Μια χειμερινή επίσκεψη στο Ρέθυμνο

   Καθώς η ποδηλατική χρονιά έκλεινε, με αρκετά χιλιόμετρα σε διάφορους προορισμούς, είτε στις διακοπές, είτε πηγαίνοντας στην δουλειά όλη την σεζόν, είτε για απλές βόλτες για το ξεμούδιασμα, ο καλός άγιος Φρυόβολος - προστάτης της ποδηλασίας - μου έστειλε μια μέρα άδεια, που μαζί με Σ/Κ και αργίες βγήκε πενθήμερο. Ο προορισμός αυτή την φορά δεν σήκωνε διαπραγμάτευση. Άλλωστε η πρόσκληση είχε γίνει εδώ και καιρό. Κι έτσι το βράδυ της Παρασκευής πήρα το Dahonaki και κατηφορίσαμε προς Πειραιά, να πάρουμε το καράβι για Κρήτη.

Χριστούγεννα. Η γιορτή του καταναλωτή.

  Τελικά τα Χριστούγεννα θα έρθουν και φέτος. Η 21/12/2012 και ώρα 13:13 πέρασε. Και ο πλανήτης είναι ακόμα ζωντανός. Οι Μάγιας 'τρόλλαραν'. Τα πρώτα συνθήματα για αυτούς έχουν ξεκινήσει ήδη να κάνουν παρέλαση στα social media. Αγαπητοί Μάγιας, να ξέρετε ότι τον πλανήτη θα τον καταστρέψουμε εμείς οι ίδιοι. Είναι -ίσως- η μόνη κατάσταση που έχουμε πάρει στα χέρια μας και θα ολοκληρώσουμε την αποστολή μας με επιτυχία. Αργά ή γρήγορα. Είμαστε αποφασισμένοι για αυτό. Προς το παρόν όμως, όπως και τα προηγούμενα 2012 χρόνια, ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε τα γενέθλια του θεανθρώπου. Γιατί είμαστε και καλοί, παραδοσιακοί χριστιανοί.

Παρά μία ώρα, μία μέρα.

   Τόσο κράτησε η κρουαζιέρα από το Πειραιά μέχρι τη Λέσβο. Δεν με πείραξε καθόλου για δύο βασικούς λόγους. Ο πρώτος ήταν ότι γουστάρω πολύ τα ταξίδια με το πλοίο, πόσο μάλλον, όταν γίνονται μέσα στο χειμώνα με καιρό καλοκαιριού. Ο δεύτερος λόγος ήταν, ότι με αυτό το τρόπο, μια ολόκληρη μέρα θητείας πέρασε και δεν άγγιξε. Άφησα πίσω το κέντρο με δυνατούς αποχαιρετισμούς, καλές γνωριμίες, όμορφες στιγμές, αρκετό προβληματισμό, ένα κιλό καραβανάδες, και μια πλάτη γυρισμένη, σε ότι μου έκανε τη μούρη ξινισμένη.

Σήμερα είναι Κυριακή...

  Η Κυριακή είναι μια ιδιαίτερη μέρα για τους περισσότερους από εμάς. Για κάποιους επειδή 'σήμερα είναι Κυριακή και πίνουμε από το πρωί'. Για κάποιους άλλους, επειδή είναι η μέρα που διεξάγεται η Ελληνική ...σούπερ λίγκα. Για άλλους, επειδή είναι η μοναδική μέρα που μπορούν να αράξουν από το μεροκάματο και να ζήσουν τη μοναδική μέρα χωρίς βάρδια. Κάποιοι άλλοι, αφιερώνουν την Κυριακή στο χόμπυ τους μιας και η πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου προσφέρει αυτή τη δυνατότητα. Την χθεσινή Κυριακή ήμουν -μαζί με κάποιους άλλους- στην τελευταία κατηγορία. Το χόμπυ? Έλα που δεν ξέρεις!! Η βόλτα? Τεράστια. Προορισμός? Το Σούνιο!!!!

Νύχτωσε απόψε νωρίς.

    Άδεια ορκωμοσίας. Με τιμητική. Αφού στη παρέλαση, μαζί με εμάς, παρέλασαν, τίγρις, ζογκλέρ, ελέφαντες και διάφορα άλλα ζώα τσι ζούγκλας. Προσφέραμε μεγάλο θέαμα και γιαυτό μας τιμήσανε με επιπλέον δύο μερούλες αράγματος.

Άλλη μία γνώριμη βόλτα...

  Σήμερα ο ουρανός με έχει μπερδέψει. Νομίζω όχι μόνο εμένα. Από τη μία πλευρά, αυτό το συνηθισμένο υπέροχο γαλάζιο που βάζει στο νου μου μια ωραία βόλτα, ήλιο και δυνατότητα για άραγμα έξω, ίσως και ρακέτα στην παραλία. Από την άλλη πλευρά, η μαυρίλα παίζει σε τόσο μεγάλο βαθμό που σκέφτεσαι ότι αν βρεθείς από κάτω της, θα αρχίσει να βρέχει και δεν θα σταματήσει ποτέ. Έτσι, είπα να μην δοκιμάσω την τύχη μου σήμερα το μεσημέρι. Τουλάχιστον μέχρι τώρα!

