Πλάκα-πλάκα...

     Ότι ήρθε το φιλαράκι μου ο Γιαννάκος από το βροχερό Λονδίνο, οπότε αφού επέστρεψα σώος και εγώ από το χωριό μου, βρεθήκαμε χθές για σουλάτσο και κουβέντα. Από τη πρώτη βόλτα μας, πέσαμε κατευθείαν στα βαθειά. Λίγο η ζωή στο εξωτερικό, ύστερα η ζωή στο εσωτερικό, κάτι οι έρωτες, σφήνα τα πολιτικά και με αποκορύφωμα τα φοβερά σπίτια στη περιοχή της Πλάκας, βγήκαν από μέσα μας ένα σορό ερωτήματα. Ξεκινήσαμε, με τη καθημερινότητα ενός διδακτορικού φοιτητή στο LonDon και τη καθημερινότητα ενός πρακτικάριου φοιτητή στο Athens, συνεχίσαμε στο αν μπορείς να δεις καθαρά όταν είσαι ερωτευμένος, φτάσαμε στο τι θα ψηφίσεις αν γίνουν εκλογές για να καταλήξουμε στο υποθετικό σενάριο...
Έστω ότι βρισκόμασταν στη θέση του Άκη, θα κάναμε τη μπάζα μας για ένα τριώροφο στη Θόλου;! -Δε το φτάσαμε Διονυσίου Αρεοπαγίτου για να μη γίνουμε προκλητικοί- Πλάκα-πλάκα... τι θα έκανες; .

     Για τον έρωτα συμφωνήσαμε ότι δε μπορείς να δεις καθαρά, για τις εκλογές συμφωνήσαμε, ότι είναι σοβαρό το γεγονός πως τα ΜΜΠ(Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης) εμφανίζουν -προμοτάρουν δηλαδή- στις δημοσκοπήσεις, νεοναζί συμμορία, ως πολιτικό κόμμα με συγκεκριμένο ποσοστό, -όλα τα είχε η Μαριγώ ο φερετζές της έλειπε-, και για τη θέση του Άκη συμφωνήσαμε επίσης ότι αυτές οι περιπτώσεις είναι φοβεροί λόγοι, για τους οποίους δεν πρέπει να υπάρχουν εξουσίες συσσωρευμένες γύρω από ένα πρόσωπο. Πολλά τα λεφτά Άρη.

Στο περίμενε το φιλαράκι μου έξω από το σταθμό του Θησείου...

Γουστάρω να χαζεύω τους πάγκους των μικροπωλητών...

        

Αυτά τα φοβερά μικρά-μικρά πραγματάκια που πουλάνε παρέα με τους αχνούς αυτοσχέδιους φωτισμούς, μέσα στο σκοτάδι, κάνουν ένα απίστευτο παιχνίδι στο μάτι. Εμένα προσωπικά μου δημιουργούν μια αίσθηση ότι κάθε πάγκος είναι και μια μικρή ζωντανή κοινωνία...

... Ένα κουκλοθέατρο...

... Μια σύναξη διάσημων προσωπικοτήτων...

... ή, ζαχαρόσπιτο από παραμύθι του Hans Cristian Andersen...

   Βγάζοντας τις φωτογραφίες με το κινητό μου δε τράβηξα τη προσοχή κανενός, εκτός βέβαια από τα μάτια της Aninta... αφοπλιστικό το θάρρος-θράσος, που έχουν τα μικρά παιδιά.

  

  Δε με ρώτησε μόνο τι κάνω αλλά ήθελε να τη βγάλω και φωτογραφία!

Με μικρή καθυστέρηση έφτασε και ο Γιαννάκος. Η βόλτα με τα πόδια ξεκίνησε, -αφού ο ίδιος δεν είναι ακόμα ποδηλάτης...στην Αθήνα...παίζει να γίνει...στο Λονδίνο-, για τα στενά της Πλάκας. Ησυχία, ηρεμία, άλλες εικόνες, ένα χωριό μέσα στην Αθήνα.

Δεν κάνουν πουλάκια τα μάτια σας... έχει τέσσερα μάτια και δύο στόματα η κοπελιά.

Κλικάρετε τη φωτογραφία, μπας και καταφέρετε να διαβάσετε το κειμενάκι.

χωρίς σχόλιο... 

Φοβερό πράγμα όταν μια τόσο σύντομη απόσταση, από ένα πεζούλι μέχρι το κοντινότερο δέντρο για κατούρημα, μπορεί να είναι ικανή να σε προβληματίσει με κάτι που θα δείς.

Υ.Γ.1 Να με συγχωρέσουν οι αναγνώστες αλλά το παλιό μου κινητό χάλασε και με το καινούριο έχω χάσει 2Mpixel από τη φωτογραφία παρέα με το φλάς! Έχω πέσει στα 3Mpixel πλέον αλλά έχουμε Zylo στο Mp3!

Υ.Γ.2 Όσοι φύγατε το 3ήμερο ελπίζω να γυρίσατε... μακάβριο ε;!

Υ.Γ.3 Είμαστε όλοι καθηλωμένοι από τα πρώτα επεισόδια της σειράς "χίλιες και μια μίζες"

Υ.Γ.4 Άκη προχώρα και ξέρασε τα όλα.

    τραγουδάκι...