Αποστολή Πετάλι: Ότι αρπάξει ο κώλος μας!

  Ο Μάρτιος τελειώνει και ακόμα αναζητείται η Άνοιξη, πέρα από κάποιες αναλαμπές καλοκαιρίας. Έχει μουλιάσει το κοκκαλάκι μας από τη βροχή. Ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά που κάνουν την ζωή ακόμα ανεκτή στο Γιουνανιστάν είναι ο καιρός. Άμα σταματήσει να βοηθάει και αυτός, δεν μας βλέπω να την βγάζουμε καθαρή. Τις τελευταίες 2 μέρες, έβαλε ένα χεράκι.

Γράμμα από το ποδήλατο

  Αγαπητέ Ψηλέ...

   Πάνε τρία χρόνια από τότε που αποφάσισες με τον Σπυράκο να φτιάξετε το blog σας για να μοιράζεστε και με άλλους τις εικόνες και τις στιγμές που σας προσφέρουμε απλόχερα. Σήμερα θα γράψω ένα κείμενο κι εγώ, το ποδήλατο σου. Η Νταλίκα. Εκπροσωπώντας και τον -αραγμένο στο χωριό- Τσε και τον Ζιντάν. Και πολλά άλλα ποδήλατα.

10.949 μέρες

   Περνάει ο καιρός. Σε λίγες ώρες θα κλείσουμε το μάτι στα 29 και θα το ανοίξουμε στα 30 χρόνια μας. Τι πλάκα που έχει. Νομίζω όλοι έχουμε κάποιες στιγμές τις οποίες τις έχουμε ονομάσει ως αποτύπωμα, σημείωμα... Στο χρόνο... Κάπως έτσι;! Εγώ τις έχω ονομάσει "Συναισθηματογραφία". Είναι εκείνες οι καταστάσεις όταν σε σπρώχνει η συναισθηματική ολοκλήρωση, που ότι και να κάνεις όπου και να είσαι αποφασίζεις και λες εγώ αυτή τη στιγμή που ζω τώρα θα τη θυμάμαι για πάντα.

Θα 'ναι... σαν να μπαίνει η Άνοιξη!!

  Βρισκόμαστε στην περίοδο που συγκρούονται οι ατάκες οι οποίες συνοδεύουν τον μήνα που πέρασε, καθώς και αυτόν που τρέχει. Ο Φλεβάρης κι αν 'φλεβίσει'... καλοκαίρι θα μυρίσει! Από την άλλη, Μάρτης, γδάρτης και παλουκοκαύτης! Θέλουμε να πιστεύουμε την ατάκα του Φλεβάρη αλλά δεν γίνεται να μη λάβουμε υπ' όψην ότι έχουμε δει τα χειρότερα κρύα τον Μάρτιο. Προς το παρόν πηγαίνουμε καλά και όπως σκάνε τα πρώτα ανθάκια στα δέντρα, έσκασε και το νέο κείμενο στο blog. Για πάμε να δούμε....