Δεν γίνεται να χωρέσω όλου αυτού του καιρού, του μυαλού μου τα μηνύματα. Πολλές στιγμές.
Τι εγώ καταλαβαίνω με τον όρο «στιγμές».
Η ζωή σε σχέση με το χρόνο, είναι ένα αναλογικό σήμα. Αυτό που βιώνουμε εμείς σαν στιγμές, είναι η κβαντοποίησή, του αναλογικού σήματος της ζωής. Η ψηφιακή της κωδικοποίηση δηλαδή. Όσο μεγαλύτερη συχνότητα δειγματοληψίας έχουμε, τόσες περισσότερες στιγμές ζούμε, άρα όλο και προσεγγίζουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια και ποιοτικότερα, το αναλογικό σήμα της ζωής στη συνέχεια του με το χρόνο. Δηλαδή βρισκόμαστε στη διαδικασία κατά την οποία βιώνουμε τη χρονική αλληλουχία των καταστάσεων που μας συμβαίνουν, και δεν αφήνουμε απλά το καιρό να τσουλήσει παθητικά.
Η φωτογραφία είναι ίσως ο πιο -για μένα- ωραίος τρόπος για να «φυλακίσουμε» μια στιγμή. Μια στιγμή με τα όλα της έτσι, με το συναίσθημά της, με τα πράγματα που τη περικλείουν, με τις σκέψεις που υπήρχαν, με τα πρόσωπα που ίσως να συμμετείχαν, με τα φώτα, χρώματα, αρώματα που τυχών να πρόσφερε το περιβάλλον κτλ.
Γιαυτό, το συγκεκριμένο άρθρο, δεν έχει πολλά να πει, έχει πολλά να δείξει.
Δεν έχει στιγμές από ποδηλατική δραστηριότητα... Εδώ ο ποιητής χρησιμοποιεί τη μεταφορική έννοια του τίτλου του blog.
Φυσικά δεν υπάρχει καμία εκτενής αναφορά και δεν θα υπάρξει για τη περιγραφή της στρατιωτικής καθημερινότητας.... κ' άλλο χάσιμο χρόνου;!
Πετάει ο γάιδαρος;!
Αν πετάει κύριε λοχαγέ;! Έχει κάνει και φωλιά!
Το φευγιό, δίνει στιγμές ελευθερίας, και ταυτόχρονα, συμβαίνει να είναι και στιγμές μεγάλης απώλειας. Απώλειας για ότι αφήνεις πίσω σου. Συνειδητοποιείς -αν δεν γνωρίζεις ήδη- πόσο μέτραγε το κάθε τι γύρω σου. Συνεχίζεις το δρόμο σου. Όποιος θέλει, θα μπορεί και θα ακολουθήσει. Κυριολεκτικά ή μεταφορικά.
Οι φωτογραφίες είναι μια σύνοψη της τετράμηνης παραμονής μου στο νησί. Όσες δεν έχουν σχόλια από κάτω είναι γιατί έχουν μόνο συναίσθημα. Συναίσθημα το οποίο ελπίζω να βγει σε όσους τις δείτε.
Μυτιλήνη.
Η Μυτιλήνη είναι γεμάτη στα αρχοντικά. Σπίτια άλλης εποχής που φυσικά μαρτυρούν το πλούσιο παρελθόν και παρόν του νησιού.
Ποιος είπε πως οι επαρχιακές πόλεις δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα σκληρής αστυκοποίησης;!
Όχι-όχι Μώλωπα δεν είναι το ταβερνείο του Στελή.
Πάμε πόλεμο;!
Στο θέατρο του στρατού, είμαστε όλοι κομπάρσοι.
Στη παράσταση..."Η Φλογοκρύπτη και η κάννη"
Σχολείο Προκεχωρημένης Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων. Μαλακίες δηλαδή.
Από τα βιβλία ηλεκτρικών κυκλωμάτων και Συστημάτων Αυτομάτου Ελέγχου στις Ασκήσεις Πυκνής Τάξης και Λογχομαχίας...Μαλακίες δηλαδή.
Χαλάζι και σκοπιά μέσα στο σπιτάκι με χάζι.
Μετά από τη βροχή έρχεται μια λιακάδα... Η θέα από το Κ.Ψ.Μ δεν θυμίζει με τίποτα στρατιωτικό περιβάλλον.
Το ποδήλατο στη πόλη φοριέται πολύ από νέους,γέρους,παιδιά. Άλλες φορές αράζουν στις βιτρίνες.
Ο Ρανταπλάν
Στιγμές χαλάρωσης. Καφές,τσιγάρο και βιβλίο,για την εγκεφαλική επανεκκίνηση ενάντια στη στρατιωτική αποβλάκωση.
Έχει πανσέληνο απόψε και είναι ωραία, με λίγο τσίπουρο παρέα.
Σκάκι,εδώ,σκάκι εκεί, σκάκι και στο Κ.Ψ.Μ. Για να ξενερώνουν οι καραβανάδες που δεν είναι τάβλι.
Αγαπημένη φωτογραφία.
Κούρα των αμνών.
Εδώ γελάνε. Για να μη ξεχνάμε το σενάριο.
Μάθε τέχνη και άστηνα...
Ο Τζαμάλ... το σκυλί έχει τζίβες φυσικές!
Ψημένο μήλο με σαντιγί...Δεν τρόλλαρε ο μάγειρας εκείνη τη μέρα, είχε απλά κέφια και μας έφτιαξε τα γούστα.
Δεν υπάρχουν ποδηλατικά αδιέξοδα.
Ένα επιστρατευμένο ποδήλατο.
