Είναι η αγάπη ένα ταξίδι... με το ποδήλατο γύρω από τη Γη

   Παίρνουμε μια βαθιά ανάσα και πάμε... Να προειδοποιήσω πως  το παρακάτω άρθρο μου έχει βγει ολίγον τι σύνθετο.

   Για αλλού ξεκίναγα και αλλού βρέθηκα να πηγαίνω. Είναι μια ωραία και ανέμελη κατάσταση αυτή ειδικά όταν βρίσκεσαι στις βορινές πλευρές της Εύβοιας και ψάχνεις για παραλίες.

   Όσο ήσυχα και ρουτινιάρικα μπορεί να είναι τα πράγματα τις κοινές μέρες και ώρες άλλο τόσο ταραγμένα μπορούν να γίνουν μέσα σε δύο στιγμές. Τα πράγματα τότε εξελίσσονται τόσο έντονα όσο έντονα ζούνε οι ακτές της Ιαπωνίας τα παλιρροϊκά κύματα, που ξεκίνησαν από το πέταγμα μιας πεταλούδας, στις ακτές του Los Angeles .

   Στην ίδια τη φύση η ισορροπία είναι η δύσκολη κατάσταση και όχι η αστάθεια. Πόσο δύσκολο είναι να φτιάξεις ένα σπιτάκι με τραπουλόχαρτα και πόσο εύκολο είναι να το γκρεμίσεις;! -αν και το παράδειγμα δεν είναι βγαλμένο από τη φύση-. Στη φύση όσα πράγματα δεν τα διέπει η ευστάθεια είτε εσωτερική είτε εξωτερική, δεν μπορούμε να τα αντιληφθούμε γιατί πολύ απλά έχουν πάψει να υπάρχουν. Για παράδειγμα ένα αστέρι που εκτρέπεται από την ευσταθή τροχιά του καταστρέφεται ή αντίστοιχα κάποιο άλλο αστέρι καταστρέφεται από τις αλλεπάλληλες εσωτερικές του εκρήξεις-προσεχώς και ο δικός μας ήλιος...σε καμιά 50ρια εκατομμύρια χρόνια-. Με πολύ εντυπωσιακό τρόπο  θα καταστραφούν και τα δύο αφήνοντας στο σύμπαν αστρόσκονη από τη σούπερ νόβα τους. Σκεφτείτε διάφορα παραδείγματα καταστάσεων ευστάθειας και τι μπορεί να γίνει αν προκληθεί αστάθεια. Όπως καταλαβαίνετε αυτά τα Σf=0 και Σp=0, είναι πολύ μεγάλη υπόθεση, -δηλαδή το συνολικό άθροισμα των εξωτερικών δυνάμεων και ροπών που ασκούνται σε ένα σώμα το οποίο βρίσκεται σε ένα αδρανειακό σύστημα πρέπει να είναι ίσο με μηδέν, για να συμβούν δύο πράγματα, είτε να ισορροπεί (ή ηρεμεί) είτε να κινείται ομαλά σε ένα ευθύγραμμο διάστημα. 1ος Νόμος Newton-. Ξεχάσαν βέβαια οι δάσκαλοι που μας αποκοίμιζαν στα θρανία, να μας αναφέρουν ότι το ίδιο παράδειγμα, επίσης εφαρμόζεται μετασχηματίζοντάς το ελαφρώς και στο πεδίο του ανθρώπου.

   Η ισορροπία (ή ηρεμία) λοιπόν δεν είναι μια ξενέρωτη κατάσταση όπως χρόνια τώρα προσπαθεί να μας περάσει η κοινωνία σαν τρόπο ζωής. Απλά η κοινωνία δεν έχει όρεξη να κουραστεί και λανσάρει σαν μοδάτο τρόπο ζωής το ακραίο, το μόνιμα έντονο και το γεμάτο πάθος και δυνατές συγκινήσεις σενάριο. Γιατί αυτό πουλάει. Γιατί είναι το εύκολο. Όλα τα παραπάνω σαφώς και πρέπει να υπάρχουν μέσα στη ζωή, αλλά, άλλο πράγμα να ξεκινάς για ταξίδι και άλλο πράγμα να πηγαίνεις οδηγός σε ράλι -πολύ το μπερδεύουμε αυτό στο δρόμο και τα αποτελέσματα είναι τα γνωστά-. Είναι ικανό και αναγκαίο, όσο εύκολα μπορούμε να εκτραπούμε στην αστάθεια και να ζήσουμε στιγμές αντίστοιχες με αυτές, που προσφέρει ο κόσμος των μεσημεριανών σειρών, άλλο τόσο, έστω και δύσκολα, να μπορούμε να γυρίσουμε στη θέση ισορροπίας μας. Συνδυασμός και των δύο εγγυάται μια ζωή, όχι μόνο ποδήλατο...

   Το αντίθετο της βολής είναι η ανησυχία. Εδώ θα ήθελα να κάνω μια παρένθεση και να πω ότι η βολή δεν είναι ηρεμία ούτε ισορροπία, είναι καβάτζωμα εις βάρος, μιας κατάστασης, ενός ανθρώπου ή και των δύο ταυτόχρονα. Είναι το ίδιο όπως στο να κλέβεις στα χαρτιά ή στο τάβλι -στο σκάκι δεν γίνεται να κλέψεις-, μπορεί να κερδίσεις αλλά δεν το έχεις κάνει με την αξία σου, δυστυχώς θα το έχεις κάνει με το ταλέντο σου...

   Το συναίσθημα σπείρετε το παντού, είναι τσάμπα δεν κοστίζει τίποτα, αλλά όχι επειδή ντε και καλά, γουστάρετε να τρώτε μπανάνες, να τις φυτέψτε στο χωρίο σας, το οποίο βρίσκετε στην ορεινή Αρκαδία! Μην απογοητευτείτε που δεν ευδοκίμησαν. Να πάτε να τις φυτέψτε στη νότια Κρήτη μπας και...

   Το συναίσθημα είναι μια δύναμη η οποία μπορεί να φέρει είτε ευστάθεια είτε αστάθεια, εξαρτάται από το πού,πότε και πως εφαρμόζεται. Εξαρτάται φυσικά και από το δείκτη ευαισθησίας του ατόμου και εξαρτάται από την ίδια την ειλικρίνεια του συναισθήματος που καθορίζει και τη δυναμική του. Ο φοβερός τρίτος νόμος του Newton, της δράσης και της αντίδρασης, λέει: "Για κάθε δράση μιας δύναμης υπάρχει πάντα μια ίση και αντίθετη δύναμη αντίδρασης", -δηλαδή, οι δυνάμεις στη φύση πάνε σαν τους Χιώτες,δύο-δύο-. Ο νόμος αυτός μας αποδεικνύει ότι δεν γίνεται ένας άνθρωπος να ασκεί μια συναισθηματική δύναμη σε κάποιον άλλο και να μη δέχεται πίσω τουλάχιστον μια ίση δύναμη κατά μέτρο με ίδια διεύθυνση και αντίθετη σε φορά. Αν δεν συμβαίνει αυτό, πιθανότατα κανένας να μην ασκεί σε κανένα και τίποτα, και όλα να είναι δημιουργήματα της φαντασίας, που προσπαθεί να καλύψει -από ωμή ανασφάλεια- το φάσμα της αστάθειας που διέπει τους δύο ανθρώπους. Σε ταλιράκια εννοούμε ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι δεν υπήρξαν στη πραγματικότητα ποτέ σε αλληλεπίδραση.

   Εδώ να βάλω μια σημαντική υποσημείωση, όταν το πεδίο κατά το οποίο αλληλεπιδρά ο άνθρωπος από αδρανειακό γίνεται ερωτικό, τότε οι παραπάνω συσχετισμοί αλλάζουν. Ο έρωτας από μόνος του είναι μια κατάσταση ασταθή, που το πρώτο πράγμα που θα επηρεάσει είναι την αντίληψη των πέντε αισθήσεων. Φανταστείτε δηλαδή, να άλλαζε το κλίμα της Γης όχι με τον τρόπο που γνωρίζουμε -ακόμα- αλλά ακραία και χωρίς συχνότητα, σίγουρα δεν θα την πάλευαν οι περισσότεροι οργανισμοί. Γιαυτό και εμείς πρέπει πρώτα απ' όλα να μάθουμε να επιβιώνουμε μέσα στο πεδίο του έρωτα, για να μπορέσουμε να το απολαύσουμε στη πορεία ή να το παρατήσουμε, αν δεν μας καλύπτει.

   Όταν θέλουμε να ασκήσουμε δύναμη σε κάτι καλό είναι πρώτα, να έχουμε αποφασίσει αν θέλουμε να του αλλάξουμε τη κινητική ή δυναμική του κατάσταση ή θέλουμε να το σπάσουμε ή καταστρέψουμε. Το ίδιο ισχύει και στις μεταξύ μας ανθρώπινες σχέσεις .Θέλουμε να ασκήσουμε "δύναμη" στον άνθρωπό μας, από αγάπη και ανιδιοτέλεια ή από ιδιοτέλεια και μίσος;. Εδώ βέβαια κολλάει και ο φοβερά οξύμωρος στίχος γνωστού τραγουδιού που λέει: "Με καλοσύνη και στοργή να με χτυπάνε". Στην αγωνία μας να κάνουμε αυτό που θεωρούμε εμείς σωστό για κάποιον στο τέλος καταλήγουμε να  κάνουμε παπαριές . Αρκετές φορές, μας είναι θολές οι έννοιες, δημιουργία και καταστροφή. Άλλες φορές πάλι είναι αναγκαίο να καταστρέψεις για να δημιουργήσεις.

   Όπως προ είπαμε ασταθή συστήματα στη φύση δεν υπάρχουν. Γύρω από τη κατάσταση ευστάθεις-αστάθειας των πραγμάτων, υπάρχει μια ολόκληρη θεωρία, από την οποία μπορούν να βγουν εξίσου φοβερά παραδείγματα για το "πράγμα" άνθρωπος. Δεν θα το αναπτύξω όμως τώρα και θα παραμείνω στις βασικές γνώσεις που έχουμε από το σχολείο.

   Διάφορες τέτοιες ανησυχίες όταν με πιάνουν, μου δημιουργούν αστάθεια και σαν άνθρωπος που γνωρίζω και από ευστάθεια, έχω την ανάγκη να ισορροπήσω. Η αρχή γίνεται με πράξεις. Το αντίθετο της σκέψης είναι η πράξη.

   Μια καλή βάση για ισορροπία, είναι το φυσικό περιβάλλον. Γιαυτό και εγώ, -παρ' όλη τη σπαρίλα που δημιουργούν τα πρωινά ξυπνήματα στις 5 το πρωί για τη δουλειά-, το βράδυ που είχε πανλάχανο, τσίμπησα τον Che και πήγαμε παρεού στο γνωστό λόφο για meditation -τρομάρα μου- και φεγγαροθεραπεία.

Φεγγαροθεραπεία...

Εναρμονισμένο οικοδόμημα για τη ξεκούραση του ματιού.

Το αστεροσκοπείο για να μου θυμίζει ότι έχω ξεχάσει από τα X-files. Ότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτό το σύμπαν.

Το "καμίνι" που το βράδυ γίνεται ένας ωραίος αεροδιάδρομος προσγείωσης στη πραγματικότητα.

Θα κλείσω με Τρύπες πάλι, αφού γεμίσαμε και στη πραγματικότητα τρύπες οι οποίες πρέπει να κλείσουν.

Υ.Γ.1 Όποιος θέλει ας ψάξει στο Internet και να ρίξει μια ματιά σε κείμενα που αφορούν την "Ευστάθεια Συστημάτων" και "Θεωρία Ελέγχου", ώστε να έχει μια κατανόηση στις επερχόμενες αναφορές.

Υ.Γ.2 Επίσης σε ό,τι αφορά τις φωτογραφίες έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα με το κινητάκι μου.

Υ.Γ.3 Οι πιο ψιλιασμένοι θα έχετε καταλάβει ότι ο λόγος που υπενθυμίζω ότι τις φωτογραφίες τις βγάζω με το κινητό μου, είναι γιατί περιμένω τη μέρα που θα συμπληρώσω τα 750 μέλη στο blog και τότε να ζητήσω από το καθένα σας ένα ευρώ -αν υπάρχει ακόμα- για να πάρω τη φωτογραφική μηχανή που θέλω. Γιατί αν περιμένω να τα μαζέψω...

Υ.Γ.4 Αυτό το άρθρο με κούρασε. Ίσως να το έχω συμπτύξει πολύ στην ανάγκη να μη πλατιάσω και κάπου τα νοήματα να μην είναι τόσο προφανή. Κάντε ερωτήσεις.