Τι Οκτώβρης? Καλοκαιρινές διακοπές!!!!

  Τι πάει να πει ότι τέλειωσε το καλοκαίρι? Το καλοκαίρι τελείωνε στα τέλη του Αυγούστου -επειδή έτσι έπρεπε- για όσα χρόνια η ...δουλειά μας ήταν, να πηγαίνουμε στο σχολείο. Η κλεψύδρα του Οκτώβρη γύρισε τούμπα. Το νησί όμως είναι μία θάλασσα δρόμο, πιο πάνω από την Αφρική. Η δουλειά -τουλάχιστον σαν σερβιτόρος- τελείωσε εδώ και μια βδομάδα. Πλέον υπάρχει χρόνος και για ζήσω. Γι' αυτό δεν δουλεύουμε άλλωστε? Ή όχι?

  Ο κοντούλης διαπιστώνει ότι ο κόσμος γύρω μας δεν πρόκειται να αλλάξει. Απελπισία, λέει. Σκεφτόμουν για ένα άρθρο να μην θίξω οικονομικά-πολιτικά-κοινωνικά θέματα, για να λείψει το στοιχείο του βόθρου από το κείμενο. Δεν τα καταφέρνω όμως. Δεν μπορώ. Και για να πω όλη την αλήθεια, πλέον απορώ με όσους είναι ικανοί να αδιαφορούν για την κατάσταση γύρω. Και λέω 'αδιαφορούν' γιατί δεν χωράει στη λογική μου ότι μπορεί κάποιος να αντιλαμβάνεται τα πράγματα και να τα βλέπει θετικά.  Το τελευταίο διάστημα παρακολούθησα λίγο Ειδήσεις. Στα κανάλια. Ήθελα να δω πως θα χειριστούν το συγκλονιστικό γεγονός της δολοφονίας του Killah P. Και ξαφνικά ανακάλυψαν πως η συμμορία που προμοτάρουν εδώ και 2 χρόνια, σκοτώνει. Η συμμορία σκοτώνει από τότε που ιδρύθηκε. Αυτός είναι και ο φασισμός άλλωστε. Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εχθρός μας. Φάνηκε ότι τα μέσα ενημέρωσης θορυβήθηκαν για τα καλά τώρα που το θύμα ήταν Έλληνας. Φοβήθηκαν. Γιατί οι δολοφονίες μέχρι σήμερα είναι πέντε και γενικότερα οι φασιστικές επιθέσεις που έχουν καταγραφεί -αν θυμάμαι καλά- περίπου 300. Ο τοίχος δεν έχει άδικο όταν λέει ότι 'ο φασισμός έρχεται πρώτα για τους 'άλλους' και μετά για όλους'. Δεν ξέρω τι κοινωνικό ερέθισμα έδωσε αυτό το γεγονός στην κοινωνία στην Αθήνα. Στην Κρήτη πάντως, όλα καλά. Δεν παίρνουν χαμπάρι τίποτα. Μιλάμε για εν ψυχρώ δολοφονία από φασίστες και εδώ το κουβεντιάζουν σαν κάποιο αμφιλεγόμενο offside. Για μένα αυτό είναι το σημείο της απελπισίας. Ότι το ένα και μοναδικό φλέγον θέμα που έχει ο καθένας είναι η γεμάτη τσέπη του. Η κωλάρα του. Τα -αυστηρά- ατομικά του συμφέροντα. Για όλα τα υπόλοιπα απόλυτη αδιαφορία. Απλά μία άποψη για να έχουμε να λέμε, σε περίπτωση που τύχει τέτοια κουβέντα. Αλλά παρ' όλη την αδιαφορία, η άποψη είναι κάθετη. Αυτά βλέπουνε οι της κυβέρνησης και όχι μόνο δεν παραιτούνται με όλα αυτά που συμβαίνουν, αλλά στήνουν πολιτικό παιχνίδι το οποίο τελικά θα τους ωφελήσει και καταφέρνουν να κάνουν και τον Σαμαρά ήρωα στα μάτια του έλληνα τηλεθεατή, επειδή κατατρόπωσε τον ναζισμό. Και ακόμα ρε μαλάκα Ελληνάρα, πιστεύεις ότι είσαι λίγο διαφορετικός από όλους τους υπόλοιπους τούτου εδώ του πλανήτη. Βοήθεια μας, και μη χειρότερα...
  Επιστροφή στα του νησιού. Εδώ και περίπου 10 μέρες έχω σταματήσει τη δουλειά. Εκτίμησα ξανά τον ελεύθερο χρόνο όπως εκτιμάει την υγεία ένας, μόλις χειρουργημένος. Σαν να ξαναπερπάτησα μετά από 5 μήνες πατερίτσες. Παράλληλα,βιώνω και αυτό το σχεδόν παράλογο ζήτημα. Μέχρι και τις τελευταίες μέρες που δούλευα, έλεγα ότι του χρόνου δεν θα με δουν ούτε ζωγραφιστό εδώ. Παρόλο που μου έχουν ζητήσει από φέτος, να είμαι εδώ και το επόμενο καλοκαίρι. Μέρα με τη μέρα όμως το σκέφτομαι να ξαναέρθω θέτοντας όμως αυστηρά κάποιους δικούς μου όρους. Σαν να ξέχασα λιγάκι μέσα σε αυτό το πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, τι γαμήσι έφαγα όλο το καλοκαίρι. Αλλά δεν τρομάζω με εμένα γιατί ξέρω πως δεν ξέχασα. Είναι απλά θέμα ευρώ. Αν μπορώ να τα καταφέρω χωρίς το εισόδημα που θα μου προσφέρουν, σίγουρα δεν θα με δουν ούτε ζωγραφιστό. Απλά και πέρσι τα ίδια έλεγα και τελικά ήρθα. Μπρος δουλειά και πίσω πείνα. Κάπου εκεί μέσα χρειάζεται η ισορροπία. Τα τελευταία 2 καλοκαίρια δεν ισορρόπησα εκεί μέσα και με έφαγε η δουλειά. Βάδιζα το δεύτερο καλοκαίρι χωρίς να έχω στήσει τη σκηνούλα μου. Φέτος τα καταφέραμε όμως. Ακόμα και στα μέσα του Οκτώβρη. Ο Γιάννης τέλειωνε από το ξενοδοχείο στη Χερσόνησο, του είχε καρφωθεί η ιδέα και μας οδήγησε στη λύτρωση. Ο Αλέξης είχε τελειώσει ήδη τις υποχρεώσεις του, είχε ανέβει στην Αθήνα αλλά θα κατέβαινε ξανά (!!!) για να πάμε διακοπές. Γιατί αυτός είχε 3 χρόνια να στήσει τη σκηνή του. Ασύλληπτο. Εγώ χρειάστηκα λίγο σπρώξιμο γιατί από τη μία το μυαλό μου είχε γίνει τυρί κατά τη διάρκεια όλης τη σεζόν και όλα μου φαινόντουσαν ίσωμα. Περίπου νεκρός. Ήταν και πολύ άσχημος ο καιρός εδώ όταν έπρεπε να κανονίζουμε τα της εκδρομής και με προδιέθετε ακόμα πιο αρνητικά. Πως να κανονίσεις κάμπινγκ ενώ έξω βρέχει και φυσάει 7 μποφόρ? Τελικά όμως κανονιστήκαμε. Τριάδα σεζονιτών, αυτοκίνητο, εξοπλισμός και βουρ για διακοπές. Νότια Κρήτη, νομός Ηρακλείου, Λέντας, παραλία Δισκός (ή Δυτικό).

Και σκαρφαλώναμε τα βουνά ξεκινώντας από τη Βόρεια Κρήτη, πηγαίνοντας προς το Νότο...

...μέχρι που είδαμε τη θάλασσα...

...τελικά το απέραντο γαλάζιο είναι εδώ... επόμενο κομμάτι Γης στον ορίζοντα, η Αφρική...

...κατηφορίζοντας προς την παραλία...

εδώ είμαστε... ο κύριος με την υπερπολυτελή κάμπινγκ βίλα στην υπερβολική -για εμάς- ερώτηση 'αράζεις ξέρω 'γω μέχρι το Νοέμβρη εδώ?', μας απάντησε ΄πέρσι έφυγα τον Γενάρη...'

ο Γιάννης την έπεσε για ψαροτουφεκιές κι έτσι το στρώσαμε με τον Αλέκο... 

Μετά αράξαμε λίγο...μας το επέβαλλε η φύση.

....

...το υπόλοιπο κομμάτι της παραλίας...

...η μέρα φεύγει, τα χρώματα στον ουρανό οργιάζουν...

και αφού νύχτωσε, είπαμε να το ρίξουμε έξω!

...πρωινό ξύπνημα. Tequila sunrise και μπυράκι...

...έσκασε ο Γιάννης με κάτι χταπόδια...

...η κουζίνα είναι έτοιμη...

...θα φάμε καλά -και- σήμερα...

...λάτζα με το στυλ 'αμμοβολή'...

  Αυτό που μας έκανε εντύπωση, είναι πως ενώ πιστεύαμε ότι στην παραλία θα είμασταν εμείς και οι πέτρες, υπήρχε αρκετός κόσμος. Για μέσα Οκτώβρη, πολύς κόσμος. Στην παραλία αυτή, υπάρχουν αρκετοί σχεδόν μόνιμοι κατασκηνωτές. Φαίνεται άλλωστε και από τις... κατοικίες τους!

  

...ρετιρέ!!

...η φωτισμένη αυλή μας!

...αυτό είναι το τσαρδί μας!!!

  Δεν είχα κάνει ποτέ κάμπινγκ Οκτώβρη μήνα. Οι επιφυλάξεις μου ήταν πολλές σχετικά με το κρύο κατά τη διάρκεια της νύχτας. Όμως ο καιρός και η Νότια Κρήτη μας βοήθησαν. Όχι μόνο δεν είχαμε σοβαρά προβλήματα τα βράδια αλλά καήκαμε και από τον ήλιο τα πρωινά. Να 'ναι καλά ο Γιάννης που δεν μάσησε από τον καιρό και θεώρησε αυτονόητο το γεγονός ότι θα πάμε διακοπές. Προσωπικά, με παρέσυρε πολύ γλυκά. 

Οι διακοπές τέλειωσαν για τους άλλους δύο. Γι' αυτό φύγαμε και από την παραλία άλλωστε. Έπρεπε να γυρίσουν στο λεκανοπέδιο. Θα μπορούσα κι εγώ. Θα μπορούσα και όχι, όμως. Έτσι κι έγινε. Είπα να κάτσω άλλο λίγο στο νησί. Μου έχουν λείψει πολύ οι άνθρωποι μου, αλλά τα ξέρετε ρε 'σεις. Το ίδιο θα κάνατε στη θέση μου. Αργά ή γρήγορα θα με καταπιεί και μένα η γειτονιά μας. Προλαβαίνω όμως να κάνω λίγα μπάνια ακόμα, λίγο ποδηλατάκι, όπως και να μαγειρεύω στο σπίτι μου!

...έχοντας διδαχθεί από τον διακεκριμένο σεφ Αλέκο, τσιγαρίζω κρεμμύδι, πιπεριά, μανιτάρι. Είναι κάτι σαν συνταγή γιατρού για να σου περάσει η πείνα. Έβαλα και λίγο τσιτσί να μας πιάσει και λίγο...

...μέσα και τα αβγά, κόβω μια σαλάτα και...

γίναμε!!! μάσα στη μπαλκονάρα!!

  Πες μου τώρα... εσύ δεν θα καθόσουν λίγες μέρες παραπάνω?!?!?

Υ.Γ: Σπυράκο, η Νότια Κρήτη ρώταγε για σένα... ήθελε να είσαι εκεί.

Υ.Γ 1: Έχω ένα quiz. Θέλω να μου πείτε τι είναι αυτό στην παρακάτω φωτογραφία. Εγώ είχα 2 ευκαιρίες και δεν το βρήκα!

Υ.Γ 2: Για όποιον ενδιαφέρεται, την Κυριακή έχει ποδηλατόβολτα σκληρή με τον Θανάση. Σύνταγμα - Λουτράκι - Ψάθα - Βίλια - Σύνταγμα. Κάπου στα 210 χιλιόμετρα. Σκληρό θα είναι. Εγώ δεν προλαβαίνω, νομίζω.

Υ.Γ 3: Γιάννη, έχει κάνα βαπόρι από Κρήτη κατ' ευθείαν για Κάρυστο?!?!

Υ.Γ 4: Πάμε και την κομματάρα να μη χαλάμε τις συνήθειες. Να είστε καλά ρε 'σεις!!