Villariba...ακόμα τρίβουν...
Ο Ψωριάρης... το κουτάβι μου.
Ο Μιχαλιός, σίγουρα δεν διαβάζει για πανελλαδικές.
Σε κάποιο σαλέ της Ελβετίας...
Ιδέα για χειροποίητο φωτιστικό, πρόταση για κάθε ποδηλάτη. Για δώρο ή για προσωπική χρήση.
Το χέρι...της Θεάς. Νέκταρ και Αμβροσία.
Διπλό ουράνιο τόξο. Είχα υπηρεσία και δεν μπορούσα να βγω έξω να ψάξω για τη χύτρα με τις λύρες.
Κυριακή με εμπλοκή...αρντάν και κίνηση.
Είναι γεγονός.
Η φανέλα με το νούμερο 9. Cult ταινία για τους λάτρεις.
Στην υγειά σας γείτονες.
Κλασικά πάλι, έξοδος... η χαλασμένη οθόνη του laptop μου, έκανε αδύνατη τη συγγραφή άρθρου για το blog, έτσι η πάσα δόθηκε στο βιβλιαράκι μου. Για την εγκεφαλική...ενάντια στη στρατιωτική...
6 μέρες Σπιναλόγκα... Βιβλίο vs Ίωση, 2-0. Μια χαρά σκόρ.
Δεν ξέρω αν ο χριστός σώζει, η παρακεταμόλη πάντως σίγουρα.
Casual Sunday...και η αυτοσχέδια ξαπλώστρα μου.
Ποδηλατική αποκριά....
Όλες οι παραπάνω είναι τραβηγμένες από το Μόλυβο ή αλλιώς η Μονεμβασία της Λέσβου.
Θυμίζει λίγο με Amstrdm...
Χειμερινό camping.
Casual Sunday με εμπλοκή και 6 μέρες μέσα. Με τη βοήθεια laptopiou από συμφάνταρο και την τεχνολογική επανάσταση των smartphones, μου δόθηκε η δυνατότητα, να γράψω το άρθρο live από το Κ.Ψ.Μ!
ΖΩΑΑΑΑΑΡΑΑ...
Υ.Γ.1 Ένας χρόνος ζωή ποδήλατο... δεν θα μπορούσα να κάνω τα γενέθλια του blog σε πιο ταιριαστό χώρο από μια στρατιωτική μονάδα.
Υ.Γ.2 Καλή χρονιά,καλή αποκριά,καλή πρωταπριλιά και ότι άλλες γιορτές έχουν περάσει που δεν τις πρόλαβα να τις ευχηθώ.
Υ.Γ.3 Περνάει ο καιρός...
Υ.Γ.4 Περπατώ στο δάσος και ακούω ερπύστριες τον Αύγουστο θα κυνηγάω τουρίστριες.
Υ.Γ.5 Όπου και να παίζεις πάντα θα σε ακολουθώ...από μικρό παιδί εσένα αγαπώ. Οι εταιρίες κλείνουν, οι ομάδες όχι.
Υ.Γ.6 Τι σκαλίζουν στο τάφο ενός καραβανά όταν πεθαίνει;!
ΛΕΛΕ!
Υ.Γ.7 Εδώ μέσα τα πράγματα που γουστάρεις σου λείπουν με βίαιο τρόπο.
Υ.Γ.8 Ο Σεξισμός, ο κοπριτισμός, ο κομπλεξισμός, ο κρυφοφασισμός πάνε σύννεφο.
Υ.Γ.9 Η Λέσβος είναι πανέμορφη.
Υ.Γ.10 Ο άνθρωπος δεν αλλάζει με ένα κούρεμα και ένα ξύρισμα.
Υ.Γ.11 Κάπου το Μάρτιο έκλεισα και τα 28 στο νησί. Είχα επισκέψεις, περάσαμε υπέροχα. Για όσους οι συνθήκες δεν τους το επέτρεψαν να έρθουν, με γέμισε το γεγονός και μόνο, της διάθεσης που είχαν να έρθουν.
Υ.Γ.12 Οι 10 μέρες αναρρωτική είναι ότι καλύτερο μου έχει δώσει ο στρατός μετά από κοντά 6 μήνες παρουσίας μου.
Υ.Γ.13 Ραντεβού στις 3 Μαΐου.
Υ.Γ.14 Πόσα ακόμα πεταμένα δίωρα σε σκοπιές και περίπολα;!
Ψηλέ...έχω λιώσει στη σκοπιά, χαχαχα.
Πόσα πράγματα μπορούν να περάσουν μέσα από το μυαλό σου, στη διάρκεια ενός τέτοιου πεταμένου δίωρου;!
Υ.Γ.15 Πολύ περίεργο να κυκλοφορείς σε μέρη που σε λιγότερο από χρόνο, πριν, βρίσκονταν δύο πολύ καλοί σου φίλοι. Θα είχαμε τρελαθεί στη καμπάνα!χαχα
Υ.Γ.16 Σαλπάρουμε τελικά!
Υ.Γ.17 Μακάρι να μπορούσα να γράφω συχνότερα, μου είχε λείψει πολύ. Από κάποιους περιμένω άρθρο... ξέρουν αυτοί.
Υ.Γ.18 Ότι μου διέφυγε να γράψω τώρα, αφού έχω πλέον το τρόπο, θα το καλύψω άμεσα.
Υ.Γ.19 Σταυράκο... γράψε τίποτα, κόλλησαν τα δάχτυλά σου από το μέλι;χαχα!
Υ.Γ.20 Πρόταση για βιβλίο, "Πώς έγινα βλάκας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου