Όχι! Ναί!;, Ναί! Όχι!;... Εμπρός;! Εμπρός;! Παρακαλώ!;

   

   Τη Κυριακή ο -Κυρίαρχος- λαός καλείται να πάρει τη κατάσταση στα χέρια του. Μετά το εθιμοτυπικό των εκλογών έχουμε για πρώτη φορά ύστερα από το 1974 -Αν δεν κάνω λάθος- δημοψήφισμα στο οικόπεδο που κατοικούμε.

Working class hero

  Έφτασε και πάλι η βραδιά που θέλω να γράψω ένα κείμενο. Εδώ που βρίσκομαι έχω ελάχιστους ανθρώπους όπου μπορώ να αραδιάσω ότι έχω μέσα στο μυαλό μου και να υπάρξει -όχι απαραίτητα κατανόηση αλλά τουλάχιστον- επικοινωνία. Και είναι σημαντική για μένα η επικοινωνία. Αλλιώς θα καθόμουν να μιλάω στα ντουβάρια. Αυτά που είναι φτιαγμένα από τούβλα και τσιμέντο, όχι τα δίποδα. Έτσι λοιπόν θα ξεμπουκώσω με ένα κείμενο.

Μέρες ανάποδα... Μετράμε.

3,2,1...

   Αύριο ξυπνάω ό,τι ώρα θέλω. Όχι όμως αργότερα από τη μία. Από αύριο η κατάσταση που ονομάζεται ρουτίνα, σταδιακά, δεν θα έχει καμιά σχέση με τη μέχρι τώρα καθημερινότητά μου. Για λίγο καιρό τουλάχιστον. Μετά θα δούμε. Μία-μία οι δουλειές. Πάω να κόψω λίγο δυόσμο και τέσσερα κομματάκια λάιμ και έρχομαι...!
Αμ μπάκ!