Το σάρωμα του Λασιθίου συνεχίζεται...

Τον Αύγουστο που μας πέρασε, βγαίνοντας να κάνω το καλοκαιρινό ποδηλατικό tour, ο σκοπός μου ήταν να πάρω περιμετρικά και -όσο γίνεται- παραθαλάσσια όλο το νομό Λασιθίου. Ένα μικρό κομμάτι είχε μείνει εκτός σχεδιασμού. Ήταν το βόρειο μέρος του νομού και είχα επιλέξει να μην προσθέσω άλλη μια μέρα στο πετάλι σκεπτόμενος πως στη βόρεια πλευρά της Κρήτης οι άνεμοι συνήθως γαμούν και δέρνουν εκείνη την εποχή. Ήταν θέμα χρόνου να κάνω αυτή την υπέροχη βόλτα. Και το πλήρωμα του χρόνου ήρθε σήμερα. Η επιλογή της ημέρας δεν είχε ...σκοπό επετείου αλλά βλέποντας το ημερολόγιο συνειδητοποίησα ότι ακριβώς πριν από ένα χρόνο είχε πάρει σάρκα και οστά το απόλυτο ποδηλατικό κομπαρσιλίκι στα βουνά -και όχι μόνο- της Κούβας. 

Ο ψηλός πήρε τα βουνά...

  Στην κλεψύδρα που μετρά τον χρόνο διαμονής μου στην Κρήτη, πέφτουν πια οι τελευταίοι κόκοι. Ήταν σίγουρο ότι τις μέρες που θα περνούσα εδώ χωρίς να δουλέψω θα έπεφτε πολύ πετάλι. Να μπορέσω να δω όσα περισσότερα τοπία μπορώ από αυτόν τον πανέμορφο τόπο. Και όχι μόνο για αυτό αλλά και για να βελτιώσω όσο μπορώ το επίπεδο της ψυχικής μου υγείας. Μόλις λίγες μέρες πριν, πήρα άλλη μια απόδειξη ότι μια δυνατή βόλτα με το ποδήλατο εξαγνίζει την ψυχή μου και καθαρίζει το μυαλό μου. Είναι ευτυχία να καταφέρνεις αυτά τα πράγματα με έναν τόσο απλό τρόπο. Κάνοντας πετάλι και απολαμβάνοντας τον τόπο.

Ένας χρόνος μετά...

   Ενας χρόνος μετά...

   Τέτοιες μέρες τέτοια περίδο ένα χρόνο πριν ζούσα και δούλευα σε ένα αγαπημένο μου τόπο. Στο μέρος που την 1 Οκτωβρίου σηκώθηκα πρωί να πάω στη δουλειά μου βαριεστημένος και σχεδόν αγανακτησμένος από την αηδία και λίγο πριν προλάβω να πάθω κατάθλιψη, γαμώ το μεροκάματό μου, σκέφτηκα, "Έλα μωρέ μαλάκα τι πας να γκρινιάξεις... Μπήκε ο Οκτώβρης και ξυπνάς και κοιμάσαι στην Αμοργό.".