Βόλτα με τους rookies στο εξοχικό. (Ράκος edition)

   Δε ξέρω τι έχει σημασία να γράψω για αυτή τη βόλτα. Ίσως καλύτερα θα ήταν να διάβαζα ένα κείμενο από τα παιδιά, Νικόλα και Διονύση. Φταίει από την άλλη και ο Σταύρος που πλέον μου δένει τα χέρια κόμπο αφού το ότι γράφει με καλύπτει σε ποσοστό πάνω από 80%.

Μέσα από αυτή τη βόλτα νομίζω και εγώ και ο ψηλός ξανά γίναμε πάλι σχολιαρόπαιδα στις πρώτες μέρες του σχολικού έτους.

Βόλτα με τους rookies στο εξοχικό...

  Έντονη ποδηλατική δραστηριότητα λίγο πριν το 2016 αποτελέσει παρελθόν. Πριν -καλά καλά- καταλαγιάσουν τα κρυοπαγήματα από τα τελευταία κατορθώματα στην προσπάθεια μας να επισκεφθούμε τη λίμνη Δόξα, η ερασιτεχνική αθλητική ομάδα Ζωή... Ποδήλατο βρίσκεται και πάλι στο δρόμο για μία ακόμα εμπειρία. Αυτή τη φορά η ομάδα δεν αποτελείται από τους συνήθεις ύποπτους. Αυτή τη φορά η ομάδα αποτελείται από 4 παίχτες. Οι 2 είναι πρωτοεμφανιζόμενοι στο παιχνίδι. Θα τους βάλουμε στο κλίμα με μία επίσκεψη στο 'εξοχικό'. Την Αίγινα δηλαδή.

Η εορταστική τελετή για την 21η (?) Δεκεμβρίου

  Αυτή τη φορά δεν χρειαζόταν να είναι Δευτέρα. Άλλωστε και η Δευτέρα είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες για εμάς. Δεν είναι η ...Κυριακή της ερασιτεχνικής αθλητικής ομάδας Ζωή... Ποδήλατο. Αυτή τη φορά σημασία είχε η ημερομηνία. Ότι μέρα και να ήταν. 21 Δεκέμβρη. Το χειμερινό ηλιοστάσιο. Η μεγαλύτερη σε διάρκεια νύχτα του έτους. Από αύριο, η μέρα όλο και θα μεγαλώνει. Αυτό -για εμάς- αποτελεί χαρμόσυνο νέο. Σε τέτοιο βαθμό που το γιορτάζουμε. Πέρσι είμασταν οι Αρχαίοι Χασομέριοι και αποχαιρετήσαμε την 21η Δεκέμβρη από την Αίγινα. Φέτος; Ας το πάρουμε από την αρχή...

Αποστολή 19/11: Το απόλυτο ποδηλατικό κομπαρσιλίκι (Ράκος edition)

   Τετάρτη βράδυ στα μισά του Νοέμβρη. Βρίσκομαι στη πόλη Cienfuegos. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι μετά από μια γεμάτη μέρα σουλάτσου σε μια καινούρια πάλι για εμάς, γειτονιά, πόλη, μέρος… . Το μυαλό μου και η ψυχή μου βασανίζονται από τις 100 φωτιές που έχουν ανάψει μέσα μου.

Αποστολή 19/11: Το απόλυτο ποδηλατικό κομπαρσιλίκι

   Μετά από μία πολύ κουραστική καλοκαιρινή σεζόν, βρισκόμαστε στη χρονική περίοδο όπου απολαμβάνουμε αυτά που σπέρναμε όλο το καλοκαίρι. Είναι η περίοδος όπου μπορούμε να κάνουμε διακοπές. Και επειδή είμαστε λάτρεις του καλοκαιριού έπρεπε να βρούμε καλοκαίρι μέσα στον Νοέμβρη. Κάπως έτσι βρεθήκαμε στην Κούβα.

   Σε αυτό το κείμενο δεν θα αναλυθούν οι διακοπές στην Κούβα. Εδώ δεν είναι Lonely Planet για να συντάξουμε τουριστικό οδηγό. Εδώ η ζωή …είναι ποδήλατο.

Σα να μη πέρασε μια Δευτέρα (Μέρος 2ο)

   Πάμε λίγες μέρες πίσω...

   Αρχές Οκτώβρη με βρίσκουν σε κατάσταση κλεισίματος της κουζίνας του μαγαζιού που εργάζομαι. Τα μαγειριλίκια έχουν δώσει τη θέση τους στο ατελείωτο καθάρισμα, το οποίο με έχει πάνω σε μια σκάλα, φασκιωμένο με τη μπλούζα μου, μια αυτοσχέδια μάσκα από βαμβάκι και λίγο νερό, τυλιγμένα τα χέρια μου με κάτι παλιό πανιά και να τρίβω με καυστικά νίτρα τις φούσκες της κουζίνας για να καθαρίσουν από ξεραμένα λίπη και λάδια ετών... Στα αυτιά μου το mp3 δίνει το beat που χρειάζομαι ώστε όλα τα σταυροκάντιλα που ρίχνω να πατάνε πάνω του...

Σα να μην πέρασε μια Δευτέρα....

  Γεια σας παιδιά!!! Καλή χρονιά να έχουμε! Όλα δείχνουν πως το φαινόμενο της Δευτέρας θα συνεχιστεί και φέτος, αρχής γενομένης από σήμερα. Συνεπείς-ίσως και πέρα από κάθε φαντασία- στο πλάνο των γούστων μας, σήμερα είχαμε αγιασμό. Οι σουρεάλ καταστάσεις και τα κομπαρσιλίκια ξεκινούν με αυτό εδώ το κείμενο... Κάπου εδώ θα ήθελα να σας θυμίσω: Της Δευτέρας θα της γαμάμε τη μάνα!!

Ο Ράκος το σκασε...

Το βλέπεις εκείνο το βουνό...

   Έχει μπει καλοκαιράκι πλέον ξεκάθαρα. Οι μέρες στην Αθήνα τσουλάνε με μια γαμημένη αναμονή που μου τη σπάει πολύ. Περιμένω και εγώ τέλος Ιούνη αρχές Ιούλη να πάρω τη σειρά μου και να φύγω για το καλοκαιρινό μεροκάματο, αλλά... Υπάρχει ένα μεγάλο «αλλά». Για που;! Για ποιόν/α και για πόσα;!

Αυτά... Άντε γιατί έχουμε και δουλειές!

   Κοντεύει να περάσει ένας μήνας από τη τελευταία ποδηλατάδα μας για φέτος. Ο μικρός γιος βρίσκεται ήδη στη Κρήτη -χωρίς τη Νταλίκα!- και έχει ξεκινήσει τη σεζόν, Ο Ράκος παραμένει -για λίγο ακόμα-, Αθήνα και έχει βγάλει τον Ζιντάν στη δουλειά!

Ο πρώτος κατεργάρης στον πάγκο του!

  Η συνήθεια -που σε καμία περίπτωση δεν- έγινε λατρεία. Έγινε όμως μια επιλογή για να έχω λεφτά να επιβιώνω. Έφτασε και πάλι ο καιρός. Πέμπτο συνεχόμενο καλοκαίρι στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης. Εισαγωγή και πάλι στο ίδρυμα. Ο προαυλισμός μου τελείωσε. Ο φετινός ποδηλατικός χειμώνας ήταν πολύ δυνατός. Οι εκδρομές της Δευτέρας είναι η συνήθεια που έγινε λατρεία στην πραγματικότητα. Είναι το τελευταίο 'χτύπημα' από το ποδηλατικό δίδυμο πριν την -ποδηλατική- χειμερία νάρκη μου. Προορισμός μας για την τελευταία Δευτέρα... κάπου στο Λουτράκι! Πάμε!!!

3ο έτος...!

   Υπάρχουν διάφοροι λόγοι και αφορμές ώστε να χώσω τα πράγματα που χρειάζομαι μέσα στο backpack και να τη κάνω από τη καθημερινότητά μου για κάποιες μέρες. Οι αιτίες για ένα ταξίδι ξεκινάνε από καθαρά τουριστική φάση και μπορεί να καταλήξει σε ταξίδια ειδικού σκοπού. Ο κοινός παρονομαστής είναι ότι αυτή η ταξιδιάρα ψυχή προς το παρόν καλά κρατεί και δε λέει να σβήσει. Καλό αυτό, το κρατάμε!

Καλοκαίρι, ποδήλατο και θάλασσα...

  Όσο και να μη μου άρεσε αυτό το μικρό χειμωνιάτικο διάστημα μέσα στον Μάρτιο, δεν μπορώ να πω σε καμία περίπτωση ότι έχω παράπονα από τον φετινό χειμώνα σε επίπεδο καιρικών συνθηκών. Ο Μάρτης σε γενικές γραμμές ήταν όντως γδάρτης. Τις τελευταίες μέρες μας πήγε λίγο καλύτερα, ο Ράκος όμως έλειπε από εδώ κι από εκεί για διάφορους λόγους. Εγώ είχα μείνει πίσω και ...έκανα ποδήλατο.

«Τι θα κάνει ο κύριος στη κυρία;!»

   Ξημερώματα Κυριακής με βρίσκω να σουλατσάρω στη Κηφισιάς με κατεύθυνση προς... Κηφισιά!. Κανένα πρόβλημα μέχρι εδώ. Είχα φύγει από Χαλάνδρι για επιστροφή στον εξωτικό Κολωνό, εδώ είναι το πρόβλημα. Η απώλεια προσανατολισμού μου, είναι μεγάλη και ύψωσε την εις τη «ν» -(απώλεια προσανατολισμού μου)^ν- , όταν έχει προηγηθεί ένα βράδυ Αστυκρεπάλαιας. Σταματάω καμιά 300ρια μέτρα από το σταθμό της Κηφισιάς, -Αφού πλέον έχω παρατηρήσει ότι κάνω πετάλι αντί να τσουλάω και τα κακόγουστα κτήρια του τέρατος αρχιτεκτονικής Λάμπη Γκοβού έχουν σταματήσει να κοσμούν τη λεωφόρο- και με μαλώνω σε έντονο ύφος.

Το -χαμένο- ραντεβού με την Πυθία στις 29 Φεβρουαρίου

  Ο ποδηλατικός νόμος του φετινού χειμώνα έχει πλέον εδραιωθεί για τα καλά. Της Δευτέρας, θα της γα$*%#( τη μάνα! Όλες οι δυνατές εκδρομές θα γίνουν Δευτέρα. Έτσι, για να την σπάμε στην ημερολογιακή ρουτίνα. Δεν πρέπει να είχαν περάσει 2 ημέρες από την επιστροφή μας από τον Περιοδεύων Θίασο και ήδη είχαμε σκεφτεί την επόμενη βόλτα. Το σήκωνε και η συγκυρία. Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου, την παραπανίσια ημέρα του δίσεκτου έτους, έπρεπε να πάμε στο μαντείο των Δελφών να πάρουμε τον χρησμό! Την ίδια ανάγκη με εμάς ένιωσε και ο Αλέκος κι έτσι έκανε την παρθενική του εμφάνιση σε τιτάνια ποδηλατάδα!

Περιοδεύων Θίασος!!! (Μέρος 2ο)

  

   Το να πετάς τις τρέλες σου και να βρίσκεις καπάκι πρόθυμους ανθρώπους να τις ακολουθήσουν, όπως καταλαβαίνεις, αυτή η πράξη κάνει πολύ καλό στη φάση -Βλέπε Pirate Tour-. Το να φτιάχνεις φανταστικές ιστορίες με το μυαλό σου τις οποίες να βλέπεις να γίνονται κατά κάποιο τρόπο έργο δίνει τον ρεαλισμό που χρειάζεται ο σουρεαλισμός για να υπάρξει.

Περιοδεύων Θίασος!!!

  Ημερολογιακά, βρισκόμαστε στο αποκορύφωμα του χειμώνα. Στην πραγματικότητα, τις τελευταίες μέρες λίγα πράγματα θυμίζουν χειμώνα. Θερμοκρασίες μέχρι και 19 βαθμούς Κελσίου. Τα μποφόρ κολλημένα επίμονα σε τιμές από ένα έως τρία -στη χειρότερη. Οι παραπάνω τιμές μπορούν να ονομαστούν και 'ιδανικές συνθήκες' για ποδήλατο. Θέλουμε να κάνουμε μια μεγάλη βόλτα. Ικανοποιούμε τις 2 νέες συνθήκες που φαίνονται να γίνονται ικανές και αναγκαίες για τις μεγάλες βόλτες μας. Να είναι Δευτέρα και ο προορισμός να περιλαμβάνει κάποιον αρχαίο χώρο. Και έτσι, καταλήξαμε. Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου παίρνουμε τα ποδήλατα μας και πάμε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου!