Η πρώτη και τελευταία για φέτος! (Ράκος edition)

   Πρώτη και τελευταία... Όπως τα λέει ο τίτλος. Δηλαδή η πρώτη και τελευταία μας βόλτα για τη ποδηλατική μας σεζόν. Δε βαρεθήκαμε το πετάλι, όχι... Δε μπουχτίσαμε από τα χιλιόμετρα, σίγουρα όχι... Δεν αλλάξανε τα γούστα μας και αντικαταστήσαμε το ποδήλατο με κάτι άλλο, δεν παίζει... Ούτε με το Σταύρο τσακωθήκαμε και δε μιλιόμαστε πια. Το πλήρωμα του χρόνου θα έλεγε κάποιος/α, φυσικά επακόλουθα των επιλογών μας ίσως, η σωματική καταπόνηση, παίζει και αυτό... Είναι κάποιες από τις βασικές αιτίες της ποδηλατικής απραξίας.

Η πρώτη και τελευταία για φέτος!

   Το 'φέτος' είναι κάπως σχετικό μιας και η ροή της δικής μου -και όχι μόνο- ζωής τοποθετεί την αρχή και το τέλος του χρόνου σε διαφορετικά σημεία. Η χρονιά τελειώνει όταν φεύγω για σεζόν. Και ξεκινάει όταν τελειώνω τη σεζόν. Χρονιά με διάρκεια 3-4 μηνών. Κατόρθωμα, δεν το λες σε καμία περίπτωση. 

Η χρονιά λοιπόν βρίσκεται σχεδόν στις καθυστερήσεις και η ερασιτεχνική αθλητική ομάδα Ζωή Ποδήλατο δεν έχει σκοράρει μία βόλτα από αυτές που λατρεύει να αγαπάει. Θα ήταν δυνατόν να τελειώσει μια χρονιά με απόλυτη ποδηλατική απραξία; Όχι. Τουλάχιστον, όχι ακόμα. Δεν το διαπραγματεύομαι καν. Φαίνεται ότι δεν το διαπραγματεύεται ούτε ο Ράκος. Έτσι, κάτω από την ασφυκτική -πλέον- πίεση του χρόνου, το κανόνισμα θα γίνει πολύ σβέλτα. Πάμε, λοιπόν!