
         καλά παντού τα δίνει, είναι για να κλαίς...
         Τι α κάνουμε;!
         Δε ξέρω... Εγώ είμαι οπλισμένος και στο πάμε και βλέπουμε σενάριο.
         Τα χέρια μου σκέφτομαι που θα ξυλιάσουν...
-Στ: Είναι ψιλοεπικίνδυνα ακόμα και για παγωνιά στο δρόμο
-Ρα: Είναι ναι... Λες να πάμε μέχρι Πάρνηθα και λίμνη Μπελέτση;!
-Στ: Ποια χέρια που θα ξυλιάσουν, άμα έχει 0 βαθμούς όλη μέρα αύριο 
          (και σήμερα κάτι λέει για -6), παίζει να αντικρίσουμε κάποιο παγοδρόμιο.
-Ρα: Δε ξέρουμε πως είναι η κατάσταση εκεί από πρώτο χέρι... 
         Αυτό είναι το θέμα, δε πα να έχει κρύο και να λέει για χιόνια...
         Το χιονίζει από το στρώνει έχουν μεγάλη διαφορά, 
         όπως και πάγους κτλ, κυρίως τις πρωινές ώρες για να πιάσει καλά πάγο ο δρόμος
         πρέπει ή να έχει βρέξει ή να έχει χιονίσει δυνατά το βράδυ
-Στ: Πάμε να ανέβουμε στον πούτσο μου, δεν είμαι σε φάση τώρα να εξηγώ τη λογική.
-Ρα: Τη καταλαβαίνω απόλυτα ρε, το χάρτη κοιτάω να δω κανά άλλο μοτίβο, που να    
         αποφύγουμε τα υψόμετρα και να μη το έχουμε ξανά κάνει... Κόρινθος-Ναύπλιο τι σου
         λέει;!
-Στ: 30 χιλιόμετρα βουνό... Όχι και πολύ ωραίο
-Ρα: Ναι δεν είναι και ότι καλύτερο αλλά φαίνεται ωραία η καμπάνα της υψομετρικής...
          ανέβουμε, α κατέβουμε και μετά πάλι α αναίβουμε και α κατέβουμε.
          Δε ξέρω,περισσότερο με προβληματίζει ο καιρός για αύριο παρά το δρομολόγιο.
-Στ: Μα ο καιρός είναι το μόνο ζήτημα. Δρομολόγιο έχουμε ήδη. Καλό καιρό δεν έχουμε και
          κοιτάς άλλο δρομολόγιο...
-Ρα: Κοιτάω κάτι για να αποφύγουμε το πολύ υψόμετρο μη μπλέξουμε με πάγους.
-Στ: Αν είναι δηλαδή να χωθούμε Πελοπόνησο, πάμε Δόξα.
-Ρα: Για αυτό κοιτάω άλλο δρομολόγιο... Το Κόρινθος-Ναύπλιο πάει μέχρι τα 600μ...
         Πάμε και βλέπουμε;!
-Στ: Ε, πάμε και θα το κάνουμε, τι βλέπουμε;
-Ρα: Το πολύ-πολύ αν δε βγαίνει παίρνουμε το δρόμο πίσω και πεταλιάζουμε από Κιάτο και
          επιστροφή όσο πάμε... 
          Ε τότε αφού το έχεις αποφασίσει γιατί μου κάνεις πρόλογο;!χαχαχαχαχαχαχαχα.
          Τι θες τώρα;! Να σε πιάσω από το αυτί στο επόμενο κείμενο;! Αχχαχαχαχαχα.
          Τι μου γυρώρχεσαι!;! αχαχαχαχαχαχαχαχα
-Στ: Γιατί δεν είναι καθόλου ωραίες οι συνθήκες για βόλτα. Αλλά αμά είναι αντί για τον
         Γιάννη να κάνουμε τον Γιαννάκη.
-Ρα: Τότε το αφήνουμε και το φτιάχνουμε ανάλογα το καιρό.
-Στ: Μαλακίες. Θα κάνουμε τον Γιάννη. Δηλαδή και στη λίμνη να φτάσουμε... Άμα είναι όλο
         το τοπίο γκρί και μουντό και έχει 0 βαθμούς
-Ρα: Καλά ποιοτικό άραγμα δεν έχει!
-Στ: Τι ποιότητα θα έχει το διάλλειμμα;
-Ρα: Τπτα μόνο ΚΟΜΠΑΡΣΙΛΙΚΙ είναι αυτή η βόλτα με τέτοιο καιρό! Αλλιώς περίμενε να
          τη κάνουμε τον Απρίλιο πριν φύγεις και μακάρι να φεύγω κ εγώ.
-Στ: Ε το κομπαρσιλίκι να το ευχαριστιόμαστε και λίγο. Εγώ αυτό σκέφτομαι.
-Ρα: Μαζί σου, απλά γνωρίζω ότι θα το ευχαριστηθώ όταν θα αράζουμε στα καθίσματα του           προαστιακού για την επιστροφή.
-Στ: Το να βγει κουτσά στραβά η βόλτα χωρίς ποιότητα από τοπίο και άραγμα, τι να
          μας πει;
-Ρα: Οκ, μαζί σου. Άρα τι κάνουμε αύριο;! (Εδώ του έχω στείλει λινκ με φωτογραφίες από
          τη λίμνη Δόξα με χιόνια)
           Λοιπόν άκου τι σκέφτηκα σαν τελική λύση...
           Βρίσκουμε το τηλ από κάποιο ξενώνα που υπάρχει στη λίμνη... 
          Τους παίρνω τηλ και τους εξηγώ τι παίζει και ότι θέλουμε απλά να μας πουν τι γίνεται
           στο μέρος... 
           Καλά τα λένε τα site για το καιρό αλλά κάποιες φορές τα πιάνουν άλλες πάλι όχι...
         Ο καιρός είναι χαοτικό σύστημα...
-Στ: Γαμάνε οι φωτογραφίες γαμώ το χριστό!
-Ρα: Το ξέρω... Γιαυτό στα λέω... Σκέφτηκα αρκετά πριν στο στείλω το λι...
-Στ: Πήρα τηλέφωνο σε έναν ξενώνα
-Ρα: Λέγε...
-Στ: Πάμε λίμνη Δόξα. Ακόμα μόνο στα ψηλά έχουν χιόνια τα βουνά. Δεν είναι μπουκωμένο
         στα χιόνια το μέρος.
-Ρα: Μίλησες όντως;!
-Στ: Να πείς ότι θα είναι όλα παγωμένα. Ναι ρε
-Ρα: Κάνε κουμάντα να κοιμηθείς από εμένα το βράδυ.


   Είναι αυτό το μικρό-μεγάλο όνειρο που μας βάζει στη πρίζα... Ίσως κάποια μέρα να πάρουμε την απόφαση να τα παρατήσουμε όλα και να βαλθούμε να γυρίσουμε το κόσμο με το ποδήλατο. Ένα μικρό-μεγάλο όνειρο που αρκετοί άνθρωποι το έχουν κάνει πραγματικότητα και άλλοι τόσοι βρίσκονται ήδη στο δρόμο. 
   Όσο περισσότερο επιδιώκεις να έρχεσαι αντιμέτωπος με καταστάσεις, τόσο πιο σωστά προετοιμάζεσαι  για τη στιγμή που θα σου τύχουν. Αυτή τη ποδηλατάδα πίεσα με το τρόπο μου να γίνει από προσωπικό μου καπρίτσιο. Έτσι γιατί όταν αφήνω τη σκέψη μου να μη πατάει στη γη σκέφτομαι αυτό το ταξίδι γύρω από τη γη και στο μυαλό μου οι ντοπαμίνες στήνουν πάρτι στη Σαμοθράκη. Ήθελα να μάθω και να δω από πρώτο χέρι πως είναι να κάνεις ποδήλατο σε παγωμένες θερμοκρασίες. Στο ταξίδι γύρω από τη γη, πολύ πιθανόν να βρεθούμε σε τέτοιες συνθήκες, -Αν το επιλέξουμε-, μπορεί όμως και απλά να μας τύχουν. Ας έχεις μια ιδέα. Ας ζήσεις μια μικρή περιπέτεια. Δεν είχα όρεξη να βγω για βόλτα... Είχα όρεξη να ζήσω μια μικρή περιπέτεια. Αυτή είναι η διαφορά. Ο Σταύρος από την άλλη, θα γκρινιάξει λίγο, αφού πάντα μιλάει βάσει μιας σωστής λογικής, αλλά όπως και να έχει το πράγμα το αλάνι μου δεν κωλώνει. 

   Πόνεσε πολύ η απόφαση της επιστροφής πριν ακόμα φτάσουμε έστω στη λίμνη. Δε γινόταν αλλιώς. Η φύση είχε πάρει τις αποφάσεις της και σε καμιά περίπτωση δεν διανοήθηκα να της σηκώσω το ποδηλατικό μου ανάστημά. Η ποδηλατάδα κάτω από τόσο πρωτόγνωρες συνθήκες για την εμπειρία που έχουμε, ήταν πετυχημένη. Ήταν μια βόλτα που έβαλε για τα καλά το πνεύμα, μαζί με το μυαλό και το σώμα να δουλέψουν σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή, και πραγματικά το συναίσθημα που βγαίνει όταν αυτό το σύστημα γίνει λειτουργικό είναι κάτι το πολύ όμορφο. Είναι ένα πολύ σπουδαίο μάθημα που παίρνεις από πρώτο χέρι και μπορείς να το βάλεις κάβα, να το χρησιμοποιήσεις και για καταστάσεις άσχετες, πέραν μιας βόλτας με το ποδήλατο.

