Ο τουρισμός,η Βαρκελώνη και ...οι ιδιωτικοποιήσεις

 Ο κύκλος των διακοπών φέτος, ολοκληρώθηκε με ένα ταξίδι στη Βαρκελώνη. Η Βαρκελώνη μου είχε γίνει σχεδόν απωθημένο μιας και οι περισσότεροι 'δικοί' μου είχαν την έχουν ήδη επισκεφθεί και πλέον όταν κανόνιζαν ταξίδια στο εξωτερικό -όπως είναι λογικό- επέλεγαν άλλους προορισμούς. Ήρθε και για μένα το κατάλληλο timing μιας και η φίλη μου η Ρεβέκκα κάνει το μεταπτυχιακό της εκεί. Από την άλλη, σε λίγες μέρες θα ξεκινήσω να δουλεύω οπότε ήταν η κατάλληλη περίοδος να πάω να επενδύσω κάποια από τα χρήματα που έβγαλα στην Κρήτη.

Έμεινα εντυπωσιασμένος από την ομορφιά και την 'οργάνωση' της πόλης. Είναι μία πόλη που το να κυκλοφορείς στους δρόμους της είναι απόλαυση. Μεγάλοι δρόμοι, ανθρώπινοι οδηγοί, τεράστια πεζοδρόμια, αρκετό πράσινο, ποδηλατόδρομοι και πολύς πολύς κόσμος. Ειδικά στα ...hot spots της πόλης γινόταν πανικός μιας και μιλάμε για μια πόλη που έχει τουρισμό 365 μέρες το χρόνο.
Οι προορισμοί για τον τουρίστα της Βαρκελώνης είναι λίγο πολύ... classics.

La Sagrada Familia

Κτίριο του ψυχεδελικού Gaudi..

Parc Guell... Ένα πάρκο σχεδιασμένο και πάλι από τον Gaudi. Προοριζόταν να κατοικηθεί από την ελίτ της πόλης αλλά τελικά έχει παραμείνει ένα δημόσιο πάρκο. Τουλάχιστον προς το παρόν....

Επόμενος τουριστικός στόχος ήταν ο λόφος του Montjuic. Είναι ένας λόφος στα παράλια της Βαρκελώνης όπου μπορείς να ανέβεις με τελεφερίκ. Πάνω στο λόφο υπάρχουν αξιοθέατα ακόμα και μουσείο για να επισκεφτείς αλλά νομίζω ότι η θέα από ψηλά είναι ότι πιο όμορφο μπορείς να συναντήσεις...

  

Εντάξει... ποιός τουρίστας -ειδικά- αρσενικού φύλου θα πήγαινε διακοπές στη Βαρκελώνη και δεν θα περνούσε μια βόλτα από το Camp Nou... Οι Καταλανοί είναι τρελαμένοι με την Barcelona... Πραγματικά.. Mes Que Un Club.. 

Βέβαια, για μένα, το πιο εντυπωσιακό πράγμα που είδα μέσα στο Camp Nou ήταν το παρακάτω:

Τελικά δεν είναι μόνο ο ΠΑΟΚ παντού!!!!!

Το highlight των τουριστικών προορισμών μου ήταν το χωριό Rupit. Είναι ένα ορεινό χωριό αρκετά έξω από τη Βαρκελώνη προς τα Βόρεια. Ένας Ισπανός φίλος της Ρεβέκκας που γουστάρει πεζοπορίες, ορειβασίες και τέτοια, τις Κυριακές κανονίζει εκδρομούλες σε μέρη που προσφέρονται για τα γούστα αυτά. Αυτή την Κυριακή θα ακολουθούσα κι εγώ. Είχα από την αρχή στο μυαλό μου ότι θα δούμε κάποιο πολύ όμορφο μέρος με τη φύση να μονοπωλεί την ομορφιά του αλλά η πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Οι φωτογραφίες θα δώσουν μια μικρή εικόνα του επίγειου παράδεισου που περπατήσαμε...

 Όταν πήραν την απόφαση να φτιάξουν αυτό το φράγμα, έπρεπε να εκκενώσουν το χωριό που υπήρχε εκεί. Πλέον το χωριό βρίσκεται κάτω από αυτά τα νερά...

 Σε αυτή τη φωτογραφία φαίνεται -πάνω από τη στάθμη του νερού- το καμπαναριό από την εκκλησία του χωριού!!! Για όσους κάνουν καταδύσεις, μπορούν να πηγαίνουν εκεί με τον εξοπλισμό τους και να κάνουν μια βόλτα στο χωριό!!

Η εμπειρία αυτή θα μου μείνει αξέχαστη. Περπατήσαμε 20 χιλιόμετρα πράγμα το οποίο εγώ προσωπικά δεν έχω ξανακάνει ποτέ. Όταν φτάσαμε στο αυτοκίνητο νόμιζα ότι θα κάνω να περπατήσω 2-3 μέρες από την πρωτοφανή κούραση που ένιωθα στα πόδια μου. Το αντάλλαγμα όμως άξιζε τον κόπο και με το παραπάνω. 

Πλέον είχε βραδιάσει και ετοιμαζόμασταν για το ταξίδι του γυρισμού. Είχαμε να διανύσουμε 110 χιλιόμετρα οδικώς και μετά -εγώ και η Ρεβέκκα- είχαμε και άλλη μία ώρα με το τρένο μέχρι να βρεθούμε στη Βαρκελώνη. Καθώς καταπίναμε χιλιόμετρα πάνω σε μια εθνική οδό σκέτο εργοτάξιο παρατηρούσα ότι δεν έχουμε πληρώσει ακόμα διόδια. Σκέφτηκα ότι μάλλον είναι και λίγο ευαίσθητοι μιας και σε τέτοιο εργοτάξιο θα ήταν κρίμα να πληρώνεις διόδια. Καθώς πλησιάζαμε όμως στον προορισμό μας και πλέον ήμασταν και πιο κοντά στη Βαρκελώνη βλέπω ότι θα συναντήσουμε διόδια.  Λέω στον Αλμπέρτο 'Θα πληρώσω εγώ'. Φτάνουμε στο σταθμό των διοδίων και βλέπω ότι η τιμή είναι 7.5 ευρώ!!!!! Ακολουθεί ο εξής διάλογος με τον Αλμπέρτο...

Σ: Δηλαδή αν μένεις 2 χιλιόμετρα πριν τα διόδια και θες να βγεις στην επόμενη έξοδο που είναι μετά τα διόδια, πρέπει να πληρώσεις 7.5 ευρώ?

Α: Ναι. Υπάρχει και εναλλακτικός δρόμος αλλά είναι πολύ κακός ειδικά τώρα που βρέχει. Αυτός εδώ είναι γρήγορος. Αλλά και πανάκριβος.

Σ: Ο δρόμος αυτός ανήκει στο δημόσιο ή έχει ανατεθεί σε ιδιώτες?

Α: Ιδιωτικός

Σ: Γι' αυτό έχει 7.5 ευρώ διόδια.

Α: Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι άλλος ένας πολύ σοβαρός λόγος που οι Καταλανοί στρέφονται εναντίον των υπόλοιπων Ισπανών. Σε όλη την υπόλοιπη Ισπανία δεν πληρώνεις διόδια ή πληρώνεις ελάχιστα. Εδώ πληρώνουμε ακριβά διόδια, πληρώνουμε πολύ περισσότερα για ενέργεια, για βενζίνες... Θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν τα πάντα..

   Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειώσουμε ότι η Καταλονία είναι από τις πιο πλούσιες -αν όχι η πιο πλούσια- περιοχές της Ισπανίας. Και είναι σίγουρα ένα μέρος όπου υπάρχει μια σχέση σεβασμού μεταξύ διοίκησης και κοινωνίας. Τουλάχιστον σε μεγαλύτερο βαθμό από την Ελλάδα. Υπάρχει κοινωνικός δεσμός. Το αναφέρω αυτό για να γίνει ξεκάθαρο ότι οι ιδιωτικοποιήσεις γίνονται με στόχο να περνάνε τα κέρδη σε επιχειρηματίες και να αφαιρούνται από τον δημόσιο πλούτο της εκάστοτε περιοχής. Δεν γίνονται επειδή κάποιοι ταπεινοί -βρώμικοι και πάμπλουτοι- επενδυτές σκέφτηκαν 'ρε γαμώ το...η τάδε κοινωνία υποφέρει από τις δημόσιες υπηρεσίες.Ας τις αγοράσω εγώ για να απολαύσουν υπηρεσία...και σε χαμηλές τιμές'. Γιατί εμείς τα Ελληνόπουλα, μπροστά στις ιδιωτικοποιήσεις αντί να σκεφτούμε την λεηλασία του δημόσιου πλούτου και -βασικά- τις παροχές και τις δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει ο δημόσιος πλούτος αν έχει την κατάλληλη εκμετάλλευση, το μυαλό μας φτάνει μέχρι την ατάκα 'αφού το δημόσιο είναι σάπιο, ας γίνουν ιδιωτικά μπας και γίνουν και λειτουργικά'. Το πρώτο ζωντανό παράδειγμα είναι οι δρόμοι μας. Από το 2007 και μετά που παραχωρήθηκαν σε ιδιώτες, βάλτε κάτω πόσα διόδια παραπάνω πληρώνεις. Θα μου πεις ταξιδεύεις σε τούνελ. Θα σου πω ότι άμα δεν αφήναμε τις κυβερνήσεις να μας κλέβουν, με τα λεφτά που πληρώνουμε σε άμεσους και έμμεσους φόρους θα μπορούσαμε να είχαμε, όχι δημόσια τούνελ αλλά, δημόσιες υποθαλάσσιες σύραγγες κατά μήκος και πλάτος όλης της χώρας.

