Ζει ανάμεσά μας...

      Ο χρόνος δύσκολα θα περισσεύει και πολύ εύκολα θα χάνεται. Είναι όμως δεδομένο ότι περνάει πάντα με την ίδια συχνότητα. Έτσι ήταν και φυσικά θα είναι, για όλους όσους έχουμε αποφασίσει να ζούμε σε κάτι που ονομάζεται «ΜεγαλούΠΟΛΗ».

 

(Καπάκια μουσική γιατί το άρθρο είναι μεγάλο και η κομματάρα φοβερή!)

          Μεγάλη εξάρτηση όλο αυτό το κυνήγι του χωροχρόνου στη πόλη και όσα σχέδια να κάνεις για απεξάρτηση, καταλήγεις τις περισσότερες φορές, μέσα από τα λογικά σου επιχειρήματα, στο πόσο εθισμένος είσαι από όλη αυτή τη διαδικασία, που ξετυλίγεται, για παράδειγμα στην Αθήνα.

        Έτσι και εμείς... Είμαστε τα παιδιά της πόλης. Γέννημα θρέμμα αυτής της βίαιης επιρροής του χώρου σε συνάρτηση με το χρόνο. Ένα σύστημα το οποίο δημιουργεί μια διάσταση μέσα στη οποία αλλοιώνονται τα πάντα. Ένα από τα πρώτα πράγματα που επηρεάζεται είναι οι μεταξύ μας σχέσεις -γαμήσαμε στη πρωτοτυπία έτσι;!-. Πως πάει το πράγμα, με άμεσο τρόπο, δεν είμαι ο μόνος νομίζω που νοιώθει και πιστεύει πως η κοινωνικοεπικοινωνιακή μανέστρα, χαλάει από αυτό που λέμε «ΣΝΟΜΠ».

     Τι είναι το «ΣΝΟΜΠ»; Που κατοικεί; Που συχνάζει; Που πάει διακοπές το καλοκαίρι; Που βγαίνει για ποτό το βράδυ και για καφέ το απόγευμα; Είναι κάποιο είδος γενετικής ανωμαλίας; Είναι κάποιος ιός που προσβάλει ανθρώπους και διαχέεται μέσα στη πόλη σα τη πανούκλα; Και αν είναι κάτι τέτοιο, τι συμπτώματα έχει; Γιατρεύεται; Χρειάζεται να γιατρευτεί; Ενοχλεί; Είναι επικίνδυνο; Έχει κάποια συγκεκριμένη θέση στον πίνακα του ΕΟΦ για τις καρκινογόνες, εξαρτησιογόνες ουσίες; Θέλει κέρμα για να δουλέψει; Δεν θέλει κέρμα για να δουλέψει;! Έχει κάποια προτίμηση σε πολιτικοποιημένους, απολιτικοποίητους; Σε οπαδούς ή φιλάθλους;! Σε μουσικόφιλους/ες ή θεατρόφιλους/ες; Σε ψηλούς/ες ή κοντούς/ες; Σε αδύνατους/ες ή χοντρούς/ες; Ξανθιές/ους ή μελαχρινές/ους; Σε μορφωμένους/ες ή αμόρφωτους/ες; Σε πρωτευουσιάνους/ες ή επαρχιώτες/ισες;! Σε πλούσιους/ες ή φτωχούς/ες;!

      Δεν το κουράζω άλλο. Ρώτησα όσο κόσμο ήθελα να ρωτήσω και μπορεί μερικούς να τους ξέχασα και κάποιους άλλους να τους έγραψα στα παπάρια μου, αλλά τι να κάνω όσο και να προσπαθώ, στο τέλος είμαι σνόμπ. Ρώτησα για να ακούσω γνώμες, αντιλήψεις, διαθέσεις, κριτήρια, να πάρω ιδέες. Στο κάτω-κάτω ρώτησα για να κάνω αυτό το άρθρο όσο το δυνατόν λιγότερο σνόμπ, από ότι θα έβγαινε αν το έγραφα τελείως μόνος μου. Φυσικά ρώτησα γιατί έχω και ψώνιο με τις ερωτήσεις, κάνω ερωτήσεις για τα πιο χαζά και προφανή -οι άνθρωποι γύρω μου έχουν βαρεθεί να ακούνε αυτό το «Τι ενοείς;!»-, μέχρι ερωτήσεις ποιο σύνθετες, ποιο βαθιές και ποιο ουσιώδεις. Πάντως με το να ρωτάς δεν έχεις να χάσεις τίποτα, εκτός του να γίνεις κουραστικός ή να φέρεις κάποιον σε δύσκολη θέση.

     Στο θέμα μας... Ζήτησα από μερικούς φίλους να μου γράψουν μερικές λέξεις, που τους έρχονταν στο μυαλό όταν σκέφτονταν τη λέξη «ΣΝΟΜΠ» και καπάκι έναν μικρό ορισμό για το τι σημαίνει για αυτούς το «ΣΝΟΜΠ». 

    Τα box office έσπασε η λέξη, «ψηλομύτης» και συνεχίζουμε με πυκνότητα εμφάνισης, φράγκα, ψώνιο, κόμπλεξ, ανασφάλεια, τουπέ, άμηνα, ιδιαίτερος, αντικοινωνικός, ελιτιστής και προχωράμε στις αποκλειστικότητες -Η σειρά των λέξεων έχει να κάνει με τη σειρά των ανθρώπων που ρώτησα, χωρίς παραπέρα λόγο απλά έτσι εμφανίζονται στο μπλοκ και στο mail-... Γυναίκα, γκόμενα, κρυμμένη ευαισθησία, σχολείο, περίεργος, εκλεκτικός, κάλπης, αυτοπεποίθηση, ιδιόρρυθμος, απόμακρος, εκκεντρικός, ηλιθιότητα, σφιχτόκωλος, ξινός, περηφάνια, εξουσία, κουλτούρα, ρατσισμός, μεγαλομανία, μαλάκας, ανωτερότητα, κλίκα, ματαιοδοξία, κατωτερότητα, υποτίμιση, προκατάληψη, ύφος, ειρωνεία, νεύρα, hipster, υπερόπτης, μπλαζέ, ψηλά τον αμανέ, αμόρφωτος, φόβος, ακατάδεκτος, sine nobilitate, αγενής.

     Δεν μπήκα στη λογική να ομαδοποιήσω κάποιες από αυτές γιατί θα χανόταν αυτό το όμορφο μωσαϊκό όλων αυτών των λέξεων, που εκφράζουν την έννοια «ΣΝΟΜΠ», όταν μας έρχεται στο μυαλό. Είναι λέξεις δικές μας, είναι λέξεις με τη δυναμική τους σαν νόημα, είναι λέξεις που ίσως να μας δείξουν μια καινούρια οπτική για το «ΣΝΟΜΠ» και στο τέλος είναι λέξεις που με στοιχειώδη αυτοκριτική, θα μας θυμίσουν, ότι κατα καιρούς παίζει να έχουμε υπάρξει αρκετά από όλα αυτά. Γέλασα πολύ με το «σφιχτόκωλος» πάντως και καλύφθηκα με το «εξουσία», γιατί παραδόξως δεν το είχα σκεφτεί. Το «κλίκα» και «σχολείο» τα βρήκα αρκετά δυνατά και μου θύμισε μια από τις πιο λούμπεν φάσης μου, αυτή του σχολείου, η οποία κράτησε, περίπου, μέχρι και τα μέσα της δευτέρας λυκείου. Η αλήθεια είναι ότι Και πίσω να γύρναγα το χρόνΟ, δεν θα την άλλαζα αΥτή τη φάση γιατί, βέβαια είχε βγάΛει πάρα πΟλΥ γέλιο-χαβαλέ και μου άφησε και έναν καλό φίλο από τότε. Η «άμυνα» είναι η έννοια που με προβληματίζει περισσότερο, γιατί το βρίσκω πολύ κρίμα για τον άνθρωπο όχι του να αμύνεται όταν νοιώθει ότι απειλείται, αλλά να διαλέγει αυτό το τρόπο, να σνομπάρει δηλαδή.

       Στη συνέχεια ακολουθούν οι ορισμοί. 

     Τους ορισμούς αυτούς δεν τους εμπνεύστηκα, δημιουργήθηκαν ακριβώς όπως και οι παραπάνω λέξεις. Ρωτώντας -όπως πας στη πόλη- δηλαδή. Θα προσπαθήσω να τους μεταφέρω όσο πιο αυτολεξεί γίνεται, αφού για τις ανάγκες του χρόνου και του χώρου του χαρτιού, αναγκάστηκα να δουλέψω λίγο τη στενογραφία.

     Έχουμε και λέμε,

Ορισμός 1: «Γυναίκα, που το παίζει γκόμενα, η οποία μεταμφιέζεται μέσα από το μακιγιάζ και το ντύσιμό της, φυσικά είναι δήθεν, δεν εκδηλώνει τις διαθέσεις της, υποστηρίζει πολύ την αμφίεση της και γενικά παίρνει πολύ σοβαρά τον εαυτό της».

Ορισμός 2: «Άτομο με κρυμμένη ευαισθησία».

Ορισμός 3: «Ο τρόπος έκφρασης ξεκινώντας από τις γκριμάτσες του προσώπου, λόγος που στο σχολείο μπορείς να θεωρηθείς σνόμπ και φυσικά όλο αυτό στήνεται σαν άμυνα, με σκοπό να δημιουργήσει το άτομο αυτό, μια ισχυρή θέση, απέναντι στους υπόλοιπους».

Ορισμός 4: «Winston Churchill. Ένα περίεργος, ιδιαίτερος και αντικοινωνικός άνθρωπος, που δεν θα συσχετιστεί με τον καθένα».

Ορισμός 5: «Ένας ιδιαίτερος άνθρωπος που παρουσιάζει κάποιες ιδιορρυθμίες, και φυσικά κρύβει τα κομπλεξάκια του».

Ορισμός 6: «Ο άνθρωπος τον οποίο τον διακρίνει μια λανθασμένη άποψη για τον εαυτό του και βγάζει μια ανωτερότητα απέναντι στους υπόλοιπους».

Ορισμός 7: «Ο άνθρωπος που θεωρεί για κάποιους λόγους ότι ανήκει σε μια ελίτ. Αντιμετωπίζει τους υπόλοιπους ως ανάξιους για να υπάρχουν στον περίγυρό του ή τουλάχιστον έτσι δείχνει».

Ορισμός 8: «Αυτός που υποβαθμίζει συνεχώς, ότι αρέσει σε άλλους».

Ορισμός 9: «Αυτός που δεν αποδέχεται κοινά πράγματα γιατί θωρεί ότι δεν ταιριάζουν στο κοινωνικοοικονομικό του επίπεδο».

Ορισμός 10: «Επιλέγει να αγνοεί τους υπόλοιπους γιατί απλά θεωρεί ότι είναι ανώτερος».

Ορισμός 11: «Συμπεριφορά που μπορεί να έχουμε η οποία, βασίζεται στο μη σεβασμό της διαφορετικότητας των ανθρώπων».

Ορισμός 12: «Αυτός που δεν δίνει ευκαιρίες σε άλλους ανθρώπους για να τους γνωρίσει καλύτερα».

Ορισμός 13: «Όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια».

Ορισμός 14: «Αυτός που βλέπει κάποιον άλλο, λιγότερο έξυπνο, λιγότερο πετυχημένο. Έχει στάση ανωτερότητας η οποία πηγάζει από την ιδέα του ότι έχει περισσότερες γνώσεις και είναι πιο ικανός από τους άλλους».

Ορισμός 15: «Αυτός που σε κοιτάζει αφ'υψηλού».

Ορισμός 16: «Αυτός που θεωρεί τον εαυτό του πάνω απ' όλα, μειώνοντας τους υπόλοιπους. Αυτή η στάση του βγαίνει από τα κόμπλεξ του και κυρίως από τον ατομικισμό του!».

Ορισμός 17: «Κρίνει χωρίς κριτήρια».

Ορισμός 18: «Σνομπισμό ορίζω τη νοοτροπία ανθρώπων να θεωρούν συνανθρώπους τους κατωτέρους με μια γενική περιφρόνηση και υποτίμηση.»

Ορισμός 19: «Αυτός που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και το γνωστοποιεί στους υπολοίπους είτε ομολογώντας το είτε δείχνοντάς το με εμφανείς ενέργειες (πχ δεν καταδέχεται να πάει κάπου, μιλάει ειρωνικά σε κάποιον ή για κάποιον κλπ)».

Ορισμός 20: «Όταν σκέφτομαι τη λέξη "σνομπ", σχεδόν αμέσως μου έρχεται, ίσως έχει κλειδώσει ως συνώνυμο στο κεφάλι μου ο χιπστεράς που συναντάμε σε εναλλακτικό στέκι της πλ. Καρίτση».

Ορισμός 21: « Σνόμπ είναι αυτός που ζει στη κοσμάρα του, και στα αρχίδια του για τους άλλους. Το καλό με την υπόθεση όλη (ειρωνικά βεβαίως) είναι ότι δύναται της ιδιότητας να το δείχνει, αλλά πολύ περισσότερο μην το νοιώθει και το καταλαβαίνει».

Ορισμός 22: «Θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από τους γύρω του, λόγω προφανώς κοινωνικού ή οικονομικού status, τους αντιμετωπίζει με περιφρόνηση και ενίοτε με αλαζονεία».

Ορισμός 23: «Αυτός που θεωρεί ότι όλοι οι άλλοι που συναναστρέφεται είναι κατώτεροι και γενικά ότι του αξίζουν άλλα πράγματα, άλλου επιπέδου, ξέρω γω; Και βέβαια όλο αυτό με την κακή έννοια, και που όλο αυτό το κάνει εμφανές με τρόπο που προσβάλει τον άλλο».

Ορισμός 24: «Τύπος που προσπαθώντας να κρύψει τις δικές του αδυναμίες, ή, μειονεκτήματα, μειώνει και απαξιεί για τους άλλους, παίζοντας το ιστορία. Τις περισσότερες φορές οι σνομπ άνθρωποι δεν είναι πραγματικά ποιοτικοί και αριστοκρατικοί αλλά, βλαχαδερά που θέλουν να φανούν στους άλλους χωρίς να έχουν το κατάλληλο υπόβαθρο».

Ορισμός 25: «Σνομπ είναι κάποιος που από ανασφάλεια ή φοβία βγάζει άμυνα σε άλλους ανθρώπους η καταστάσεις κρατώντας απόσταση και κάνοντας κριτική σε ότι είναι διαφορετικό από τον ίδιο και τις συνθήκες της ζωής του».

Ορισμός 26: «Άνθρωπος ελιτιστής, κομπλεξικός, ψηλομύτης και κάλπης!».

Κλείνουμε τους ορισμούς με άρωμα Αιγαίου, από την ακριτική Κάρπαθο,

Ορισμός 27: «Sine nobilitate, δηλαδή ο άνθρωπος που είναι χωρίς ευγένεια, αγενής και συναισθηματικά αποστηρομένος».

      Τσελεμεντές έτσι. 

     Διαβάζοντας λοιπόν ό,τι μου έγραψαν οι φίλοι και γνωστοί για αυτά που τους ρώτησα και συνδυάζοντάς τα, με την ήδη δικιά μου άποψη, σνομπίστικα λοιπόν, δεν θα πετάξω την άποψή μου σαν «Ορισμός 1924: ...», θα τη κάνω κορνίζα και λεζάντα εδώ μόνη της να ξεχωρίζει. 

     Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό αλλά πολύ δύσκολα μπορείς να είσαι αγαπητός σε όλους και αν κάποια στιγμή το καταφέρεις το μόνο σίγουρο είναι ότι έχεις χάσει παντελώς τον εαυτό σου, για να το πετύχεις. Μέσα σε αυτό μπαίνει και το γεγονός ότι δεν γίνεται να σου αρέσουν τα πάντα, όπως δεν γίνεται να μην τη βρίσκεις και με τίποτα.  Σνόμπ θεωρώ τη φάση –παραφράζοντας λίγο μια ινδιάνικη παροιμία-, να μην μπαίνεις στη διαδικασία να φορέσεις τα μοκασίνια του άλλου, ταυτόχρονα όμως να δημιουργείς τη ψευδαίσθηση ότι τα έχεις φορέσει να νομίζεις ότι περπατάς στα βήματά του και καπάκι να τον κρίνεις. Ε, άντε γαμήσου ρε μαλάκα... Εμένα βρήκες;! Εδώ δε με ρώτησες καν τι νούμερο είναι τα μοκασίνια μου, έτσι για να δείς αν σου κάνουν και εσύ μου λές ότι τα φόρεσες ήδη και όχι μόνο, αλλά ότι περπατάς το δρόμο μου και μάλιστα τον κατακρίνεις κ'όλας;!

   Η μόνη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτομαι το ΣΝΟΜΠ, είναι δυστυχία.

Υ.Γ.1 Ευχαριστώ όλους σας που μου απαντήσατε στις ερωτήσεις είτε το κάνατε σοβαρά είτε με χαβαλέ.

Υ.Γ.2 Ο Zidane παίζει μπάλα και στα 36...  

Υ.Γ.3 Καλή χρονιά.

Υ.Γ.4 Έχω ξεκινήσει απο χθές να στήνω το άρθρο, σήμερα πείρα και τις τελευταίες γνώμες, αλλά αυτό που χρειαζόταν εν τέλει για να κλείσει, ήταν λίγο βραδινό ποδηλατοσουλάτσο για πάρτι μου και όχι για μετακίνηση από το σημείο Α στο Β.