   Τα πιο έντονα συναισθήματα αυτής της βόλτας, ήταν πρώτο και καλύτερο αυτό που ξεπετάχτηκε τη στιγμή που έπρεπε να πάρουμε την απόφαση της επιστροφής. Βρισκόμασταν μέσα σε ένα μαγευτικό τοπίο στο βουνό, τίγκα στο έλατο, μέσα στην απόλυτη ησυχία, να πέφτει πυκνό χιόνι και στα αυτιά σου να ακούγονται από μακριά οι Σειρήνες που σε καλούν στη λίμνη. Για όσο αφέθηκα ευάλωτος σε αυτό το πειρασμό, μια δυνατή έλξη αισθανόμουν, στην οποία ήμουν πρόθυμος να υποκύψω αφήνοντας απλά τον Ζιντάν να ρολάρει στο κατηφορικό οδόστρωμα. Αυτό που με κράτησε, ήταν κάποια μιλισεκόντ πριν πάρω την απόφαση να τσουλίσω μέχρι τη λίμνη, ένας συνειδητοποιημένος φόβος. Τα πράγματα πλέον από εδώ και πέρα γίνονται τελείως άγνωστα. Βουτάς μέσα στο βουνό έρμαιο στο καιρό. Το ένστικτο μίλησε και εγώ απλά το άκουσα. Δεύτερο υπεργαμάτο συναίσθημα ήταν κλασικά η κατηφόρα θανάτου στο τέλος της διαδρομής που θα μας ξέρναγε στο Κιάτο. Ρούφηγμα μαύρης τρύπας. Αισθήσεις στη μέγιστη δυνατή εγρήγορση... Όσο γύρω σου αρχίζουν να παγώνουν τα πάντα. Τέλος, το κατούρημα στο χιόνι!

"Πυρετός στα προάστια πιστοί στο ραντεβού βγήκαμε έξω από τη πόλη το έχω ανάγκη αφού, το κεφάλι μου βαρύ κάτι με τρώει είμαι χου..."

Κουλούρια και λουκουμάδες... Με τον ένα!


Χωμένος μέσα στα αμπέλια που λίγους μήνες πριν ήταν υπεύθυνα για κάποια καινούρια σοδειά κρασιού... Τσίπουρου.


Μέχρι και το αστέρι κοντεύει να παγώσει.


Ομορφίες


Ομορφιές 2



Ο ορισμός του B/W photography κυρία μου!

Σκαλίζει το κινητάκι του... Η ώρα των κρίσιμων αποφάσεων πλησιάζει.


"ΑΕΚΑΡΑ... Σε χιόνια και βροχές... Σε δύσκολες στιγμές..." 
9-11 για πάντα στις καρδιές μας


Η λίμνη... Στυμφαλία... "Ντόοοοινγκ!"






Τι άλλο θέλετε πια;!

Λαέ θυμήσου το χώμα που πατάς... 
Αφιερωμένο.

Τόλαρε στην υγεία σου φίλε!
Τσιπουράκι κερασμένο για το όκρυ... Όχι που θα το αφήναμε.


Η δοκιμασία...


Υ.Γ.1 20/2/2017 κλείνουμε 5 χρόνια "Ζωή... Ποδήλατο". Τι στο πούτσο να κάνουμε;! Πέφτει και Δευτέρα...
Υ.Γ.2 Καλή χρονιά σε όλους/ες και ελπίζω το 2017 να σας βρει άπαντες με τα "ποδήλατα" σας.

3 σχόλια:

  1. Τελικά η εικόνα κάποιες φορές είναι παραπάνω από χίλιες λέξεις.
    Έκλαψα με το βίντεο. Αυτή η φάση που δεν ξέρω πότε τραβάς και πότε όχι κάνει το βίντεο απρόσμενο μέχρι και για εμένα που είμαι εκεί!
    'Ζεστάθηκε το κοκαλάκι μου!'
    χαχαχαχαχαχχα!!!!

    Καλή χρονιά σε όλους και όλες!! Μόνο τα καλύτερα, παιδιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος2/1/17 20:55

    Καλή χρονιά ρε μάγκες, πάντα τέτοια !
    Το βιντεάκι φοβερό ! Τόλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. SisterOfMercy12/1/17 14:36

    Κανένα σχόλιο για το ανδραγάθημα. Δεν υπάρχουν οι λέξεις.
    Υπέροχες φωτο, Ράκο! Εύγε!

    ΥΓ Εύγε Σταύρο που τον αντέχεις κι αυτόν και τις ιδέες του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή