Και ξανά προς τη -λίμνη- Δόξα τραβούν (Ράκος edition)

   Είναι Σαββάτο ξημερώματα κοντά στις 04:17. Βρίσκομαι μέσα σε ένα Mercedes Vito στη θέση του οδηγού έξω από τις "Αναχωρήσεις" του Ελ.Βελ, ξύπνιος -Όχι μέσα στα όνειρα κάποιων άλλων- από τις 08:00 και κρατώντας ένα 50ρικο στα χέρια, μπουρμπούρι από τη κυρία A.R. Στις 06:00 πρέπει να βρίσκομαι στο τελευταίο βαγόνι του Κεραμεικού. Έκει έχει δοθεί το ραντεβού με το μικρό yo, ώστε να ανέβουμε παρεού μέχρι Δουκ. Πλακ. και να πάρουμε το προαστιακό μέχρι Κιάτο. Σκέφτομαι για λίγο... 

Και ξανά προς τη -λίμνη- Δόξα τραβούν

  Ήταν τον περασμένο Δεκέμβρη στις 21 του μήνα, όπου στον χάρτη, το δάχτυλό μας είχε πέσει πάνω στη λίμνη Δόξα για να γίνει η ποδηλατάδα-γιορτή για το θερινό ηλιοστάσιο. Λόγω ακραίων συνθηκών όπου έκαναν την κατάσταση επικίνδυνη είχαμε αποφασίσει να επιστρέψουμε χωρίς να φτάσουμε ποτέ στη λίμνη. Το να μη φτάσουμε στον προορισμό μας ήταν κάτι που δεν μας είχε συμβεί ποτέ μέχρι τότε. Στο βίντεο εκείνης της βόλτας είχαμε πει ότι επιφυλασσόμαστε για τη λίμνη Δόξα. Και να που ήρθαν έτσι τα πράγματα και πήγαμε στη λίμνη Δόξα στην τελευταία μου τιτάνια ποδηλατάδα πριν από το επαγγελματικό erasmus.