Πάμε λίγες μέρες πίσω...
Αρχές Οκτώβρη με βρίσκουν σε κατάσταση κλεισίματος της κουζίνας του μαγαζιού που εργάζομαι. Τα μαγειριλίκια έχουν δώσει τη θέση τους στο ατελείωτο καθάρισμα, το οποίο με έχει πάνω σε μια σκάλα, φασκιωμένο με τη μπλούζα μου, μια αυτοσχέδια μάσκα από βαμβάκι και λίγο νερό, τυλιγμένα τα χέρια μου με κάτι παλιό πανιά και να τρίβω με καυστικά νίτρα τις φούσκες της κουζίνας για να καθαρίσουν από ξεραμένα λίπη και λάδια ετών... Στα αυτιά μου το mp3 δίνει το beat που χρειάζομαι ώστε όλα τα σταυροκάντιλα που ρίχνω να πατάνε πάνω του...