Η οικονομική κρίση προσφέρει πείνα για τους πολλούς και ευκαιρίες - φιλέτα για όσους έχουν το κεφάλαιο. Η Βαρκελώνη προφανώς και είναι μια μεγάλη ευκαιρία για να μπουν επενδυτές να ψωνίσουν σε τιμές ευκαιρίας και να απολαύσουν αμέτρητα κέρδη σε σύντομο χρονικό διάστημα. Είπαμε, είναι και μία πόλη με τουρισμό 365 μέρες το χρόνο. 

Ένα μεσημεράκι καθώς έκανα τη βόλτα μου στη La Rumbla στο κέντρο της Βαρκελώνης, έχω 'χαθεί' μέσα σε κάτι στενά και όπως περπατάω βρίσκομαι σε μια πλατεία με 2 κτίρια απέναντι το ένα με το άλλο. Καταλανικά δεν γνωρίζω, οπότε δεν μπόρεσα να καταλάβω τι ακριβώς ήταν αυτά τα κτίρια. Πάντως ήταν κάτι επίσημο, κάτι από τον πολιτικό χώρο. Ίσως Δημαρχείο, ίσως κάποιο Υπουργείο.. Ξαφνικά ακούω περισσότερη βαβούρα από την συνηθισμένη και βλέπω στο βάθος να ανεβαίνει μια ομάδα ανθρώπων με πανό καθώς σκάνε κροτίδες πολύ δυνατά...

'Διασώστε τους ανθρώπους και όχι τις τράπεζες'

Σε αυτό το σημείο σκέφτομαι 'ρε λες να φάω χημικά και στη Βαρκελώνη?'. Η ομάδα αυτή φτάνει στην πλατεία και σκάνε κροτίδες σαν παλαβοί. Σιγά σιγά αρχίζει και μαζεύεται κι άλλος κόσμος στην πλατεία. 'Διαδήλωση' σκέφτομαι...

 'Αυτές είναι οι κρίσεις των εκβιαστών και όχι των εργαζομένων' 

 Η μούτζα πλέον εκφράζει και άλλα P.I.G.S...

 Από καμία πορεία δεν λείπει 'η μορφή'!

Ζωή Ποδήλατο....

Η διαδήλωση ήταν ειρηνική... ο κόσμος δεν είχε επιθετική διάθεση άρα και οι μπάτσοι ήταν χαλαροί. Το μενού δεν είχε ούτε χημικά, ούτε πλαστικές σφαίρες που είναι και της μόδας στην Ισπανία. Το γενικό ύφος της διαδήλωσης ήταν όχι στις περικοπές, όχι στις ιδιωτικοποιήσεις. Θέλουμε δημόσιες υπηρεσίες. Έτσι λοιπόν διαδήλωσα ειρηνικά με τους Καταλανούς και μετά συνέχισα τις διακοπές μου. Πάντως το κύμα των ιδιωτικοποιήσεων πρέπει να είναι σφοδρό για την Καταλονία μιας και είδα σχετικό 'μήνυμα' μέχρι και το πάρκο Guell...

Υπεύθυνοι για αυτό το μήνυμα πρέπει να ήταν τα παλικάρια από την κατάληψη απέναντι από το πάρκο Guell...

 Εν έτει 2012 αυτή είναι η πραγματικότητα και αυτά είναι τα θέματα που μας απασχολούν. Στις βραδινές εξόδους σε πλατείες και μπυρομαγαζάκια το πρώτο θέμα που συζήτησα με όλους όσους γνώρισα -ειδικά μόλις μάθαιναν ότι είμαι Έλληνας- ήταν η 'οικονομική κρίση'. Είτε ο συνομιλητής ήταν από την Ισπανία, είτε από την Αυστραλία, είτε από την Αργεντινή... Είμαστε και το πρώτο πείραμα για την νέα τάξη πραγμάτων στο χώρο της Ευρώπης. Πολλοί παρακολουθούν την ελληνική πραγματικότητα.. Ίσως και περισσότερο από πολλούς Έλληνες που η φωτιά πλέον είναι στην αυλή τους αλλά η αδράνεια τους στέλνει στο τελευταίο δωμάτιο του σπιτιού μακριά από την αυλή μπας και τη γλυτώσει εκεί από τη φωτιά... Για να πάρουμε κάνα κουβά νερό, ούτε λόγος...

Υ.Γ: Μιας και στο άρθρο αυτό παίξαμε μπάλα με τις ιδιωτικοποιήσεις, παραθέτω το ντοκυμαντέρ Catastroika του Άρη Χατζηστεφάνου. Όσοι δεν το έχετε δει ήδη, πρέπει να το δείτε. Είναι πράγματα που πρέπει να ξέρουμε. Catastroika

Y.Γ 1: Κομματάρα από το νέο δίσκο του Λιάκου τον οποίο επίσης σας προτείνω να ακούσετε. Έχει πιάσει το κοινωνικό κλίμα της εποχής στο έπακρο... 

Υ.Γ 2: Κοντούλη κάνε αυτό το κόλπο για να μη λιώνει στο scroll ο κόσμος!!!!!

Υ.Γ 3: Θα είναι ένας μακρύς βαρύς χειμώνας...