Έχω να γράψω πολύ καιρό κάποιο άρθρο στο blog. Έχω πολύ καιρό να πάρω την φωτογραφική μου όταν βγαίνω να πεταλιάσω κάνα χιλιόμετρο. Ο κοντούλης μου βάζει χέρι και με παρακινεί να γράψω πράγματα. Του λέω ότι έχω στερέψει. Ουσιαστικά, δεν έχω στερέψει. Το κεφάλι δεν είναι λίμνη. Με έχει καταπιεί η αδράνεια. Με έχουν μαγκώσει οι σκέψεις -που πάνω κάτω- κάνουν όλοι. Ανεργία, λεφτά, έχω μέλλον?
Το σύστημα αυτό μας έχει βάλει σε ένα κακό υπαρξιακό τριπ. Προσπαθώ να κάνω πράγματα και να πάρω αποφάσεις που θα με κάνουν πιο ενεργό. Και το πράγμα φαίνεται να δουλεύει καλά. Ασχολούμαι -επιτέλους- πολύ με την πτυχιακή μου και παρατηρώ ότι τα πράγματα ορισμένες φορές είναι πολύ καλά. Ήταν πολλές οι φορές που αισθάνθηκα ενθουσιασμένος και ευτυχισμένος επειδή ένωσα σωστά 5 καλώδια και είδα ένα άψυχο πραγματάκι να δουλεύει. Έχω γράψει εκατό φορές τη λέξη 'πράγμα' σε διάφορες παραλλαγές, μέσα σε μια παράγραφο!
Θα βάλω και μία φωτογραφία της πτυχιακής να κάνω και τη μόστρα μου!
Όταν την τελειώσω θα βάλω και βίντεο να δείτε τι ρομποτάκι αυτόματο θα φτιάξει ο άνεργος μηχανικός!
Προσπαθώ να βλέπω όσο πιο πολλούς φίλους μου γίνεται, να μιλάω, να ακούω, να παίρνει ερεθίσματα ο εγκέφαλος. Να πάω να κάνω ποδήλατο, να παίξω μπάσκετ, να πάω για ρακέτες στην παραλία. Να αισθάνομαι όσο είναι δυνατόν, ελεύθερος. Είμαι της άποψης ότι ο καλύτερος φίλος του καθενός από εμάς είναι ο εαυτός του. Όταν όμως κλεινόμαστε στο μικρόκοσμό μας τα πράγματα μπορούν να πάρουν επικίνδυνη τροπή. Χρειάζεται κατάλληλος έλεγχος.
Τις τελευταίες μέρες, τι άλλο θα μπορούσε να μονοπωλήσει τις κουβέντες και τις σκέψεις από τις εκλογές... Το αποτέλεσμα αυτών είναι άλλο ένα νόμισμα. Και τα νομίσματα έχουν δύο όψεις. Η μία είναι το τέλος του δικομματισμού. Νομίζω πως όλοι γελάσαμε με τα μούτρα του Μπένι και του Αντώνη στην πρώτη τους ομιλία μετά τις ακριβείς προβλέψεις. Έβαλαν τα δυνατά τους για να καταφέρουν να ξεστομίσουν ότι ο ελληνικός λαός αποφάσισε και ότι σέβονται την απόφαση του. Που να μην έφτανε και το 40% η αποχή. Ίσως να βλέπαμε πρώτο κόμμα τον Αλέξη και τον Μπένι με μονοψήφιο ποσοστό. Η άλλη όψη του νομίσματος, είναι η είσοδος των νεοναζί στη βουλή και μάλιστα με ισχυρό ποσοστό. Περνάμε σε μία -εντελώς- νέα κατάσταση αλλά το σίγουρο είναι πως δεν πρέπει να επαναπαυτούμε και να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας σε κανένα πολιτικό μεσσία. Ούτε οι αμόρφωτοι που έδωσαν την ψήφο τους σε νεοναζιστική οργάνωση (προφανώς χωρίς να ξέρουν καν περί τίνος πρόκειται), ούτε και αυτοί που έστριψαν προς τα Αριστερά. Ο πόλεμος με την ελίτ, σε περίπτωση που κερδηθεί, θα γίνει στους δρόμους από το λαό. Από μικρό κομμάτι του λαού, όπως πάντα. Οι υπόλοιποι θα κάθονται στην εξέδρα θα ασκούν το έργο του καφενιακού προπονητή, θα χλευάζουν και θα προβλέπουν καταστάσεις όπως αρμόζει στον μέσο νεοέλληνα. Νομίζοντας μάλιστα ότι επαναστατούν. Σίγουρα όλοι θα πήρατε μια τέτοια εικόνα από φίλους -και μη- στα social media πριν και μετά τις εκλογές.
Ο τίτλος του άρθρου είναι λόγια του φιλόσοφου Κορνήλιου Καστοριάδη. Είχα την τύχη να τα ακούσω, βλέποντας το καινούργιο ντοκυμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου, το 'Catastroika'. Για να συμπληρώσω όλο το απόσπασμα από το λόγο του Καστοριάδη, παραθέτω και το υπόλοιπο.
'Θα μπορέσει ο σημερινός άνθρωπος να υπερβεί τη φυσική του ροπή προς την αδράνεια, την ησυχία?
Άλλωστε ο Θουκυδίδης το είχε πει αυτό: ' Ή ελευθερία ή ησυχία. Πρέπει να διαλέξετε. Ή θα είσαστε ελεύθεροι ή θα είσαστε ήσυχοι. Και τα δύο μαζί δεν γίνονται' '
Παρεπιπτόντως, νομίζω πως αξίζει τον κόπο όλων να δείτε το Catastroika σε περίπτωση που δεν το έχετε κάνει ήδη. Μπορείτε να το δείτε στην επίσημη σελίδα του: http://www.catastroika.com/
Για να δούμε λοιπόν κατά πόσο θα μπορέσουμε να υπερβούμε τη φυσική μας ροπή....
Υ.Γ: Να αφιερώσω και ένα τραγούδι στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και τον πολιτισμό
Το σύστημα αυτό μας έχει βάλει σε ένα κακό υπαρξιακό τριπ. Προσπαθώ να κάνω πράγματα και να πάρω αποφάσεις που θα με κάνουν πιο ενεργό. Και το πράγμα φαίνεται να δουλεύει καλά. Ασχολούμαι -επιτέλους- πολύ με την πτυχιακή μου και παρατηρώ ότι τα πράγματα ορισμένες φορές είναι πολύ καλά. Ήταν πολλές οι φορές που αισθάνθηκα ενθουσιασμένος και ευτυχισμένος επειδή ένωσα σωστά 5 καλώδια και είδα ένα άψυχο πραγματάκι να δουλεύει. Έχω γράψει εκατό φορές τη λέξη 'πράγμα' σε διάφορες παραλλαγές, μέσα σε μια παράγραφο!
Θα βάλω και μία φωτογραφία της πτυχιακής να κάνω και τη μόστρα μου!
Όταν την τελειώσω θα βάλω και βίντεο να δείτε τι ρομποτάκι αυτόματο θα φτιάξει ο άνεργος μηχανικός!
Προσπαθώ να βλέπω όσο πιο πολλούς φίλους μου γίνεται, να μιλάω, να ακούω, να παίρνει ερεθίσματα ο εγκέφαλος. Να πάω να κάνω ποδήλατο, να παίξω μπάσκετ, να πάω για ρακέτες στην παραλία. Να αισθάνομαι όσο είναι δυνατόν, ελεύθερος. Είμαι της άποψης ότι ο καλύτερος φίλος του καθενός από εμάς είναι ο εαυτός του. Όταν όμως κλεινόμαστε στο μικρόκοσμό μας τα πράγματα μπορούν να πάρουν επικίνδυνη τροπή. Χρειάζεται κατάλληλος έλεγχος.
Τις τελευταίες μέρες, τι άλλο θα μπορούσε να μονοπωλήσει τις κουβέντες και τις σκέψεις από τις εκλογές... Το αποτέλεσμα αυτών είναι άλλο ένα νόμισμα. Και τα νομίσματα έχουν δύο όψεις. Η μία είναι το τέλος του δικομματισμού. Νομίζω πως όλοι γελάσαμε με τα μούτρα του Μπένι και του Αντώνη στην πρώτη τους ομιλία μετά τις ακριβείς προβλέψεις. Έβαλαν τα δυνατά τους για να καταφέρουν να ξεστομίσουν ότι ο ελληνικός λαός αποφάσισε και ότι σέβονται την απόφαση του. Που να μην έφτανε και το 40% η αποχή. Ίσως να βλέπαμε πρώτο κόμμα τον Αλέξη και τον Μπένι με μονοψήφιο ποσοστό. Η άλλη όψη του νομίσματος, είναι η είσοδος των νεοναζί στη βουλή και μάλιστα με ισχυρό ποσοστό. Περνάμε σε μία -εντελώς- νέα κατάσταση αλλά το σίγουρο είναι πως δεν πρέπει να επαναπαυτούμε και να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας σε κανένα πολιτικό μεσσία. Ούτε οι αμόρφωτοι που έδωσαν την ψήφο τους σε νεοναζιστική οργάνωση (προφανώς χωρίς να ξέρουν καν περί τίνος πρόκειται), ούτε και αυτοί που έστριψαν προς τα Αριστερά. Ο πόλεμος με την ελίτ, σε περίπτωση που κερδηθεί, θα γίνει στους δρόμους από το λαό. Από μικρό κομμάτι του λαού, όπως πάντα. Οι υπόλοιποι θα κάθονται στην εξέδρα θα ασκούν το έργο του καφενιακού προπονητή, θα χλευάζουν και θα προβλέπουν καταστάσεις όπως αρμόζει στον μέσο νεοέλληνα. Νομίζοντας μάλιστα ότι επαναστατούν. Σίγουρα όλοι θα πήρατε μια τέτοια εικόνα από φίλους -και μη- στα social media πριν και μετά τις εκλογές.
Ο τίτλος του άρθρου είναι λόγια του φιλόσοφου Κορνήλιου Καστοριάδη. Είχα την τύχη να τα ακούσω, βλέποντας το καινούργιο ντοκυμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου, το 'Catastroika'. Για να συμπληρώσω όλο το απόσπασμα από το λόγο του Καστοριάδη, παραθέτω και το υπόλοιπο.
'Θα μπορέσει ο σημερινός άνθρωπος να υπερβεί τη φυσική του ροπή προς την αδράνεια, την ησυχία?
Άλλωστε ο Θουκυδίδης το είχε πει αυτό: ' Ή ελευθερία ή ησυχία. Πρέπει να διαλέξετε. Ή θα είσαστε ελεύθεροι ή θα είσαστε ήσυχοι. Και τα δύο μαζί δεν γίνονται' '
Παρεπιπτόντως, νομίζω πως αξίζει τον κόπο όλων να δείτε το Catastroika σε περίπτωση που δεν το έχετε κάνει ήδη. Μπορείτε να το δείτε στην επίσημη σελίδα του: http://www.catastroika.com/
Για να δούμε λοιπόν κατά πόσο θα μπορέσουμε να υπερβούμε τη φυσική μας ροπή....
Υ.Γ: Να αφιερώσω και ένα τραγούδι στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και τον πολιτισμό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου