"Ροσινάντε"

Εδώ τώρα... Γέλαγε ο Νορβηγός που του λέγαμε ότι βρισκόμαστε στην Αστραλία!

 Όταν ήμουν πιτσιρικάς αγαπημένο παιδικό παραμύθι ήταν ο Δον Κιχώτης. Αν και το κανονικό μυθιστόρημα του Θερβάντες δε το έχω διαβάσει, παρ'ολα αυτά οι ιστορίες του Δον Κιχώτης παρέα με το καλό του φίλο Σαντσο Πάντσα με συντροφεύουν χρόνια τώρα στη ζωή μου.

 

Πριν από δέκα και χρόνια όταν ξεκινήσαμε με το Σταύρο τη ποδηλατική μας ζωή δημιουργήθηκε η κατάσταση που αναβίωσε στο έπακρο τη συνθήκη "Δον Κιχώτης και Σάντσο Πάντσα"! Τα ποδηλατάκια μας είχαν δώσει τη θέση τους στο άλογο του Δον Κιχώτη τον κοκαλιάρικο Ροσινάντε και στο χοντρούλη αλλά δυνατό γαϊδαρακο του Σάντσο Πάντσα τον Ντάμπλ.
Στη πράξη μέσα από τις τόσες βόλτες και κομπαρσιλίκια η ταύτιση με τους δύο ήρωες συνειδητά ή ασυνείδητα ερχόταν μέσα από τη λαχτάρα της εξερεύνησης, της περιπέτειας της ανακάλυψης των πνευματικών μαι σωματικών σου ορίων και φυσικά της μάχης απέναντι στα εμπόδια που δημιουργούσε ο δρόμος, ο καιρός και ο κόσμος ο κακός!
Κερασάκι στη τούρτα ήταν η ανάπτυξη του αισθήματος της συντροφικότητας μεταξύ των δύο φίλων.
Πολλά πράγματα μπορεί να κάνει ο άνθρωπος μόνος του και να περάσει καλά ή να βγει νικητής αλλά και ηττημένος. Δε ξέρω αν έχει το ίδιο πλάκα όταν τα ζεις μόνος σου και όχι με παρέα.

ΑΡΚΕΤΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΌΤΙ Ο ΡΑΚΟΣ ΕΣΤΗΣΕ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ!

Ράκος και Ροσινάντε στο τέλος της πρώτης τους ανάβασης.

Μια βόλτα στην Αίγινα δε χρειάζεται πότε κάποια συγκεκριμένη αφορμή, πάμε στο έτσι, είναι το εξοχικό μας και το γουστάρουμε πολύ το μέρος. Όσοι/ες έχετε έρθει ξέρετε τι λέμε, όσοι/ες δεν έχετε έρθει δε ξέρετε τι χάνετε ;-)

Το κυκλοφοριακό μπάχαλο στα στενάκια της Αίγινας είναι case study

Ο Αγαπημένος μας ναός της Αφαίας.

Κάθε χρόνο 700-750 συμπολίτες μας σκοτώνονται σε τροχαία ατυχήματα.

Οι παραλίες το χειμώνα είναι πιο γαμάτες από το καλοκαίρι.

Μικρός γιος επί το έργον.

Κυνηγοί θησαυρού... Όχι δε βγήκαν για τα κάλαντα!

Γίναμε!

Ράκος και Ροσινάντε μετά τη πρώτη γνωριμία τους.

Πίτα Giro d'Aegina

Εχθές ήταν μέρα μπουρδελότσαρκας για να γνωριστεί ο Ράκος με τον Ροσινάντε του! Ένα κοκαλιάρικο Rossin Performance το σκαρί του, το οποίο με τη βοήθεια αρκετών φίλων κατάφερε να γίνει ποδήλατο με σκοπό να συντροφεύει το Ράκο στις βόλτες πότε περιπέτειας και πότε αναψυχής! Κάποιες φορές μόνος του τις περισσότερες θα ήθελε με παρέα, αλλά πάντα με το καλό του φίλο το μικρό γιο του κυρ Θόδωρα, πότε στο ρόλο του Σάντσο Πάντσα και πότε στου Δον Κιχώτη!

Έχουμε πολύ ψωμί ακόμα!

Καλά να είμαστε, χιλιόμετρα να διανύουμε και όμορφες ιστορίες να γράφουμε!

Πάμε τώρα στις ευχαριστίες... Αρχικά στο Χορχίτο για το άτοκο δάνειο, Όρτο για τα πρώτα "όργανα" που δώρισε ώστε να ξεκινήσει η μεταμόσχευση, στον Πέτρο για τα υπόλοιπα "όργανα" ώστε να συμπληρωθεί η μεταμόσχευση, σε Μπιλάκο και Κωνσταντίνο που έβαλαν το μεράκι τους για να ολοκληρωθεί η μεταμόσχευση!

Υ.Γ.1 Στο δελφίνι της Hellenic Seaways με το αλμυρό εισητηριο επιστροφής, μας ξάφνιασε υπέροχα το γεγονός ότι βρεθήκαμε στο πρώτο ΜΜΜ που μας υποδέχτηκαν με τα ποδηλατάκια μας ως κανονικούς ανθρώπους! Για τη πληροφορία έχουν ειδικές βάσεις για να μεταφέρουν ως 6 ποδήλατα δωρεάν!

Υ.Γ.2 Είμαστε εικόνα από το μέλλον.

Αμέεε...

"Το να προσπαθήσεις να αλλάξεις το κόσμο καλέ μου φίλε Σάντσο δεν είναι τρελά ούτε ουτοπία, είναι δικαιοσύνη!"