Αποστολή Πετάλι: Ότι αρπάξει ο κώλος μας!

  Ο Μάρτιος τελειώνει και ακόμα αναζητείται η Άνοιξη, πέρα από κάποιες αναλαμπές καλοκαιρίας. Έχει μουλιάσει το κοκκαλάκι μας από τη βροχή. Ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά που κάνουν την ζωή ακόμα ανεκτή στο Γιουνανιστάν είναι ο καιρός. Άμα σταματήσει να βοηθάει και αυτός, δεν μας βλέπω να την βγάζουμε καθαρή. Τις τελευταίες 2 μέρες, έβαλε ένα χεράκι.

   Οι ποδηλατικές επιδόσεις του φετινού χειμώνα, ήταν -για μένα- κοντά στο επίπεδο της γελοιότητας. Μια επέμβαση με κράτησε μακριά από το πετάλι περίπου 2 μήνες. Από την άλλη, τα κρύα και οι βροχές του χειμώνα που μας πέρασε (?) παίξανε σε τέτοια ένταση που με έκαναν να αισθάνομαι ότι ζω στην Σκωτία. Αποτέλεσμα όλων αυτών? Δεν έχω πάει ούτε μια σοβαρή εκδρομή - δοκιμασία για αυτή τη σεζόν και τα χιλιόμετρα που έχω καταπιεί έχουν υποχωρήσει κατά πολύ. Χίλια χιλιόμετρα για το διάστημα μεταξύ των καλοκαιρινών σεζόν, δεν είναι τίποτα για μένα και την Νταλίκα. Τους προηγούμενους χειμώνες παίζαμε κοντά στα 3.000 χιλιόμετρα. Λιτότητα μέχρι και στα χιλιόμετρα που θα καταπιούμε, να πούμε. Δεν πειράζει, ας έχουμε την υγεία μας και θα έχουμε την ευκαιρία να επανέλθουμε δυνατά.
Από την άλλη, όπως δείχνει το πράγμα, και φέτος το καλοκαίρι δεν θα υπάρξει αυτή η εξτρεμιστική πολυτέλεια που θα μου δώσει τη δυνατότητα να κάνω ποδήλατο. Πρέπει επιτέλους να καταλάβω κι εγώ ότι δεν γίνεται να ζω παραπάνω από τις δυνατότητες μου. Που ακούστηκε να έχεις καμιά εικοσαριά μέρες το καλοκαίρι και να πας καμιά τουριστική ποδηλατάδα και να καρφώσεις πασαλάκια σε καμιά παραλία? Τέλος πάντων, θα έχω την ευκαιρία να ξεράσω χολή και σε επόμενα κείμενα για την -όπως φαίνεται- επερχόμενη σεζόν. Το θέμα τώρα είναι ότι, από τη μια πίεσε η κακοκαιρία από την άλλη πιέζει το φευγιό μου άρα οι βόλτες με το φιλαράκι μου και ποδηλατικό μου ταίρι, είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Για να χαμπαριάσετε απόγνωση, θα αναφέρω ότι πριν από τρεις μέρες πίναμε μπυράκι στη Μάντρα (η προβλήτα στον Φλοίσβο που σου δίνει κάδρο τον Σαρωνικό) με απόλυτη συννεφιά, κρύο και τις μυτούλες μας να τρέχουν. Από την άλλη παίζει και το γνωστό ρητό ότι... χαμπαριάζουμε εμείς ρε μου&0*@ν@?!?!? Ούτε λόγος για φωτογραφία από εκείνη τη βολτίτσα. Χθες πήγαμε μέχρι το Καβούρι.. Καλοκαιρινή φάση εντελώς, θέλαμε να κάνουμε και λίγο παραπάνω πετάλι για να ξεσκουριάσουμε, οπότε να σου το δίδυμο να λιάζεται σαν τις ντομάτες στην παραλία.

Ο Ζιντάν και η Νταλίκα...

Η μπάρα ενέργειας των πρωταθλητών....

  Χθες το βράδυ, άραζα με κάτι φιλαράκια και κάποιος ανέφερε ότι το Πάσχα θα έχουμε χιόνια. Κάποιος άλλος διασταυρώνει την πληροφορία. Τι μαλακίες είναι αυτές, σκέφτομαι. Και χιόνια να μην έχει, προφανώς θα έχει κωλόκαιρο. Άρα τα χρονικά περιθώρια που έχω για να κάνω κάνα σοβαρό πετάλι, στενεύουν κι άλλο. Είχα ήδη κολλήσει στον Αλέκο μπας και με έβγαζε για πετάλι σήμερα. Τίποτα. Το καράτε -λέει- του αντλεί όλη την ενέργεια. Βάζω τα ξυπνητήρια μου νωρίς για να κάνω κάτι παλιοδουλίτσες που είχα και να ξεχυθώ μετά για ποδηλατάδα. Ο καιρός ήταν λίγο μαλάκας το πρωί. Κάποια έντονα σύννεφα, κάποιος αέρας. Δε με ενδιέφερε. Ήμουν αποφασισμένος για πετάλι έστω και σε επίπεδο προπόνησης. Χωρίς άραγμα. Πετάλι και χάζεμα. Αυτός ο συνδυασμός είναι το πρώτο συστατικό που κάνει μια τσάρκα με το ποδήλατο γαμάτη. Άμα παίζει και το σωστό άραγμα, περνάμε στο υψηλότερο επίπεδο. Άμα είμαστε και τίποτα μεγάλο παρεάκι και πέσουνε ρακετιές, βουτιά και τα πανιά στην άμμο, εκεί απογειώνεται η φάση. Το κυριότερο όμως που με ένοιαζε για σήμερα ήταν το πετάλι. Χθες κατά τη βόλτα με τον Σπυράκο, αισθάνθηκα λίγο να χαμπαριάζουν οι ανάσες μου και τα ποδαράκια μου. Ήθελα να βγω και σήμερα να δω που βρισκόμαστε. Ξεκινάω σε υψηλό ρυθμό, αισθάνομαι ατσάλινος. Κουνάω το κεφάλι μου συγκαταβατικά, χαμογελώντας στραβά καθώς παίζει ένα βαρύ ραπ στα ακουστικά μου. Χαμπαριάζω εγώ ρε Μου*#$ν@?! Και για σήμερα, η διαδρομή θα είναι γλύψιμο παραθαλάσσιας γραμμής από το λιμάνι του Πειραιά μέχρι το Καβούρι. 

Πάει το λιμάνι του Πειραιά, πάει το Χαζτηκυριάκειο, πίσω μου η Πειραϊκή, περνάω την Φρεαττύδα, το Πασαλιμάνι. Ο ρυθμός παραμένει υψηλός. Ανηφορίζοντας για να πιάσω Καστέλλα, στο σημείο που τελειώνει η ανηφόρα, δηλαδή στο πιο ψηλό σημείο, χαζεύω λίγο θάλασσα. Και γαμώ είναι. Βάζω μπροστά μου το δίλημμα. Να επενδύσω σε φωτογραφικό υλικό για να κάνω τη βόλτα μου κείμενο ή να μη δώσω σημασία και να συνεχίσω σαν σε προπόνηση υψηλού ρυθμού? Η φωτογραφία απαιτεί μπόλικες στάσεις, σκέφτομαι. Από την άλλη, σκέφτομαι ότι μπορώ να μοιραστώ αυτή τη φάση. Ξέρω ότι υπάρχουν κάποιοι που γουστάρουν καλοκαιρινές βόλτες μέσω των κειμένων στο blog. Για πάρτη σας!

Η μαρίνα Ζέας από ψηλά.... Τα συννεφάκια νόμιζαν ότι θα κολώσει ο ψηλός..

Τα Βοτσαλάκια... ψιλοτρελό να κολυμπάς σε πισίνα δίπλα στη θάλασσα ε? 

Ερημιές στο πάρκο στο Σ.Ε.Φ... 

Να σας παρουσιάσω και τη 'Μάντρα'... εκεί πάνω αράζουμε και χαζεύουμε...

τον Σαρωνικό... ο καιρός αρχίζει και ανοίγει...

Το έχουνε πιάσει το νόημα σ' αυτό το παραλιάκι... Χειμώνα - καλοκαίρι εκεί!

Διάδρομος απογείωσης ο πεζόδρομος στην παραλιακή... Η τύχη του τύπου που μπορεί να βγει βόλτα καθημερινή πρωί!!!

Ας ήταν τόσο ωραία όλα τα εμπόδια που θα έβρισκα στην πορεία... 

Ντροπή μου?! 

Έτσι μωρέ...

Αλητεία, χωρίς χέρια λέμε...

Φτάσαμε στη Βούλα μ' αυτά και μ' αυτά... Άδεια παραλιακή... Συλλεκτική φωτογραφία!

Ένα από τα πολλά μικρά παραλιάκια πηγαίνοντας προς Καβούρι...

Άλλο ένα...

Κάπου εδώ τελειώνει η πλακίτσα με αυτό το συννεφάκι!

Κλαίω...

  Φτάνοντας στο συνηθισμένο μέρος που την πέφτουμε στο Καβούρι, δεν έχω χορτάσει πετάλι, θέλω κι άλλο. Σκέφτομαι να μην κάνω την κλασσική στάση για καφεδάκι και να σκαλίσω άλλο λίγο την περιοχή εκεί. Σπυράκο, δες γιατί το Καβούρι είναι η πιο ακριβή περιοχή για ακίνητο στην Ελλάδα!

Γιατί μένουν εκεί μέσα ρε....

Και κατεβαίνουν απέναντι για περίπατο στη θάλασσα...

Το Λασίθι με κυνηγάει ακόμα και στην βόλτα μου στο Καβούρι!

Πεζόδρομος που οδηγεί προς το 'μεγάλο' Καβούρι...

Ναι ναι... στο νομό Αττικής είμαστε ακόμα!

Μεγάλο Καβούρι... 'Η παραλία με το νησάκι απέναντι'... Έτσι την μάθαμε.

  Κάπου εδώ σκέφτηκα να πάω και μέχρι το μικρό Καβούρι. Έχω πολλές αναμνήσεις από εκεί. Πριν από 10-15 χρόνια το μικρό Καβούρι ήταν μια παραλία όπου πηγαίναμε συχνά με την παρέα. Και για τα μπάνια μας αλλά κυρίως... για τα βραδινά μπάνια μας, τις μπύρες μας και τα γούστα που βγάζαμε. Φορτωνόμασταν σε αυτοκίνητα και μηχανάκια και ήταν από τους αγαπημένους προορισμούς μας όταν έπιανε καλοκαιράκι για τα καλά και βρισκόμασταν στην Αθήνα ακόμα. Μαρίνος ακούει? Λουκάς? Τασάρας? Αντρέας? Σκαλόνε? Βαγγέλας? Θυμάστε ρε 'σεις? Αν όχι, θυμηθείτε αν και έχουν αλλάξει αρκετά τα πράγματα από τότε.

Το μικρό Καβούρι...

Η -τότε μικρή- καντινούλα που είχε ανοίξει ήταν ο πρώτος λόγος που άρχισε να μας διώχνει από το μέρος... Πλέον έχει καμιά 20αριά τραπέζια και οπλισμένες ομπρέλες και ξαπλώστρες για το καλοκαίρι..

Και το κερασάκι στην τούρτα για να ξεκινήσει το εμπάργκο μας στο μικρό Καβούρι. 

  Ο μαγαζάτορας δεν γούσταρε κόσμο στην παραλία που δεν τζίραρε στην καντίνα του και ξαφνικά για να αφήνουμε τα οχήματα μας και να αράζουμε εκεί έπρεπε να πληρώνουμε. Τότε μας ξένισε πολύ αυτή η φάση. Και ακόμα μας ξενίζει. Για την κοινή λογική όμως, είναι σαν νόμος της φυσικής αυτή η κατάσταση. Φυσιολογικά πράγματα. 

Μετά τη συγκίνηση και τις αναμνήσεις που έφεραν μπροστά μου εικόνες από άλλες εποχές, εξακολουθώ να θέλω να κάνω κι άλλο πετάλι και όχι διάλειμμα. Σκέφτομαι να ξεκινήσω για πίσω και να αράξω για το καφεδάκι μου στη Μάντρα. Έτσι και έγινε. Πάμε για πίσω!

Γλυφάδα... τα περιστέρια και η κοπέλα έχουν όλη την παραλία για πάρτη τους!

Μα που είναι όλοι?!

Αράζεις στο παγκάκι... και φεύγεις έργο!!!

Έτσι...

  Φτάνω προς τη Μάντρα. Εντάξει, τώρα έχω κουραστεί όσο να 'ναι. Δε βλέπω την ώρα να πάω να πάρω το καφεδάκι μου και να αράξω σκληρά για φωτοσύνθεση. Θα προτιμήσω παγκάκι να στηλώσω και την πλατούλα μου. Αράζω που λες... και τι βλέπω απέναντι μου?

Τι να γράψω....?

Κλείνει εδώ το κείμενο.

Υ.Γ: Σπυράκο, η βόλτα δε σήκωνε καμία αναμονή. Δεν μπορούσα να περιμένω. Τα ξέρεις!

Υ.Γ 1: Aλέκο, 120 χιλιόμετρα ποδήλατο σε 2 μέρες ο ψηλός. Ποια ενέργεια και ποια καράτε ρε μαλάκα?! Εδώ ζεις, εδώ αναπνέεις!

Υ.Γ 2: Πολύ σκρολάρισμα σήμερα αλλά ελπίζω να χόρτασε το μάτι σας!!!