Έχει μεσολαβήσει ένα πολύ όμορφο τετραήμερο με μερικούς από τους φίλους μου στη Κάρυστο, έχει μεσολαβήσει ο θάνατος ενός άγνωστου ανθρώπου χύμα στο πεζοδρόμιο, έσκασε και η δολοφονία των μισάνθρωπων.
Της πουτάνας γίνεται έτσι;!
Σπίτι, μετά από μια σύντομη βόλτα με το ποδήλατο στο κέντρο, η οποία βρώμισε εκπτώσεις.
Αλλοτριωμένο το μυαλό από ομοβροντία σκέψεων για διάφορα πράγματα, άλλα χαζά, άλλα σοβαρά, εμένα πάντως μου φαίνονται βαριά, όχι ασήκωτα όμως.
Χάζευα κάποιες φωτογραφίες που έχω βγάλει αυτές τις μέρες και εκμεταλλευόμενος τις δυνατότητες που έχουν τα αρχεία RAW, μπήκα στη λογική να παίξω λίγο και να προσπαθήσω να δείξω όχι ότι βλέπω, αλλά όπως νοιώθω το τι βλέπω.
Πρώτη φορά έπαιξα με το συγκεκριμένο πρόγραμμα και κάηκα στις επιλογές και δυνατότητες. Πέρασε και η ώρα μου... Λίγο περισσότερο από όσο θα ήθελα βέβαια.
Τώρα που πήραμε το κολάι όμως.
Άντε καλό ξημέρωμα και όχι ξενέρωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου