Αυτό το άρθρο δεν έχει καμία σχέση με το ποδήλατο. Έχει σχέση με τη ζωή που μας έκαναν ποδήλατο οι φοβεροί διοργανωτές της πιο πολυσυζητημένης και αναμενόμενης συναυλίας της τελευταίας δεκαετίας -σίγουρα-.
Το συγκεκριμένο συγκρότημα είναι ίσως το πιο αγαπημένο μου -εν ζωή, αφού υπάρχουν και άλλοι καλλιτέχνες που γουστάρω πολύ οι οποίοι όμως μας έχουν αφήσει προ πολλού και οι περισσότεροι στην ηλικία των 27-.
Πολύ κρίμα και μεγάλη απογοήτευση στο τέλος της συναυλίας. Λόγοι λίγοι αλλά οι πιο ουσιαστικοί για να θεωρηθεί, μια συναυλία αποτυχημένη. Ξεκινώντας από τη θύρα 1-35 του ΟΑΚΚΑ, όπου λίγο ακόμα να καθόμουν θα έψαχνα να δω αν υπάρχουν ακουστικά στις καρέκλες, για να ακούω τα τραγούδια, αφού σίγουρα δεν υπήρχε ζευγάρι κυάλια για να βλέπω -όχι τη σκηνή εντάξει δεν είμαι υπερβολικός- έστω από τα video wall. Κατηφορίζοντας για την αρένα και με θέληση να φτάσω όσο πιο μπροστά γινόταν, τα ίδια... Έστηνα αυτί για να ακούσω λίγο μπάσο από τον Flea, καλά για τη κιθάρα ούτε λόγος και όσο για τη φωνή, μακάρι να είχα κανά παππού δίπλα μου με ακουστικό βαρηκοΐας να τον ρώταγα τι έλεγε ο Anthony Kiedis. Με τα πολλά κατέληξα να βρίσκομαι μπροστά από τη μια μεσαία στήλη ηχείων που υπήρχε στην αρένα και εκεί να βγει λίγο κέφι. Λίγο ήταν το κέφι όχι ως προς την όρεξη αλλά κυριολεκτικά λίγο, μία ώρα και κοντά ένα εικοσάλεπτο;! Καλείς ένα συγκρότημα που βγάζει δίσκους από το 1984 -αν θυμάμαι καλά-, δεν έχει ξανά έρθει ποτέ μουσαφίρης στο οικόπεδο και το κλείνεις για μια ώρα και ένα εικοσάλεπτο;! Εντάξει ρε διοργανωτές είπαμε να κάνετε αρπαχτή, κάνατε στον ήχο, κάνατε στην εικόνα, κάνατε και στην ώρα! Ήμαρτον ρε σεις -που λέει και ο Γεωργίου-. Δεν θα κράξω άλλο, θα κάνω πέρασμα και στα καλά της συγκεκριμένης μέρας όσο και αν έχω ανάγκη να βγάλω και άλλο χολή. Στη ζωή καλό είναι να βλέπουμε και να κρατάμε τα καλά της. Λοιπόν στα καλά της ημέρας ήταν, αρχικά η τιμή της μπύρας, δηλαδή 0,4lt με 4γίουργια, το βρήκα κάπως τίμιο αν σκεφτώ ότι ο Sputnik στη Λιοσίων δεν πέφτει κάτω από 5ευράκι. Δεύτερο καλό ήταν ότι βρήκα γρήγορα πάρκινγκ. Τρίτο καλό ήταν ότι από της 21:30 που έφτασα, είδη οι περισσότεροι σεκιουριτάδες την είχαν χωθεί να δούνε συναυλία και πολύς κόσμος έμπαινε τσάμπα και όπου γούσταρε,αρένα,κερκίδες... . Τέταρτο καλό ότι ήμουν στη συναυλία και πέρασα καλά με ανθρώπους που αγαπώ.
Υ.Γ.1 Η πρώτη μεγάλη συναυλία που είχα δει στο ΟΑΚΚΑ ήταν οι Rolling Stones στις 16/9/1998 και δεν συγκρίνω καν τον ήχο και το όλο θέαμα. Ούτε φυσικά το support συγκρότημα, που τότε ήταν τα Ξύλινα Σπαθιά και τώρα ήταν κάποια Σάννυ κάτι... και κάποιοι άλλοι As Able As Kane. Είπα να μη κράξω άλλο αλλά είναι αναπόφευκτο.
Υ.Γ.2 Η πρώτη φορά που άκουσα τους RHCP live, ήταν το 2006 στο Oxegen festival, που γινόταν -και γίνεται- στην Ιρλανδία. Είχα πάει τότε παρέα με δύο φιλαράκια μου, το Κρίτωνα και τον Γιαννάκη, κυρίως για πάρτι τους και απλά έτυχε να μας κάτσει φοβερό lineup. Εκεί αν θυμάμαι καλά είχαν παίξει κανά δυομισάωρο για πλάκα, η μπάντα ήταν ολόκληρη και ο ήχος ικανοποιητικός για να κάνει 160.000 άτομα να χοροπηδάνε πάνω-κάτω.
Υ.Γ.3 Φαντάζομαι οι μπροστινοί να τα περάσατε καλύτερα
Υ.Γ.4 Μας βάλανε τα γυαλιά οι U2 με τα 360 κτλ...
Τα παρακάτω βίντεο των καυτερών πιπεριών δεν είναι από το ΟΑΚΚΑ... Είναι από κάποια χωράφια της Ιρλανδικής επαρχίας, όπως τα κατέγραψε η ψηφιακή μας μηχανή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου