Όλα καλά...

   «Όλα καλά, όλα καλά θα πούμε ρε... Όλα καλά!». Αυτή είναι η φάση.
Το γαμημένο το γραφειάκι μου κόβει τα χέρια. Αυτό το γραφειάκι είναι ότι πρέπει για desktop pc, αλλά όχι για laptop. Ικανοποιεί στο απόλυτο την υψομετρική διαφορά που πρέπει να έχει η οθόνη του dsktp pc σε σχέση με το πληκτρολόγιο, -ξέρεις στο πάνω επίπεδο βάζεις την οθόνη και από κάτω ανοίγει συρταράκι για το πληκτρολόγιο το ποντίκι και τα χέρια σου-, αλλά για το laptop δεν βολεύει καθόλου. Έχει και αυτό το κώλο σίδερο στο ύψος των γονάτων που, δεν σε αφήνει να πάρεις σωστή θέση με τη καρέκλα και ουσιαστικά δημιουργεί τις τέλειες συνθήκες για να πάθεις σκολίωση ή κύφωση;! -τις μπερδεύω αυτές τις δύο-. 
Τι γαμήσι τραβάς ρε Ράκο για ένα άρθρο! Αυτό είναι παίδεμα ρεεε, όλα τα άλλα είναι, να είχαμε να λέγαμε τα αμπέλια που κλαδεύαμε!χαχα.
   
   Άβολες καταστάσεις. Άβολες φάσεις. Άβολα συναισθήματα. Άβολες σκέψεις. Άβολες εικόνες. Άβολα βλέμματα. Άβολες αγκαλιές. Άβολες κουβέντες. Άβολες μέρες και άβολα λεπτά. Άβολος ύπνος και άβολος ξύπνιος. 

   Έλα παιχταρά μου, πες το, μη το κρατάς, εδώ το έχεις, κρέμεται από τα χείλη σου, πες ντε τι σε μάθανε να λες... «Έλα ρε μη ξενερώνεις, υπάρχουν και χειρότερα... Κοίτα και λίγο γύρω σου!». 
Το πες. Ψέκασες, σκούπισες, τελείωσες.
Πάμε παρακάτω. 

   Κάποια ωραία σχόλια -σε ένα άρθρο-, με βάλανε στη διαδικασία να ξανά διαβάσω μερικά παλιότερα κείμενα που έγραψα μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια. Συνειδητοποίησα μέσα από αυτό, ότι για πάρτι μου αποκλειστικά, το μπλόγκ λειτουργεί και σαν ένα απίστευτο λεύκωμα προσωπικών συναισθημάτων. Τα γραπτά μένουν και εκτός από το να σου υπενθυμίζουν τι έχεις πει, είναι φοβερό όταν σου θυμίζουν και τι ένιωθες όταν τα έγραφες. Θεωρώ τη συναισθηματική μνήμη ως τον απόλυτο αποκωδικοποιητή των ερεθισμάτων που δεχόμαστε. Νομίζω ότι είναι αυτή που στο πέρασμα του χρόνου δεν ξεχνάει και δεν αλλοιώνει τη ποιότητά της. Έχει ρε παιδί μου την ικανότητα, για όσο κρατάει η επήρεια της, να σου φέρει το παρελθόν στο τώρα, ως συναίσθημα. Είναι ωραία τα ταξίδια στο χρόνο, με κάθε τρόπο, με κάθε μέσω. Διαβάζοντας ένα βιβλίο, κοιτώντας ένα πίνακα, μελετώντας μια φωτογραφία, ακούγοντας ένα τραγούδι, φορώντας ένα ρούχο, ακόμα-ακόμα και μέσα από τη μελέτη μιας παλιάς παρτίδας σκάκι που παίχτηκε το 1919!
   
   Είναι ωραίο να θυμάσαι. Αλλά να μην κολλάς. Είναι θεμιτό να εξελίσσεσαι και όχι να  αλλάζεις.
   
   Σε πείσμα των καιρών και για να πάω κόντρα στο προγνωστικά, το άρθρο, έστω και κάπως άτσαλα, το κλείνω εδώ. Ένα στοίχημα ήθελα να κερδίσω, που έλεγε ότι δεν μπορώ να γράψω λιγότερο από 500 λέξεις.

Υ.Γ.1 Σταυράκο ελπίζω ο μήνας να σου κάνει ωραίο φινάλε.

Υ.Γ.2 Loca, φροντιστήριο ξένων γλωσσών να ανοίξεις.

Υ.Γ.3 Καλά ρε ψηλέ, έκλεισες εισιτήρια επιστροφής 22/9 και στις 23 θα γίνεις 30 χρονών;!
Υ.Γ.4 Jorge να σε βλέπω να γελάς!

Υ.Γ.5 Για εμάς τους υπόλοιπους... Θέλει κέφι και μεράκι.

Υ.Γ.6 Γιαννάκο χρόνια καλά και δύο μέρες μετά.

Υ.Γ.7 Δεν μπορώ να καταλάβω πόσο κόπανος μπορεί να είναι κάποιος άνθρωπος, ώστε να μη μπορεί να καταλάβει τη πιο διαχρονική ντρίπλα του κράτους και των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αυτό το πάντρεμα των συμφερόντων τους με το καλό της χώρας.

Υ.Γ.8 Τους έξυπνους και τους χαζούς μη τους φοβάσαι, τους πονηρούς να προσέχεις.

Υ.Γ.9 Πάλι καλά που υπολόγιζα να κοιμηθώ νωρίς σήμερα.
Υ.Γ.10 Να δείτε τα Φτηνά Τσιγάρα. 
Υ.Γ.11 Οι ρομαντικές κομεντί δεν είναι αγαπημένη κατηγορία, αλλά αυτή είναι μια από τις ταινίες που όποτε τη δω μου φτιάχνει ωραία τη διάθεση. Ο ρομαντισμός όπως και η κωμωδία, είναι καταστάσεις πηγαίες και δυσεύρετες και όχι σαχλές και φτηνές. Φυσικά διατηρείται πάντα και το προσωπικό σας γούστο πάνω στο θέμα.