Ημί-ανάπαυση!

  Μια γρήγορη καλησπέρα από τη Θήβα. Ζηλεύω και ταυτόχρονα γουστάρω, με τη διαδικτυακή δραστηριότητα του μικρού γιου του κυρ Θόδωρα, και είπα να blogaro και εγώ λίγο. Πόσες φορές άλλωστε θα μου δοθεί η δυνατότητα να το κάνω μέσα από ένα στρατόπεδο;!. 

Day off και ήλιος, ευκαιρία για βόλτα

  Μπήκε ο Δεκέβρης. Καλό μήνα να έχουμε. Τελευταίος για το 2012 ...ίσως και τελευταίος για πάντα. Στις 21 θα το μάθουμε! Ο μήνας του μικρού Αλέξη, των γενεθλιών του Χριστού και των 'γιορτών', ο μήνας του 'πάει ο παλιός ο χρόνος', ο μήνας που ο Έλληνας στολίζει τη μιζέρια του με λαμπάκια στα μπαλκόνια. Πριν κάποιες μέρες είχα ένα ρεπό και για καλή μου τύχη το -σχετικά- πρωί που ξύπνησα, με μεγάλη έκπληξη είδα πως πρόκειται για μια ηλιόλουστη μέρα. Τα τελευταία 2-3 χρόνια, νοσταλγώ τον ήλιο πολύ γρήγορα. Βρισκόμαστε στην Ελλάδα, το οικόπεδο που λούζεται από ήλιο τα 2/3 του χρόνου, ίσως και παραπάνω. Παρόλα αυτά, οι τελευταίες εβδομάδες συνεφιάς, υγρασίας, βροχής μου είχαν προκαλέσει μια νοσταλγία. Σαν να είχαν περάσει 2 μήνες από την τελευταία φορά που πήρα το ποδήλατο μου και βγήκα έξω να ευχαριστηθώ την ημέρα. Κι όμως ήταν μόλις λίγες ημέρες.

Οι αϋπνίες και τα βιβλία

  Στην Ελλάδα του 2012, ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει μεγάλη μερίδα κόσμου είναι η αϋπνία. Για διάφορους λόγους, κυρίως όμως για λόγους που έχουν να κάνουν με τον εγκέφαλο. Ένα συνηθισμένο μυαλό που λειτουργεί -έστω και στοιχειωδώς- σαν αισθητήριο, λαμβάνει πολλά αρνητικά ερεθίσματα από την γενικότερη κατάσταση που μας περιβάλλει. Μάλλον τα χειρότερα ερεθίσματα που έχει λάβει ποτέ, για όσους διανύουν την τρίτη - τέταρτη δεκαετία της ζωής τους. Εκτός αν πρόκειται για γαιδούρια που έχουν επιλέξει συνειδητά ή όχι, να έχουν τον εγκέφαλο τους απενεργοποιημένο. Έτσι λοιπόν, την ώρα που ξαπλώνεις - υποτίθεται- για να 'ρίξεις τις στροφές λειτουργίας του σώματος και του μυαλού, το σώμα μπορεί να χαλαρώνει αλλά στον εγκέφαλο γίνεται πόλεμος. Το πως το αντιμετωπίζει ο καθένας είναι προσωπική υπόθεση.

Δουλειά,λεφτά,ζωή...ποδήλατο (?)

  Ήθελα εδώ και 2-3 βδομάδες να γράψω ένα άρθρο για τη νέα δουλειά,τα νέα δεδομένα που μπαίνουν επί τάπητος για τον χειμώνα. Ειδικά τις πρώτες μέρες είχα και τον ενθουσιασμό μιας και το σενάριο του να δουλεύεις σε μαγαζί που έχει ανοίξει φιλαράκι σου είναι -θεωρητικά τουλάχιστον- ιδανικό. Ο ενθουσιασμός αυτός έχει εξαφανιστεί πλέον. Δεν είμαι σίγουρος αν είναι θετικό ή αρνητικό αυτό, σχετικά με την αποτύπωση της πραγματικότητας. Ο Σπυράκος μου έδωσε την πολύ απλή απάντηση -που κάποιες φορές- είναι πολύτιμη βοήθεια για να ξεμπλέξεις από πολύπλοκα πράγματα που έχεις βάλει στο μυαλό σου. Έτσι λοιπόν, σήμερα που πήγαμε στη Θήβα να τον επισκεφτούμε, μιας και πλέον υπηρετεί το πυροβολικό σώμα του ελληνικού στρατού, μου λέει 'έγραψες τίποτα στο blog?'. Του απάντησα πως δεν έχω γραψει ακόμα το άρθρο σχετικά με τη δουλειά και τα νέα δεδομένα γιατί δεν έχω θετική ενέργεια -πια- από τη φάση. Μου απαντάει πολύ απλά 'βγάλε την αρνητική τότε'. Απλά και λογικά πράγματα.

take the first step...

   Μας κάνει ιδιαίτερα χαρούμενους το γεγονός όταν βλέπουμε ειδοποίηση για mail στο zwhpodilato@hotmail.com. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα, κάποιος/α μας έχει κάνει σχόλιο ή ακόμα καλύτερα, κάποιος/α εμπράκτως, συμμετέχει γραπτός στην ανταλλαγή ιδεών, συναισθημάτων, απόψεων. Το παρακάτω κείμενο το έγραψε φίλη και αναγνώστρια του blog. 
   Έχουμε κάνει μια παρέμβαση μόνο στο άρθρο. Επειδή η φίλη, δεν μας έχει στείλει φωτογραφίες, γκουγκλάραμε και προσθέσαμε εμείς κάποιες, που νομίζουμε ότι κολλάνε στο άρθρο της. Ελπίζουμε να μην έχει πρόβλημα.

Άνω Πατήσσια... Μια βόλτα στην εξοχή

   Σήμερα, 94 Αυγούστου, μετά από κάτι ψιλό δουλίτσες στο κέντρο και αφού η μέρα ήταν τέτοια που μόνο για κλείσιμο στο σπίτι δεν έκανε, διάθεση υπέροχη και φυσικά δρομολόγιo, για προπόνηση του αγαπημένου ντόπιου σπορ...Καφές!

92/8/2012

Μη σας μπερδεύει καθόλου η ημερομηνία,τόσο έχουμε 92 Αυγούστου το έτος 2012.

   Εδώ και έντεκα μέρες, έχω αλλάξει καθημερινότητα τελείως και σε λίγο καιρό ετοιμάζομαι να αλλάξω πάλι.

Ο τουρισμός,η Βαρκελώνη και ...οι ιδιωτικοποιήσεις

 Ο κύκλος των διακοπών φέτος, ολοκληρώθηκε με ένα ταξίδι στη Βαρκελώνη. Η Βαρκελώνη μου είχε γίνει σχεδόν απωθημένο μιας και οι περισσότεροι 'δικοί' μου είχαν την έχουν ήδη επισκεφθεί και πλέον όταν κανόνιζαν ταξίδια στο εξωτερικό -όπως είναι λογικό- επέλεγαν άλλους προορισμούς. Ήρθε και για μένα το κατάλληλο timing μιας και η φίλη μου η Ρεβέκκα κάνει το μεταπτυχιακό της εκεί. Από την άλλη, σε λίγες μέρες θα ξεκινήσω να δουλεύω οπότε ήταν η κατάλληλη περίοδος να πάω να επενδύσω κάποια από τα χρήματα που έβγαλα στην Κρήτη.

Είμαστε όλοι... Κατσαρίδες!

   Πλέον είναι ηλίου φαεινότερον η κοινωνική πολιτική που ασκεί αυτό το μοντέλο εξουσίας στους εξουσιαζόμενους. Το όνομα της εν λόγω πολιτικής είναι «TEZA», όνομα εμπνευσμένο από το γνωστό κατσαριδοκτόνο.

6η Αντιρατσιστική Γιορτή

  Εμβόλιμο άρθρο για την 6η Αντιρατσιστική Γιορτή στο λόφο Κολωνού, από τον αναγνώστη και φίλο Θ.Π.

    Η κρισάρα που ζούμε είναι γνωστό πλέον ότι έχει πάρει σβάρνα όλα αυτά για τα οποία κοκορευόμασταν όλα αυτά τα χρόνια. Τα λεφτά λιγοστεύουν, οι συνήθειες αλλάζουν, το ποτάκι από scotch & gin έγινε ρακάκι, η σύνδεση από συμβόλαιο έγινε καρτοκινητή και η αμαξάρα μας έγινε πετάλι...

Καλό μήνα!

    

Στη φωτογραφία, βλέπουμε τον "Σεπτέμβρη" με τα μπαγκάζια του, καθώς μας αποχαιρετά και μας αφήνει στο φθινόπωρο.

   Καλό μήνα να έχουμε. Με τον Οκτώβρη και επίσημα καλωσορίζουμε το φθινόπωρο. Ο Σεπτέμβρης, μας αφήνει πίσω του μαζί, με την πρώτη πανελλαδική απεργία της σεζόν, μας αφήνει πίσω του με το καινούριο ποδήλατο του Σταυράκου, μας αφήνει πίσω του με επισκέψεις σε οδοντιάτρους, μας αφήνει πίσω του με τις γνωστές -πλέον- ποδηλατομπανιόβολτες στις τοπικές παραλίες, με coctail πάρτι στην αυλή φίλου -από τα παλιά και πλέον από τα πρόσφατα-, μας αφήνει με δρώμενο στο παλιό αεροδρόμιο και τέλος, μας αφήνει με τους φοβερούς 31 βαθμούς Κελσίου παρέα με τα υποψήφια νέα μέτρα.

Οι διακοπές... η διακοπή τους για δουλειά... και το τέλος του Project 'Κρήτη 2012'

  Είναι το πρώτο άρθρο μετά τον επαναπατρισμό στο λεκανοπέδιο.. Τα πράγματα μέσα στο μυαλό μου είναι ακόμα σκόρπια και -πραγματικά- δεν με ενδιαφέρει να τα βάλω σε κάποια τάξη. Θα κάνω μια μικρή προσπάθεια για να είναι -όσο γίνεται- συγκροτημένο το άρθρο!!
  Ξεκινώντας από τον απολογισμό, είχαμε 2 μήνες -και κάτι- διακοπές και 42 μέρες εργασίας. Η αναλογία αυτή κατάφερε να με κρατήσει στο νησί για -περίπου- 4 μήνες!!
Οι εκδρομές στο οροπέδιο του Λασιθίου πραγματικά είναι όλα τα λεφτά. Το μεγαλείο της φύσης και οι εικόνες που δέχεται ο εγκέφαλος είναι μοναδικές αξίες.

athens bike festival

upside down... Ίσως είναι καιρός να γυρίσουμε τον κόσμο ανάποδα.

   Το 2o αθηναϊκό φεστιβάλ ποδηλάτου ήταν... γεγονός. Στο πρώτο δεν είχα πάει, δεν θυμάμαι γιατί. Στο δεύτερο πήγα, όχι τόσο για να δω ποδήλατα, απλά για να χαζέψω κανά άλμα,κανά flat στο bmx πάρκο που είχε φτιαχτεί στη τεχνόπολη για τις ανάγκες του φεστιβάλ. Τελικά έκανα το πρώτο, δηλαδή χάζεψα κανά ποδήλατο και κάποια αξεσουάρ που ίσως να χρειαζόμουν, κόλπα στο πάρκο δεν είδα γιατί μας τα χάλασε η βροχή.

Red Hot Chili Peppers στην Αθήνα.

   

   Αυτό το άρθρο δεν έχει καμία σχέση με το ποδήλατο. Έχει σχέση με τη ζωή που μας έκαναν ποδήλατο οι φοβεροί διοργανωτές της πιο πολυσυζητημένης και αναμενόμενης συναυλίας της τελευταίας δεκαετίας -σίγουρα-.

The pirate tour

Καλοκαιρινές διακοπές... για πάντα!

  Ο Ράκος παρέα με τον Che, σήμερα εγκαταλείπουν την Αθήνα αλλά δεν παίρνουν τα βουνά... παίρνουν τα νησιά.

Στα...όρθια!

   

   Στα όρθια και γρήγορα... κάποια πράγματα δεν πρέπει να γίνονται στα όρθια και στα γρήγορα. Φυσικά δεν μιλάω για το βιαστικό σουβλάκι συνήθως πριν, μπορεί και μετά, από κάποια έξοδο.

Εμβόλιμο Άρθρο

   Αυτό το μπλόγκ το ξεκινήσανε ο Ράκος παρέα με το Σταυράκο. Ο καθένας λίγο-πολύ για τους δικούς του λόγους στον αριθμητή αλλά με κοινό παρονομαστή, το όλο συναίσθημα, την άλλη αντίληψη τη διαφορετική αίσθηση, που έδωσε το ποδήλατο όταν μπήκε ξανά στη ζωή τους, όχι απλά σαν μέσω εναλλακτικής βόλτας, αλλά σαν Δούρειος Ίππος του χωροχρόνου της καθημερινότητας.

Η πραγματικότητα στο μεγάλο νησί...

Φιλαράκια μου και αναγνώστες, χαιρετώ από το μεγάλο νησί... Οι μέρες έχουν περάσει και η ένταξη στο νησί και στους ρυθμούς του έχει ολοκληρωθεί με επιτυχία..

Ξεμπούκωμα

  

   Όλα ξεκίνησαν από τη Πέμπτη που μας πέρασε. Στο διάστημα 12:30-13:00 στο χώρο που εργάζομαι έχουμε διάλειμμα για φαγητό. Εκείνη την Πέμπτη βαριόμουν τόσο όσο που η πείνα δεν ήταν ικανή συνθήκη για να με σηκώσει από το γραφείο και να βρεθώ στο μαγειρείο για lunch brake -έτσι να εξοικειωνόμαστε σιγά,σιγά με τις διεθνείς ορολογίες-

Μια υπέρβαση την εβδομάδα τα νεύρα κάνει μαρμελάδα

  

  Έχει μπει για τα καλά το καλοκαίρι. Οι θερμοκρασίες φλερτάρουν ανοιχτά με τους 35 βαθμούς Κελσίου, τα σύννεφα έχουν μετακομίσει όλα πάνω από τα κεφάλια των βόρειων φίλων μας, ο λαός άσκησε τα δημοκρατικά του καθήκοντα και το Σαββατοκύριακο δίνουμε ραντεβού στις παραλίες. Εκτός από το ποδόσφαιρο και τις εκλογές  αποτελεί όπιο του λαού,και το καλοκαίρι, τουλάχιστον αυτουνού.

Georgia... η απάντηση!

   Σε μια εξομολόγηση από τα βάθη της ψυχής της προχώρησε η Georgia μέσω mail που έστειλε στη συντακτική ομάδα του zwhpodilato.blogspot.com . 

   Ο λόγος ήταν το μίνι αφιέρωμα που της έκανε σύσσωμο το επιτελείο του blog, με αφορμή τη παρθενική της βόλτα με ποδήλατο, όντας ενήλικη.

Georgia... über alles

   Εμβόλιμο αρθράκι, όσο εμβόλιμο ήταν και το τηλέφωνο του Θωμάκου για να πάμε ποδηλατάδα... Σίγουρα δεν αποτελεί έκπληξη ένα σουλάτσο πάνω στις δύο ρόδες με το φιλαράκι μου. Η έκπληξη ήταν ότι για πρώτη φορά θα μας ακολουθούσε και η Γεωργία, η οποία πιθανότατα να είχε να κάνει ποδήλατο από τότε που πηγαίναμε έκτη δημοτικού!.

   Εδώ και μέρες έχει καταλήξει το καλοκαιρινό project των διακοπών, -ελπίζω να μη στραβώσει-, το οποίο έχουμε αποφασίσει να έχει το ποδήλατο σαν βασικό μέσω μετακίνησης, από παραλία σε παραλία.

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι... με το ποδήλατο γύρω από τη Γη

   Παίρνουμε μια βαθιά ανάσα και πάμε... Να προειδοποιήσω πως  το παρακάτω άρθρο μου έχει βγει ολίγον τι σύνθετο.

   Για αλλού ξεκίναγα και αλλού βρέθηκα να πηγαίνω. Είναι μια ωραία και ανέμελη κατάσταση αυτή ειδικά όταν βρίσκεσαι στις βορινές πλευρές της Εύβοιας και ψάχνεις για παραλίες.

Βίρα τις άγκυρες!!!

   Φέτος, από την αρχή της άνοιξης είχα αρχίσει να σκέφτομαι ότι αυτό το καλοκαίρι θα είναι διαφορετικό από τα προηγούμενα. Η γενικότερη κατάσταση στην Αθήνα είχε τυλιχτεί ήδη γύρω από το λαιμό μου σαν θηλιά. Τα τελευταία χρόνια, τους Μάηδες καταστρώνω το καλοκαιρινό σχέδιο διακοπών. Φέτος κάτι τέτοιο δεν ήταν δυνατό να συμβεί. Ο λόγος είναι ο γνωστός πλέον. Το μηδενικό εισόδημα δεν δίνει τη δυνατότητα να κάνεις 70 μέρες διακοπές το καλοκαίρι. Έπρεπε να συμβεί κάτι διαφορετικό. Το οποίο όμως να περιέχει στο σενάριο του, τη φυγή από την Αθήνα.

Λίγο κρασί λίγο θάλασσα και το... ποδήλατο

   Επειδή η φαντασία έχει αρχίσει και πηγαίνει περίπατο μέσα στη καθημερινότητα -όσο ευχάριστη και να είναι αυτή-, το τριήμερο που μας πέρασε η ανάγκη για απόδραση εις  τας εξοχάς ήταν επιτακτική.

Ένα Σάββατο με απ'όλα....

  Πριν από -περίπου- 10 μέρες, είχα πάει με φίλους για μπασκετάκι στα γήπεδα στο Ρουφ. Είχε προηγηθεί το Final Four και είτε Γαύροι, είτε Βάζελοι κατεβήκαμε πανέτοιμοι για μεγάλο μπάσκετ. Τα πράγματα έγιναν ακριβώς έτσι για όλους τους υπόλοιπους αλλά όχι και για μένα. Μετά από 1 λεπτό παιχνιδιού είχα την ατυχία να γυρίσω τον αστράγαλο μου. Ευτυχώς βρήκαμε πάγο άμεσα κι έτσι ο αστράγαλος δεν πρόλαβε να γίνει σαν μπάλα του μπάσκετ από το πρήξιμο. Είχε γίνει ζημιά αλλά τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα. Αντί για μπάσκετ λοιπόν, ξάπλα στην κερκίδα με το πόδι ψηλά και θεατής. Το ερώτημα που είχε αρχίσει ήδη να με βασανίζει, ήταν 'πόσες μέρες θα χρειαστεί για να γίνει καλά'. Ζωή ποδήλατο... χωρίς να καβαλάς ποδήλατο. Σκληρό.

Που έχει πάει, το κρεβάτι κάθε βράδυ με ρωτάει...

   Το προχθεσινό σουλάτσο ξεκίνησε κατά τις 16:00 το απόγευμα με χαλαρό καφεδάκι, παρέα με το φίλο μου το Γιάννη. Συνεχίστηκε σε εορταστικό κλίμα σε μαγαζί άλλου φίλου το οποίο -το μαγαζί δηλαδή- είχε γενέθλια, έκλεινε τα 5 χρόνια του και από Σεπτέμβρη θα το στείλουμε νηπιαγωγείο!

    Κάπου στη μέση της βραδιάς απέκτησα ένα αβυσσαλέο κενό της μιας ώρας περίπου. Με το ποδήλατο σε μια ώρα βόλτας μπορείς να γυρίσεις από δύο φορές το κέντρο της Αθήνας χαλαρά... τόσο μεγάλο είναι το χωριό μας. Αυτό το βολτάρισμα με έβγαλε στη πλατεία Συντάγματος για άραγμα, ένα μέρος που συνειδητά και υποσυνείδητα -μάλλον- απέφευγα να βρεθώ κοντά ένα χρόνο τώρα.

Η φυσική ροπή του ανθρώπου προς την αδράνεια,την ησυχία...

Έχω να γράψω πολύ καιρό κάποιο άρθρο στο blog. Έχω πολύ καιρό να πάρω την φωτογραφική μου όταν βγαίνω να πεταλιάσω κάνα χιλιόμετρο. Ο κοντούλης μου βάζει χέρι και με παρακινεί να γράψω πράγματα. Του λέω ότι έχω στερέψει. Ουσιαστικά, δεν έχω στερέψει. Το κεφάλι δεν είναι λίμνη. Με έχει καταπιεί η αδράνεια. Με έχουν μαγκώσει οι σκέψεις -που πάνω κάτω- κάνουν όλοι. Ανεργία, λεφτά, έχω μέλλον?

Τα Παιδία Παίζει...

 

    Φοβερή μέρα η σημερινή, -έτσι θα μας πάει από εδώ και πέρα ως γνωστών, με τον ήλιο μάπα!-. Μεσημεριανό καφεδάκι στις γειτονιές του Μεταξουργείου, παρέα με τον καλοκαιρινό έρωτα, για αρχή. Στη συνέχεια, ο καλοκαιρινός έρωτας πήρε το μετρό για το σπίτι της και εγώ καβάλησα τον Che για λίγο σουλάτσο αφού αρνιόμουν πεισματικά, να μαζευτώ σπίτι και να κλείσω τη μάπα μου μέσα στα ντουβάρια στερώντας της το ποιοτικό ήλιο και τη συνέχεια της χαλαρής διάθεσης.

Μορταδέλα...

     Δικαιολογίες για αυτές τις εκλογές δεν υπάρχουν.

Χαρούμενη χρυσή Πρωτομαγιά

    Πεσμένος από άποψη άρθρων θα μας αφήσει ο Απρίλης. Πεσμένη και η ποδηλατική δραστηριότητα στη καθημερινότητα. Διαφορετικές υποχρεώσεις, αλλαγμένα ωράρια -πλέον δεν είμαι part-time-, βαρβαρα πρωινά ξυπνήματα και ζόρικα μεσημεριανά τελειώματα. Όλα τα παραπάνω όμως αποτελούν απλά δικαιολογίες. 

    Όταν θες να κάνεις κάτι βρίσκεις το χρόνο για να το κάνεις και η αλήθεια για μένα είναι ότι αυτό το καιρό δεν είχα πολύ όρεξη για ποδήλατο. Θα με έχει επηρεάσει μάλλον όλο αυτό το προεκλογικό παραλήρημα και η ενδεχόμενη είσοδος στη βουλή της ευρύτερης "δημοκρατικής" φιλοναζιστικής συμμορίας. Θεωρώ μεγάλο κατόρθωμα να έχει χάσει κάποιος τη μνήμη του σε τέτοιο σημείο ώστε να μη καταλογίζει το ότι είναι έτοιμος να ρίξει φασόλι σε ανθρώπους που επευφημούν ιδεολογία, ίδια με αυτή που είχαν πριν από 60 χρόνια οι φονιάδες των παππούδων μας.

Πλάκα-πλάκα...

     Ότι ήρθε το φιλαράκι μου ο Γιαννάκος από το βροχερό Λονδίνο, οπότε αφού επέστρεψα σώος και εγώ από το χωριό μου, βρεθήκαμε χθές για σουλάτσο και κουβέντα. Από τη πρώτη βόλτα μας, πέσαμε κατευθείαν στα βαθειά. Λίγο η ζωή στο εξωτερικό, ύστερα η ζωή στο εσωτερικό, κάτι οι έρωτες, σφήνα τα πολιτικά και με αποκορύφωμα τα φοβερά σπίτια στη περιοχή της Πλάκας, βγήκαν από μέσα μας ένα σορό ερωτήματα. Ξεκινήσαμε, με τη καθημερινότητα ενός διδακτορικού φοιτητή στο LonDon και τη καθημερινότητα ενός πρακτικάριου φοιτητή στο Athens, συνεχίσαμε στο αν μπορείς να δεις καθαρά όταν είσαι ερωτευμένος, φτάσαμε στο τι θα ψηφίσεις αν γίνουν εκλογές για να καταλήξουμε στο υποθετικό σενάριο...

Αθήνα-Κερατέα aller- retour...

Καλοκαίρι??....Παρόν!!!!

   Η μέρα δε χρειαζόταν συστάσεις... Ο ήλιος έκαιγε και η θερμοκρασία φλέρταρε με τους 20 -και κάτι- βαθμούς Κελσίου. Κάτι τέτοιες μέρες τα πράγματα είναι απλά. Μιλάμε στα τηλέφωνα, παίρνουμε τα ποδηλατάκια μας και κινούμαστε με προορισμό έδαφος που αποτελείται από άμμο. Ίσως να ήμασταν πιο πολλοί από κάθε άλλη φορά που έχουμε βγει βολτίτσα. Και πως να μην είμαστε δηλαδή όταν ο ...μοναδικός παίζει σε τέτοια φάση!?!?

Πίσα και ....πάρτυ!!!!

 

Έχω να γράψω πολλές μέρες στο blog. Η κατάσταση που επικρατεί, οδήγησε και εμένα σε μια κατάσταση προχωρημένης αδράνειας. Χρειάζεται καταπολέμηση η αδράνεια γιατί οι ισορροπίες είναι λεπτές και δεν θέλει και πολύ για να το χάσεις το παιχνίδι και να περάσεις στην κατάσταση της σαπίλας.

L.A.........Lεωφόρος Alexandras

Αυτή η σύνοψη δεν είναι διαθέσιμη. Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε την ανάρτηση.

Νοσταλγός του...Rock n' Roll

Γυρνώντας από το Α!ΤΕΙ... αφού διεκπεραίωσα κάποιες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις ώστε να ξεκινήσω και επίσημα τη πρακτική μου, -φοβερό!μετά από 9 χρόνια σπουδών μπήκαμε στη τελική ευθεία για το πτυΧίο!- έπεσα πάνω σε αυτό εδώ το φοβερό οικοδόμημα...

Τεντανάσταση...

Η ώρα έχει πάει 15:00, τα χέρια κάτω, η ημιαπασχόλησή μου έχει τελειώσει. Καφεδάκι στο καπάκι με τον φίλο μου το Κωστάκη -κάνει και ρίμα- έχει κανονιστεί, οπότε με ωραία διάθεση μετά τη παρατεταμένη κακοκαιρία, -να μας διαβάζει και κανας Βόρειος φίλος μας να βάλει τα κλάματα...- τι κάνω για προπόνηση του τοπικού μας σπόρ... λιάσιμο και ΚΑΦΕ...

Πάνω στη Θεμιστοκλέους -και χωρίς καμιά διάθεση για "ρεπορτάζ"- πέφτει το μάτι μου σε αυτή τη ταμπέλα...

Έχει πανλάχανο απόψε και είναι ωραία...

Τελικά το φεγγαράκι από μόνο του δεν αποτελεί άδικα τη πηγή έμπνευσης των απανταχού ποιητών ανά τους αιώνες. Από όπου και να το κοιτάξεις φαίνεται το ίδιο όμορφο και πάντα από την ίδια πλευρά.

Σήμερα είναι Κυριακή....

Ο καιρός θα είναι και σήμερα κατάλληλος για έξω...πέφτει ιδέα να πάμε για κάνα πλαστικό καφεδάκι προς Φιλοπάππου μεριά. Γιατί όχι? Οι χώροι γύρω από την Ακρόπολη νομίζω πως είναι ότι καλύτερο μπορείς να κυκλοφορήσεις στην Αθήνα. Στον πεζόδρομο του Θησείου γινόταν μακελειό. Θα μπορούσες να το πεις και μποτιλιάρισμα από πεζούς. Ωραία ήταν.
Είπα να ανέβω προς το Αστεροσκοπείο για να βγούμε στα γνώριμα λημέρια που αράζουμε εκεί πάνω. Έχεις δει το παλιό αστεροσκοπείο?

Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει....

...καλοκαίρι θα μυρίσει. Κάπως έτσι γίνανε τα πράγματα το ΠΣΚ που μας πέρασε και γουστάραμε βόλτες. Βέβαια, θα δικαιωθούν και όσοι μου έλεγαν 'Μάρτης,γδάρτης και παλουκοκάφτης' αλλά ας δικαιωθούν τις καθημερινές του Μαρτίου για να γυρνοβολάμε τα ΣΚ. Άλλωστε... πόσο ακόμα να πάνε τα κρύα? Δύο βδομάδες? Τρεις? Τέλος μετά...

Τέλος τα καρναβάλια... Καλή Σαρακοστή!

Αυτό το τριήμερο –καταρχάς ελπίζω να περάσατε όλοι καλά– δεν είχε ποδηλατική δραστηριότητα για μένα. H εκδρομή στο Σούνιο άφησε λαβωματιά και κάτι πόνοι στο γόνατο έκαναν την επίσκεψή τους, οπότε θέλησα να το ξεκουράσω. Αγαθά κόποις κτώνται... Έτσι αποφάσισα να ανεβάσω φωτογραφίες από μια παλιά βόλτα που είχαμε κάνει με τον Σταύρακα, μια ξεκάρφωτη καθημερινή, και ήταν η αφορμή για τη γέννηση του ιστοχώρου.

Όλα στα κάρβουνα...

  Τώρα δεν ξέρω αν έφταιγε το αγουροξύπνημά μου ως απόρροια της χθεσινοβραδινής μου κούρασης που τα μάτια μου έκαναν πουλάκια, αλλά το πρωί δέχτηκα ένα σοκ για κάποια δευτερόλεπτα. Δεν είχα προλάβει να ανοίξω ραδιόφωνο όσο ήμουν σπίτι και ούτε μετά στο δρόμο, έστω φευγαλέα, να δω κάποιο εξώφυλλο εφημερίδας. Εν ριπή πεταλιού όμως είδα αυτό...  

Πως παρουσιάζουν τα ΜΜΕ την κρίση?

Απόγευμα Τρίτης... Έχω ενημερωθεί από το facebook ότι στο πανεπιστήμιο Αθηνών θα υπάρχει διάλεξη με θέμα 'Πως παρουσιάζουν τα ΜΜΕ την κρίση'. Ανάμεσα στους ομιλητές είναι και ο δημοσιογράφος Άρης Χατζηστεφάνου του οποίου τη δουλειά εκτιμώ και σέβομαι. Το θέμα επίσης φαίνεται ενδιαφέρον, άνεργος είμαι με μπόλικο ελεύθερο χρόνο, θα δίναν και βεβαιώσεις παρακολούθησης για να φορτώνουμε το βιογραφικό (χαχα!), αποφασίζω να πάω.Η αλήθεια είναι ότι δεν πήγα με το ποδηλατάκι μου γιατί δεν έχω τα .... άντερα να το κλειδώσω μόνο και έρημο στο κέντρο της Αθήνας χωρίς να το βλέπω. Άρα το κείμενο δεν έχει να κάνει με το ποδήλατο. Τα ΜΜΕ έχουν παίξει κυρίαρχο ρόλο, όμως, στο να γίνει η ζωή μας ... ποδήλατο!

Στο μπάμ...

   Γυρνώντας απο τη δουλειά το μεσημέρι με πιάσανε λιγούρες για παγωτό...

στο καπάκι θυμήθηκα ότι είμαι άρρωστος,πως ο μήνας είναι Φλεβάρης,ότι είμαστε πολύ τυχεροί που μπορούμε να βρίσκουμε παγωτά 12 μήνες το χρόνο και ότι αυτό που λιγουρεύτηκα το ζούμε κυριολεκτικά...ένοιωσα παγωτό στη θέση του παγωτού.

Γεια χαρά...

Πριν από 1.5 - 2 χρόνια το ποδήλατο μπήκε -και πάλι- για τα καλά στη ζωή μου.Ήταν μία μέρα που ο ΣπυΡάκος έσκασε μύτη στη σχολή με το νέο του ποδήλατο.Όταν τον είδα ένιωσα ένα μεγάλο ενθουσιασμό και παράλληλα αναρωτήθηκα γιατί έχω σταματήσει να κάνω ποδήλατο εδώ και καμμιά 10ετία...

Προφανώς,η ζωή μου ήταν σε τέτοια φάση που είχα αρχίσει να έχω ανάγκη από την ομορφιά και την ευχαρίστηση που μπορούν να σου προσφέρουν απλά πράγματα,χωρίς να χρειάζονται ντε και καλά ένα σωρό λεφτά και άλλες πολυτέλειες,όπως προστάζει το καθώς πρέπει της εποχής μας...Βάζω λοιπόν στο πλάνο μου,άμεση αγορά ποδηλάτου...Αυτό ήταν..

Κάνοντας ποδήλατο μπορείς να εκτιμήσεις αλλιώς,να αντιληφθείς αλλιώς -στην τελική- να ζήσεις αλλιώς.Στους δρόμους.Όχι πως το ποδήλατο είναι από μόνο του ο 'τρόπος' για να κάνεις τα παραπάνω.Είναι όμως ένα μέσο.Για να μετακινηθείς,για να διασκεδάσεις,για να παρατηρήσεις μικρά-μικρά που συμβαίνουν στους δρόμους..Χωρίς λεφτά και με αντάλλαγμα φυσική κατάσταση,αντοχές σωματικές και ψυχικές.Σε κάνει πιο δυνατό σε όλα τα επίπεδα.Είναι δεδομένο αυτό.
Προσωπικά για μένα,το ποδήλατο από εναλλακτικός -και δωρεάν- τρόπος μεταφοράς,έγινε τρόπος ζωής.Γι'αυτό άλλωστε επιλέξαμε και με το Ράκο να μοιραζόμαστε -στην ουσία- τη ζωή μας στο δρόμο με όσους θα παρακολουθούν το blog.Οι καιροί είναι δύσκολοι αλλά η ζωή είναι μία και είναι ωραία.Να είστε όλοι καλά και να βγαίνετε στο δρόμο.Εκεί είναι η ζωή.

Η παραπάνω φωτογραφία είναι από την ποδηλατόβολτα που πήγαμε με το Ράκο στο πανέμορφο Σούνιο.Όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε βόλτες παρέα,σίγουρα δεν περιμέναμε ότι θα φτάναμε μέχρι το Σούνιο κάνοντας πετάλι....Κι όμως!!!!!!

"Σταύρακας"

"αφού η ζωή μας...έγινε ποδήλατο"

Όπως λέει και ο τίτλος του blog...αφού η ζωή μας έγινε ποδήλατο, θα προσπαθήσουμε να σας δείξουμε απο τη καθημερινή μας μετακίνηση με το δίκυκλο και κυρίως μέσα απο φωτογραφίες (τώρα να με συγχωρέσετε για τυχόν κακή ποιότητα λήψης αλλά με το κινητάκι μας βγάζουμε ότι μπορούμε Δ.Ν.Τ και νέα μέτρα που φταλέ για φωτογραφική ) ότι οι καταστάσεις εκτός απο τις δεδομένα άσχημες,έχουν και τις δύσκολα αντιλήψιμες όμορφες πλευρές τους...καλή μας αρχή λοιπόν.

Υ.Γ. αρθρογράφοι του ιστοχώρου είναι ο Ράκος και ο Σταυράκος

                                                                          "Ράκος"

 

 Μια απο τις ελάχιστες φορές που ο Ερνέστο βρέθηκε μέσα στα 3Μ και το έριξα στο διάβασμα για να περάσει η ώρα. Ευχαριστούμε τους κυρίους-κυρίους στον Ηλεκτρικό που παραδοσιακά και απο ανέκαθεν αφήνουν τα ποδήλατα στο τελευταίο βαγόνι.