Η Ντουλάπα της μαμάς

   

    Όλα στο σχέδιο και όλα στο πρόγραμμα.... η φαντασία έχει χαθεί... τη ξεπουλήσαμε στο γιουσουρούμ για ένα κουστούμ για ένα κουστούμ. 

   Τρελή βροχή αυτές τις μέρες και με τρεις νεκρούς. Είναι εντελώς ξένο από τη λογική μου πως ένας άνθρωπος μπορεί να χάσει τη ζωή του από μια νεροποντή, μέσα στο αστικό περιβάλλον. Βλέποντας τις εικόνες από τις Φιλιππίνες βέβαια, είναι σαφέστατος ο διαχωρισμός από το «η κακιά στιγμή» μέχρι το «βιβλική καταστροφή». Είναι οι διάφορες ανά το κόσμο παρόμοιες εικόνες από διάφορα μέρη, όπως Νέα Ορλεάνη, Ταϊλάνδη, και τα διάφορα ονόματα από τα στοιχεία της φύσης, όπως Κατρίνα, Τσουνάμι κτλ, που με κάνουν να αισθάνομαι πολύ τυχερός που είμαι κάτοικος του συγκεκριμένου οικοπέδου. Δεν πρόκειται να ξεχάσω όμως το σεισμό του 1999, τον οποίο έζησα, κάτω από ένα τραπέζι στο σπίτι της καθηγήτριας μου των αγγλικών. Ήταν η χρονιά που πείρα το lower -μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες- και κόντεψε να μην μείνει κανένας φούρνος όρθιος. Σκεπτόμενος το κοινό καλό, μετά από αυτή την εμπειρία αποφάσισα να μην ξανά ασχοληθώ με το σοβαρό διάβασμα για εξετάσεις και πτυχία. Όταν το ξανά τόλμησα ήταν για τις ανάγκες του πτυχίου, του Α!ΤΕΙ και το αποτέλεσμα ήταν το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης!. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, λέει ο σοφός λαός και μάλλον πρέπει να πάρω στα σοβαρά πως, εγώ και το διάβασμα με σκοπό τον οποιονδήποτε κοινωνικό τίτλο, δημιουργούμε, συμπαντικό παράταιρο, το οποίο η ίδια η φύση τείνει να το αποτρέψει, με όλα τα μέσα και ιδιότητες, που βγάζει από τη φαρέτρα της, η θεωρία του χάους.
    Φυσικά και δεν πιστεύω στις δεισιδαιμονίες, σέβομαι όμως απόλυτα τους νόμους και κανόνες του πλανητικού μας παιχνιδιού, είτε σε μάκρο είτε σε μίκρο κλίμακα. Η παραπάνω εισαγωγή μου, βασίζεται σε λογικούς συνειρμούς και παραδείγματα. Έγινε για να δείξω το δημιουργικό ευφάνταστο του ανθρώπινου νου, στο να αναπαράγει επιχειρήματα που ξεκινάνε από μια δόση αλήθειας και τελειώνουν στη σφαίρα του φανταστικού. Επιχειρήματα που μπορεί να φτιάξει ο ανθρώπινος νους για να κάνει ή να μην κάνει κάτι. Για να βυθιστεί στην απραξία του ή για να αναδυθεί στη μαλακία του. Σπάνια, αλλά πολύ σπάνια, τέτοιοι συνειρμοί, μπορούν να οδηγήσουν, στην απόλυτη δημιουργία, τέχνης, κατάστασης, θεωρίας, . Η τελευταία συνθήκη όμως χρειάζεται απίστευτα επίπεδα αυτογνωσίας, συνείδησης και φυσικά βαθιάς γνώσης και δεξιότητας του αντικειμένου που μας διαολίζει και σκεφτόμαστε έτσι.
   Δεχόμενος βέβαια ότι η γνώση δεν σταματάει ποτέ, είναι λίγο δύσκολο να οριστεί το «βαθιά». Πάντως συνενοούμαστε και με ένα γρήγορο παράδειγμα... Συζητώντας με τους φίλους μου για το πως δημιουργήθηκε ο κόσμος, επειδή έχω δει και όλα τα επεισόδια από την εκπομπή «Το Σύμπαν που αγάπησα», έχω διαβάσει και από προσωπικό ενδιαφέρον ένα δύο βιβλία, ήμουν και καλός στη φυσική, αυτά από μόνα τους μου δίνουν μια βαρύτητα, σαν άποψη μέσα στο περιβάλλον της παρέας μου. Η οποία παρέα φυσικά δεν αποτελείται από πυρηνικούς φυσικούς, αστρονόμους και φυσικούς σωματιδιακής φυσικής. Εγώ ο ίδιος με τις γνώσεις που προανέφερα, αν πάω να μιλήσω με την παρέα, που αποτελεί την ερευνητική ομάδα του CERN, για το πως δημιουργήθηκε ο κόσμος, πόση βαρύτητα θα έχει εκεί η άποψή μου;! Νομίζω συνεννοηθήκαμε. Το συμπέρασμα είναι να μην τη ψωνίσω εγώ, επειδή με ακούει η παρέα μου και να πιστέψω ότι είμαι σύγχρονος Albert Einstein, αλλά ούτε και να ξενερώσω που η παρέα του CERN θα με έστελνε για φωτοτυπίες.

    Αν σου αρέσει κάτι και θες να το κάνεις ή να το μάθεις, οφείλεις να το προσπαθήσεις. Μέχρι το επίπεδο που θα σε γεμίσει εσένα και θα περνάς καλά. Αρετή δεν είναι πόσα πράγματα γνωρίζεις, αλλά να έχεις συνείδηση μέχρι που και πόσο καλά έχεις μάθει ότι λες πως γνωρίζεις.
    Τα διαστρεβλωμένα λογικά επιχειρήματα είναι αυτά που χρησιμοποιούμε σαν άλλοθι για ότι δεν τολμάμε να προσπαθήσουμε να κάνουμε και είναι αυτά που μπορούν να αποτελέσουν την έμπνευση για δημιουργία. Δημιουργία που θα πρέπει για μένα, να αισθανόμαστε και να περνάμε καλά πρώτα εμείς με τον εαυτό μας. Άλλοθι για να δικαιολογούμε την άρνηση της προσπάθειας. Ο κόσμος γύρω είναι γεμάτος άλλοθι, ιδέες, ερεθίσματα, κόπο. 
    Η πιο ισορροπημένη κατάσταση του ανθρώπου, είναι αυτό που ονομάζω «ντουλάπα της μαμάς». Γνωρίζουμε όλοι τι πάει να πει τακτοποιημένη ντουλάπα από τα χέρια της μαμάς. Όλη η αρμονία του χωροχρόνου συμπυκνωμένη μέσα σε δύο φύλλα, έξη συρτάρια και τέσσερα ράφια. Προσωπικά δεν καταφέρνω ούτε πέντε μέρες να τη διατηρήσω στο συγκεκριμένο επίπεδο.
    Εσείς δεν ονειρεύεστε; Έχετε σταματήσει να κάνετε όνειρα;
    Πριν μας φορολογήσουν και τα όνειρα ψήνεστε να τους γαμήσουμε τα σπίτια;!
    Ζωή χωρίς όνειρα;... Φαγητό χωρίς μπαχάρια;!
    Τα όνειρα δεν τρώγονται όμως ρε Ράκο... 
    Γιατί ρε πουσταρά; Πότε το δοκίμασες;! Πότε δοκίμασες να φας ένα όνειρό σου και δεν χόρτασες;!

Υ.Γ.1 Κανονικά τώρα θα έπρεπε να διαβάζω για τα γαλλικά μου... Φοβήθηκα όμως μη πεθάνει και άλλο παιδάκι από αναθυμιάσεις μαγκαλιού στο σπίτι του. Εν Αθήναις 2013...

Υ.Γ.2 Ο φίλος μου ο Κώστας μου έκανε κάποια δώρα αυτές τις ζόρικες εποχές. Τον ευχαριστώ όχι για τα δώρα, αλλά για την όμορφη διαδικασία που με έχει βάλει το ένα από αυτά. Εξηγήσεις σε επόμενο άρθρο, αφού έχει άμεση σχέση και με τη ζωή αλλά και με το ποδήλατο βεβαίως-βεβαίως!

Υ.Γ.3 Θανάση όλα θα κυλήσουν υπέροχα και όμορφα όπως τα τελευταία πρωταθλήματα της ΑΕΚΑΡΑΣ, στη μπάλα.

Υ.Γ.4 Ζήλεψα αρκετά τη φάση στη Λιβαδειά και μου έλειψε πολύ το χωριό μου. 

Υ.Γ.5 Δημιουργία=Χρόνος. Τώρα αν εσύ κατάλαβες πως μπορείς να φτιάξεις χιονάνθρωπους, ντάλα καλοκαίρι στην Αμοργό... .-! (Τελεία-παύλα και θαυμαστικό)
Υ.Γ.6 Αλήθεια, ο ψηλός τι κάνει στο Λονδίνο;! Θα έρθεις ρε μαλάκα για τις γιορτές;! 
Υ.Γ.7 Οι παπάδες γιατί τσινάνε με το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλόφιλων;! Αγχώνονται μη μπει λουκέτο στα περισσότερα μοναστήρια;! 
Υ.Γ.8 Καλά ρε πουσταράδες, που τον ξεθάψατε το κομουνιστικό κίνδυνο, για την κοινωνία;! Ρε γαμημένοι ήταν πετυχημένη συνταγή στα 60's-70's, δε λέω, αλλά... Φρέσκα κουλούρια ο κουλουράς δεν έχει;!