Να κάνω μια βόλτα;!

   Το αντίδοτο στο στράβωμα είναι το χαμόγελο. Το αντίθετο στη πολυπλοκότητα είναι η απλότητα. Το αντίστροφο της σκέψης είναι η δράση. Το μόνο πράγμα που θα σε βρει σίγουρα, στο σπίτι σου, είναι ο ντελιβεράς. Η ζωή χρόνια τώρα, γυρνάει στους δρόμους.
   
   Μια υποτονική Κυριακή, μετά από ένα συναισθηματικά φορτισμένο Σάββατο, φτιάχνει τη κατάσταση, «Δε με χωράει ο τόπος». 
Ύστερα από μιάμιση ώρα τηλέφωνο με τον τον Μπα...Lόca, -Λίγα λεπτά ακόμα μαλάκα και θα σε έλεγα "αγάπη μου"!-, τα αυτιά ψημένα από τα ραδιοκύματα του κινητού, -1500 cent πρόγραμμα λέμε!-, σήματα καπνού για κάποιο προκαθορισμένο ραντεβού, δεν έχουν εμφανιστεί στον ορίζοντα και στο κοινοβούλιο να ψηφίζεται ο προϋπολογισμός του κράτους... Γαμώ τα υπουργεία τους. Έχει αρχίσει και τιλτάρει ο Ράκος. Οι home made διέξοδοι τύπου, διάβασμα βιβλίου, γρατζούνισμα κιθάρας, χάζεμα καμιάς ριμαδοπαρτίδας στο σκάκι δεν μου λένε κάτι και φυσικά, ούτε λόγος για άραγμα και ταινία. Τι μένει... Ο Zidane μένει.

   Μηχανικά η βόλτα με βγάζει στην Αμαλίας, έξω από το Οθωνικό παλάτι. Κατάσταση σήψης, αφού ότι φεύγουν και οι τελευταίοι «τηλεβόες», από κάποια διαδήλωση που υπήρχε πριν από λίγο εκεί. Έχω τον Zidane στα χέρια και σκέφτομαι να αράξω για ένα τσιγάρο και καμιά περιπτερόμπυρα, να σκοτώσω λίγο το χρόνο μου. Πλησιάζω προς το μέρος που βρίσκονται οι Σύριοι πρόσφυγες οι οποίοι ζητούν πολιτικό άσυλο, έτσι για τη φάση και για να αισθάνομαι ότι έχω παρέα, αφού μαζί τους, έχουν ξεμείνει και πολλά γουρούνια από χθες. Μη στα πολυλογώ, ούτε στο πεζοδρόμιο δεν πρόλαβα να κάτσω και ένα τσούρμο παιδιά βρίσκεται γύρω μου, λες και πέταγα σουσάμια στα περιστέρια του άγνωστου στρατιώτη. Προσφυγόπουλα από τα τυχερά που γλύτωσαν κάποιο ναυάγιο, με έχουν περικυκλώσει και σε άπταιστα αραβικά, μου λένε, «Κύριε-κύριε! Να κάνουμε μια βόλτα...;!». Ρε τι πλάκα, κοίτα να δεις, που καταλαβαίνω και αραβικά! Ο Zidane ξεκλειδώνει από τα χέρια μου πιο εύκολα, από όσο θα τον έδινα σε κάποιον από τους ενήλικες φίλους μου να τον πάρει βόλτα. 
   Τα τσακαλάκια δεν χαμπαριάζουν τίποτα, κατευθείαν τέρμα πετάλι μηδέν φρένα και πάνω κάτω την Αμαλίας από φανάρι Όθωνος σε φανάρι Γεωργίου Ά. Αρχικά ήμουν ανήσυχος  και ψιλό έτρεχα από πίσω, μη τυχόν και πέσουν ή βγουν εκτός από το αποκλεισμένο κομμάτι της Αμαλίας. Στο πεντάλεπτο έχω καταλάβει πως αντιδρώ υπερβολικά και ότι τα πιτσιρίκια έχουν βρει το κόλπο να σταματάνε, πριν βγουν στο δρόμο που έχει κανονικά κυκλοφορία αυτοκινήτων. Απλά έπεφταν κάτω μαζί με τον Zidane! Από εκεί και μετά μόνο χαμόγελο και αυστηρά αίσθημα χαράς και ανεμελιάς στα μέσα μου. Εντάξει, αυτό το κόλπο «πέφτω κάτω, μαζί με τον Zidane, για να σταματήσω», δεν το άφησα να συνεχιστεί για πολύ, αναγκάστηκα να τους δείξω πως να πατάνε τα φρένα. Αυτή η λύση όμως δεν έκανε για όλα, αφού τα μικρά χεράκια τους με δυσκολία φτάνανε τις μανέτες των φρένων. 
   Τη φάση μας την έσπασε ποιος άλλος... Η αστυνομία. Μια τροχονόμος πιθανότατα μαμά, αφού σαν μαμά μας μίλησε, «Ελάτε, ελάτε παιδιά, τέρμα το παιχνίδι! Φύγετε από το δρόμο, γιατί σε λίγο θα έρθουν αυτοκίνητα!» Η παρατήρηση όπως και ο ενθουσιασμός, σε όλες τις γλώσσες, πρέπει να έχει την ίδια χροιά. Ξενέρωσαν οι μπαγάσιδες, ξενέρωσα και εγώ. Τα αλανάκια πήραν το δρόμο για τα αυτοσχέδια αντίσκηνα και εγώ για το σπίτι μου. 

 

Υ.Γ.1 Έπαιξε και λίγο κουβέντα όση ώρα βόλταραν τα τσακαλάκια με τον Zidane. Τα πράγματα στη Συρία δεν έχουν καμιά διαφορά με ότι γίνεται στο κόσμο γενικά. Τσακώνονται τα συμφέροντα στις πλάτες του λαού.

Υ.Γ.2 Το χρήμα και η επιρροή πίσω απ' όλα.

Υ.Γ.3 Εκεί τους παίζουν μπάλα με τη θρησκεία. Εμάς μας παίζουν μπάλα με τη κατανάλωση.

Υ.Γ.4 Φωτογραφία που μου έστειλε ο Πράντ, η οποία με λίγωσε από το γέλιο...

Φυσικά και αυτόν, θα βρεθούν κάποιοι απίστευτοι, που θα του ρίξουν φασόλι στην επόμενη γιορτή της δημοκρατίας, που δεν είναι άλλη, από τις εκλογές!

Υ.Γ.5 Λες μετά τη πρωτιά στην ανεργία και τη διαφθορά, να γίνουμε και η πρώτη χώρα της Ε.Ε. που δολοφονεί πολιτικό κρατούμενο μέσα στις φυλακές της;! 

Υ.Γ.6 Τελικά αν ληστέψεις μια τράπεζα δίνοντας δάνεια σε μια off shore δεν σε κάνει κλέφτη αλλά επιχειρηματία. Το Kalashnikov σε καθιστά αδίστακτο.

Υ.Γ.7 Φυσικά είναι πιο επικίνδυνοι για τη κοινωνία, οι αμετανόητοι αναρχικοί, από τους μεγαλοπρεζέμπορες. Οι πρώτοι, χαλάνε τη πιάτσα... . 

Υ.Γ.8 Χωρίς αναρχικούς μπορούμε να ζήσουμε, χωρίς πρέζα;! Σε τόσο κόσμο βγάζει μεροκάματο το εμπόριο. Ενώ οι άλλοι τι κάνουν;! Όλο κάτι DIY, αλληλλεγγύες και αρχιδιλίκια, που μας γαμάνε την ανάπτυξη!

Υ.Γ.9 Δεν χρειάζονται οι επέτειοι για να θυμόμαστε τη μορφή του κτήνους που έχει το κράτος και οι μηχανισμοί του. Φροντίζει αυτό από μόνο του να μη ξεχνάμε. 

Υ.Γ.10 Άλλο τόσο κτήνη γινόμαστε και εμείς, μέσα από τις καθημερινές μικρές πράξεις αδιαφορίας και πίσω από τις υποκριτικές μας συμπεριφορές. 

Που να τα προλάβεις όλα και γιατί να είσαι με όλους ειλικρινής;!

Δίκιο έχεις._