Παύση χειμερίας νάρκης!

  Είκοσι δεκαπέντε.. Καλή χρονιά σε όλους. Ο χρόνος τρέχει σαν τρελός. Ένας φίλος με τα ίδια χρόνια -με τα δικά μου- είναι δάσκαλος. Τα παιδιά που δίνουν φέτος πανελλήνιες εξετάσεις, γεννήθηκαν όταν δίναμε πανελλήνιες εξετάσεις εμείς, μου είπε πάνω σε μια συζήτηση! Το συγκεκριμένο μέτρο 'σύγκρισης' μου προκάλεσε αυτό το μικρό σοκ του ανοιχτού στόματος και της ταχύρυθμης σκέψης ολίγων δευτερολέπτων. Βοήθεια μας!!!

   Και σαν να μη φτάνουν αυτά, πάει κανένας μήνας -και παραπάνω- που κάθομαι και κοιτάζω το ποδήλατο μου να πιάνει σκόνη. Κάποιες συγκυρίες δεν επέτρεπαν να καβαλήσω. Από τη μια, μία μικροεπέμβαση που έπρεπε να γίνει στα πλαίσια του ...σέρβις της 4ης δεκαετίας, μετά ένα παλιοσυνάχι που με ταλαιπώρησε καμιά δεκαριά μέρες και όλα αυτά μέσα στον σκληρό χειμώνα που φέτος έχει όρεξη να το παρακάνει. Βρήκαμε την ατάκα 'έκτακτα καιρικά φαινόμενα' κομπολόϊ! Πολλές βροχές, πολύ κρύο, τρελές τιμές υγρασίας. Εντάξει ναι, έτσι είναι ο χειμώνας.
Σιγά σιγά όμως, η ανάρρωση από την επέμβαση τέλειωσε, το συνάχι έχει περάσει σε ικανοποιητικό βαθμό οπότε ...την έχω στημένη στον καιρό. Περιμένω στη γωνία να αρπάξω την ευκαιρία. Και να σου σήμερα ένας ήλιος με δόντια με τα μποφόρ να απουσιάζουν. Αυτό πυροδοτεί κάποιες αυτόματες κινήσεις. Ποδηλατική ενδυμασία, ραπς στα αυτιά, γυαλί ηλίου στα μούτρα και ...βολτίτσα στα γνωστά παραθαλάσσια λημέρια!

Χειμωνιάτικη ηλιόλουστη μέρα... χαμογελάω και τραγουδάω πάνω στο ποδηλατάκι μου.

Στα βράχια της Πειραϊκής... βολτάρει ο Σταύρος ο μερακλής...

Το πάντα όμορφο μπαλκονάκι μου στο Πασαλιμάνι... θέλω όμως να γλύψω κι άλλο παραθαλάσσια. Θα τραβηχτώ πιο μακριά..

   Συνεχίζω την παραλιακή μου πορεία, να γράψω και κάνα χιλιόμετρο παραπάνω. Το 2014 ήταν μία χρονιά πολύ φτωχή σε πετάλι. Περίπου 7.5 μήνες απραξίας. Και μη χειρότερα. Υγεία, χρόνος και άνεση να υπάρχει και θα ρεφάρω μέσα στο 2015. Σκεπτόμενος κάτι τέτοια έχω φτάσει πια στο πάρκο Νερού και πέφτει το μάτι μου στα νέα -υπό κατασκευή- έργα των ιδρυμάτων Νιάρχου και Ωνάση.

Το τσιμεντένιο θηρίο στο φόντο είναι η νέα εθνική βιβλιοθήκη και εθνική λυρική σκηνή. Τα ιδρύματα Νιάρχου και Ωνάση πιάνουν πόστα από νωρίς στο -μελλοντικά- υπο διάπλαση Φαληρικό Δέλτα.

Από εδώ λείπει η ταμπέλα:

'Είσαι γονέας με παιδικό καροτσάκι? Είσαι ανάπηρος αλλά θέλεις να κάνεις παραλιακά τη βόλτα σου? Έχεις βγει ποδηλατάδα? Ε, άντε γαμήσου!!!'

Πάντα ήθελα να αναρτήσω φωτογραφία με αυτό το σημείο.

  Μ' αυτά και μ' αυτά, έχω φτάσει στο Φλοίσβο, γουστάρω ένα καφεδάκι και μετά να βρω το κατάλληλο σημείο να αράξω σωστά. Είναι γνώριμη φάση, ξέρω πως θα κινηθώ. 

Είναι άλλος ένας χώρος που αράζω όταν δεν γουστάρω να αράζω σπίτι.

Η γάτα δεν είχε πρόβλημα να αράξει μαζί μου. Είμαι στα μέρη της. Φαίνομαι ακίνδυνος. Με κοιτάζει με ύφος 'πως αράζει έτσι αυτή η σαύρα?' 

  Φεύγοντας από το σπίτι, σκεφτόμουν να πάρω και το βιβλίο μου. Ακύρωσα τη σκέψη. Το διάβασμα παράλληλα με τη φωτοσύνθεση είναι αγαπημένη συνήθεια αλλά μου είχε λείψει τόσο η φωτοσύνθεση -σε αντίθεση με το διάβασμα- που ήθελα απλά να χαζεύω τη θάλασσα, να χαζεύω γενικότερα καθώς θα λούζομαι με ακτινοβολία. Η μέρα ήταν τόσο καλή που κυκλοφορούσε κόσμος μπόλικος. Η κυρία με το σκυλάκι της, ο αθλητικός τύπος που βγαίνει για τζόκινγκ, τύποι με τα ποδήλατα τους, κόσμος που γενικά γούσταρε να είναι έξω μία τέτοια μέρα. Και είχε και τη δυνατότητα -προφανώς- να το κάνει. Σε κάποια φάση περνάνε δύο τύποι με ποδήλατα. Απασχόλησαν την όραση μου μόνο για το χρονικό διάστημα που χρειάστηκαν για να περάσουν από το κάδρο του βλέμματός μου, το οποίο είναι καρφωμένο στον ορίζοντα, ευθυγραμμισμένο με την αντανάκλαση του ήλιου στη θάλασσα. Από ήχους καταλαβαίνω ότι έχουν κάνει αναστροφή και έρχονται προς το μέρος μου. Σταματάνε στο παγκάκι που αράζω και χαμογελαστοί μου ανακοινώνουν 'πέσιμο!'. Επεξεργάζομαι γρήγορα τις μορφές τους. Για άλλη μια φορά, θυμάμαι φυσιογνωμικά αλλά από ονόματα... ούτε κατά διάνοια! 'Ρε 'σεις... από την Ιθάκη σας θυμάμαι έτσι?'. 'Ναι ρε, από την Ιθάκη!'.

Ήταν από αυτές τις καταστάσεις που από φίλο φίλου, βρίσκεσαι να κάνεις διακοπές με ανθρώπους που βλέπεις για πρώτη φορά στη ζωή σου. Είχαμε περάσει πολύ καλά με τα παιδιά και είχαμε να βρεθούμε από τότε. Οι διακοπές στην Ιθάκη νομίζω ήταν το 2008. Πολύ όμορφη η Ιθάκη. Το αξέχαστο Σαρακήνικο! 

Η κουβέντα μας περνάει αμέσως στο θέμα του ποδηλάτου. Μιας και ήταν δυάδα, είχαν πορεία προς τον Άλιμο να πάνε να βαρέσουν ρακέτες. Μόλις μου το ανακοίνωσαν, κουνάγαμε και οι τρεις συγκαταβατικά τα κεφάλια μας, έχοντας το στραβό χαμογελάκι στο στόμα. Βαράγανε και στην Ιθάκη. Αισθανόμασταν την ίδια εξιλέωση που επιτέλους έκανε μια ωραία μέρα και μπορούσαμε να κάνουμε μια ποδηλατάδα σωστή. Με λίγα λόγια είχαμε πάρα πολλά κοινά σημεία. Αυτό ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα. Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις ανθρώπων που συναντάς τυχαία, χρόνια μετά από μια ...και πάλι τυχαία γνωριμία και προκύπτει κοινό πεδίο δράσης. Και θα υπήρχε και συνέχεια στα κοινά. Αναπολώντας λίγο εκείνες τις μέρες ελεύθερου camping στην Ιθάκη, τους λέω ότι έχω να καρφώσω τα πασαλάκια μου 3 καλοκαίρια. Τους λέω ότι η φάση με έχει οδηγήσει σε καλοκαιρινές σεζόν. Κουνάνε το κεφάλι τους συμπονετικά, σαν ομοιοπαθείς. 'Που ρε φίλε?', 'Στην Κρήτη', 'Αααα.. εμείς Μύκονο!'. Μετράνε και αυτοί μια πενταετία που φεύγουν στο νησί που έκατσε να γίνει το κονέ για να βγάλουν κάνα ευρώ. Με τα ίδια εξαντλητικά προγράμματα χωρίς ρεπό και όλα αυτά... Αλλά, με την 'φάση' της Μυκόνου. Και αυτοί δεν μπορούν να κάνουν τίποτα σοβαρό εδώ και παίζουν έτσι. 

Αισθάνθηκα πολύ χαρούμενος με αυτή την τυχαία συνάντηση. Και μόνο ότι είχαμε γνωριστεί σε διακοπές που είχαμε περάσει πολύ ωραία και έχουμε ακόμα να τις θυμόμαστε, φέρνει από μόνο του ευχάριστες αναμνήσεις και χαμόγελα. Πόσο μάλλον που συναντάς στην τύχη δύο τύπους που τη βρίσκουν στον ελεύθερο χρόνο τους με τις ίδιες συνήθειες με εσένα. Που ακόμα και στα επαγγελματικά προκύπτει κοινό πεδίο άρα καλύτερο επίπεδο κατανόησης καταστάσεων. Είπαμε να δικτυωθούμε και να μην περιμένουμε να συναντηθούμε ξανά κατά τύχη. Τους ενημέρωσα για κάτι ...δικούς μου που βαράμε και ορθοπεταλιές και ρακέτες! Σίγουρα θα ταιριάξει κάποια βόλτα!

Το ποδήλατο πέρα από μέσο ψυχαγωγίας και μεταφοράς αποδεικνύεται και πάλι ότι είναι και μέσο κοινωνικοποίησης. Αφού σου δίνει τη δυνατότητα να είσαι στη γύρα. Μέσα στον κόσμο. Στο δρόμο. Η ταχύτητα του είναι τέτοια που σου επιτρέπει να 'σκανάρεις' το περιβάλλον και τους ανθρώπους που συναντάς, αρκεί να το θέλεις. 

Καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά, η ώρα περνούσε και πλησίαζε το χρονικό εκείνο σημείο που πρέπει να φύγεις από τη θάλασσα για να προλάβεις να είσαι πίσω στο σπίτι με το φως της ημέρας. Και ξέρεις τι ε...? Πλέον κάθε μέρα που περνάει, αυτό το χρονικό σημείο θα αργεί και λίγο παραπάνω. Η διάρκεια της ημέρας μεγαλώνει πλέον. Έρχεται η άνοιξη!!! 

  

Υ.Γ: Μαζί με την άνοιξη θα έρθουν και τα τηλέφωνα για καλοκαιρινή σεζόν. Τουλάχιστον ας είναι τα κατάλληλα.

Υ.Γ 1: Όποιος έχει επαγγελματική προσφορά που μπορεί να αποτρέψει την καλοκαιρινή σεζόν, είμαι όλος αυτιά!

Υ.Γ 2: Έχω αρχίσει και ανησυχώ που το πτυχίο μου δεν μπορεί να με αποκαταστήσει επαγγελματικά.

Υ.Γ 3: Λόκα, μόλις υπάρξει έστω και μικρή άνοδο της θερμοκρασίας, μη νομίζεις ότι θα χαμπαριάσω να πάρω το ποδηλατάκι μου και να έρθω στην Κάρυστο. Ελπίζω με την παρέα μου αυτή τη φορά!

Υ.Γ 4: Επίσης, θέλω να πιστεύω ότι έχεις κλείσει ήδη εισητήρια.

Υ.Γ 5: Ο Σπυράκος αισθάνθηκε τον ανταγωνισμό στις σκασμένες σαμπρέλες και είπε να ανεβάσει το επίπεδο για να μη χάσει τα ηνία. Πλέον βρίσκει διάφορους τρόπους για να χρειάζεται αλλαγή ολόκληρης ζάντας και όχι απλά σαμπρέλα. 

Υ.Γ 6: Οι πιο κρίσιμες εκλογές μετά τη μεταπολίτευση πλησιάζουν. Είναι κρίμα που θα τελειώσει αυτή η ξεκαρδιστική προεκλογική περίοδος.

Υ.Γ 7: Πονάνε τα μυαλά μας!!!

Κι ένα ραπ για το σβήσιμο...