Ένας χρόνος Ζωή ...Ποδήλατο.

  Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από εκείνη τη μέρα που καθώς επιστρέφαμε από τη βόλτα μας με το Σπυράκο γυρνάει και μου λέει 'πρέπει να φτιάξουμε το blog που λέγαμε ρε μαλάκα'. Το είχαμε συζητήσει αρκετές φορές μέχρι τελικά να το φτιάξουμε. Συμφωνούσαμε ότι θα ήταν πολύ ωραίο να καταφέρνουμε να δίνουμε την αίσθηση της βόλτας σε όσους θα μας διαβάζουν. Είτε είναι ποδηλάτες, είτε γουστάρουν βόλτες, είτε επειδή γουστάρουν γενικότερα, είτε επειδή είμαστε φίλοι και θέλουν να διαβάζουν τα γραπτά μας.

  Αυτός είναι και ο λόγος που στα άρθρα μας υπάρχουν πολλές φωτογραφίες. Για να δίνουμε μια εικόνα σε απ' ευθείας -σχεδόν- σύνδεση με το δρόμο. Ένα τοπίο, ένα σύνθημα σε έναν τοίχο, κάτι τρελό που πιθανότατα να συναντήσεις, κάποιο παρατράγουδο. Το κυρίως θέμα του blog σαν ιδέα, δεν είναι κάτι άλλο από το ποδήλατο. Βέβαια το ποδήλατο πια, είναι μέρος της ζωής μας, έτσι λοιπόν γράφοντας άρθα στο  blog, καταθέτουμε και κάτι από το βιός μας. Οπότε, Ζωή Ποδήλατο. Και ας είναι ανηφορική η φάση στις εποχές μας. Όπως έχουμε ξαναπεί, μετά την ανηφόρα, η θέα του πεδίου ανταμοίβει τον αναβάτη. Με τις βόλτες μας, με τα πτυχία μας, τις στρατιωτικές θητείες μας, τις πορείες μας, τις διακοπές μας, τις προσπάθιες μας.Και συνεχίζουμε. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Η μέχρι τώρα πορεία έχει πάει πολύ όμορφα και ελπίζουμε να πάει ακόμα καλύτερα. Πλησιάζει και το καλοκαίρι και ποιός ξέρει που θα σκορπιστούμε και φέτος. Ποιοί με ποιούς, πότε, σε ποιό μέρος. Είναι ένα από τα ωραιότερα διαστήματα της χρονιάς! Ας κάνουμε μία σύντομη αναφορά στους πρωταγωνιστές των άρθρων που γράφτηκαν όλη αυτή τη χρονιά!

Ο Τσε στα βράχια της Πειραϊκής. Πεταμένο δίπλα του το ποδήλατο του Αλέξη. Η ημερομηνία δεν πάει καλά. (εδώ δεν πάει καλά ο Αλέκος, θα πηγαίνει η ψηφιακή του?)

 

Η 'πρωτότυπη' Νταλίκα στο δάσος στο Αγκίστρι

Η 'νέα' Νταλίκα με φόντο το ηλιοβασίλεμα από τον Άλιμο

Ο Αλέκος πάνω στο όχημα ρεμβάζει το γαλάζιο από το Φάληρο

 

Το Dahonάκι του Θωμά και το ποδήλατο της Νάγιας

Κωστάκης, Αλέξης, Χρήστος, Σταύρακας, Σπυράκος στο Καβούρι.

 Το φωτογραφικό υλικό που έχω στη διάθεση μου, δεν καλύπτει όλους τους πρωταγωνιστές. Υπάρχουν πολλοί ακόμα!

  Για την επέτειο του blog, ο Αλέξης, βρισκόμενος στην Εσθονία (!) για λόγους αποθεραπείας -και όχι μόνο- μας έκανε δώρο τα πρώτα του σκίτσα αλλά και κάποιες φωτογραφίες. 

Alexxxis

 

!

 

 Ποδηλατόδρομος στην Εσθονία...

 Και με σηματοδότηση!

Το ποδήλατο μπορεί να είναι το μέσο μετακίνησης οπουδήποτε τελικά...

 

  Οι τελευταίες μέρες του Φεβρουαρίου είχαν κάτι από καλοκαίρι. Ήταν η πρώτη φορά για φέτος που ο ήλιος έκαιγε. Προσωπικά το εκμεταλλεύτηκα όσο μπορούσα και είμαι περήφανος που το σημάδι στα μούτρα μου από τα γυαλιά ηλίου, θυμίζει γυναικείο κορμί τύπισσας που δεν κάνει topless το καλοκαίρι! Μέσα σε αυτές τις μέρες, δεν θα μπορούσαμε να μην πάμε μια βόλτα με το ποδήλατο στην παραλία. Η Νάγια σαν μέλος του club των ανέργων, με ελεύθερο χρόνο να περισσεύει, ήταν το ποδηλατικό μου ταίρι. Ακολουθήσαμε αυτή την Ευρωπαϊκή διαδρομή από το κέντρο μέχρι την παραλιακή και μετά πεταλιάζοντας πάντα παραθαλάσσια φτάσαμε στην δημοτική παραλία του Ελληνικού την οποία αγαπάμε ιδιαίτερα. 

Πρώτα θα αράξουν τα ποδηλατάκια μας...

 

...Και μετά θα φτιάξουμε και τη φάση μας!

 

  Έχουμε κάνει την ποδηλατάδα μας λοιπόν, πήραμε τα καφεδάκια μας, αράζουμε, λιαζόμαστε, απολαμβάνουμε σε γενικές γραμμές. Είναι ψιλονωρίς για μπάνιο, δεν έχουμε ρακέτες, πρέπει να βρούμε να παίξουμε κάτι. Η Νάγια μπαίνει με πολύ σοβαρή πρόταση...

Χαχα!!! Το θυμάστε? Είναι το παιχνίδι που πετάς μια πέτρα και σε όποιο τετράγωνο κάτσει πρέπει να πας να την πάρεις με κουτσό (στα μονά τετράγωνα) ή πατώντας και με τα δύο πόδια (στα υπόλοιπα). Όσο πιο μακριά τόσο πιο πολλοί βαθμοί. Αν πατήσεις απ'έξω ακυρώθηκες!!!

  Δεν ξέρω για εσάς, εγώ είχα να παίξω αυτό το παιχνίδι από τις εποχές του Δημοτικού που βάφαμε με κιμωλίες τα τσιμέντα για να παίξουμε. Παρόλα αυτά το πήγαμε μια χαρά. Για ευνόητους λόγους δεν φωτογράφισα τον πίνακα του σκορ για να μην αισθανθεί άσχημα η φίλη μου!!! Αν και στο επόμενο επίπεδο, όπου το ζητούμενο ήταν ο χρόνος, ήταν πιο γρήγορη και κέρδισε. Με αυτές τις επιδόσεις και χωρίς προπόνηση, σίγουρα κέρδισε το άθλημα!!!  Κάπως έτσι συνδυάσαμε βόλτα, παιχνίδι, παραλία και άσκηση. Ο ήλιος ετοιμαζόταν να σχολάσει, τα μποφόρ ανέβηκαν και η θερμοκρασία πρέπει να έπεσε 5 βαθμούς μέσα σε 10 λεπτά. Έτσι έιπαμε να μαζευτούμε κι εμείς για να ολοκληρώσουμε αυτή τη μονοήμερη εκδρομή.

Τα χρώματα φεύγουν, η νύχτα έρχεται... Πάμε προς τα πίσω, αύριο πάλι!!

 

  Ζωή Ποδήλατο αλάνια μου. Είτε χαλαρά στην κατηφόρα να γουστάρουμε, είτε με ζόρια στην ανηφόρα. Δεν μασάμε. Έχουμε πόδια να ανέβουμε παντού. Μείνετε συντονισμένοι!

Υ.Γ: Σπυράκο!!!! Ο Αλέξης σκίτσαρε ρε φίλε!!!

Υ.Γ 1: Απαιτώ επετειακό άρθρο και από τον έταιρο του blog

Υ.Γ 2: Η Νταλίκα σαν μέσο για να εξυπηρετήσει την μάζωξη και το barbeque!

Υ.Γ 3: Νίκος Λυγερός