Γράμμα από το ποδήλατο

  Αγαπητέ Ψηλέ...

   Πάνε τρία χρόνια από τότε που αποφάσισες με τον Σπυράκο να φτιάξετε το blog σας για να μοιράζεστε και με άλλους τις εικόνες και τις στιγμές που σας προσφέρουμε απλόχερα. Σήμερα θα γράψω ένα κείμενο κι εγώ, το ποδήλατο σου. Η Νταλίκα. Εκπροσωπώντας και τον -αραγμένο στο χωριό- Τσε και τον Ζιντάν. Και πολλά άλλα ποδήλατα.

   Είσαι ένα παιδί που το ποδήλατο ήταν στη ζωή σου από παιδί, όπως για τους περισσότερους, αλλά εσύ άργησες να το παρατήσεις. Πήγες 20 χρονών μέχρι να αφήσεις το πετάλι και να σε φάνε οι γκομενίτσες και τα παπάκια. Έστω και αρκετά αργότερα κατάλαβες ότι θα μπορούσες να μην το είχες παρατήσει ποτέ. Όχι 'γιατί έτσι' αλλά γιατί σου αρέσει να κάνεις ποδήλατο. Παραλίγο να φτάσεις τα 30 για να με βάλεις ξανά στη ζωή σου. Σε έχω ακούσει που λες ότι αρκούσε εκείνη η μέρα που είδες τον Σπυράκο να σκάει στο ΤΕΙ με το ποδήλατο για να μπεις και πάλι στο τριπάκι. Όχι σαν BMXάς αυτή τη φορά. Σαν αστικός ποδηλάτης. Στην αρχή είχα μια επιφύλαξη αν ο δεύτερος κύκλος σου στο χώρο του ποδηλάτου θα κρατήσει. Επιφύλαξη για σένα. Εγώ ξέρω τι μπορώ να προσφέρω στον αναβάτη. Το πως θα το ερμηνεύσεις εσύ, είναι δικιά σου υπόθεση.
Ξεκίνησες πολύ δυνατά. Πήρες ένα ποδήλατο ανάλογο με το μπόι σου, που το έβλεπε ο κόσμος και εντυπωσιαζόταν από το μέγεθος του. Κάπως έτσι μου βγήκε και το όνομα Νταλίκα. Είμαι μεγαλύτερο από τα συνηθισμένα ποδήλατα, όπως είσαι κι εσύ μεγαλύτερος από τα συνηθισμένα καλούπια ανθρώπων. Έζησες πολλές στιγμές πάνω στην πρώτη σου Νταλίκα. Σε έχω ακούσει που τα λες. Σε νιώθω όταν τα σκέφτεσαι και όταν πηγαίνουμε βόλτα -μαζί τώρα πια. Ξεκίνησες να μετακινείσαι μέσα στην πόλη με το ποδήλατο σου. Πήγες διακοπές το καλοκαίρι στο Αγκίστρι. Ήσουν ευτυχισμένος όταν έκανες ποδήλατο. Έγινε το μεταφορικό σου μέσο. Έγινε το κυριότερο μέσο ψυχαγωγίας σου. Γι' αυτό έκανες στην άκρη το μηχανάκι σου. Έφτασες να κάνεις περισσότερα χιλιόμετρα με το ποδήλατο παρά με το μηχανάκι μέσα στη ζούγκλα της Αθήνας. Κάνατε τις βόλτες σας με τον Σπυράκο και αισθανόσασταν ευτυχισμένοι. Σου άρεσε τόσο πολύ που μετά από καιρό δε σε ένοιαζε αν θα βρεις παρέα για να κάνεις ποδήλατο. Όταν σε έπνιγαν οι τοίχοι του σπιτιού σου, όταν δεν είχες όρεξη να κάνεις παρέα με κανέναν, έβαζες τα ακουστικά στα αυτιά σου και έπαιρνες τους δρόμους. Συνήθως τους παραλιακούς γιατί γνωρίζω πλέον πολύ καλά ότι η θάλασσα σου αρέσει πολύ. Όπως και ο Ήλιος. Είχες μπει σε μια ροή που κατάπινες πολλά χιλιόμετρα κάνοντας πετάλι. Τα έβλεπες στο κοντέρ σου και φούσκωνες σαν τον κόκορα. Ξέρω ότι σου αρέσουν πολύ οι αριθμοί. Ξέρω ότι με παρακολουθείς μέσω των αριθμών. Έφτασες στο σημείο να τολμήσεις να διανύσεις αποστάσεις που δεν ήσουν σίγουρος ότι θα καταφέρεις. Αυτό ήταν όμως που σου άρεσε. Να δεις αν θα καταφέρναμε να το κάνουμε. Και όταν το καταφέρναμε γέμιζες υπερηφάνεια και θαυμασμό. Και για μένα και για σένα. Με την τότε Νταλίκα, πήγατε στο Λουτράκι. Πήγατε στο Σούνιο. Σε θυμάμαι να λες ότι έκανες περίπου 7.000 χιλιόμετρα με εκείνη την Νταλίκα. Ένα βράδυ πήγες να διασκεδάσεις στην Τεχνόπολη στο Γκάζι και όταν ήρθε η ώρα να φύγεις, είδες ότι σου είχαν κλέψει τη Νταλίκα. Ξέρω ότι σε είχε πονέσει πάρα πολύ. Εκείνο το καλοκαίρι δούλεψες ίσα ίσα για να επιβιώσεις οικονομικά και για να αγοράσεις ένα καινούργιο ποδήλατο. Ερχόταν η σειρά μου. Ζήτησες συγκεκριμένα εμένα από τον τύπο στο μαγαζί. Δεν περίμενες να μας συστήσει. Ήξερες ότι ήθελες εμένα. Ήμουν η εξέλιξη της πρώτης Νταλίκας.
   Είμαστε δίδυμο περίπου 2.5 χρόνια. Μαζί μου ξεπέρασες το πρώτο σου ποδήλατο αλλά πλέον είσαι μαθημένος και αποφεύγεις να με αφήνεις όπου κι όπου γιατί δεν θα αντέξεις να χάσεις και μένα. Γιατί ξέρεις ότι δεν είναι μόνο υλική η αξία μου. Έχουμε κάνει τόσα όλον αυτό τον καιρό. Σε έχω ζήσει σε όλες σου τις εκδοχές. Έχουμε κάνει βόλτα παρέα επειδή έτυχε να είσαι στεναχωρημένος είτε χαρούμενος. Επειδή αισθανόσουν άδειος είτε γεμάτος. Επειδή γούσταρες να πιεις το καφεδάκι σου στην παραλία. Επειδή γούσταρες να κάνεις τη βόλτα σου και μετά να αράξεις να διαβάσεις το βιβλίο σου. Επειδή δεν ήθελες να μιλήσεις σε κανέναν αλλά γούσταρες να δεις. Επειδή είχες ραντεβού στο Μέρος με τον Σπυράκο να πάτε να γουστάρετε. Επειδή απλά έτσι θέλεις.
Έχουμε πάει σε πόσα μέρη. Ανεβήκαμε την Πάρνηθα. Πήγαμε στη Χαλκίδα. Πήγαμε στο Κιάτο. Πήγαμε στην Κάρυστο. Πήγαμε σε μέρη στην Κρήτη. Πήγες και με εμένα στο Σούνιο. Έχουμε φάει μπόρες και καταιγίδες μαζί. Σ' έχω πετύχει να κρυώνεις πάνω μου. Σ' έχω δει να στάζεις ιδρώτα τόσο που να φοβάμαι ότι θα με σκουριάσεις. Έχουμε κατέβει κατηφόρες θανάτου με 70 χιλιόμετρα την ώρα. Έχουμε ανέβει ανηφόρες που έβγαζαν τα καπνισμένα πνευμόνια σου, καίγανε τα πόδια σου και σε έκαναν να σφίγγεις τα δόντια σου.
Μετά από όλα αυτά, πάντα με έστηνες απέναντι σου και καθόσουν και με χάζευες. Με σάλιωνες. Μου αρέσει πολύ που με προσέχεις για να με έχεις. Χαίρομαι που καταλαβαίνεις ότι άμα με συντηρείς όπως πρέπει, δεν θα σε κρεμάσω ποτέ. Να ξέρεις, εγώ είμαι μέσα για να πάμε οπουδήποτε θέλεις, για όσο καιρό θέλεις. Πάντα θα είμαι. Το θέμα είναι δικό σου. Να έχεις χρόνο, διάθεση και λεφτά για να μπορούμε να πάρουμε τους δρόμους και να πάμε όπου γουστάρουμε. Όταν πηγαίνουμε βόλτα και σκέφτεσαι τα δικά σου, να ξέρεις είμαι μέσα στο μυαλό σου και σε αφουγκράζομαι πλήρως. Ξέρω ότι για κάθε καλοκαίρι κάνεις σκέψεις να κάνουμε ταξίδι και διακοπές παρέα οπουδήποτε στην Ελλάδα. Στα νησιά, στην Πελοπόννησο, οπουδήποτε. Ταξίδι, πασαλάκια και ατελείωτες στιγμές. Δυο καλοκαίρια τώρα δεν το έχουμε κάνει. Με πηγαίνεις εκεί στην Κρήτη και η ροή του προγράμματος σου με φέρνει σε δεύτερη μοίρα. Με αφήνεις και πιάνω αράχνες και σκουριάζουν οι κλειδώσεις μου. Κάνουμε ελάχιστα μαζί αλλά το ξέρω ότι θα ήθελες να κάνουμε περισσότερα. Δεν σε παρεξηγώ. Βλέπω πόσο στεναχωριέσαι όταν η πραγματικότητα φέρνει μπροστά σου σενάρια τα οποία δεν περιλαμβάνουν εμένα σε πρώτο πλάνο. Απλά θέλω όσο κι εσύ να σηκωθούμε να φύγουμε για 1-2 μήνες και να πάρουμε τους δρόμους και τις παραλίες. Να με φορτώσεις σαν το γαϊδούρι και να πάμε να δούμε και να κάνουμε πράγματα που δεν έχουμε ξανακάνει ποτέ. Σας έχω ακούσει με τον Σπυράκο να συζητάτε από περιοδεία σε νησιά, μέχρι το να πάμε να γλύψουμε τη Μεσόγειο μέχρι τη Γαλλία και την Ισπανία. Να πάμε να κάνουμε το γύρο της Πελοποννήσου και να κατασκηνώνουμε όπου γουστάρουμε ή όπου κουραζόμαστε. Πολύ μου αρέσει όταν σκέφτεσαι τέτοια. Πάντα όμως κάτι αλλάζει όταν πλησιάζει ο καιρός και πας και δουλεύεις όλο το καλοκαίρι. Στην τελευταία μας βόλτα σε έπιασα πάλι να το σκέφτεσαι. Ξέρω ότι αν το κάνεις πάλι, θα είναι επειδή έτσι πρέπει να γίνει σύμφωνα με τα δικά σου θέλω. Να ξέρεις όμως ότι δεν θέλω να το κάνεις. Κι αν τελικά το κάνεις, ας είναι η τελευταία φορά.


Με αγάπη και εκτίμηση,
Το ποδήλατό σου...