Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Φάτσες δρόμου.


   Στο πνεύμα των γιορτών μέσα από το οποίο προμοτάρετε η τόνωση των αγορών. Νομίζω ότι το μοναδικό καλό πράγμα που βρίσκω σε ένα κράτος όταν δηλώνει επίσημη θρησκεία και εθνικές γιορτές, είναι οι άγραφες άδειες που ξεπηδάνε μέσα στο χρόνο, σε συγκεκριμένους μήνες και συγκεκριμένες μέρες.

    Στα πλαίσια μιας εργασίας το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, εγώ και ο Zidane το περάσαμε στην οδό Ευριπίδου και τα πέριξ της. Η αιτία ήταν η φωτογραφία και η αφορμή ο δρόμος και οι άνθρωποι του.

   Αυτό που απολαμβάνω περισσότερο φωτογραφίζοντας, είναι οι ευκαιρίες που δημιουργούνται για να γνωρίσεις ανθρώπους, με τους οποίους σε STP συνθήκες πιθανότατα να μη χρειαζόταν να τους μιλήσεις ποτέ και να μη μάθαινες την ιστορία τους. Όλοι οι άνθρωποι έχουν μια ιστορία να σου πουν. Άλλοι πιο ενδιαφέρουσα και άλλοι όχι και τόσο. Δεν έχει σημασία, απλά στη δεύτερη περίπτωση η κουβέντα θα κρατήσει λιγότερο. Φυσικά δεν θα λείψουν και αυτοί που θα σου πουν παραμύθια... Δεν με πειράζει, αρκεί να τα λένε ωραία. Μεγάλα παιδιά είμαστε και πλέον καταλαβαίνουμε τη διαφορά που έχουν τα παραμύθια από τις ιστορίες. Το κρατάμε για πάρτη μας.



«Δώσ' μου μια ευχή, αλλά μην είναι από συνήθεια,
δύο λόγια από τη ψυχή
και όχι ανούσια παραμύθια...»



Κύριος Βαγγέλης, 27 χρόνια κάθε πρωί στις 06:30 ανοίγει τα ρολά, πάντα με την ίδια σειρά.


Φυσικά τα λουκέτα παραμένουν αρκετά.


Κύριος Κώστας, έχει πάρει τη σύνταξή του από το μαγαζί, παρόλα αυτά, ο πρωινός καφές ξεκινάει από εκεί. 


Από τις 11:00 και μετά το μέρος αρχίζει να φορτώνει τη βουή της πόλης.


Ίδια βήματα, παράλληλες πορείες, αντίθετες κατευθύνσεις. Όχι και ότι καλύτερο για ένα ζευγάρι.


Φάτσα δρόμου.


New York... Αυθημερόν.


Βαγγελάρας... 


Τα μαχαίρια στη Βαρβάκειο παίρνουν φωτιά και ο κόσμος περνά κοιτώντας.


Γιασίφ, 12 χρόνια στην Ελλάδα τα τελευταία 7 δουλεύει με το τρίκυκλο μαζεύοντας χαρτόκουτα.


Γύρω στις 12:00  και οι σχάρες στο πεζοδρόμιο ετοιμάζονται να πάρουν φωτιά για τα κεράσματα από τα μαγαζιά με τα αλλαντικά και τα τυριά.


Τα πιτσιρίκια διαλέγουν τα παιχνίδια τους...


 Φάτσα δρόμου. Δυστυχώς δεν έχουν όλοι πάντα όρεξη για κουβέντα.


Τα πρόσωπα αρκετές φορές μιλάνε από μόνα τους.


Μόνιμος κάτοικος της οδού Ευριπίδου.


Πλατεία θεάτρου, δύο μετανάστες κοιμούνται κάτω από τα σκεπάσματα και μάταια θα περιμένουν καμιά ακτίνα ήλιου για να ζεσταθούν.


Φάτσα δρόμου. Τα τραγούδια από το ραδιοφωνάκι έλεγαν την ιστορία.


Ψυρή, Κυριακή πρωί. Οι πλανόδιοι πωλητές αρχίζουν να πιάνουν τα πόστα τους, με το άγχος πάντα της αστυνομίας, αφού μια κλήση μπορεί να τους κοστίσει πρόστιμο μέχρι και 5.000 ευρώ.


Κοίτα στράβωμα που έχει ο άνθρωπος με τέτοια μέρα. Σκέψου δηλαδή αντί να έπαιζε ακορντεόν να μοίραζε λογαριασμούς της ΔΕΗ.


Φάτσα δρόμου. Χωρίς κουβέντα.


Νιγηριανός μετανάστης που δεν κατάλαβα ποτέ γιατί καθόταν όλη τη μέρα έξω από ένα κλειστό μαγαζί.


Αντώνης, γιαουρτάκι το σουβλάκι... Θα τον πετύχεις μέχρι και νωρίς το μεσημέρι στου Ψυρή.


Πλατεία Αβησυνίας.


Ένα ζευγάρι απολαμβάνει το καφεδάκι του με τον ήλιο μάπα και τίποτα δεν μπαίνει ανάμεσά τους.


Κάποια σκανταλιά παίχτηκε...!


Φυσικά τόσος κόπος δεν πάει χαμένος, έχει και τα τυχερά του το πράγμα, δεν χρειάζεται όλα να τα κάνουμε για τα λεφτά! Το σουβλάκι κέρασμα για πρωινό.


Να τα πούμε...;!


Υ.Γ.1 Ό,τι και να κάνετε αυτές τις μέρες άγραφης άδειας, να σας βγει σε κάτι όμορφο.
Υ.Γ.2 Τα όνειρα υπάρχουν για να τα κυνηγάμε.
Υ.Γ.3 Δημήτρη, χρειάζεται δεύτερος καφές για να δέσει το θέμα για τις προσδοκίες. 
Υ.Γ.4 Είμαστε μια χαρούμενη παρέα. Αυτό σίγουρα το κάνουμε καλά.
Υ.Γ.5 Οι λουκουμάδες οφείλουν να τρώγονται με μέλι κανέλα και καρύδια. Όλα τα άλλα που βάζουν είναι απλά για τη κατανάλωση. 
Υ.Γ.6 Σταυράκο άντε ανάρρωσε επιτέλους, να κάνουμε και λίγο ποδήλατο... Φοβάμαι μη συνήθεις το παπί μετά από τόσες μέρες αποχής από το πετάλι!
Υ.Γ.7 Loca το «Ψυχιατρείο» στον εξωτικό Κολωνό γέμισε όμορφα αυτές τις μέρες.
Υ.Γ.8 Να σου δώσω μια να σπάσεις α, ρε κόσμε γυάλινε!
Υ.Γ.9 Σήμερα θα έχουμε τη μεγαλύτερη σε διάρκεια νύχτα του έτους, περίπου 14 ώρες και 29 λεπτά. Από αύριο η μέρα θα αρχίσει να μεγαλώνει, λεπτό το λεπτό.
Υ.Γ.10 Αυτά για φέτος.

3 σχόλια: