Σήμα... Καμπάνα!

   «Τράβηξα δειλά-δειλά της Κερκόπορτας το σύρτη, και πήραν φωτιά τα μάτια μου, μάγκα μου από όσα είδα...». Είναι κοντά τρεις μήνες πράγματα μέσα στο κεφάλι μου. Ψάχνουν να βρουν το δρόμο και να βγουν από αυτό το υπέροχο κατασκεύασμα που λέγεται εγκέφαλος, ώστε να καταφέρουν να εκφραστούν με λέξεις. Όπως κατάλαβες, θα σε γαμήσω στο scrollαρισμα πάλι!
   
   Είναι κοντά τρεις μήνες, που κάθε πρωί ξυπνάω με μια ανεξήγητα καλή διάθεση, και κάθε βράδυ κοιμάμαι μέσα, στη κάμποσα χρόνια τώρα, σταθερή κατάσταση απολογισμού και προβληματισμού. Το δεύτερο κομμάτι, μου είναι πολύ γνωστό πια, και δεν μου κάνει εντύπωση. Το πρώτο κομμάτι είναι αυτό που με προβλημάτιζε. Άκου που φτάσαμε, να μας φαίνονται περίεργα, τα παρατεταμένα όμορφα πρωινά ξυπνήματα. Όχι ρε, μη βιάζεσαι, δεν θεωρώ παράξενο του να ξυπνάς με καλή διάθεση το πρωί. Είναι παράξενο όταν, τουλάχιστον για μένα, δεν μου είναι προφανής ο λόγος, η αιτία που δημιουργεί τη διάθεση. Όποια και να είναι η διάθεση. Το να γνωρίζεις και να καταλαβαίνεις, τους λόγους και τις αιτίες που σου δημιουργούν συναισθήματα και κατ' επέκταση διαθέσεις, είναι βασικός κανόνας για να μη θεωρήσεις τον εαυτό σου χαζοχαρούμενο ή επαγγελματία μίζερο ας πούμε. Έτσι και αλλιώς δεν γελάμε με ότι μαλακία μας πούνε και ασφαλώς δε βάζουμε τα κλάματα επειδή πέθανε ο Steve Jobs από καρκίνο.

   Ξανά... Κοίτα να δεις που ακόμα γράφω την εισαγωγή και μου φαίνεται μόνο την εισαγωγή θα σου γράψω. Το γυροφέρνω να περάσω στο κυρίως πιάτο, αλλά κοιτάω το κατάλογο και μου αρέσουν περισσότερο, τα ορεκτικά που έχει. Αυτούς τους τρεις μήνες λοιπόν, όλη η καθημερινότητα, αυτή η γαμημένη ισορροπία της καθημερινότητας, διαταράχτηκε όμορφα και όχι άτσαλα. Ο πιο όμορφος λόγος που βρίσκω για να διαταραχτεί η φαινομενική ασφάλεια της συνήθειας, είναι να πλαισιωθεί η ρουτίνα με καινούρια πρόσωπα, καινούριους ανθρώπους.  
   Η επαφή με ανθρώπους από διάφορα μέρη της γης, είναι μια από τις ωραιότερες εμπειρίες, που μπορεί να μου προσφέρει η δουλειά μου. Άνθρωποι με τις προσωπικές τους μακρινές ιστορίες, μέσα από κοινωνίες και μέρη που μόνο στο χάρτη και από διάφορα ενημερωτικά άρθρα έχω μια ιδέα για το πως είναι. Εντάξει δε λέω, με το κίτρινο ανθρωπάκι του google maps έχω ρίξει αρκετό ποδαρόδρομο, σε χώρες και πόλεις που θα ήθελα να πάω, αλλά καταλαβαίνεις ότι δεν είναι το ίδιο έτσι!. Ίσως μερικοί να το πιάσετε καλύτερα όλο αυτό, εγώ θα το παρομοίαζα σαν Erasmus. Όσο μπορώ να το φανταστώ και αυτό, αφού δεν είχα το χρόνο για να το ζήσω. Έχω ακούσει όμως, ιστορίες από αγρίους.

   Ένα από τα πιο καυτά θέματα που δημιουργεί μεγάλες φθορές στις ανθρώπινες σχέσεις, ερωτικές ή φιλικές ή ακόμα και επαγγελματικές, είναι η επικοινωνία. Το να λες δύο και ο άλλος να πιάνει τέσσερα και μάλιστα παρά τέταρτο ούτε καν ακριβώς. Αυτό είναι ένα δείγμα σχεδόν άψογης επικοινωνίας. Το δείγμα κακής επικοινωνίας είναι το «Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» ή «Άλλα ντάλα της Παρασκευής το γάλα». Το πρώτο θα πετύχει όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που μυρίζουν τα ίδια χνότα και ταυτόχρονα τους συνδέουν και κάποιες κοινές εγκεφαλικές διαδρομές, ως προς την επεξεργασία των σημάτων που δέχονται. Το δεύτερο θα συμβεί όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που ο ένας μυρίζει από τα αυτιά και ο άλλος ακούει από τη μύτη. Φυσικά δεν υπάρχει μεταξύ τους καμία κοινή εγκεφαλική διαδρομή για την επεξεργασία των σημάτων, που και αυτοί δέχονται. Θεωρήστε δεδομένο ότι και για τις δύο περιπτώσεις, ο βαθμός ειλικρίνειας μεταξύ του συστημάτος των δύο ανθρώπων είναι "1". Δηλαδή όσο πιο ειλικρινείς μπορούμε να είμαστε.
   Εύκολα θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η επικοινωνία είναι μεγάλο πράγμα. Αυτό που τη κάνει ακόμα πιο γαμηστερή, είναι όταν πετυχαίνει και μέσα από αντικειμενικές δυσκολίες. Όπως η απόσταση ας πούμε, ή η έλλειψη χρόνου, ή το μέσω που προσπαθείς να επικοινωνήσεις. Ειδικά στην εποχή μας, από επικοινωνιακά μέσα άλλο τίποτα. Στη κορφή της πυραμίδας στη κλίμακα της δυσκολίας στην επικοινωνία, προσωπικά, θα βάλω... Το να σε έχει κάνει block από το λογαριασμό της/του, στο facebook και ταυτόχρονα να είναι μονίμως "away" στο skype... Πλάκα κάνω... Θα βάλω τη διαφορετική γλώσσα. 
   Αυτούς τους τρεις μήνες χρειάστηκε να μιλήσω τα εγγλέζικα, όσο δεν έχει χρειαστεί ποτέ στη μέχρι τώρα ζωή μου. Ζορίστηκα πάρα πολύ, αφού μέχρι το σημείο να παραγγείλω καφέ,φαγητό,να δώσω οδηγίες και να πω βασικές κουβέντες σε μια συζήτηση, δεν με βγάζουν παραπέρα. Μη ξεχνάς, το lower με τη τρίτη και ίσως από τύχη! Όλη αυτή η επικοινωνιακή δυσκολία με τους φίλους μου από τις άλλες χώρες, υπερκεράστηκε μια χαρά. Δεν ήταν κάποιο ταχύρυθμο μάθημα εγγλέζικων ούτε ότι εγώ σταμάτησα να μιλάω, σίγουρα έκανα μεγάλο σκόντο, αφού περιοριζόμουν μόνο στο 1/3 από όσα ήθελα να πω. Η σύνδεση με τους ανθρώπους έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με αυτό που αφήνεις να βγει από μέσα σου και φυσικά ο συνομιλητής σου, έχει τη διάθεση να το πάρει. Έχει να κάνει με αυτό που σου έλεγα πιο πάνω, τα κοινά χνότα και τις κοντινές διαδρομές επεξεργασίας σήματος. Δεν έχει σημασία αν ο άλλος είναι από τη Τουρκία, τη Γαλλία, το Καναδά, τη Χιλή και πάει λέγοντας, σημασία έχει ότι το Camel σε όλες τις χώρες ίδιο είναι. Αν βγάζει και στους δύο την ίδια γεύση και γούστο, θα το πουν πρώτα τα μάτια και μετά ίσως συζητήσετε και για τις ιδιαιτερότητες του πακέτου. Τι παράδειγμα έδωσα και εγώ τώρα... Ε, ρε μαλάκα δεν καταλαβαίνεις;! Αφού καταλαβαίνεις.

"Sem oldu asik lari
insalnar ben yazik
Sizi şımartmak için rüya
ve sen için İzin."

   Γέμισε με αέρα η καρδιά μου και τα πανιά μου, μαζί με τα μυαλά μου. Όχι αέρα κοπανιστό, αέρα φρέσκο ρε, πελαγίσιο. Η περιπέτεια και η ελευθερία ιδεών και κινήσεων, είναι από τα πράγματα που παλεύω να τα έχω πάντα μέσα στο δισάκι της ψυχής μου, και να τα βγάζω να τα τρώω και τις 24 ώρες της μέρας. Παπάρια καταφέρνω, ειδικά στο δεύτερο σκέλος της πρόσθεσης. Αλλά σου είπα, προσπαθώ, όχι ότι ντε και καλά το πετυχαίνω κιόλας. Από το πρωί που ξυπνάω όλο και κάπου θα δώσω λογαριασμό, από τα κοινόχρηστα κάτω στη πόρτα μέχρι στους προϊσταμένους μου στη δουλειά μου. Σκέψου ότι είμαι και από τους τυχερούς που ο χώρος εργασίας μου είναι τις περισσότερες φορές χαλαρός σε τέτοια θέματα. Όπως και να έχει είναι δύσκολο να μη δίνεις λογαριασμό. Καλύτερα να κοιτάς να στήνεις το πράγμα έτσι και να επιλέγεις που θα δώσεις λογαριασμό. Τα φιλαράκια μου ήταν της συνομοταξίας που στήνουν τα πράγματα. Θέλω να πιστεύω, ότι κάτι έχω μάθει, κάτι θα μου έχει μείνει. Θα φανεί στο μέλλον. Θα βγει αν είναι.

   Πόσο όμορφο πράγμα γίνεται η αβεβαιότητα, τη στιγμή που έχεις αρχίσει να τη συνηθίζεις και καταφέρνεις να μη σε πάρει από κάτω, αλλά να γίνει στιγμή ελευθερίας;!. Να μη ξέρεις τι σου ξημερώνει αλλά να έχεις μια οδοντογλυφίδα στο χέρι και να τσιμπάς τα τυράκια από το δίσκο που περνάει μπροστά σου! Φυσικά αν στο άλλο χέρι έχεις και ένα ποτήρι κρασί και στη σάλα του πάρτι βρίσκονται και δικοί σου άνθρωποι... Ακόμα καλύτερα. Δε χορταίνουν όλοι με τυράκια. Αλλά σε πάρτι είσαι... Ποίος πήγε σε πάρτι και χόρτασε από το φαΐ;! Να το πω καλύτερα, ποίος πήγαινε στα πάρτι για να φάει;! Κατά βάση μιλάω σχηματικά αν και για τις δύο τελευταίες ερωτήσεις κυριολεκτώ κιόλας. Μόνο σχηματικά μπορώ να μιλήσω για πάρτι και κρασιά στα χέρια και όλη την ωραία περιρρέουσα ατμόσφαιρα που έχει ένα καλό πάρτι, όταν την ίδια στιγμή που εγώ γράφω στο λαπτοπάκι τα δικά μου, πιτσιρικάδες 20 χρονών και κάτι, βάζουν τη ζωή τους σε κίνδυνο για να διεκδικήσουν το αυτονόητο. Συμφωνείς δε συμφωνείς με ότι και να έχουν κάνει ή δηλώνουν, καλό θα ήταν να σου έβγαινε ένας σεβασμός. Σεβασμός απέναντι στο είδος σου, που εν έτη 2014 στο Ευρωπαϊκό και εκδημοκρατισμένο Ελλαδιστάν η απεργία πείνας  αποτελεί ακόμα, όπλο ενάντια στη κρατική καταστολή και αδικία. Τουλάχιστον, αν δεν σου βγαίνει ο σεβασμός, θα έπρεπε να σου βγαίνει ένας προβληματισμός. Αν δεν βγαίνει τίποτα από τα δύο, μη ψάχνεσαι... Μισάνθρωπος είσαι.
   Ο αέναος κύκλος της ζωής, που με τον ένα τρόπο ή τον άλλο, πάντα θα κάνουν κάποιοι πάρτι και πάντα κάποιοι άλλοι θα πεθαίνουν στη πείνα. Τουλάχιστον όσο μπορούμε τα δικά μας πάρτι να μη γίνονται εις βάρος και να μην είναι ένα ωμό διασκόρπισμα του κορμιού και του μυαλού. Όπου πάρτι τόση ώρα, εννοώ τη στάση ζωής μας.

   Θα γράψω ακόμα ένα και θα κλείσω το κείμενο. Ήταν από τις τελευταίες μου σκέψεις όλο αυτό το διάστημα . Ο άνθρωπος ρίχνει τις προβολές του πάνω στους άλλους ανθρώπους. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι όταν, στις ψυχές αυτών που συναντάει στο διάβα του, βρίσκει κομμάτια στο καθρέφτη τους, εκείνα που του αντανακλούν εικόνες από το βυθό της δικής του ψυχής. Αυτό που κάνει την όλη διαδικασία ακόμα πιο ολοκληρωτική, είναι όταν με τη σειρά τους, και εκείνοι οι άνθρωποι θα δουν στα κομμάτια του δικού σου καθρέφτη, εικόνες από τη δικιά τους ψυχή. Μια πολύ όμορφη αφορμή για να γεννηθεί μια δυνατή φιλία, ένας εκοφαντικός έρωτας ή απλά να σου φύγει ένα μέρος της μοναξίας που αισθάνεσαι.
   
   Πάμε βόλτα...

Αυτή η πόλη... Που όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει.

Διέγραψέ τα.

3...2...1... Go,go,go!!!

Δέχεται και βιβλιάριο Ι.Κ.Α, έχει και γενόσημα!

"Η αίθουσα κλιματίζεται"... Να ξέρεις, σε περίπτωση που.

Σκηνοθέτα μου, το δρομάκι που σου έλεγα... Στο βάθος είναι ο Ατλαντικός!

Πακέτο!

Μπορεί αστέρια να μη βλέπουμε, αλλάζουμε τα φώτα όμως.

Ήβη... Δε φαντάζεσαι τι κρύβει!

Έναν αναπτήρα ζήτησα μόνο...

Πεντάδα που κερδίζει οποιαδήποτε ομάδα, και ας μας λείπουν οι δύο αναπληρωματικοί.

Με το λαμαρινοψάλιδο... Και λίγες μπύρες... Grate job Brit! 
Σκηνοθέτα, εσύ φωτογραφίες, εγώ... Κουρεύομαι!

Ναυπηγεία Περάματος, 01:15 Δευτέρας. Δουλειά να μη σου λείπει. 

Τα πλυμένα μου στη φόρα, για λίγο χρήμα από τις τράπεζες και από τα σουπερμάρκετ δώρα.

Δεμένοι στο καράβι που σέρνει την ανάπτυξη.

και ο Γιάννης.

 Όλα για τα παιδιά πρέπει να γίνονται. Είτε είναι αδέρφια μας, είτε είναι δικά μας, είτε ζουν απλά στη γειτονία μας.

 Υ.Γ.1 Σταυράκο, η «ξάπλα» του Σαββάτου στη γέφυρα, δε μου είπε τίποτα. Τελικά χρειαζόμουν ένα προφυλακτήρα από Cherokee να φάω μάπα για να ξυπνήσω από το όνειρο. Πάλι με λίγες εκδορές, μια σπασμένη ζάντα και καλή καρδιά! Πόσες ζωές έχουμε ακόμα;!

Υ.Γ.2 Να φτάνεις μέχρι τη πηγή και να μη πίνεις νερό... Βρέξαμε λίγο τα μούτρα μας και συνεχίζουμε το δρόμο. Εξάλλου, ποτέ δεν ξεδιψάσαμε επειδή ήπιαμε μια χούφτα.
Υ.Γ.3 Brit, i have asked my father, and he have never gone to Canada! But in a parallel universe may be. Take care and have fun with Alex at Kalymnos. He made long way to come and find you. 
Υ.Γ.4 Serkan, i found a person who will translate in Turkish the lyrics from Thanasis Papakostantinou song called "Dream". I will send it to you. Keep me informed if you make a concert with the band at Istanbul and if you go at New Zealand also!. Both, will be a nice cause for a trip! Take care man, love your girl (after three months), make practice with the trumpet and go to collect the olives from your village!
Υ.Γ.4 Στο σκάκι όπως και στη ζωή, δεν έχει νόημα μόνο τι κίνηση θα κάνεις, αλλά και η στιγμή που επιλέγεις να τη κάνεις. Να ξέρεις πότε να μείνεις και να καταλαβαίνεις πότε πρέπει να φύγεις.
Υ.Γ.5 Τι βρόχα ρίχνει;! Ίσα που πρόλαβα να κλείσω τη πόρτα της πολυκατοικίας! Βενετία θα γίνει ο Κολωνός. Σκέψου τι παίζει μέσα στα χαρτόκουτα, κάτω από τις γέφυρες και στα υπόστεγα στο μήκος, από Ομόνοια μέχρι Ιερά Οδό, της Πειραιώς
Υ.Γ.6 Η απάντηση στην ερώτηση, Γιατί τα κείμενα έχουν αρκετές φορές διαφορετικό ύφος, είναι... Γιατί εξαρτώνται από τη διάθεση που έχει αυτός που τα γράφει, τη στιγμή που τα γράφει.
Υ.Γ.7 Έλα γαμήθηκες! Πήγε 4:00, όσο το διαβάζεις και το ξανά διαβάζεις, θα γράφεις και θα γράφεις. Τα υπόλοιπα στο επόμενο.
Υ.Γ.8 Λίγο ήλιο και ας πέσει το θερμόμετρο στους μηδέν βαθμούς.