Το σάρωμα του Λασιθίου συνεχίζεται...

Τον Αύγουστο που μας πέρασε, βγαίνοντας να κάνω το καλοκαιρινό ποδηλατικό tour, ο σκοπός μου ήταν να πάρω περιμετρικά και -όσο γίνεται- παραθαλάσσια όλο το νομό Λασιθίου. Ένα μικρό κομμάτι είχε μείνει εκτός σχεδιασμού. Ήταν το βόρειο μέρος του νομού και είχα επιλέξει να μην προσθέσω άλλη μια μέρα στο πετάλι σκεπτόμενος πως στη βόρεια πλευρά της Κρήτης οι άνεμοι συνήθως γαμούν και δέρνουν εκείνη την εποχή. Ήταν θέμα χρόνου να κάνω αυτή την υπέροχη βόλτα. Και το πλήρωμα του χρόνου ήρθε σήμερα. Η επιλογή της ημέρας δεν είχε ...σκοπό επετείου αλλά βλέποντας το ημερολόγιο συνειδητοποίησα ότι ακριβώς πριν από ένα χρόνο είχε πάρει σάρκα και οστά το απόλυτο ποδηλατικό κομπαρσιλίκι στα βουνά -και όχι μόνο- της Κούβας. 

Ο ψηλός πήρε τα βουνά...

  Στην κλεψύδρα που μετρά τον χρόνο διαμονής μου στην Κρήτη, πέφτουν πια οι τελευταίοι κόκοι. Ήταν σίγουρο ότι τις μέρες που θα περνούσα εδώ χωρίς να δουλέψω θα έπεφτε πολύ πετάλι. Να μπορέσω να δω όσα περισσότερα τοπία μπορώ από αυτόν τον πανέμορφο τόπο. Και όχι μόνο για αυτό αλλά και για να βελτιώσω όσο μπορώ το επίπεδο της ψυχικής μου υγείας. Μόλις λίγες μέρες πριν, πήρα άλλη μια απόδειξη ότι μια δυνατή βόλτα με το ποδήλατο εξαγνίζει την ψυχή μου και καθαρίζει το μυαλό μου. Είναι ευτυχία να καταφέρνεις αυτά τα πράγματα με έναν τόσο απλό τρόπο. Κάνοντας πετάλι και απολαμβάνοντας τον τόπο.

Ένας χρόνος μετά...

   Ενας χρόνος μετά...

   Τέτοιες μέρες τέτοια περίδο ένα χρόνο πριν ζούσα και δούλευα σε ένα αγαπημένο μου τόπο. Στο μέρος που την 1 Οκτωβρίου σηκώθηκα πρωί να πάω στη δουλειά μου βαριεστημένος και σχεδόν αγανακτησμένος από την αηδία και λίγο πριν προλάβω να πάθω κατάθλιψη, γαμώ το μεροκάματό μου, σκέφτηκα, "Έλα μωρέ μαλάκα τι πας να γκρινιάξεις... Μπήκε ο Οκτώβρης και ξυπνάς και κοιμάσαι στην Αμοργό.".

Το πρώτο μου ποδηλατικό tour

 
  Πάνε 6-7 χρόνια που το ποδήλατο μπήκε ξανά στη ζωή μας. Ίσως πιο δυναμικά και από τότε που ήμασταν παιδιά. Φαίνεται και από τη συνδρομή του στη ζωή μου όλα αυτά τα χρόνια. Ξεκίνησε για μια βολτίτσα στην Αθήνα με κατάληξη στου Φιλοπάππου για μπύρες. Όταν έφτιαχνε ο καιρός, για εξόρμηση στη θάλασσα με μέγιστο προορισμό το Καβούρι. Δεν μας έφτανε. Βρήκαμε τον Θανασάρα που σκάρωνε ημερήσιες ποδηλατικές εκδρομές 100 -και πάνω- χιλιομέτρων. Μας άρεσε τόσο που θέλαμε κι άλλο. Ξεκινήσαμε με τον Σπυράκο να οργανώνουμε δικές μας ημερήσιες εκδρομές κομμένες και ραμμένες στα 'θέλω' μας. Έγινε κάτι σαν φαντασίωση το να πάρουμε τα ποδήλατα μας και να φτάσουμε μέχρι την άλλη άκρη της Ευρώπης. Ένα ενδιάμεσο βήμα για αυτή τη φαντασίωση είναι κάποια μικρότερη περιοδεία με το ποδήλατο. Σε αυτό το κείμενο θα αφηγηθώ την παρθενική -για μένα- ποδηλατική περιοδεία.

Και ξανά προς τη -λίμνη- Δόξα τραβούν (Ράκος edition)

   Είναι Σαββάτο ξημερώματα κοντά στις 04:17. Βρίσκομαι μέσα σε ένα Mercedes Vito στη θέση του οδηγού έξω από τις "Αναχωρήσεις" του Ελ.Βελ, ξύπνιος -Όχι μέσα στα όνειρα κάποιων άλλων- από τις 08:00 και κρατώντας ένα 50ρικο στα χέρια, μπουρμπούρι από τη κυρία A.R. Στις 06:00 πρέπει να βρίσκομαι στο τελευταίο βαγόνι του Κεραμεικού. Έκει έχει δοθεί το ραντεβού με το μικρό yo, ώστε να ανέβουμε παρεού μέχρι Δουκ. Πλακ. και να πάρουμε το προαστιακό μέχρι Κιάτο. Σκέφτομαι για λίγο... 

Και ξανά προς τη -λίμνη- Δόξα τραβούν

  Ήταν τον περασμένο Δεκέμβρη στις 21 του μήνα, όπου στον χάρτη, το δάχτυλό μας είχε πέσει πάνω στη λίμνη Δόξα για να γίνει η ποδηλατάδα-γιορτή για το θερινό ηλιοστάσιο. Λόγω ακραίων συνθηκών όπου έκαναν την κατάσταση επικίνδυνη είχαμε αποφασίσει να επιστρέψουμε χωρίς να φτάσουμε ποτέ στη λίμνη. Το να μη φτάσουμε στον προορισμό μας ήταν κάτι που δεν μας είχε συμβεί ποτέ μέχρι τότε. Στο βίντεο εκείνης της βόλτας είχαμε πει ότι επιφυλασσόμαστε για τη λίμνη Δόξα. Και να που ήρθαν έτσι τα πράγματα και πήγαμε στη λίμνη Δόξα στην τελευταία μου τιτάνια ποδηλατάδα πριν από το επαγγελματικό erasmus. 

Psycling @ νήσος Σύρος!

Οι συνδυασμοί καταστάσεων και συνθηκών είναι πολύ λογικό να προκαλούν δράσεις, αντιδράσεις, αλληλεπιδράσεις και πάει λέγοντας. Οι -καιρικές- συνθήκες μετά από έναν μακρύ χειμώνα ξεκίνησαν να βγάζουν γούστα. Η γενικότερη κατάσταση είναι ότι διανύω το τελευταίο διάστημα ποιοτικής παρέας με δικούς μου ανθρώπους, μιας και ακολουθεί το ...κακοτράχαλο μέρος του χρόνου. Αυτό σημαίνει ότι η δίψα για νέες ποδηλατικές εμπειρίες και ποιοτική παρέα είναι ακόμα μεγαλύτερη.

Πέντε χρόνια Ζωή Ποδήλατο: Η επέτειος!

  Ο Σπυράκος είναι τύπος που σχεδόν πάντα γουστάρει να κάνει πράγματα. Αρκετές από αυτές τις φορές, πράγματα που δεν έχει ξανακάνει. Κάποιες φορές το γουστάρω κι εγώ. Ειδικά άμα 'κουρδιστώ' κατάλληλα. Μια μέρα όπως κάναμε τη βόλτα μας με τα ποδήλατά μας, μου λέει 'μαλάκα πρέπει να ξεκινήσουμε να γράφουμε για τις φασάρες με το ποδήλατο'. 20 Φεβρουαρίου 2012. Ένα κείμενο από τον καθένα μας για να συστηθούμε στους αναγνώστες. Λίγες μέρες πιο πριν από τότε, έχουμε κάνει την πρώτη μας μεγάλη βόλτα παρέα, με την ομάδα του Θανάση, στο Σούνιο. 20 Φεβρουαρίου 2017. Ημέρα Δευτέρα, που μας αρέσει να της γαμάμε τη  μάνα. Το ποδηλατικό δίδυμο θα γιορτάσει με μια επετειακή βόλτα. Προορισμός; Όπως τότε. Στο Σούνιο!

Το πετάλι έγινε επαγγελματικό καθήκον!!!

  Η δουλειά σε επίπεδο μισθωτού υπαλλήλου είναι κάτι το οποίο δεν μας αρέσει. Θέλω να πω, αν υποθέσουμε ότι με κάποιον -οποιονδήποτε- τρόπο είχαμε λυμένο το οικονομικό μας, μάλλον σχεδόν κανείς από εμάς δεν θα συνέχιζε να κάνει τη δουλειά του από χόμπι. Εκτός και αν η δουλειά του ήταν να ασκεί ένα από τα χόμπι του. Είναι σίγουρα κάτι το οποίο μπορεί να σε κάνει περισσότερο ευτυχισμένο. Δεν έχω βρεθεί ποτέ σε αυτή τη θέση μιας και ποτέ μέχρι τώρα στη ζωή μου, δεν είχα βγάλει λεφτά κάνοντας κάτι που μου αρέσει. Κάτι που θα έκανα ούτως ή άλλως ακόμα και να μη μου έφερνε έσοδα.

 

Η εορταστική εκδρομή για την 21η Δεκεμβρίου (Ράκος edition)

   Το πράγμα στήθηκε κάπως έτσι... (Συνομιλία από viber το προηγούμενο βράδυ... Χρησιμοποιήθηκε μέχρι και το γνωστό βαλιτσάκι της ΕΥΠ για την υποκλοπή.)