Στα...όρθια!

   

   Στα όρθια και γρήγορα... κάποια πράγματα δεν πρέπει να γίνονται στα όρθια και στα γρήγορα. Φυσικά δεν μιλάω για το βιαστικό σουβλάκι συνήθως πριν, μπορεί και μετά, από κάποια έξοδο.

Συγκεκριμένη αφορμή για να γράψω δεν υπάρχει. Με πιέζει η απραξία του μπλόγκ αυτό το διάστημα που αφορά τον μήνα Ιούλιο. 

   Συνηθίζεται το μυαλό να δουλεύει για να παράγει, όταν ξεκινάει από το τίποτα για να φτάσει μέχρι το κάτι. Κοινώς αυτή τη περίοδο τα πράγματα αφορούν τον σχεδιασμό των καλοκαιρινών διακοπών και όχι πιο περίπλοκες εγκεφαλικές ζυμώσεις! Οπότε είμαι ήδη στο κάτι και σκέφτομαι το πως. 

   Εδώ ξεκινάει να μπαίνει λίγο λάδι στη σαλάτα.
   Δεν έχω διάθεση να το παπαρίασω τελείως όμως, οπότε κοντολογίς... 

   Όταν θέλουμε να πάμε από το σημείο "Α" στο σημείο "Β", κυριαρχεί η τάση του να μας απασχολεί πολύ περισσότερο, πιο είναι το σημείο "Α" και πιο είναι το σημείο "Β", από το πως θα πάμε. Ένα γρήγορο παράδειγμα για να γίνω κατανοητός... Έχω σκοπό απόψε να περάσω καλά γιατί δεν είμαι καλά. Το σημείο "Α" είναι το δεν είμαι καλά, το σημείο "Β" είναι το να περάσω καλά. Νομίζω ότι στις περισσότερες περιπτώσεις ο καθένας μας δεν γνωρίζει τι πρέπει να κάνει για να φτάσει στο σημείο που θέλει. Είμαστε αρκετά ικανοί να γνωρίζουμε τις ανάγκες μας, τα θέλω μας αλλά δεν είμαστε τόσο ικανοί στο να αντιλαμβανόμαστε τις διαδρομές που ακολουθούνε μέσα μας, στη ψυχή μας στο μυαλό μας, αυτά τα θέλω και αυτές οι ανάγκες, μέχρι να εξωτερικευτούν. Γρήγορο παράδειγμα γιατί κοντεύω να το χάσω... πεινάω!θέλω να φάω... μπορώ να φάω ένα τόστ, μια μακαρονάδα, ένα σουβλάκι, να παραγγείλω να μαγειρέψω να κάτσω με τα χέρια σταυρωμένα και να μη φάω τίποτα. Το θέμα είναι τι;! τι θέλω να φάω;, τι μου κάνει γούστο να γευτώ;, να αισθανθώ ότι τρώω να γεμίσω γευστικά εκτός από στομαχικά. Αν πρέπει απλά να ικανοποιήσω την ανάγκη του στομαχιού μου για να μη γουργουρίζει, πάω πάσο, φάτε ότι είναι πιο εύκολο. Θεωρώ και πιστεύω ότι το μυαλό και το συναίσθημα δεν χορταίνουν με το εύκολο, αυτό δεν σημαίνει ότι χορταίνουν με το περίπλοκο. Χορταίνουν απλά με αυτό που πραγματικά χρειάζονται και είναι στο κέφι μας να μπαίνουμε πότε-πότε στη διαδικασία να το βρίσκουμε.

Σε μια βόλτα "κονσέρβα", πέτυχα ένα από τα ωραιότερα κουκλοθέατρα δρόμου για τα γούστα μου...

Όπως και στη ζωή έτσι και στο κουκλοθέατρο ο συντονισμός κινήσεων, σκέψεων, ονείρων, γούστων, αναγκών, αποτελεί είδος αληθινής μαγείας.

Ότι κινείται έχει ψυχή

Άλα παίδες...

   Ο σχεδιασμός των διακοπών, αρκετά βράδια μας βρίσκει στο μπαλκόνι του σπιτιού της Georgias για τη γουστόζικη συζήτηση των λεπτομερειών. Μερικές φορές τα πράγματα καλό είναι να ξεφεύγουν από τη θεωρία και να καταλήγουν στη πράξη. Ακόμα καλύτερο είναι -και για να κάνω πάσα στην αρχή του άρθρου- κάποια πράγματα να μη γίνονται βιαστικά και στα όρθια...Ακόμα και αν επί της ουσίας τα κάνεις καθιστός.

Κούλης επί το έργο...

Του ήρθε εκείνη την ώρα να φουσκώσει το λάστιχο του ποδηλάτου του...

Κατέληξε μια μια σπασμένη βαλβίδα...

   Δεν υπάρχει κανένα υστερόγραφο να γράψω. Θα κλείσω με τραγούδι. Όπως και το πρώτο που ανέβασα έτσι και αυτό είναι live από το φεστιβάλ "Ήχοι του δάσους" που είχα τη τύχη να βρεθώ το προηγούμενο ΠΣΚ.

Χωρίς Κανόνα...

Μουσική/στίχοι: Εν Πλω

Είμαι ένα φύλλο του Φθινόπωρου που πέφτει
είμαι ένα στρώμα από φύλλα πεταμένα
κι αυτό το κίτρινο το χρώμα που με βάφει
κάποια στιγμή θα γίνει ένα και με μένα

Θα πλανηθώ μες τις πτυχές του δέρματός σου
θα ακολουθώ κάθε τυχαία χαραγή σου
κι όπου με βγάλει θα φωλιάσω το Χειμώνα
χωρίς, χωρίς, χωρίς κανόνα

Είμαι μια δύναμη κρυμμένη και το ξέρω
όμως δεν ξέρω τι ζημιά μπορεί να κάνω
ζω σ' ένα πόλεμο που τρώει τα σωθικά μου
που όμως κάποτε θα φάει και εμένα

Στη μυρωδιά σου θα μεθάω και θα χάνομαι
μόνο το χνώτο της πνοής σου θα αισθάνομαι
κι έτσι ζεστά θα τον περάσω τον χειμώνα
χωρίς, χωρίς, χωρίς κανόνα

Είμαι ποτάμι που παρέσυρε τα δέντρα
κάθε σταγόνα μου τα φύλλα τους δροσίζει
μα δεν αρκούν αυτά ζωή για να τα δώσω
κι έτσι όλο κλέβουν τη ζωή μόνο από μένα

Που θα με παν αυτοί οι δρόμοι σου δεν ξέρω
κι αυτό το άγνωστο με κάνει και σε θέλω
σ αυτό το αίνιγμα κουρνιάζω το χειμώνα
χωρίς, χωρίς, χωρίς κανόνα


Είμαι ένα πλάτωμα μια βάση για πυραύλους
είμαι ένας πύραυλος που έκαψε την βάση
κι αυτή η θλίψη μου δεν θα σβηστεί στα αστέρια
γι αυτό θλιμμένο βλέπετε πάντα εμένα


Κι έτσι όπως νιώθω να σε σέρνω και να σέρνομαι
κι όταν γουστάρεις να πετάμε και να φεύγουμε
θα τον μπερδέψουμε για πάντα τον χειμώνα
χωρίς, χωρίς, χωρίς κανόνα