Άλλη μία γνώριμη βόλτα...

  Σήμερα ο ουρανός με έχει μπερδέψει. Νομίζω όχι μόνο εμένα. Από τη μία πλευρά, αυτό το συνηθισμένο υπέροχο γαλάζιο που βάζει στο νου μου μια ωραία βόλτα, ήλιο και δυνατότητα για άραγμα έξω, ίσως και ρακέτα στην παραλία. Από την άλλη πλευρά, η μαυρίλα παίζει σε τόσο μεγάλο βαθμό που σκέφτεσαι ότι αν βρεθείς από κάτω της, θα αρχίσει να βρέχει και δεν θα σταματήσει ποτέ. Έτσι, είπα να μην δοκιμάσω την τύχη μου σήμερα το μεσημέρι. Τουλάχιστον μέχρι τώρα!

  Χθες όμως τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά! Το γυαλί ηλίου ήταν απαραίτητο αξεσουάρ για να κυκλοφορήσεις. Αυτές οι μέρες μας αρέσουν πολύ. Έτσι λοιπόν μετά το πρωινό part time, η βόλτα ήταν σίγουρη. Ήλιος με δόντια. Η διαδρομή? Χιλιοπεταλιασμένη... Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα όμως με αυτό. Αντιθέτως, θεωρώ πως είμαι τυχερός που με μισή πεταλιά μπορώ να βρεθώ στο λιμάνι του Πειραιά και από εκεί να ξεκινήσω την πορεία μου 'γλύφοντας' τη θάλασσα...

Τα πλοία αραγμένα ξεκούραστα στο λιμάνι... Κάνω πως δεν καταλαβαίνω αλλά ξέρω πολύ καλά ότι περιμένω πως και πως το καλοκαίρι για να επιβιβαστώ σε ένα -τουλάχιστον- για να βρεθώ στα ωραία...

Το λιμάνι έμεινε πίσω μου. Μετά την ανηφόρα με το 40% κλήση -ευτυχώς για λίγα μέτρα- πάμε ολοταχώς για την Πειραϊκή. Το Μονακό του λεκανοπεδίου!

 Αριστερά η Αίγινα την οποία πρέπει κάποια στιγμή να την οργώσουμε με τα πετάλια μας. Δεξιά η Σαλαμίνα την οποία έχουμε οργώσει εν μέρει αλλά μπορούμε κι άλλο. Στη μέση η Ψυτάλλειά στην οποία, εντάξει, δεν έχουμε να κάνουμε κάτι!

 Έτσι σε θέλουμε τα πρωινά του χειμώνα!!!

Αν δεν ήταν οι πολυκατοικίες από πίσω θα νόμιζες ότι είναι λιμανάκι σε κάποιο μικρό νησί

 Δεν έχω να πω κάτι...

 Απέραντο γαλάζιο και πιο πίσω τα σπίτια προσπαθούν να σκαρφαλώσουν μέχρι τις κορυφές των βουνών.

 Στα βράχια της Πειραϊκής βολτάρει ο Σταύρος ο μερακλής!

 Αμέτρητες παρέες. αμέτρητες ώρες, αμέτρητοι καφέδες. Εδώ, ναι.

 Άραξε εκεί. Είναι καλύτερα από την καρέκλα του PC.

 Πεζόδρομος Πασαλιμάνι. Ευρωπαϊκή περατζάδα!

 Πολυαγαπημένο παγκάκι. Έχει πιει πολλές μπύρες, πολλούς καφέδες, έχει διαβάσει πολλές σελίδες, έχει ακούσει πολλή μουσική

Αξίζει τον κόπο. Είναι τα Βοτσαλάκια. Σκοτώνονται οι επενδυτές να αγοράσουν την παραλία.Αυτοί ξέρουν...

 

Ευρώπη λέμε ρε αδέρφια!

 Μέχρι και τα περιστέρια έχουν παραταχθεί στο πεζούλι και λιάζονται!

 

Ελεύθερο (?) γηπεδάκι πάνω στη θάλασσα. Ο καιρός είναι καλύτερος για μπάνιο όμως γιατί βλέπω το γήπεδο άδειο ενώ στη θάλασσα κάποιοι απολαμβάνουν το μπανάκι τους!

 Σήμερα θα τιμήσω άλλο παγκάκι. Απόθεση εξοπλισμού και έτοιμος για σκληρό και ηλιόλουστο άραγμα!

 Κατά την επιστροφή λέω να κινηθώ προς κέντρο παρόλο που δεν είναι στο δρόμο της επιστροφής. Έχουμε ακόμα όμως ώρα με ήλιο μπροστά και αυτό το παρκάκι είναι απολαυστικό.

 Αρκεί να μη λαμβάνεις υπ'όψην τις πινακίδες. Και τι επιτρέπεται δηλαδή?

Ρόδα μου μοναδική με έχεις τσουλήσει παντού...

  Η παραμονή στο σπίτι βλάπτει σοβαρά την διάθεση και την ψυχολογική κατάσταση. Αφραγκιές, θα μου πεις. Κάτι τέτοιες μέρες μέσα στο 'καταχείμωνο' όμως, είναι κρίμα να μένεις μέσα. Και το ξέρεις βαθιά μέσα σου, ότι δεν φταίνε τα λεφτά που σε κρατάνε μέσα. Ο ήλιος και η βόλτα είναι τσάμπα. Τουλάχιστον προς το παρόν! Οι περισσότεροι έχουμε τις 'σκοτεινές' ώρες μας αλλά η σωστή μέρα δεν έχει μόνο σκοτάδι. Έχει και φως. Από το σκότος στο φως λοιπόν! Θα τα πει και το κομμάτι!