...καλοκαίρι θα μυρίσει. Κάπως έτσι γίνανε τα πράγματα το ΠΣΚ που μας πέρασε και γουστάραμε βόλτες. Βέβαια, θα δικαιωθούν και όσοι μου έλεγαν 'Μάρτης,γδάρτης και παλουκοκάφτης' αλλά ας δικαιωθούν τις καθημερινές του Μαρτίου για να γυρνοβολάμε τα ΣΚ. Άλλωστε... πόσο ακόμα να πάνε τα κρύα? Δύο βδομάδες? Τρεις? Τέλος μετά...
Είναι Σάββατο λοιπόν, και όπως γίνεται συνήθως -όταν το επιτρέπει ο καιρός- πέφτουν τα τηλέφωνα με Αλέξη για κάποια ποιοτική βόλτα. Ο Ράκος την έχει κάνει για το χωριό του και δεν θα είναι μαζί μας. Έτσι είναι άμα υπάρχει χωριό ρε φίλε!!!
Ο ήλιος είναι στη φοβερή αυτή κατάσταση που -ναι μεν- σου βγάζει τα μάτια, αλλά δεν σε καίει ζωντανό. Το αεράκι είναι σχεδόν ανύπαρκτο, ο Αλέξης αργεί μόνο μισή ώρα, άρα όλα είναι μαζί μας και ξεκινάμε την -αναμενόμενα- γαμάτη βόλτα μας. Κάνουμε ένα πέρασμα από την Πειραϊκή -και πως να μην κάνουμε δηλαδή- αφού η διαδρομή και η θέα είναι απολαυστικές. Να σας θυμίσω σε περίπτωση που έχετε ξεχάσει:
Συνεχίζουμε προς Πασαλιμάνι το οποίο έσφιζε από ζωή. Με τέτοιο καιρό πως να μείνουμε μέσα? Όλοι έξω. Τυπάδες για τζόγκινγκ, ποδηλάτες, οι κυρίες με το σκυλάκι, φραπέδες, τα πρώτα ντεκολτέ του 2012. Όνειρο. Θα ανεβαίναμε την Καστέλα όπως κάνουμε συνήθως να δούμε το Μικρολίμανο από ψηλά και μετά να κατέβουμε να το πιάσουμε.
Κάπου εκεί βρήκαμε και το μανάβικο για να εφοδιαστούμε. Πορτοκάλια, μπανάνες, μήλα, αχλάδια, φορτώσαμε λίγα απ'όλα για να είμαστε ωραίοι στην αμμουδιά. Συνεχίσαμε μέσα από το όμορφο πάρκο του ΣΕΦ για να φτάσουμε στα πρώτα Ολυμπιακά κτίρια. Η θάλασσα δεν θα έφευγε ποτέ από τη δεξιά πλευρά μας. Φτάσαμε σε εκείνο τον χώρο μετά το Αβέρωφ, με τις μαρίνες, τα πανάκριβα κότερα, καφετέριες σε στυλ Μύκονος και κάθε καρυδιάς καρύδι να 'βιτρινάρει'. Ωραίο μέρος για να περάσεις μέσα σε 3 λεπτά. Βλέπεις ένα σωρό διαφορετικές παραστάσεις. Τα καλύτερα όμως είναι μετά... Για δες!
Ναι,ναι... βρισκόμαστε στο L.A (Lεκανοπέδιο Αττικής) κάπου στον Άλιμο, όσο και αν μοιάζει με παραλία που βρέχεται από το Ιόνιο... και έχει ακόμα τροφή για το μάτι...
Απομένει να περάσουμε μέσα από το καταπράσινο παρκάκι του Αγ. Κοσμά για να φτάσουμε στην παραλία που την πέφτουμε συνήθως. Αυτή η διαδρομή μέσα από το παρκάκι, είναι από τις πιο ωραίες που έχω πεταλιάσει.
Και μετά από 20 χλμ. υπέροχης βόλτας ήρθε η ώρα να αράξουμε,να ρουφήξουμε ήλιο και να απολαύσουμε.
Και μην πάει το μυαλό σου ότι ένας ποδηλάτης δεν μπορεί να απολαύσει espresso freddo...Απλά παίζει κάπως έτσι....
Το άραγμα ήταν υψηλής ποιότητας...λίγο πλάτσα πλούτσα γιατί το νερό δεν ήταν και για πολλά πολλά, εκτός αν είσαι από τους τύπους που κολυμπάνε χειμώνα-καλοκαίρι. Αράξαμε μέχρι να μας προειδοποιήσει ο ήλιος ότι πρέπει να την κάνουμε αν δεν θέλουμε να έχουμε κρύο στο γυρισμό. Ήρεμοι σαν τα νερά της θάλασσας και με ένα χαζοχαμόγελο ξεκινήσαμε να μαζευόμαστε. Η εκδρομή είχε πετύχει. Πάντα πετυχαίνει. Στο γυρισμό είμασταν τόσο ήρεμοι και χαλαροί που μιλάγαμε πολύ λίγο. Δεν χρειάζεται να μιλάς και συνέχεια. Ειδικά αν βλέπεις αυτό :
Την επόμενη φορά που θα έχει ωραίο καιρό, τσίμπα το ποδηλατάκι σου και κάν' το. Εμείς έτσι θα 'ξηγηθούμε!!!!!!
Είναι Σάββατο λοιπόν, και όπως γίνεται συνήθως -όταν το επιτρέπει ο καιρός- πέφτουν τα τηλέφωνα με Αλέξη για κάποια ποιοτική βόλτα. Ο Ράκος την έχει κάνει για το χωριό του και δεν θα είναι μαζί μας. Έτσι είναι άμα υπάρχει χωριό ρε φίλε!!!
Ο ήλιος είναι στη φοβερή αυτή κατάσταση που -ναι μεν- σου βγάζει τα μάτια, αλλά δεν σε καίει ζωντανό. Το αεράκι είναι σχεδόν ανύπαρκτο, ο Αλέξης αργεί μόνο μισή ώρα, άρα όλα είναι μαζί μας και ξεκινάμε την -αναμενόμενα- γαμάτη βόλτα μας. Κάνουμε ένα πέρασμα από την Πειραϊκή -και πως να μην κάνουμε δηλαδή- αφού η διαδρομή και η θέα είναι απολαυστικές. Να σας θυμίσω σε περίπτωση που έχετε ξεχάσει:
Συνεχίζουμε προς Πασαλιμάνι το οποίο έσφιζε από ζωή. Με τέτοιο καιρό πως να μείνουμε μέσα? Όλοι έξω. Τυπάδες για τζόγκινγκ, ποδηλάτες, οι κυρίες με το σκυλάκι, φραπέδες, τα πρώτα ντεκολτέ του 2012. Όνειρο. Θα ανεβαίναμε την Καστέλα όπως κάνουμε συνήθως να δούμε το Μικρολίμανο από ψηλά και μετά να κατέβουμε να το πιάσουμε.
Κάπου εκεί βρήκαμε και το μανάβικο για να εφοδιαστούμε. Πορτοκάλια, μπανάνες, μήλα, αχλάδια, φορτώσαμε λίγα απ'όλα για να είμαστε ωραίοι στην αμμουδιά. Συνεχίσαμε μέσα από το όμορφο πάρκο του ΣΕΦ για να φτάσουμε στα πρώτα Ολυμπιακά κτίρια. Η θάλασσα δεν θα έφευγε ποτέ από τη δεξιά πλευρά μας. Φτάσαμε σε εκείνο τον χώρο μετά το Αβέρωφ, με τις μαρίνες, τα πανάκριβα κότερα, καφετέριες σε στυλ Μύκονος και κάθε καρυδιάς καρύδι να 'βιτρινάρει'. Ωραίο μέρος για να περάσεις μέσα σε 3 λεπτά. Βλέπεις ένα σωρό διαφορετικές παραστάσεις. Τα καλύτερα όμως είναι μετά... Για δες!
Απομένει να περάσουμε μέσα από το καταπράσινο παρκάκι του Αγ. Κοσμά για να φτάσουμε στην παραλία που την πέφτουμε συνήθως. Αυτή η διαδρομή μέσα από το παρκάκι, είναι από τις πιο ωραίες που έχω πεταλιάσει.
Το άραγμα ήταν υψηλής ποιότητας...λίγο πλάτσα πλούτσα γιατί το νερό δεν ήταν και για πολλά πολλά, εκτός αν είσαι από τους τύπους που κολυμπάνε χειμώνα-καλοκαίρι. Αράξαμε μέχρι να μας προειδοποιήσει ο ήλιος ότι πρέπει να την κάνουμε αν δεν θέλουμε να έχουμε κρύο στο γυρισμό. Ήρεμοι σαν τα νερά της θάλασσας και με ένα χαζοχαμόγελο ξεκινήσαμε να μαζευόμαστε. Η εκδρομή είχε πετύχει. Πάντα πετυχαίνει. Στο γυρισμό είμασταν τόσο ήρεμοι και χαλαροί που μιλάγαμε πολύ λίγο. Δεν χρειάζεται να μιλάς και συνέχεια. Ειδικά αν βλέπεις αυτό :
Την επόμενη φορά που θα έχει ωραίο καιρό, τσίμπα το ποδηλατάκι σου και κάν' το. Εμείς έτσι θα 'ξηγηθούμε!!!!!!
Ντάξει... 3.00 το ξημέρωμα και για να δεις τις φωτογραφίες χρειάζεσαι κάποια σοβαρά γυαλιά ηλίου για να μη πω μάσκα ηλεκτροκόλλησης... μου τρέξανε τα σάλια!
ΑπάντησηΔιαγραφή