Θα 'ναι... σαν να μπαίνει η Άνοιξη!!

  Βρισκόμαστε στην περίοδο που συγκρούονται οι ατάκες οι οποίες συνοδεύουν τον μήνα που πέρασε, καθώς και αυτόν που τρέχει. Ο Φλεβάρης κι αν 'φλεβίσει'... καλοκαίρι θα μυρίσει! Από την άλλη, Μάρτης, γδάρτης και παλουκοκαύτης! Θέλουμε να πιστεύουμε την ατάκα του Φλεβάρη αλλά δεν γίνεται να μη λάβουμε υπ' όψην ότι έχουμε δει τα χειρότερα κρύα τον Μάρτιο. Προς το παρόν πηγαίνουμε καλά και όπως σκάνε τα πρώτα ανθάκια στα δέντρα, έσκασε και το νέο κείμενο στο blog. Για πάμε να δούμε....

  Τον τελευταίο καιρό έχουμε γίνει μάρτυρες μεγάλων αλλαγών στην καθημερινότητα του κοινού βίου. Οι κουβέντες στο δρόμο, στην παραλία, στο καφενείο, στο σαλόνι του φίλου απαρτίζονται - αν όχι μονοπωλούνται- από τα πολιτικά δρώμενα. Πολλές και διαφορετικές απόψεις ακούγονται και στηρίζονται με πάθος από αυτούς που τις εκφέρουν. Πολλοί βγάζουν από μέσα τους τον συνταγματολόγο ή τον οικονομολόγο που έκρυβαν όλα αυτά τα χρόνια. Άλλοι που δεν δίναν μία για τα πολιτικά δρώμενα πριν από τις τελευταίες εκλογές, παρουσιάζονται με προφίλ σκληρού κριτή και απαιτούν τεράστιες και πρωτόγνωρες αλλαγές σε άμεσο χρόνο, κρίνοντας πολύ σκληρά στιγμιαία μη λαμβάνοντας υπ' όψην κάποιες δεδομένες καταστάσεις. Με τον ίδιο τρόπο που κρίνεται ένας προπονητής ή ένας παίχτης στο ποδόσφαιρο. Για παράδειγμα, ο Βίτορ Περέιρα δεν είναι κακός προπονητής επειδή δεν μπορεί να μετατρέψει ένα μπουρδέλο σε ομάδα μέσα σε 2 μήνες. Βέβαια, η προσέγγιση στα πολιτικά καλό θα ήταν να γίνεται πιο σοβαρά απ' ότι γίνεται αυτή του ποδοσφαίρου. Όσο δύσκολο και να είναι. Δεν θέλω να το πλατιάσω άλλο με τα πολιτικά σε αυτό το κείμενο. Ήθελα απλά να το αναφέρω για να θίξω το γεγονός ότι πλέον τα πηγαδάκια βράζουν με πολιτικές κουβέντες. Και είναι μια τεράστια αλλαγή που μόνο καλό μπορεί να κάνει. Επίσης, μέχρι και τα κορίτσια βρήκαν λόγο να ασχολούνται με τα πολιτικά μιας και για πρώτη φορά βλέπουμε άντρες στο πολιτικό προσκήνιο που μπορούν να εξιτάρουν τα κορίτσια. Ο Βαρουφάκης με δερμάτινο μπουφάν προκάλεσε διαρροές υγρών στο γυναικείο πληθυσμό, ο Σακελαρίδης είναι νεαρός και ωραίος τυπάς, ο Αλέξης το ίδιο. Οπότε, όλοι και όλες, για πρώτη φορά -τουλάχιστον όσο θυμάμαι εγώ- έχουμε λόγο να μιλάμε για τα πολιτικά. Βοήθειά μας!!!!
   Μέσα σε όλα τ' άλλα, πρόσφατα με έπιασε η ανησυχία ότι η τεχνολογία με προσπερνάει και μένω πίσω από βασικά πράγματα. Έτσι λοιπόν για να μην γίνω σαν τον πατέρα μου όταν έχει να αντιμετωπίσει τον υπολογιστή, είπα να αποκτήσω ένα έξυπνο τηλέφωνο. Έκρινα ότι έφτασε η ώρα να σερφάρω στην εξυπνάδα των κινητών, σέρνοντας το δαχτυλάκι μου στην οθόνη. Χρειάστηκε να επενδύσω περίπου μηδέν ευρώ μιας και το φιλαράκι μου ο Χρήστος με έφτιαξε με μια συσκευή η οποία είναι ικανή για να με βάλει στο χώρο. Εντάξει, πέρα από την πρόσβαση στο διαδίκτυο η οποία προς το παρόν δε μου έχει κάνει κάποια ιδιαίτερη αίσθηση, αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η κάμερα. Βγαίνω βόλτα με το ποδηλατάκι μου και απαθανατίζω στιγμές. Ο κοντούλης με είδε να τραβάω φωτογραφίες και μου έδωσε πολύ στενή διορία για να δει κείμενο μου στο blog. Γι' αυτόν το κάνω! Κι έτσι! Όπως πολύ καλά αντιλαμβάνεστε από τις τελευταίες μέρες, έχω λίγο φωτογραφικό υλικό για να υπενθυμίσω τη φάση σε όσους ήταν έξω αυτές τις μέρες αλλά και για να δείξω τι χάνουν όσοι αράζουν αυστηρά στο σπίτι!

Προσπαθώντας να βάλω τον Ήλιο να κάτσει λίγο στη σέλα μου...

Κάτι γάτες βαράνε πιο επαγγελματικές ντάγκλες και από τους σκύλους...

Στο Καβούρι... έπεσε ηλιοθεραπεία και οι πρώτες ξυλιές στη ρακέτα για το 2015... Και πολύ αργήσαμε!

Παρεμβολή... έτσι για να μη νομίζουμε ότι είναι και Ιούλης...

Νταλικάρα μου στο ηλιοβασίλεμα... Σάλιωμα μόνο!!

Οι συνήθεις ύποπτοι, στην συνηθισμένη διαδρομή προς την παραλία που πάει να μετατραπεί σε Amsterdam... 

Μόλις ολοκληρωθεί και αυτό το κομμάτι, θα είμαστε πολύ ευτυχισμένοι. Θα γλυτώνουμε από ένα πλακόστρωτο που στην κυριολεξία μας σπάει τ' αρχίδια!!! Αφού μόλις είδαμε σήμερα με τον κοντούλη ότι έχουν φέρει πίσσες για να στρώσουν, χοροπηδούσαμε!

Σήμερα ο Σπυράκος γούσταρε Πειραϊκή... Ορίστε μας!

Να γίνονται σωστά οι δουλειές...

Ναι.

  Έτσι πάει τις τελευταίες μέρες. Πετάλι, Ήλιος, άμμος, θάλασσα, ρακέτα, άραγμα, κουβέντα, παρέα. Στοιχεία που τα γουστάρουμε πολύ. Βοηθάει και το part time του Σπυράκου τώρα, κι έτσι δε σολάρω παραλιακά. Για να σας δώσω να καταλάβετε, ένιωσε την ανάγκη για βόλτα και ο Αλέξης που δυστυχώς η ποδηλατική του πορεία είναι φθίνουσα. Ελπίζω να ανέβει -ποδηλατικά- σιγά σιγά κι αυτός. Σε ξεμπροστιάζω στο blog Αλεκάρα μου, σαν μοχλός πίεσης για να με πηγαίνεις βόλτες στη θάλασσα! Η άνοιξη δήλωσε παρόν. Θα την ρουφήξουμε όλη! Τα χειμωνιάτικα πρωινά που δεν μπορούσα να βγω για τη βόλτα μου, έψαχνα τρόπους να γεμίσω τη φάση κάπως πιο δημιουργικά από το πολύωρο άραγμα μπροστά στην οθόνη και τους καφέδες. Όχι ότι λείψανε και αυτά, αλλά έπαιξα και κάτι πινελιές στην κουζίνα για να ανεβάσω λίγο το επίπεδο από τις ομελέτες και τις μακαρονάδες. Το μενού έχει αρχίσει και πλατιάζει...

Αφού το γουστάρουμε το φαγάκι μωρέ...

  Αυτή είναι η φάση. Πάμε για το καλοκαίρι σιγά σιγά. Ένα καλοκαίρι που έχει αρχίσει να φαίνεται ότι θα είναι διαφορετικό από τα προηγούμενα. Ο εργοδότης από την Κρήτη εμφανίστηκε για να ζητήσει τις υπηρεσίες μου και για φέτος. Σιγά που δεν θα εμφανιζόταν! Το άκυρο ήταν πανηγυρικό, απόλυτο, κάθετο και ευγενικό. Η θηλιά της ανεργίας είναι περασμένη στο λαιμό μου αλλά ακόμα είναι χαλαρή. Το ταμείο ανεργίας γλυκαίνει λίγο την οικονομική κατάσταση. Αισθάνομαι ακόμα πιο υπερήφανος που ακύρωσα τον τύπο χωρίς καν να ακούσω την -σίγουρα βελτιωμένη- πρόταση του για την ενδεχόμενη συνεργασία μας και φέτος. Το είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι τρίτο καλοκαίρι εκεί, δεν έχει. Το είχα πει και πέρσι αλλά φέτος οι αναμνήσεις δεν ξεθώριασαν καθόλου. Η αξιοπρέπεια δεν κατέβηκε ούτε σκαλοπάτι παρακάτω. Και θα δούμε πως θα βγει η άκρη. Σίγουρα θα καταφέρω κάτι καλύτερο από 180 μέρες χωρίς ρεπό! Και αν όλα πάνε καλά, οι πιθανότητες να καρφώσω πασαλάκια σε κάποια αμμουδιά, θα παίξουν πολύ δυνατά! Συνεχίζουμε, βλέποντας και κάνοντας! Την αγάπη μου σε όλους!

Γι' αυτούς που κάτω από τη βάση αθροίζονται...

κι εκεί θέλουν να μείνουν...

θέλουν κι άλλο να κοντύνουν...

γι' αυτούς συχνά πυκνά θα γράφω...