Χαρούμενη χρυσή Πρωτομαγιά

    Πεσμένος από άποψη άρθρων θα μας αφήσει ο Απρίλης. Πεσμένη και η ποδηλατική δραστηριότητα στη καθημερινότητα. Διαφορετικές υποχρεώσεις, αλλαγμένα ωράρια -πλέον δεν είμαι part-time-, βαρβαρα πρωινά ξυπνήματα και ζόρικα μεσημεριανά τελειώματα. Όλα τα παραπάνω όμως αποτελούν απλά δικαιολογίες. 

    Όταν θες να κάνεις κάτι βρίσκεις το χρόνο για να το κάνεις και η αλήθεια για μένα είναι ότι αυτό το καιρό δεν είχα πολύ όρεξη για ποδήλατο. Θα με έχει επηρεάσει μάλλον όλο αυτό το προεκλογικό παραλήρημα και η ενδεχόμενη είσοδος στη βουλή της ευρύτερης "δημοκρατικής" φιλοναζιστικής συμμορίας. Θεωρώ μεγάλο κατόρθωμα να έχει χάσει κάποιος τη μνήμη του σε τέτοιο σημείο ώστε να μη καταλογίζει το ότι είναι έτοιμος να ρίξει φασόλι σε ανθρώπους που επευφημούν ιδεολογία, ίδια με αυτή που είχαν πριν από 60 χρόνια οι φονιάδες των παππούδων μας.

Πλάκα-πλάκα...

     Ότι ήρθε το φιλαράκι μου ο Γιαννάκος από το βροχερό Λονδίνο, οπότε αφού επέστρεψα σώος και εγώ από το χωριό μου, βρεθήκαμε χθές για σουλάτσο και κουβέντα. Από τη πρώτη βόλτα μας, πέσαμε κατευθείαν στα βαθειά. Λίγο η ζωή στο εξωτερικό, ύστερα η ζωή στο εσωτερικό, κάτι οι έρωτες, σφήνα τα πολιτικά και με αποκορύφωμα τα φοβερά σπίτια στη περιοχή της Πλάκας, βγήκαν από μέσα μας ένα σορό ερωτήματα. Ξεκινήσαμε, με τη καθημερινότητα ενός διδακτορικού φοιτητή στο LonDon και τη καθημερινότητα ενός πρακτικάριου φοιτητή στο Athens, συνεχίσαμε στο αν μπορείς να δεις καθαρά όταν είσαι ερωτευμένος, φτάσαμε στο τι θα ψηφίσεις αν γίνουν εκλογές για να καταλήξουμε στο υποθετικό σενάριο...

Αθήνα-Κερατέα aller- retour...