Ήθελα εδώ και 2-3 βδομάδες να γράψω ένα άρθρο για τη νέα δουλειά,τα νέα δεδομένα που μπαίνουν επί τάπητος για τον χειμώνα. Ειδικά τις πρώτες μέρες είχα και τον ενθουσιασμό μιας και το σενάριο του να δουλεύεις σε μαγαζί που έχει ανοίξει φιλαράκι σου είναι -θεωρητικά τουλάχιστον- ιδανικό. Ο ενθουσιασμός αυτός έχει εξαφανιστεί πλέον. Δεν είμαι σίγουρος αν είναι θετικό ή αρνητικό αυτό, σχετικά με την αποτύπωση της πραγματικότητας. Ο Σπυράκος μου έδωσε την πολύ απλή απάντηση -που κάποιες φορές- είναι πολύτιμη βοήθεια για να ξεμπλέξεις από πολύπλοκα πράγματα που έχεις βάλει στο μυαλό σου. Έτσι λοιπόν, σήμερα που πήγαμε στη Θήβα να τον επισκεφτούμε, μιας και πλέον υπηρετεί το πυροβολικό σώμα του ελληνικού στρατού, μου λέει 'έγραψες τίποτα στο blog?'. Του απάντησα πως δεν έχω γραψει ακόμα το άρθρο σχετικά με τη δουλειά και τα νέα δεδομένα γιατί δεν έχω θετική ενέργεια -πια- από τη φάση. Μου απαντάει πολύ απλά 'βγάλε την αρνητική τότε'. Απλά και λογικά πράγματα.
Μετά την καλοκαιρινή εμπειρία της Κρήτης, γύρισα στην Αθήνα και πέρασα από το Α!ΤΕΙ να πάρω και επίσημα την βεβαίωση αποφοίτησής μου. Μηχανικός Αυτοματισμού Τ.Ε και με τη βούλα πλέον. Η εκκίνηση της καριέρας μου -όπως είναι πολύ λογικό- στην Ελλάδα του 2012, δεν άργησε να έρθει. Ένας πολύ καλός μου φίλος, σε συνεργασία με άλλον έναν άνθρωπο του, άνοιξε μαγαζί και λόγω της εμπιστοσύνης που μου έχει, ήθελε να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στο μαγαζί. Το μαγαζί πουλάει καφέδες, hot dogs, κρεπούλες και άλλα snacks σε τιμές που παίζουν πάνω-κάτω στο 1 ευρώ. Σίγουρα θα έχει πάρει το μάτι σας άλλα μαγαζιά αυτού του είδους, μιας και είναι η νέα επιχείρηση που ξεφυτρώνει παντού μετά την επιχειρηματική επανάσταση του παγωμένου γιαουρτιού. Έτσι λοιπόν, σαν Μηχανικός Αυτοματισμού ανέλαβα να διαπρέψω στον τομέα του hot dog, της κρέπας και του καφέ. Στον καφέ όχι και τόσο μιας και το ωράριο που δουλεύω είναι 23:00 - 07.00!!!!
Σίγουρα θα μπορούσα να γράψω ένα ολόκληρο άρθρο μόνο και μόνο για αυτό το ωράριο. Όσοι έχετε δουλέψει τέτοιες ώρες, νιώθετε τι λέω. Βέβαια, το ωράριο ήταν γνωστό δεδομένο στη συμφωνία μας, δεν είναι ότι με 'χώσανε'. Το 23.00-07.00 έχει κάνει τη ζωή μου κωλοτούμπα. Δεν είναι και ότι πιο λογικό να πηγαίνεις στη δουλειά σου έντεκα παρά και να χτυπάς ένα espresso freddo για να ξεκινήσεις βάρδια και στις 7.30 το πρωί, οι πρώτοι αγουροξυπνημένοι που έρχονται να πάρουν το καφεδάκι τους για να πάνε για δουλειά να σε βλέπουν να πίνεις μια μπύρα! Η μπύρα αυτή -εντάξει πίνω δύο- με βοηθάει να ηρεμήσω μετά τη βάρδια και να καταφέρω να κοιμηθώ σχετικά γρήγορα. Η υπερένταση βλέπεις, δεν μου επιτρέπει να γυρίσω σπίτι και να πέσω ξερός. Τυρανιέμμαι βλέποντας Παπαδάκη, Αυτιά και πάνελς γεμάτα κυβερνητικούς και Συριζαίους να ξεκατινιάζονται, μέχρι να πέσουν οι στροφές του μυαλού και να καταφέρω να κοιμηθώ. Τι θα προτιμούσατε? Να πιείτε 2 μπύρες στις 7.30 το πρωί και να κοιμηθείτε στην επόμενη ώρα ή να βλέπετε 1.5 ώρα τον Αυτιά? Η απάντηση είναι -νομίζω- αυτονόητη!!! Ελπίζω σύντομα να εναρμονιστεί το βιολογικό μου ρολόι και να μη χρειάζομαι ούτε τον Αυτιά, ούτε τις μπύρες για να κοιμηθώ σαν άνθρωπος. Όπως λέει και ο Λουκιανός, 'αν κοιμηθώ αργά, θα σηκωθώ αργά' και σε καμία περίπτωση δεν θέλω η ζωή μου να γίνει δουλειά - ύπνο - 2 ώρες ίντερνετ στο σπίτι και μετά πάλι δουλειά. Και πάλι το ίδιο. Να κάνουμε και λίγο πετάλι, να βλέπουμε και κανένα φίλο, να έχουμε και λίγο ζωή. Άλλωστε είμαι και φαν του σλόγκαν 'δουλεύω για να ζω', ενώ σιχαίνομαι το -όχι σλόγκαν, αλλά πραγματικότητα- 'ζω για να δουλεύω'. Από την άλλη, ο χειμώνας δεν βοηθάει και πολύ. Λίγο το κρύο και καμια βροχούλα σου κόβουνε τον αέρα για ορθοπεταλιές, λίγο το ότι 17.30 το απόγευμα είναι νύχτα... Έστω όμως και για ψυχολογικούς λόγους, δεν θέλω να βλέπω το φως της ημέρας μόνο γυρνώντας από τη δουλειά. Άρα -και πάλι σύμφωνα με τον Λουκιανό- αν κοιμηθώ νωρίς θα σηκωθώ νωρίς! Και άμα υπάρχει διάθεση, όλο και κάτι θα κάνω.
Οι βραδινές βάρδιες είναι πάντα ξεχωριστές. Μετά τις 'λογικές' ώρες που μπορεί να περάσουν φιλαράκια για παρέα σε συνδυασμό με κατανάλωση μπύρας και λουκάνικου, μπορεί να σκάσει ο οποιοσδήποτε! Ακόμα δεν έχει συμβεί τίποτα ακραίο -με την κακή έννοια- και ελπίζω να μη συμβεί και ποτέ. Αλλά από περιπτώσεις ανθρώπων, άλλο τίποτα. Μεθυσμένοι, τρελάκηδες, 'μούτρα' , φινετσάτα κοριτσάκια που τρώνε λουκάνικο φρανκφούρτης λόγω σιλουέτας, προσθέτοντας 5 διαφορετικές σάλτσες. Έχω μάθει τις ιστορίες αρκετών ανθρώπων που κυκλοφορούν τις μεγάλες ώρες, με αποκορύφωμα τον καθημερινό -πλέον- πελάτη που όταν σχολάει από το κωλόμπαρο όπου δουλεύει στην πόρτα, έρχεται να φάει λουκάνικα σε συνδυασμό με φρέσκο χυμό πορτοκάλι. Ο τύπος -ηλικιακά- είναι πατέρας μου. Πρόσφατα μου έβγαλε 45άρι όπλο μέσα στο μαγαζί για να μου αποδείξει ότι δεν παίρνει χαμπάρι από κάτι 'μαλακισμένα' που κυκλοφορούσαν στο μαγαζί που δουλεύει, με το χέρι επιδεικτικά μέσα από το σακάκι, για να δείξουν ότι οπλοφορούν. Κουβαλάει όπλο και αυτός, για να είναι καλυμμένος και να μπορεί να ανταπεξέλθει σε τέτοιες περιπτώσεις. Το όπλο λοιπόν είναι στο σακάκι του και μου εξιστορεί τα παραπάνω, ενώ αράζει χαλαρά στο stand και απολαμβάνει τα καλούδια που του έχω φτιάξει. Το ρητό του είναι ότι 'η νύχτα είναι γαμημένη' αλλά κατανοεί από την άλλη, ότι κοσμάκης δουλεύει τη νύχτα όχι από γούστο αλλά από ανάγκη. Η αλήθεια είναι ότι προτιμάω τέτοιους τύπους για παρέα στο μαγαζί από τα παλικαράκια που τα 'έσπαγαν' σε κάποιο μαγαζί στην πλατεία Ελευθερίας, τον παράδεισο του clubbing στον κοσμοπολίτικο Κορυδαλλό.
Αυτός είναι ο τρόπος που θα μου αποφέρει εισόδημα για -τουλάχιστον- φέτος το χειμώνα. Σαν το μυρμήγκι, θα δουλέψω και θα βάζω στην άκρη τα ευρώ μου μέχρι να σχεδιαστεί η συνέχεια. Η συνέχεια περιλαμβάνει την εγκατάλειψη του παιδικού δωματίου. Να ανοίξει το νέο κεφάλαιο στη ζωή. Αυτό το οποίο σε θέλει να ζεις στο 'δικό σου' σπίτι. Ίσως είναι πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο αφού πλέον ο μέσος όρος ηλικίας για να φύγεις από το σπίτι των γονιών σου, ίσως να πλησιάζει τα 40 χρόνια. Αν σταθεροποιηθεί η κατάσταση και υπάρξουν οι προδιαγραφές, θα τολμήσω την 'ανεξαρτητοποίηση' στα 31 μου -μόλις- χρόνια. Δυστυχώς, όπως όλα τα πράγματα πια, έτσι και αυτό εξαρτάται από τα λεφτά. Και για χάρη αυτών, όπως όλοι ξέρουμε, μπορούν να γίνουν τα πάντα. Όπως το χρήμα δεν λογαριάζει τίποτα έτσι και τα 'αφεντικά' δεν λογαριάζουν τίποτα, προκειμένου να κερδίσουν περισσότερα. Για το 2011, λέει, οι 500 μεγαλύτερες εμπορικές επιχειρήσεις της χώρας πέτυχαν 18,8 % αύξηση των συνολικών καθαρών κερδών τους. Είναι οι ίδιοι που τσεκουρώνουν μισθούς, που έχουν κόσμο να δουλεύει 'μαύρα', υπερωρίες και 14ωρα, που διευκολύνονται με τη βοήθεια του νόμου να πληρώνουν μικρότερες αποζημιώσεις για να μπορούν να απολύσουν ελεύθερα. Μπροστα στο -παραπάνω- κέρδος μπορούν να μείνουν στην άκρη προσωπικές σχέσεις και προσυμφωνημένα πράγματα. Γιατί και αφεντικό-ψαράκι να είσαι, άμα συνεργάζεσαι με αφεντικό-μεγαλοκαρχαρία θα ισχύσει η γνώμη του μεγάλου. Όταν είσαι αφεντικό-μεγαλοκαρχαρίας η προτεραιότητα είναι το χρήμα είτε το θες, είτε όχι, είτε το γνωρίζεις, είτε όχι. Αυτοί είναι οι νόμοι της αγοράς άλλωστε. Και οι νόμοι της αγοράς είναι σαν τους νόμους της φυσικής. Ισχύουν πάντα.
Ένα άλλο ενδιαφέρον νούμερο είναι ότι στην Ελλάδα, το 13% του εργατικού δυναμικού ανήκει στην κατηγορία των 'εργαζόμενων φτωχών' και το ποσοστό αυτό είναι το υψηλότερο στην Ευρώπη. Η υπόλοιπη Ευρώπη έχει έναν μέσο όρο στο 8%. Δηλαδή στην Ελλάδα, ένας -και κάτι- στους δέκα, δουλεύει για να είναι φτωχός. Να δούμε μέχρι που μπορούμε να σκύψουμε το κεφάλι και πόση φάπα μπορούμε να αντέξουμε ακόμα...
Ο χειμώνας αναμένεται αρκετά κρύος με το πετρέλαιο σε τιμές ...χρυσού, από την άλλη όμως θα είναι καυτός με τις θερμοκρασίες στο κοινωνικό και πολιτικό θερμόμετρο να ανεβαίνουν επικίνδυνα. Εμείς θα συνεχίζουμε να παίρνουμε τα ποδηλατάκια μας και να κάνουμε μια βόλτα γιατί δεν παίρνουμε και χαμπάρι!! Έτσι δεν είναι Αλέκο?!?!
Υ.Γ: Το βασικό ποδηλατικό μου δίδυμο, αυτή την περίοδο φοράει αυτό το συνολάκι παραλλαγής που όλοι δοκιμάσαμε για να ανδρωθούμε!!! Στην -ούτε- μία εβδομάδα θητείας φαίνεται να έχει χαμπαριάσει τη γελοιότητα του στρατού. Ελπίζουμε να μας γράψει ένα άρθρο για το θέμα!
Υ.Γ 1: Καλή διασκέδαση Σπυράκο! Οι δρόμοι μας περιμένουν!
Μετά την καλοκαιρινή εμπειρία της Κρήτης, γύρισα στην Αθήνα και πέρασα από το Α!ΤΕΙ να πάρω και επίσημα την βεβαίωση αποφοίτησής μου. Μηχανικός Αυτοματισμού Τ.Ε και με τη βούλα πλέον. Η εκκίνηση της καριέρας μου -όπως είναι πολύ λογικό- στην Ελλάδα του 2012, δεν άργησε να έρθει. Ένας πολύ καλός μου φίλος, σε συνεργασία με άλλον έναν άνθρωπο του, άνοιξε μαγαζί και λόγω της εμπιστοσύνης που μου έχει, ήθελε να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στο μαγαζί. Το μαγαζί πουλάει καφέδες, hot dogs, κρεπούλες και άλλα snacks σε τιμές που παίζουν πάνω-κάτω στο 1 ευρώ. Σίγουρα θα έχει πάρει το μάτι σας άλλα μαγαζιά αυτού του είδους, μιας και είναι η νέα επιχείρηση που ξεφυτρώνει παντού μετά την επιχειρηματική επανάσταση του παγωμένου γιαουρτιού. Έτσι λοιπόν, σαν Μηχανικός Αυτοματισμού ανέλαβα να διαπρέψω στον τομέα του hot dog, της κρέπας και του καφέ. Στον καφέ όχι και τόσο μιας και το ωράριο που δουλεύω είναι 23:00 - 07.00!!!!
Ο πάγκος της παραγωγής...
Το προιόν... ζεστό σκυλί με καλλιτεχνικές πινελιές!
Κρεπάκι σοκολάτα - μπισκότο on decks!
Η νέα νταλίκα παρκαρισμένη έξω από το χώρο εργασίας...
Αυτός είναι ο τρόπος που θα μου αποφέρει εισόδημα για -τουλάχιστον- φέτος το χειμώνα. Σαν το μυρμήγκι, θα δουλέψω και θα βάζω στην άκρη τα ευρώ μου μέχρι να σχεδιαστεί η συνέχεια. Η συνέχεια περιλαμβάνει την εγκατάλειψη του παιδικού δωματίου. Να ανοίξει το νέο κεφάλαιο στη ζωή. Αυτό το οποίο σε θέλει να ζεις στο 'δικό σου' σπίτι. Ίσως είναι πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο αφού πλέον ο μέσος όρος ηλικίας για να φύγεις από το σπίτι των γονιών σου, ίσως να πλησιάζει τα 40 χρόνια. Αν σταθεροποιηθεί η κατάσταση και υπάρξουν οι προδιαγραφές, θα τολμήσω την 'ανεξαρτητοποίηση' στα 31 μου -μόλις- χρόνια. Δυστυχώς, όπως όλα τα πράγματα πια, έτσι και αυτό εξαρτάται από τα λεφτά. Και για χάρη αυτών, όπως όλοι ξέρουμε, μπορούν να γίνουν τα πάντα. Όπως το χρήμα δεν λογαριάζει τίποτα έτσι και τα 'αφεντικά' δεν λογαριάζουν τίποτα, προκειμένου να κερδίσουν περισσότερα. Για το 2011, λέει, οι 500 μεγαλύτερες εμπορικές επιχειρήσεις της χώρας πέτυχαν 18,8 % αύξηση των συνολικών καθαρών κερδών τους. Είναι οι ίδιοι που τσεκουρώνουν μισθούς, που έχουν κόσμο να δουλεύει 'μαύρα', υπερωρίες και 14ωρα, που διευκολύνονται με τη βοήθεια του νόμου να πληρώνουν μικρότερες αποζημιώσεις για να μπορούν να απολύσουν ελεύθερα. Μπροστα στο -παραπάνω- κέρδος μπορούν να μείνουν στην άκρη προσωπικές σχέσεις και προσυμφωνημένα πράγματα. Γιατί και αφεντικό-ψαράκι να είσαι, άμα συνεργάζεσαι με αφεντικό-μεγαλοκαρχαρία θα ισχύσει η γνώμη του μεγάλου. Όταν είσαι αφεντικό-μεγαλοκαρχαρίας η προτεραιότητα είναι το χρήμα είτε το θες, είτε όχι, είτε το γνωρίζεις, είτε όχι. Αυτοί είναι οι νόμοι της αγοράς άλλωστε. Και οι νόμοι της αγοράς είναι σαν τους νόμους της φυσικής. Ισχύουν πάντα.
Ένα άλλο ενδιαφέρον νούμερο είναι ότι στην Ελλάδα, το 13% του εργατικού δυναμικού ανήκει στην κατηγορία των 'εργαζόμενων φτωχών' και το ποσοστό αυτό είναι το υψηλότερο στην Ευρώπη. Η υπόλοιπη Ευρώπη έχει έναν μέσο όρο στο 8%. Δηλαδή στην Ελλάδα, ένας -και κάτι- στους δέκα, δουλεύει για να είναι φτωχός. Να δούμε μέχρι που μπορούμε να σκύψουμε το κεφάλι και πόση φάπα μπορούμε να αντέξουμε ακόμα...
Ο χειμώνας αναμένεται αρκετά κρύος με το πετρέλαιο σε τιμές ...χρυσού, από την άλλη όμως θα είναι καυτός με τις θερμοκρασίες στο κοινωνικό και πολιτικό θερμόμετρο να ανεβαίνουν επικίνδυνα. Εμείς θα συνεχίζουμε να παίρνουμε τα ποδηλατάκια μας και να κάνουμε μια βόλτα γιατί δεν παίρνουμε και χαμπάρι!! Έτσι δεν είναι Αλέκο?!?!
Υ.Γ: Το βασικό ποδηλατικό μου δίδυμο, αυτή την περίοδο φοράει αυτό το συνολάκι παραλλαγής που όλοι δοκιμάσαμε για να ανδρωθούμε!!! Στην -ούτε- μία εβδομάδα θητείας φαίνεται να έχει χαμπαριάσει τη γελοιότητα του στρατού. Ελπίζουμε να μας γράψει ένα άρθρο για το θέμα!
Υ.Γ 1: Καλή διασκέδαση Σπυράκο! Οι δρόμοι μας περιμένουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου