Όλα τα είχαμε αυτή τη περίοδο, η εθνικοσοσιαλιστική κοινωνική έξαρση μας έλειπε. Έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό -πριν τις εκλογές-, από τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης ένα φοβερό αβαντάρισμα της γνωστής, -πλέον- νεοναζιστικής συμμορίας, με σήμα τον μαίανδρο. Αυτοί που κραυγάζουν ότι είναι ενάντια στους δημοσιογράφους και τα ΜΜΕ, τους βλέπεις με κάθε ευκαιρία, να μοστράρουν τις μουτσούνες τους στα τηλεοπτικά πάνελ και να αδειάζουν με άνεση τον οχετό που κουβαλάει η ψυχή τους και το μυαλό τους. Από την άλλη οι φοβεροί, αντικειμενικοί και δημοκράτες δημοσιογράφοι, τους παραχωρούν βήμα, στο όνομα μιας δημοκρατίας που ανέχεται τα πάντα.
Το σύστημα που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει -βλέπε τον ιδιοκτήτη του telecity-, αυτή τη περίοδο για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του ανεβάζει τη συγκεκριμένη συμμορία. Ο πιο προφανής λόγος, που θέλω να πιστεύω μπορεί να καταλάβει και ο πιο απολιτίκ αυτής της χώρας, είναι φυσικά ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης. Η αλλαγή πορείας αυτού του καραβιού είναι δεδομένη, πρέπει να γίνει με κάθε κόστος. Τα μέτρα που μέχρι τώρα έχουν περαστεί είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι έχουν αμβλύνει τη ταξική ψαλίδα αυτής της κοινωνίας, με αποτέλεσμα κοινωνικοπολιτικά αναχώματα που χρησιμοποιούνταν χρόνια τώρα για τη διαφύλαξη της εξουσίας, από την αυθόρμητη κοινωνική οργή, να έχουν αρχίσει σιγά-σιγά να καταρρέουν. Ένα παράδειγμα χαρακτηριστικό είναι η πτώση συσπείρωσης των ψηφοφόρων των δύο μεγάλων κομμάτων. Ξαφνικά πασόκοι και νεοδημοκράτες κοιμώμενοι χρόνια τον ύπνο του δικαίου, ξύπνησαν από μια κουβαδιά μέτρα, τα οποία τους τα πέταξαν στα μούτρα, οι πολιτικοί σωτήρες τους. Όταν αρχίσουν τα φραγκάκια να κάνουνε φτεράκια και να ξεκινάει το γουργούρισμα στη κοιλίτσα, το κεφαλάκι λειτουργεί καλύτερα. Kκεδες γνήσιοι σταλεγαλεδάκιδες, βαρεθήκανε και οι ίδιοι να τους ακούνε, αράζουν στο 3%. Οι συνιστώσες του ΠΑ.ΡΙΖ.Α ψάχνουν τη συνισταμένη τους, ο δημοκρατικός αριστερός γνέφει το «κουρέλι» του και ο αγανακτισμένος πρώην νεοδημοκράτης κοιτάει για τη τελευταία αρπαχτή του, αφού το χρηματιστήριο δεν σηκώνεται με τίποτα. Τι μας μένει;! Ένα κόμμα τιμωρός. Batman και μαλακίες... .
Αυτό που φοβάται η εξουσία είναι η ταξική συνείδηση της κοινωνίας. Μπορεί να μη μας το είπανε τα δελτία των 20:00 μπορεί να μην το έκανε εξώφυλλο καμιά φυλλάδα αλλά, τα πράγματα όπως τα οδηγούν αυτοί, περνάνε από την ταξική συνείδηση. Όταν δεν έχεις λεφτά, το καταλαβαίνεις πολύ καλά όπως ένα βαρύ κρυολόγημα. Μπροστά λοιπόν σε αυτό τον κίνδυνο, το σύστημα έπρεπε να επιστρατεύσει, ένα πολύ καλά κρυμμένο όπλο του, τον ρατσισμό, και τον φασισμό. Έπρεπε δηλαδή να μετασχηματίσει το πρόβλημα και πριν αυτό καταλήξει σε ταξικό -με τις όποιες συνέπειες θα είχε-, να το κάνει φυλετικό και εθνικιστικό, που το βολεύει πολύ περισσότερο γιατί ξέρει πως να το διαχειριστεί, αφού είναι δημιούργημά του.
Δεν θα ασχοληθώ με το φαινόμενο «μαίανδρος», αφού από αυτό αν δεν απαλλαγούμε από μόνοι μας σαν κοινωνία -όπως προσπάθησαν και εν μέρη πέτυχαν οι παππούδες μας-, θα μας απαλλάξει το ίδιο το σύστημα όταν ολοκληρώσει τη δουλειά του. Τώρα πια δουλειά ακριβώς και πότε; Αράξτε και περιμένετε... Η ιστορία πάντως έχει καμιά 4ρα κύκλους με 14 επεισόδια ο καθένας για να δείτε, πριν ξεκινήσει ο 5ος κύκλος.
Σιχάθηκα τον εαυτό μου, πρώτη φορά εδώ μέσα μπήκα στη διαδικασία να κάνω με το φτωχό μου το μυαλό, αυτό που λένε πολιτική ανάλυση.
Δεν θα ασχοληθώ με το φαινόμενο «μαίανδρος», αφού από αυτό αν δεν απαλλαγούμε από μόνοι μας σαν κοινωνία -όπως προσπάθησαν και εν μέρη πέτυχαν οι παππούδες μας-, θα μας απαλλάξει το ίδιο το σύστημα όταν ολοκληρώσει τη δουλειά του. Τώρα πια δουλειά ακριβώς και πότε; Αράξτε και περιμένετε... Η ιστορία πάντως έχει καμιά 4ρα κύκλους με 14 επεισόδια ο καθένας για να δείτε, πριν ξεκινήσει ο 5ος κύκλος.
Σιχάθηκα τον εαυτό μου, πρώτη φορά εδώ μέσα μπήκα στη διαδικασία να κάνω με το φτωχό μου το μυαλό, αυτό που λένε πολιτική ανάλυση.
Θέλω να ασχοληθώ, με το πως μπορεί κάποιος άνθρωπος ξαφνικά να τη δει νοσταλγός του χιτλερισμού. Θέλω να ασχοληθώ με το πόσο πολύ ο άνθρωπος μπορεί να μισήσει έναν άλλο άνθρωπο. Θέλω να ασχοληθώ με την τάση της ταύτισης που έχουμε, κυρίως επειδή από το τίποτα έχουμε την ανάγκη να γίνουμε κάτι. Θέλω να ασχοληθώ με τη ζωή που μας έχουν χώσει να κάνουμε, μια ζωή που φθηναίνει κάθε ώρα και δεν μιλάω μόνο για τα μεροκάματα. Μια ζωή που τη πουλάμε στο γιουσουρούμ για ένα iphone 5!-μέσα στην τεχνολογική επικαιρότητα έτσι-.
Να ξεκινήσουμε με μια βασική παραδοχή. Είμαστε παράσιτα.
Πάνω σε αυτόν τον ελλειψοειδές πλανήτη, είμαστε ο μοναδικός οργανισμός που ζει παρασιτικά. Δηλαδή ζούμε καταστρέφοντας το ίδιο μας το σπίτι. Το απομυζούμε, σιγά-σιγά και με το καιρό, αγνοώντας το γεγονός πως αυτός ο πλανήτης θα τη παλέψει και χωρίς εμάς. Ξεχνάμε ότι επιστρέφοντας στη μήτρα, όχι της μάνας μας, αλλά τη πλανητική μήτρα, δεν υπάρχει περίπτωση να πάρουμε τίποτα μαζί μας, πέραν, από κάποια ρούχα που άλλοι θα φορέσουν σε εμάς, περίπου με τη διαδικασία, που μας έντυναν οι γιαγιάδες μας το πρωί, για να πάμε στο σχολείο και εμείς κάναμε το ψόφιο κοριό για να τη σκαπουλάρουμε.
Για μένα αυτός είναι ο βασικός λόγος, που χαλάει η μανέστρα που παράγει τη συμβίωση, σε μικρή ή και σε μεγάλη κλίμακα. Έχουμε τη καταστροφή μέσα μας, είναι το βασικό κομμάτι του κακού μας εαυτού, που όλοι λίγο πολύ έχουμε. Είμαστε απίστευτα ταλαντούχοι, στο να δημιουργούμε επιχειρήματα για να εκδηλώσουμε, την όρεξή μας για καταστροφή. Άσε που το να καταστρέφεις είναι πάντα πιο εύκολο από το να δημιουργείς. Τι θες τώρα; Παραδείγματα;! Πιο εύκολα καταστρέφεις ένα σπίτι, παρά το χτίζεις, πιο εύκολα, καταστρέφεις ένα μυαλό παρά του δίνεις παιδεία, πιο εύκολα αποβλακώνεις κάποιον, παρά του βγάζεις κριτική ικανότητα, πιο εύκολα γίνεσαι παρτάκιας παρά αλληλέγγυος, τέλος, πιο εύκολα σκοτώνεις κάποιον παρά να φέρεις ένα παιδί στο κόσμο και να φροντίσεις να γίνει ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Ντάξει; το κατάλαβες;!
Έλεγε ένας τοίχος παλιά κάπου στα Εξάρχεια, «Αφού δεν τους τρώτε γιατί τους σκοτώνετε;», εποχή του πολέμου ιράκ Νο2. Πόλεμος, η τελευταία πράξη του έργου, τον ζούμε στα γειτονικά κράτη των ζούμε και στο οικόπεδό μας, σε πιο σικάτη μορφή όμως. Έχεις 4.000 αυτοκτονίες τα τελευταία τρία χρόνια, από τι αυτοκτόνησαν; Δεν παίζει να έχασαν όλοι τα λεφτά τους στο καζίνο, ούτε να έπιασαν τη γυναίκα τους με το κολλητό τους -συγνώμη για το σεξιστικό-... Μούγκα γενικά! Θυμηθείτε τότε με τον Η1Ν1, όπου για 20 περιστατικά θανάτου σε μια χώρα 10.000.000, οι παπαγάλοι κραβγάζανε για πανδημία! Αισθάνομαι ότι βρισκόμαστε σε ένα πόλεμο και οι παρατάξεις είναι ξεκάθαρες. Τι πέφτουν οι πλούσιοι στους φτωχότερους. Όλες οι μορφές πολέμου ξεκινούν από τη μανία του ελέγχου των μαζών, για την ευημερία της υπόλοιπης ολιγαρχίας, κοινός:«Πως να το κάνουμε ρε μάγκες, έτσι θα γίνουν τα πράγματα γιατί αυτό μας βολεύει... κάποιοι θα πρέπει να πεθάνετε και οι πιο αντιδραστικοί θα σας κάνουμε τη χάρη να φύγετε από τους πρώτους, το πως, πότε και το γιατί, αφήστε το σ' εμάς!». Οι φτωχοί τι κάνουν;! Βγάζει ο ένας το μάτι του άλλου.
Μίσος. Το κυρίαρχο συναίσθημα. Ακόμα και όταν αγαπάμε κάποιες φορές οι αγάπη μας ξεκινάει ή καταλήγει στο το μίσος. Αγαπάω τα δάση και μισώ τις πόλεις. Αγαπάω τις γυναίκες και μισώ τους ομοφυλόφιλους, αγαπάω τους αριστερούς και μισώ τους δεξιούς, αγαπάω το ποδόσφαιρο και μισώ τους κωλόγαυρους, αγαπάω τη μάνα μου και μισώ το πατέρα μου, αγαπάω το χριστό και μισώ τους μουσουλμάνους, αγαπάω τους έλληνες και μισώ τους ξένους, αγαπάω τον πλουτισμό και μισώ τους φτωχούς, αγαπάω εσένα μέχρι να σε μισήσω. Το μίσος λοιπόν είναι το πιο κοντόφθαλμο των συναισθημάτων αλλά το γαμημένο μπορεί να έχει απίστευτη δυναμική και ένταση. Άνετα γίνεται η ενέργεια που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ξεκινήσει να καταστρέφει. Το μίσος είναι το πιο κοντόφθαλμο των συναισθημάτων γιατί έχει και τα πιο σαθρά επιχειρήματα για να γεννηθεί. Θα μου πείτε τώρα, ρε Ράκο δηλαδή αν εσένα σου σκοτώσει κάποιος ένα αγαπημένο σου πρόσωπο, αυτόν τον άνθρωπο μπορείς να τον αγαπήσεις;! Θα απαντήσω, ότι θα ήθελα να τον δέρνω για την υπόλοιπη ζωή του. Μέχρι να καταλάβω πως ότι έγινε δεν αλλάζει και να τα παράταγα πριν αποτρελαθώ. Δηλαδή το μόνο πράγμα για μένα τουλάχιστον, που μπορεί να πάει κόντρα στο μίσος και να το σβήσει να απελευθερώσει τον άνθρωπο από τα ψυχικά δεσμά που ακούσια ή εκούσια του περάστηκαν, δεν είναι το αντίθετό του, η αγάπη. Είναι η λογική. Μετασχηματίζουμε το πρόβλημα λοιπόν -Οι μετασχηματισμοί είναι το κρυφό εργαλείο που έχουν οι μαθηματικοί, όταν για κάποιο πρόβλημα, δεν ορίζεται λύση στο πεδίο που αναφέρεται, το μετασχηματίζουν και το πηγαίνουν προς λύση σε κάποιο άλλο πεδίο που λύνεται και φυσικά με τον αντίστροφο μετασχηματισμό ξανα γυρνάνε στο χώρο που χρειάζονται τη λύση, φυσικά μαζί με αυτήν-. Φεύγουμε από το πεδίο των συναισθημάτων -που τουλάχιστον για το παράδειγμα που θέσαμε δεν υπάρχει λύση-, και πάμε στο πεδίο της λογικής. Η λογική αν είναι σε καλή κατάσταση, θα καταφέρει το συναίσθημα του μίσους να το κάνει πένθος και τις όποιες ιδέες είχαμε, να φυλακίσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας δέρνοντας τον υπόλογο, να της αφήσουμε και να δούμε πως θα προχωρήσουμε παραπέρα.
Φόβος. Θα βάλεις την ουρά στα σκέλια, θα τον αντιμετωπίσεις, ή θα αρχίσεις, πανικόβλητα να δαγκώνεις λάστιχα διερχόμενων ποδηλάτων, όπως κάνουν κάποια σκυλιά στην Ιερά οδό. Μόνο οι ασυνείδητοι δεν αντιλαμβάνονται το φόβο ως ένα λογικότατο συναίσθημα. Έναν γρήγορο ορισμό που τουλάχιστον δίνω εγώ για τον όρο ασυνείδητος, είναι ο άνθρωπος που δεν έχει αντίληψη, κριτική ικανότητα και συναισθηματισμό. Ο φόβος λοιπόν είναι συναίσθημα το οποίο μπορεί να κάνει έναν ασυνείδητο άνθρωπο, αρνάκι ή λυσσασμένο λύκο.
Αν λοιπόν το μίσος είναι ένα όπλο γεμάτο σφαίρες, ο φόβος είναι το τρεμάμενο ή σταθερό δάχτυλο στη σκανδάλη. Τώρα όλα τα υπόλοιπα όπως, βιώματα, απόψεις, ιδέες, αντιλήψεις κτλ, αποτελούν το εγκεφαλικό παραλήρημα που μας ώθησε στο να στρέψουμε το πιστόλι αν όχι στο κεφάλι μας, αλλά προς την κατεύθυνση αυτή που μας γεμίζει φόβο και μίσος.
Συνήθως η μη αντιμετώπιση του φόβου κατάματα, στρέφει κάποιους σε φυγή κάποιους άλλους τους γεμίζει απωθημένα και τους υπόλοιπους να σφυρίζουν αδιάφορα. Πιστεύω ότι σημαντικότερη κατηγορία από κοινωνικής άποψης, είναι οι μερίδα ανθρώπων που η αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν τον φόβο τους κατάματα, τους γεμίζει απωθημένα.
Στα γρήγορα, η πρώτη κατηγορία είναι ψιλό αδιάφορη, αφού υπάρχει και η γνωστή λαϊκή παροιμία που λέει: «του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ». Η τρίτη κατηγορία είναι μπαλαντέρ, δηλαδή όσοι σφυρίζουν αδιάφορα, θα συνεχίσουν να σφυρίζουν αδιάφορα ή θα σφυρίζουν διάφορους ρυθμούς μέχρι να βρούνε παρέα και συμμάχους σε κοινούς φόβους και ίσως τότε νοιώσουν μια ασφάλεια για να αρχίσουν να μουρμουρίζουν κάτι. Τέλος η δεύτερη κατηγορία είναι η πιο επικίνδυνη.
Είναι η κατηγορία εκείνη που μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο καλύτερο μέσα από την πάλη, της γεφύρωσης του εσωτερικού του χάσματος, ή μπορεί να τον κάνει έναν ευκαιριακό κομπλεξάκο που πάντα θα αναζητά συνθήκες εύκολες για να βγάλει τα κόμπλεξ του και να επιβεβαιώσει την αξία του -βλέπε μέσος οπαδός των γλόμπων-. Παράδειγμα, οι ρατσιστικές επιθέσεις σε αναλογία 5 προς 1. Ξαφνικά γεμίσαμε «πατριώτες», που στο πρόσωπο πλανόδιων πωλητών βλέπουν τους κεφαλαιούχους που αφαίμαξαν με τη φοροδιαφυγή τους το κράτος. Στο πρόσωπο των καθαριστών παρ-μπριζ βλέπουν το κλεμμένο μεροκάματο των παιδιών τους και πάει λέγοντας. Για όλα τα δεινά αυτού του τόπου, ευθύνονται οι σκουρόχρωμοι παράνομοι μετανάστες και για τα ντόπια λαμόγια που λυμαίνονται θέσεις κρατικής ή δημόσιας εξουσίας π.χ. διευθηντάδες τελωνείων, πρόεδροι νοσοκομείων, μεγαλοεπιχειρηματίες μπισναδόρους και τα υπόλοιπα εξαπτέρυγα, που συνοδεύουν την κρατική κουστωδία της αφαίμαξης, εις βάρος του ανυποψίαστου πολίτη, ούτε λόγος.
Να κάνουμε κάτι ξεκάθαρο, η ζωή δεν μπορεί να είναι παράνομη. Η εγκληματική τάση του ανθρώπου δεν προσδιορίζεται από το χρώμα του. Δεν μπορεί το έγκλημα ενός μετανάστη να παρουσιάζετε σαν «στυγερό», «αποτρόπαιο» και ταυτόχρονα, τα ξεκληρίσματα «τσι κρήτης», να διακιολογούνται από την παράδοση του τόπου. Το σίγουρο είναι, ότι όσο μεγαλώνει η φτώχεια θα αυξάνεται και η εγκληματικότητα. Αυτά τα ποσά είναι ανάλογα μεταξύ τους.
Πιστεύω ότι πίσω από το αίσθημα του φόβου που καλλιεργούν και τις συνθήκες που το δημιουργούν, τα κοινωνικοπολιτικά παπαγαλάκια, κρύβεται η εκμετάλλευση της ανάγκης που έχει ο κοσμάκης γενικά για ασφάλεια. Μη ξεχνάτε ότι η ασφάλεια σαν «παροχή υπηρεσιών», είναι ένας κλάδος που αποφέρει μεγάλη κονόμα.
Όπως δεν θα λυπηθείς να τα σκάσεις, για να κάνεις το καλύτερο δυνατό για την υγεία σου, έτσι δεν θα λυπηθείς να δώσεις τα φράγκα σου για την ασφάλειά σου. Στη περίπτωση που δεν έχεις φράγκα τι κάνεις; Ψηφίζεις...γλόμπους! Φτάνεις στο σημείο να πάρεις το νόμο στα χέρια σου ή να επικροτείς τα τάγματα εφόδου.
Οι φτωχοί, στρέφονται ενάντια στους φτωχότερους. Η αστική τάξη βαράει παλαμάκια. Τα μέτρα στο κοινοβούλιο ψηφίζονται αβέρτα. Κάνουμε τη ζωή μας μύζερη και φοβική, μέσα και έξω από το σπίτι μας. Όλα αυτά, γιατί αρνιόμαστε να καταλάβουμε την αιτία του όλου προβλήματος. Αρνιόμαστε να καταλάβουμε, γιατί η κατανόηση του πραγματικού προβλήματος, θα μας φέρει μπρος στον πραγματικό υπόλογο της κατάστασης, τον οποίο φυσικά, δεν ψηνόμαστε και πολύ να αντιμετωπίσουμε.
Δεν μπορώ να σχολιάσω τη δολοφονία του Παύλου στο Κερατσίνι... Δεν έχει νόημα είναι πολύ σαφές το όλο περιστατικό... Αράζεις στη γειτονιά σου, βλέπεις την ομάδα σου με τη παρέα σου πίνεις καμιά μπυρίτσα, είσαι και κοινωνικά ευαίσθητος και ασχολείσαι με τα κοινά της γειτονιάς σου, κάτι φασίστες μέσα στο μαγαζί, παίζονται τίποτα ματιές -αφού σε ξέρουν για την αντιφασιστική σου δράση, μέσα από τραγούδια, όχι από λοστούς και μπουνίδια!-, σκέφτονται οι γλόμποι ότι «ωραία! ευκαιρία είναι να τον γαμήσουμε και αυτόν και τη κοπέλα του και τη παρέα του», κάνουν τα τηλέφωνά τους... Και έρχονται και σε σφάζουν στο πεζοδρόμιο. Έτσι απλά._ Τι δεν καταλαβαίνεις;!
Μπορώ όμως να θυμηθώ... Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, Αγγελική Παπαθανασοπούλου, Παρασκευή Ζούλια, Επαμεινώνδας Τσακάλης, Μιχάλης Καλτεζάς, Νίκος Ντεμπονέρας, Μιχάλης Πρέκας, Χριστόφορος Μαρίνος, τα θύματα που κάηκαν ζωντανοί μέσα στο κτήριο του Κάπα Μαρούση, -εκπληκτική ομοιότητα με το περιστατικό της MARFIN- ,Ιάκωβος Κούμης, Σταματίνα Κανελλοπούλου ,Γρηγόρης Λαμπράκης, Σωτήρης Πέτρουλας ,Δημήτριος Παπαρηγόπουλος, δεν μπορώ να θυμηθώ άλλους, αλλά, μπορώ να προσθέσω κάμποσους ανώνυμους μετανάστες που δεν πρόκειται να μάθουμε ποτέ τι και πως. Όταν ζούμε εν ψυχρώ δολοφονία «έλληνα» σε κεντρικό δρόμο στο Κερατσίνι... σκεφτείτε τι γίνεται στα σκοτεινά στενά.
Αυτό το άρθρο είχα ξεκινήσει να το γράφω πριν τις τελευταίες εκλογές... Δεν το τελείωσα εδώ και τόσο καιρό. Τελείωσε όμως, τις μέρες, που ο μύθος ζωντάνεψε. Τις μέρες που αν δεν αρχίσει αλλαγή στη συνείδηση μερικών, προσωπικά για μένα, πάει να πει ότι έχουν απαρνηθεί την ανθρώπινη φύση τους. Έχουν μετουσιωθεί σε κάτι άλλο. Τι άλλο δεν ξέρω, αυτοί μπορεί να νομίζουν ότι είναι ελοχίμ, νεφελίμ, από το διάστημα, απόγονοί του Δευκαλίωνα, ότι τέλος πάντων παπαριά τους έχουν ταΐσει συστηματικά αυτά τα χρόνια τα διάφορα μικροκάναλα που βγάλαν μέχρι και υπουργούς. Γελάω!
Τελευταία φορά που σφίχτηκε τόσο άτσαλα η καρδιά μου, ήταν στις 5-5-2010, και πριν από τότε, ήταν στις 6-12-2008.
Υ.Γ.1 Όσοι συνεχίζετε να θέλετε στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές να ψηφίσετε και αποτελείτε μέρος των ηθικών αυτουργών... Πλέον δεν έχετε κανένα επιχείρημα περί άγνοιας... Απλά μέχρι το Μάιο φροντίστε να μην δημιουργήσετε, επιχείρημα μνήμης...
Υ.Γ.2 Τελικά η φάση των «αγανακτισμένων», από μεριάς πλατείας θέριεψε τον ΠΑ.ΡΙ.ΖΑ και από μεριάς Αμαλίας... τους ΓΛΟΜΠΟΥΣ;!
Υ.Γ.3 Τα πράγματα για το πως ξεπήδησαν ξαφνικά τόσοι φασίστες με 12%, αξίζει να αρχίσουμε να τα ερευνάμε από τα χρόνια του σχολείου και να τα κλείσουμε στη προπαγάνδα των ΜΜΕ που πρώτα έφερε το ΛΑ.ΟΣ και μετά μια φτέρνα δίπλα, τους «καθαρόαιμους». Ένα ωραίο τσιτάτο είναι το «Κοιμάσαι πατριώτης ξυπνάς φασίστας» Το βρίσκω μια ωραία κάθετη πάσα στη πλάτη της άμυνας της κοινωνίας. Κάνουμε πάσα δηλαδή στους φασίστες κάποιον που απλά αγαπάει τη χώρα του και το πολιτισμό της. Δεν είναι κακό να αγαπάς το περιβάλλον που μένεις είτε το λες γειτονιά ή χώρα, -νομίζω πρέπει να το αγαπάς-, δεν είναι επίσης κακό να σέβεσαι και να εμπνέεσαι από διάφορους πολιτισμούς που έχουν υπάρξει -το βρίσκω πολύ λογικό-, όπως εμπνέεσαι από τη μουσική και γενικά τις τέχνες, το πρόβλημα ξεκινάει, όταν αρχίζεις να πιστεύεις, ότι όλα αυτά σου ανήκουν κατ' αποκλειστικότητα και να ταυτίζεσαι με ανθρώπους και καταστάσεις περασμένων αιώνων, έτσι για να κλέψεις λίγο σημασία αφού σαν προσωπικότητα είσαι ένα μηδενικό.Φυσικά δέχομαι το επιχείρημα πως κάποιος αν δεν έχει και το φασίστα μέσα του δεν καταλήγει σε συμμορίες τέτοιου τύπου.
Υ.Γ.4 Συνθήματα του τύπου «Φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες» και «Φασίστες σας ψάχνουμε», με καυλώνουν και εμένα, αλλά δεν ψάχνω κανέναν, μερικούς παίζει και να τους ξέρουμε, είναι ο θείος, κάποιος ξάδερφος, ο γείτονας, ένας φίλος... Που γουστάριζε να δει τους Γλόμπους να ρίχνουν γροθιά στο κατεστημένο... Με τη μαχαιριά στο παλικάρι; Γουστάρετε ακόμα;! Κουφάλες... Εδώ για τον Αλέξη και ψελλίζονταν από τους καθώς πρέπει φιλήσυχους οικογενειάρχες, «Τι δουλειά είχε στα Εξάρχεια...». Θέλετε τα παιδιά σας όπως και τα μυαλά σας μαντρωμένα μέσα στα σπίτια σας και στις επιλογές σας. Οτιδήποτε διαφορετικό σας φέρνει πανικό.
Υ.Γ.5 Εδώ δες τα χάλια σου λιγόψυχε, φτωχολιμούτζη, ψωροπερήφανε ελληνάκο. Αφού παράτησες τις κομματικές σου σημαίες στο σπίτι, έτρεξες να αρπάξεις κανά ρουχαλάκι από τα «παιδιά», όπως λέει κάποια ηλίθια σε μια στιγμή στο βίντεο. Εκτός από την ασφάλεια στη γειτονιά θες και ασφάλεια στο ντύσιμο και γενικά σε ότι σου δίνουν,έδιναν και θα σου δίνουν τσάμπα. Πάντα θα τρέχεις προς τα εκεί. (ΞΕΦΤΙΛΑ)
Υ.Γ.6 Παρακάτω δες και καμάρωσε τους κοινωνικούς σου αγώνες. (Τσάμπα Μάγκας...)
Υ.Γ.7 Ας πάρουν και μια συνέντευξη από τη μπατσίνα που συνέλαβε το ξεφτυλοπούτανο παχύδερμο φασιστο-μαχαιροβγάλτη... Να μας πει τι ανέκδοτα λέγανε οι άλλοι 11 συνάδελφοί της όσοι ώρα χάζευαν το περιστατικό.
Υ.Γ.8 Για όσους ουρλιάζουν περί νομικών εργαλείων που θα θέσουν τη ναζιστική συμμορία εκτός νόμου, να υπενθυμίσω ότι η συγκεκριμένη οργάνωση υπάρχει από το 1981 -αν δεν κάνω λάθος-, τώρα τη θυμηθήκατε και σας βγήκαν όλες οι ευαισθησίες; Κάπως υποκριτικό το βρίσκω.
Υ.Γ.9 Δημοσιογράφοι, βουλευτές και λοιποί λακέδες κράζουν σαν τις γριές πουτάνες, για ανάγκη δημιουργίας καινούριου νομικού καθεστώτος που πλημμελήματα θα τα κάνει κακουργήματα και έτσι θα αντιμετωπίσουν καλύτερα τέτοιου είδους φαινόμενα κτλ... Παπάρια λαδορίγανη -Ε Τάρα;!-. Για παιδεία...! Για συνείδηση και ανθρωπιά; κουβέντα! ψηλά γράμματα! Τι περιμένεις από ένα κράτος που δεν έβγαλε ποτέ στη σέντρα τα ονόματα των ελλήνων δοσίλογων και συνεργατών των ναζί... Έτσι για να γνωριζόμαστε σιγά-σιγά. Υπέροχα όμως στιγμάτισε και δολοφόνησε όσους αγωνιστές δε γούσταρε -Ναι! κυρίως αριστερούς μιας αριστεράς που στις μέρες μας υπάρχει μόνο το φάντασμά της, το οποίο φυσικά χρησιμοποιείται για καθαρά ψηφοθηρικούς σκοπούς- σε Κεσσαριανές, φυλακές, εξορίες, ΕΑΤ-ΕΣΑ κτλ. Από τους Γερμανοτσολιάδες λογοδότησε άραγε κανείς; Συγνώμη ξέχασα, βάλλανε τους χουντικούς φυλακή. Εντάξει ναι.
Υ.Γ.10 Σταματήστε ρε παπαγάλοι να μιλάτε συνεχώς για εμφύλιο, κάθε φορά που οι ενέργειες και οι πρακτικές του συστήματός σας, βγάζουν το κόσμο στο δρόμο. Έκτος πια και αν οι μισοί κάτοικοι του οικοπέδου είναι όντως φασίστες και μας το κρύβετε και οι άλλοι μισοί αντιφασίστες. Τότε πράγματι οδηγούμεθα σε εμφύλιο.
Υ.Γ.11 Προσπαθήστε να μη κολλάτε ταμπέλες πάνω σας. Μη συμπεριφέρεστε σαν να είσαστε κάποιο «μαγαζί» που έχει ανάγκη από μαρκίζα για να φαίνεται. Προσωπικά έχω καταφέρει να έχω μόνο μια ταμπέλα, φίλαθλος του ποδοσφαίρου και μέσα από αυτό αγάπησα την ΑΕΚ -φυσικά για τη μπάλα που έπαιζε εκείνο το καιρό και όχι επειδή μου έχουν βγάλει κάποιο μεροκάματο ή στο τάδε μέρος πλακώσαμε στο ξύλο τους δείνα και πάει κλαίγοντας.- Δηλαδή στα 28 μου το μόνο που μπορώ να δηλώσω, είναι ότι είμαι ΑΕΚ. Ανώριμος; Μπορεί. Δεν έχω την ωριμότητα τη δικιά σας να λέω ότι είμαι αριστερός, δεξιός, πατριώτης, ΚΚΕ, ΝΔ, ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, Πασόκος ,Αναρχικός, Τροτσκιστής, Λενινιστής, Μαρξιστής, ΜΑΟιστής, μηδενιστής και βαριέμαι να γράφω τι άλλο. Ξέρω μόνο τι δεν είμαι. Ξέρω μόνο με ποίους δεν θέλω να είμαι.
Υ.Γ.12 Θανάση ένα ευχάριστο τέλος σε όλη τη ταλαιπωρία.
Υ.Γ.13 Ο Rooster γύρισε από το Αγκίστρι;!
Υ.Γ.14 Μικρέ γιε χρόνια καλά για τις 19... Καλύτερα που είσαι Κρήτη αυτές τις μέρες.
Υ.Γ.15 Μιχαλιό τι νέα από Μυτιλήνη; Έφυγε το καλοκαίρι ή ακόμα;
Υ.Γ.16 Γιωργάρα Φ. Που είσαι φίλο; Απολύθηκες ή ακόμα;!
Υ.Γ.17 Θα ήθελα να βάζω και τραγούδια με ξένο στοίχο, απλά για το μπλογκ προτιμώ τη γηγενή γλώσσα των ινδιάνων και με έμφαση στο ραπ και γιατί μου αρέσει και για λόγους αμεσότητας στο νόημα.
Και το ρεμπέτικο προσφέρει όλα τα παραπάνω του Υ.Γ.17
Διαβάστε...
Γκρεμίζοντας το μύθο της Χρυσής Αυγής
Να ξεκινήσουμε με μια βασική παραδοχή. Είμαστε παράσιτα.
Πάνω σε αυτόν τον ελλειψοειδές πλανήτη, είμαστε ο μοναδικός οργανισμός που ζει παρασιτικά. Δηλαδή ζούμε καταστρέφοντας το ίδιο μας το σπίτι. Το απομυζούμε, σιγά-σιγά και με το καιρό, αγνοώντας το γεγονός πως αυτός ο πλανήτης θα τη παλέψει και χωρίς εμάς. Ξεχνάμε ότι επιστρέφοντας στη μήτρα, όχι της μάνας μας, αλλά τη πλανητική μήτρα, δεν υπάρχει περίπτωση να πάρουμε τίποτα μαζί μας, πέραν, από κάποια ρούχα που άλλοι θα φορέσουν σε εμάς, περίπου με τη διαδικασία, που μας έντυναν οι γιαγιάδες μας το πρωί, για να πάμε στο σχολείο και εμείς κάναμε το ψόφιο κοριό για να τη σκαπουλάρουμε.
Για μένα αυτός είναι ο βασικός λόγος, που χαλάει η μανέστρα που παράγει τη συμβίωση, σε μικρή ή και σε μεγάλη κλίμακα. Έχουμε τη καταστροφή μέσα μας, είναι το βασικό κομμάτι του κακού μας εαυτού, που όλοι λίγο πολύ έχουμε. Είμαστε απίστευτα ταλαντούχοι, στο να δημιουργούμε επιχειρήματα για να εκδηλώσουμε, την όρεξή μας για καταστροφή. Άσε που το να καταστρέφεις είναι πάντα πιο εύκολο από το να δημιουργείς. Τι θες τώρα; Παραδείγματα;! Πιο εύκολα καταστρέφεις ένα σπίτι, παρά το χτίζεις, πιο εύκολα, καταστρέφεις ένα μυαλό παρά του δίνεις παιδεία, πιο εύκολα αποβλακώνεις κάποιον, παρά του βγάζεις κριτική ικανότητα, πιο εύκολα γίνεσαι παρτάκιας παρά αλληλέγγυος, τέλος, πιο εύκολα σκοτώνεις κάποιον παρά να φέρεις ένα παιδί στο κόσμο και να φροντίσεις να γίνει ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Ντάξει; το κατάλαβες;!
Έλεγε ένας τοίχος παλιά κάπου στα Εξάρχεια, «Αφού δεν τους τρώτε γιατί τους σκοτώνετε;», εποχή του πολέμου ιράκ Νο2. Πόλεμος, η τελευταία πράξη του έργου, τον ζούμε στα γειτονικά κράτη των ζούμε και στο οικόπεδό μας, σε πιο σικάτη μορφή όμως. Έχεις 4.000 αυτοκτονίες τα τελευταία τρία χρόνια, από τι αυτοκτόνησαν; Δεν παίζει να έχασαν όλοι τα λεφτά τους στο καζίνο, ούτε να έπιασαν τη γυναίκα τους με το κολλητό τους -συγνώμη για το σεξιστικό-... Μούγκα γενικά! Θυμηθείτε τότε με τον Η1Ν1, όπου για 20 περιστατικά θανάτου σε μια χώρα 10.000.000, οι παπαγάλοι κραβγάζανε για πανδημία! Αισθάνομαι ότι βρισκόμαστε σε ένα πόλεμο και οι παρατάξεις είναι ξεκάθαρες. Τι πέφτουν οι πλούσιοι στους φτωχότερους. Όλες οι μορφές πολέμου ξεκινούν από τη μανία του ελέγχου των μαζών, για την ευημερία της υπόλοιπης ολιγαρχίας, κοινός:«Πως να το κάνουμε ρε μάγκες, έτσι θα γίνουν τα πράγματα γιατί αυτό μας βολεύει... κάποιοι θα πρέπει να πεθάνετε και οι πιο αντιδραστικοί θα σας κάνουμε τη χάρη να φύγετε από τους πρώτους, το πως, πότε και το γιατί, αφήστε το σ' εμάς!». Οι φτωχοί τι κάνουν;! Βγάζει ο ένας το μάτι του άλλου.
Μίσος. Το κυρίαρχο συναίσθημα. Ακόμα και όταν αγαπάμε κάποιες φορές οι αγάπη μας ξεκινάει ή καταλήγει στο το μίσος. Αγαπάω τα δάση και μισώ τις πόλεις. Αγαπάω τις γυναίκες και μισώ τους ομοφυλόφιλους, αγαπάω τους αριστερούς και μισώ τους δεξιούς, αγαπάω το ποδόσφαιρο και μισώ τους κωλόγαυρους, αγαπάω τη μάνα μου και μισώ το πατέρα μου, αγαπάω το χριστό και μισώ τους μουσουλμάνους, αγαπάω τους έλληνες και μισώ τους ξένους, αγαπάω τον πλουτισμό και μισώ τους φτωχούς, αγαπάω εσένα μέχρι να σε μισήσω. Το μίσος λοιπόν είναι το πιο κοντόφθαλμο των συναισθημάτων αλλά το γαμημένο μπορεί να έχει απίστευτη δυναμική και ένταση. Άνετα γίνεται η ενέργεια που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ξεκινήσει να καταστρέφει. Το μίσος είναι το πιο κοντόφθαλμο των συναισθημάτων γιατί έχει και τα πιο σαθρά επιχειρήματα για να γεννηθεί. Θα μου πείτε τώρα, ρε Ράκο δηλαδή αν εσένα σου σκοτώσει κάποιος ένα αγαπημένο σου πρόσωπο, αυτόν τον άνθρωπο μπορείς να τον αγαπήσεις;! Θα απαντήσω, ότι θα ήθελα να τον δέρνω για την υπόλοιπη ζωή του. Μέχρι να καταλάβω πως ότι έγινε δεν αλλάζει και να τα παράταγα πριν αποτρελαθώ. Δηλαδή το μόνο πράγμα για μένα τουλάχιστον, που μπορεί να πάει κόντρα στο μίσος και να το σβήσει να απελευθερώσει τον άνθρωπο από τα ψυχικά δεσμά που ακούσια ή εκούσια του περάστηκαν, δεν είναι το αντίθετό του, η αγάπη. Είναι η λογική. Μετασχηματίζουμε το πρόβλημα λοιπόν -Οι μετασχηματισμοί είναι το κρυφό εργαλείο που έχουν οι μαθηματικοί, όταν για κάποιο πρόβλημα, δεν ορίζεται λύση στο πεδίο που αναφέρεται, το μετασχηματίζουν και το πηγαίνουν προς λύση σε κάποιο άλλο πεδίο που λύνεται και φυσικά με τον αντίστροφο μετασχηματισμό ξανα γυρνάνε στο χώρο που χρειάζονται τη λύση, φυσικά μαζί με αυτήν-. Φεύγουμε από το πεδίο των συναισθημάτων -που τουλάχιστον για το παράδειγμα που θέσαμε δεν υπάρχει λύση-, και πάμε στο πεδίο της λογικής. Η λογική αν είναι σε καλή κατάσταση, θα καταφέρει το συναίσθημα του μίσους να το κάνει πένθος και τις όποιες ιδέες είχαμε, να φυλακίσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας δέρνοντας τον υπόλογο, να της αφήσουμε και να δούμε πως θα προχωρήσουμε παραπέρα.
Φόβος. Θα βάλεις την ουρά στα σκέλια, θα τον αντιμετωπίσεις, ή θα αρχίσεις, πανικόβλητα να δαγκώνεις λάστιχα διερχόμενων ποδηλάτων, όπως κάνουν κάποια σκυλιά στην Ιερά οδό. Μόνο οι ασυνείδητοι δεν αντιλαμβάνονται το φόβο ως ένα λογικότατο συναίσθημα. Έναν γρήγορο ορισμό που τουλάχιστον δίνω εγώ για τον όρο ασυνείδητος, είναι ο άνθρωπος που δεν έχει αντίληψη, κριτική ικανότητα και συναισθηματισμό. Ο φόβος λοιπόν είναι συναίσθημα το οποίο μπορεί να κάνει έναν ασυνείδητο άνθρωπο, αρνάκι ή λυσσασμένο λύκο.
Αν λοιπόν το μίσος είναι ένα όπλο γεμάτο σφαίρες, ο φόβος είναι το τρεμάμενο ή σταθερό δάχτυλο στη σκανδάλη. Τώρα όλα τα υπόλοιπα όπως, βιώματα, απόψεις, ιδέες, αντιλήψεις κτλ, αποτελούν το εγκεφαλικό παραλήρημα που μας ώθησε στο να στρέψουμε το πιστόλι αν όχι στο κεφάλι μας, αλλά προς την κατεύθυνση αυτή που μας γεμίζει φόβο και μίσος.
Συνήθως η μη αντιμετώπιση του φόβου κατάματα, στρέφει κάποιους σε φυγή κάποιους άλλους τους γεμίζει απωθημένα και τους υπόλοιπους να σφυρίζουν αδιάφορα. Πιστεύω ότι σημαντικότερη κατηγορία από κοινωνικής άποψης, είναι οι μερίδα ανθρώπων που η αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν τον φόβο τους κατάματα, τους γεμίζει απωθημένα.
Στα γρήγορα, η πρώτη κατηγορία είναι ψιλό αδιάφορη, αφού υπάρχει και η γνωστή λαϊκή παροιμία που λέει: «του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ». Η τρίτη κατηγορία είναι μπαλαντέρ, δηλαδή όσοι σφυρίζουν αδιάφορα, θα συνεχίσουν να σφυρίζουν αδιάφορα ή θα σφυρίζουν διάφορους ρυθμούς μέχρι να βρούνε παρέα και συμμάχους σε κοινούς φόβους και ίσως τότε νοιώσουν μια ασφάλεια για να αρχίσουν να μουρμουρίζουν κάτι. Τέλος η δεύτερη κατηγορία είναι η πιο επικίνδυνη.
Είναι η κατηγορία εκείνη που μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο καλύτερο μέσα από την πάλη, της γεφύρωσης του εσωτερικού του χάσματος, ή μπορεί να τον κάνει έναν ευκαιριακό κομπλεξάκο που πάντα θα αναζητά συνθήκες εύκολες για να βγάλει τα κόμπλεξ του και να επιβεβαιώσει την αξία του -βλέπε μέσος οπαδός των γλόμπων-. Παράδειγμα, οι ρατσιστικές επιθέσεις σε αναλογία 5 προς 1. Ξαφνικά γεμίσαμε «πατριώτες», που στο πρόσωπο πλανόδιων πωλητών βλέπουν τους κεφαλαιούχους που αφαίμαξαν με τη φοροδιαφυγή τους το κράτος. Στο πρόσωπο των καθαριστών παρ-μπριζ βλέπουν το κλεμμένο μεροκάματο των παιδιών τους και πάει λέγοντας. Για όλα τα δεινά αυτού του τόπου, ευθύνονται οι σκουρόχρωμοι παράνομοι μετανάστες και για τα ντόπια λαμόγια που λυμαίνονται θέσεις κρατικής ή δημόσιας εξουσίας π.χ. διευθηντάδες τελωνείων, πρόεδροι νοσοκομείων, μεγαλοεπιχειρηματίες μπισναδόρους και τα υπόλοιπα εξαπτέρυγα, που συνοδεύουν την κρατική κουστωδία της αφαίμαξης, εις βάρος του ανυποψίαστου πολίτη, ούτε λόγος.
Να κάνουμε κάτι ξεκάθαρο, η ζωή δεν μπορεί να είναι παράνομη. Η εγκληματική τάση του ανθρώπου δεν προσδιορίζεται από το χρώμα του. Δεν μπορεί το έγκλημα ενός μετανάστη να παρουσιάζετε σαν «στυγερό», «αποτρόπαιο» και ταυτόχρονα, τα ξεκληρίσματα «τσι κρήτης», να διακιολογούνται από την παράδοση του τόπου. Το σίγουρο είναι, ότι όσο μεγαλώνει η φτώχεια θα αυξάνεται και η εγκληματικότητα. Αυτά τα ποσά είναι ανάλογα μεταξύ τους.
Πιστεύω ότι πίσω από το αίσθημα του φόβου που καλλιεργούν και τις συνθήκες που το δημιουργούν, τα κοινωνικοπολιτικά παπαγαλάκια, κρύβεται η εκμετάλλευση της ανάγκης που έχει ο κοσμάκης γενικά για ασφάλεια. Μη ξεχνάτε ότι η ασφάλεια σαν «παροχή υπηρεσιών», είναι ένας κλάδος που αποφέρει μεγάλη κονόμα.
Όπως δεν θα λυπηθείς να τα σκάσεις, για να κάνεις το καλύτερο δυνατό για την υγεία σου, έτσι δεν θα λυπηθείς να δώσεις τα φράγκα σου για την ασφάλειά σου. Στη περίπτωση που δεν έχεις φράγκα τι κάνεις; Ψηφίζεις...γλόμπους! Φτάνεις στο σημείο να πάρεις το νόμο στα χέρια σου ή να επικροτείς τα τάγματα εφόδου.
Οι φτωχοί, στρέφονται ενάντια στους φτωχότερους. Η αστική τάξη βαράει παλαμάκια. Τα μέτρα στο κοινοβούλιο ψηφίζονται αβέρτα. Κάνουμε τη ζωή μας μύζερη και φοβική, μέσα και έξω από το σπίτι μας. Όλα αυτά, γιατί αρνιόμαστε να καταλάβουμε την αιτία του όλου προβλήματος. Αρνιόμαστε να καταλάβουμε, γιατί η κατανόηση του πραγματικού προβλήματος, θα μας φέρει μπρος στον πραγματικό υπόλογο της κατάστασης, τον οποίο φυσικά, δεν ψηνόμαστε και πολύ να αντιμετωπίσουμε.
Δεν μπορώ να σχολιάσω τη δολοφονία του Παύλου στο Κερατσίνι... Δεν έχει νόημα είναι πολύ σαφές το όλο περιστατικό... Αράζεις στη γειτονιά σου, βλέπεις την ομάδα σου με τη παρέα σου πίνεις καμιά μπυρίτσα, είσαι και κοινωνικά ευαίσθητος και ασχολείσαι με τα κοινά της γειτονιάς σου, κάτι φασίστες μέσα στο μαγαζί, παίζονται τίποτα ματιές -αφού σε ξέρουν για την αντιφασιστική σου δράση, μέσα από τραγούδια, όχι από λοστούς και μπουνίδια!-, σκέφτονται οι γλόμποι ότι «ωραία! ευκαιρία είναι να τον γαμήσουμε και αυτόν και τη κοπέλα του και τη παρέα του», κάνουν τα τηλέφωνά τους... Και έρχονται και σε σφάζουν στο πεζοδρόμιο. Έτσι απλά._ Τι δεν καταλαβαίνεις;!
Μπορώ όμως να θυμηθώ... Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, Αγγελική Παπαθανασοπούλου, Παρασκευή Ζούλια, Επαμεινώνδας Τσακάλης, Μιχάλης Καλτεζάς, Νίκος Ντεμπονέρας, Μιχάλης Πρέκας, Χριστόφορος Μαρίνος, τα θύματα που κάηκαν ζωντανοί μέσα στο κτήριο του Κάπα Μαρούση, -εκπληκτική ομοιότητα με το περιστατικό της MARFIN- ,Ιάκωβος Κούμης, Σταματίνα Κανελλοπούλου ,Γρηγόρης Λαμπράκης, Σωτήρης Πέτρουλας ,Δημήτριος Παπαρηγόπουλος, δεν μπορώ να θυμηθώ άλλους, αλλά, μπορώ να προσθέσω κάμποσους ανώνυμους μετανάστες που δεν πρόκειται να μάθουμε ποτέ τι και πως. Όταν ζούμε εν ψυχρώ δολοφονία «έλληνα» σε κεντρικό δρόμο στο Κερατσίνι... σκεφτείτε τι γίνεται στα σκοτεινά στενά.
Αυτό το άρθρο είχα ξεκινήσει να το γράφω πριν τις τελευταίες εκλογές... Δεν το τελείωσα εδώ και τόσο καιρό. Τελείωσε όμως, τις μέρες, που ο μύθος ζωντάνεψε. Τις μέρες που αν δεν αρχίσει αλλαγή στη συνείδηση μερικών, προσωπικά για μένα, πάει να πει ότι έχουν απαρνηθεί την ανθρώπινη φύση τους. Έχουν μετουσιωθεί σε κάτι άλλο. Τι άλλο δεν ξέρω, αυτοί μπορεί να νομίζουν ότι είναι ελοχίμ, νεφελίμ, από το διάστημα, απόγονοί του Δευκαλίωνα, ότι τέλος πάντων παπαριά τους έχουν ταΐσει συστηματικά αυτά τα χρόνια τα διάφορα μικροκάναλα που βγάλαν μέχρι και υπουργούς. Γελάω!
Τελευταία φορά που σφίχτηκε τόσο άτσαλα η καρδιά μου, ήταν στις 5-5-2010, και πριν από τότε, ήταν στις 6-12-2008.
Σχεδόν και θα πετυχαίνανε φοβερή συχνότητα, ανά διετία.
Υ.Γ.1 Όσοι συνεχίζετε να θέλετε στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές να ψηφίσετε και αποτελείτε μέρος των ηθικών αυτουργών... Πλέον δεν έχετε κανένα επιχείρημα περί άγνοιας... Απλά μέχρι το Μάιο φροντίστε να μην δημιουργήσετε, επιχείρημα μνήμης...
Υ.Γ.2 Τελικά η φάση των «αγανακτισμένων», από μεριάς πλατείας θέριεψε τον ΠΑ.ΡΙ.ΖΑ και από μεριάς Αμαλίας... τους ΓΛΟΜΠΟΥΣ;!
Υ.Γ.3 Τα πράγματα για το πως ξεπήδησαν ξαφνικά τόσοι φασίστες με 12%, αξίζει να αρχίσουμε να τα ερευνάμε από τα χρόνια του σχολείου και να τα κλείσουμε στη προπαγάνδα των ΜΜΕ που πρώτα έφερε το ΛΑ.ΟΣ και μετά μια φτέρνα δίπλα, τους «καθαρόαιμους». Ένα ωραίο τσιτάτο είναι το «Κοιμάσαι πατριώτης ξυπνάς φασίστας» Το βρίσκω μια ωραία κάθετη πάσα στη πλάτη της άμυνας της κοινωνίας. Κάνουμε πάσα δηλαδή στους φασίστες κάποιον που απλά αγαπάει τη χώρα του και το πολιτισμό της. Δεν είναι κακό να αγαπάς το περιβάλλον που μένεις είτε το λες γειτονιά ή χώρα, -νομίζω πρέπει να το αγαπάς-, δεν είναι επίσης κακό να σέβεσαι και να εμπνέεσαι από διάφορους πολιτισμούς που έχουν υπάρξει -το βρίσκω πολύ λογικό-, όπως εμπνέεσαι από τη μουσική και γενικά τις τέχνες, το πρόβλημα ξεκινάει, όταν αρχίζεις να πιστεύεις, ότι όλα αυτά σου ανήκουν κατ' αποκλειστικότητα και να ταυτίζεσαι με ανθρώπους και καταστάσεις περασμένων αιώνων, έτσι για να κλέψεις λίγο σημασία αφού σαν προσωπικότητα είσαι ένα μηδενικό.Φυσικά δέχομαι το επιχείρημα πως κάποιος αν δεν έχει και το φασίστα μέσα του δεν καταλήγει σε συμμορίες τέτοιου τύπου.
Υ.Γ.4 Συνθήματα του τύπου «Φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες» και «Φασίστες σας ψάχνουμε», με καυλώνουν και εμένα, αλλά δεν ψάχνω κανέναν, μερικούς παίζει και να τους ξέρουμε, είναι ο θείος, κάποιος ξάδερφος, ο γείτονας, ένας φίλος... Που γουστάριζε να δει τους Γλόμπους να ρίχνουν γροθιά στο κατεστημένο... Με τη μαχαιριά στο παλικάρι; Γουστάρετε ακόμα;! Κουφάλες... Εδώ για τον Αλέξη και ψελλίζονταν από τους καθώς πρέπει φιλήσυχους οικογενειάρχες, «Τι δουλειά είχε στα Εξάρχεια...». Θέλετε τα παιδιά σας όπως και τα μυαλά σας μαντρωμένα μέσα στα σπίτια σας και στις επιλογές σας. Οτιδήποτε διαφορετικό σας φέρνει πανικό.
Υ.Γ.5 Εδώ δες τα χάλια σου λιγόψυχε, φτωχολιμούτζη, ψωροπερήφανε ελληνάκο. Αφού παράτησες τις κομματικές σου σημαίες στο σπίτι, έτρεξες να αρπάξεις κανά ρουχαλάκι από τα «παιδιά», όπως λέει κάποια ηλίθια σε μια στιγμή στο βίντεο. Εκτός από την ασφάλεια στη γειτονιά θες και ασφάλεια στο ντύσιμο και γενικά σε ότι σου δίνουν,έδιναν και θα σου δίνουν τσάμπα. Πάντα θα τρέχεις προς τα εκεί. (ΞΕΦΤΙΛΑ)
Υ.Γ.6 Παρακάτω δες και καμάρωσε τους κοινωνικούς σου αγώνες. (Τσάμπα Μάγκας...)
Υ.Γ.7 Ας πάρουν και μια συνέντευξη από τη μπατσίνα που συνέλαβε το ξεφτυλοπούτανο παχύδερμο φασιστο-μαχαιροβγάλτη... Να μας πει τι ανέκδοτα λέγανε οι άλλοι 11 συνάδελφοί της όσοι ώρα χάζευαν το περιστατικό.
Υ.Γ.8 Για όσους ουρλιάζουν περί νομικών εργαλείων που θα θέσουν τη ναζιστική συμμορία εκτός νόμου, να υπενθυμίσω ότι η συγκεκριμένη οργάνωση υπάρχει από το 1981 -αν δεν κάνω λάθος-, τώρα τη θυμηθήκατε και σας βγήκαν όλες οι ευαισθησίες; Κάπως υποκριτικό το βρίσκω.
Υ.Γ.9 Δημοσιογράφοι, βουλευτές και λοιποί λακέδες κράζουν σαν τις γριές πουτάνες, για ανάγκη δημιουργίας καινούριου νομικού καθεστώτος που πλημμελήματα θα τα κάνει κακουργήματα και έτσι θα αντιμετωπίσουν καλύτερα τέτοιου είδους φαινόμενα κτλ... Παπάρια λαδορίγανη -Ε Τάρα;!-. Για παιδεία...! Για συνείδηση και ανθρωπιά; κουβέντα! ψηλά γράμματα! Τι περιμένεις από ένα κράτος που δεν έβγαλε ποτέ στη σέντρα τα ονόματα των ελλήνων δοσίλογων και συνεργατών των ναζί... Έτσι για να γνωριζόμαστε σιγά-σιγά. Υπέροχα όμως στιγμάτισε και δολοφόνησε όσους αγωνιστές δε γούσταρε -Ναι! κυρίως αριστερούς μιας αριστεράς που στις μέρες μας υπάρχει μόνο το φάντασμά της, το οποίο φυσικά χρησιμοποιείται για καθαρά ψηφοθηρικούς σκοπούς- σε Κεσσαριανές, φυλακές, εξορίες, ΕΑΤ-ΕΣΑ κτλ. Από τους Γερμανοτσολιάδες λογοδότησε άραγε κανείς; Συγνώμη ξέχασα, βάλλανε τους χουντικούς φυλακή. Εντάξει ναι.
Υ.Γ.10 Σταματήστε ρε παπαγάλοι να μιλάτε συνεχώς για εμφύλιο, κάθε φορά που οι ενέργειες και οι πρακτικές του συστήματός σας, βγάζουν το κόσμο στο δρόμο. Έκτος πια και αν οι μισοί κάτοικοι του οικοπέδου είναι όντως φασίστες και μας το κρύβετε και οι άλλοι μισοί αντιφασίστες. Τότε πράγματι οδηγούμεθα σε εμφύλιο.
Υ.Γ.11 Προσπαθήστε να μη κολλάτε ταμπέλες πάνω σας. Μη συμπεριφέρεστε σαν να είσαστε κάποιο «μαγαζί» που έχει ανάγκη από μαρκίζα για να φαίνεται. Προσωπικά έχω καταφέρει να έχω μόνο μια ταμπέλα, φίλαθλος του ποδοσφαίρου και μέσα από αυτό αγάπησα την ΑΕΚ -φυσικά για τη μπάλα που έπαιζε εκείνο το καιρό και όχι επειδή μου έχουν βγάλει κάποιο μεροκάματο ή στο τάδε μέρος πλακώσαμε στο ξύλο τους δείνα και πάει κλαίγοντας.- Δηλαδή στα 28 μου το μόνο που μπορώ να δηλώσω, είναι ότι είμαι ΑΕΚ. Ανώριμος; Μπορεί. Δεν έχω την ωριμότητα τη δικιά σας να λέω ότι είμαι αριστερός, δεξιός, πατριώτης, ΚΚΕ, ΝΔ, ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, Πασόκος ,Αναρχικός, Τροτσκιστής, Λενινιστής, Μαρξιστής, ΜΑΟιστής, μηδενιστής και βαριέμαι να γράφω τι άλλο. Ξέρω μόνο τι δεν είμαι. Ξέρω μόνο με ποίους δεν θέλω να είμαι.
Υ.Γ.12 Θανάση ένα ευχάριστο τέλος σε όλη τη ταλαιπωρία.
Υ.Γ.13 Ο Rooster γύρισε από το Αγκίστρι;!
Υ.Γ.14 Μικρέ γιε χρόνια καλά για τις 19... Καλύτερα που είσαι Κρήτη αυτές τις μέρες.
Υ.Γ.15 Μιχαλιό τι νέα από Μυτιλήνη; Έφυγε το καλοκαίρι ή ακόμα;
Υ.Γ.16 Γιωργάρα Φ. Που είσαι φίλο; Απολύθηκες ή ακόμα;!
Υ.Γ.17 Θα ήθελα να βάζω και τραγούδια με ξένο στοίχο, απλά για το μπλογκ προτιμώ τη γηγενή γλώσσα των ινδιάνων και με έμφαση στο ραπ και γιατί μου αρέσει και για λόγους αμεσότητας στο νόημα.
Και το ρεμπέτικο προσφέρει όλα τα παραπάνω του Υ.Γ.17
Διαβάστε...
Γκρεμίζοντας το μύθο της Χρυσής Αυγής
Είναι η πρώτη φορά φίλε ράκο που διαβάζω άρθρο σου και δεν ξέρω τι να γράψω ή πως να το εκφράσω...απλά...ΟΡΓΗ...!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι κάτι τέτοιες στιγμές που, πούμε δεν πούμε, κάτι μόνο οι απάνθρωποι δεν θα καταλάβουν από τα ίδια τα γεγονότα.
ΔιαγραφήΥ.Γ. Εκτιμώ πως «Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών» για τη κάθαρση της νεοναζιστικής συμμορίας ξεκίνησε... Με το παραδοσιακό τους τρόπο, άρχισαν να ξεφορτώνονται -αφού πρώτα θα τους κάνουν και μάρτυρες ενάντια του συστήματος- κάποια από τα επικίνδυνα γραφικά τους στελέχη, για να έρθουν στη θέση τους οι κυριλέ χαρτογιακάδες, πρώην μπάτσοι,κυπατζίδες κτλ. Αυτό που έλεγε ο τιτανοτεράστιος δημοσιογράφος περί σοβαρής ναζιστικής συμμορίας, πιστεύω ότι θα το ζήσουμε.
Υ.Γ.2 Προς το παρόν ούτε μια έμμεση κατηγορία στο φυσικό τους αρχηγό για τη δολοφονία. Τυχαίο;! Θα δείξει. Απλά δεν πιστεύω με τίποτα ότι τους έπιασε ο πόνος και κράζουν σαν τις χήρες στο κρεβάτι.
Υπάρχουν πολλοί από εμάς που θα αρνηθούμε μέχρι τέλους να παίξουμε το παιχνίδι της διελκυνστείδας των δυο άκρων. Χρύσανθε, μην στοιχιματίσεις το μουστάκι σου, θα το ξυρίσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι τελείωσς σίγουρη ότι αυτή την στιγμή οι ζωές όλων μας, όσων δεν κοιτάμε τη δουλίτσα μας, είναι έκθετες στον κίνδυνο. Σε θανάσιμο κίνδυνο. Έχουμε όλοι το ρίσκο του Παύλου. Θυμάμαι, προ τριών μηνών, είχα μπει σε ταξί, μιλούσα στο κινητό με μία φίλη για τους φασίστες και όταν έκκλεισα το τηλ ο ταρίφας με ύφος προφανώς παραινετικό με συμβούλευσε να μην μιλάω για τέτοια θέματα δημοσίως. Του απάντησα ότι είναι δημοκρατικό δικαίωμα η ελευθερία του λόγου, το μόνο που μας έχει απομείνει και ότι εάν χαθεί κι αυτό, τότε χάνεται και η δημοκρατία, για χάρη της οποίας περιστέλλονται διάφορα άλλα φυσικά δικαιώματα.
Λοιπόν, μετά τη δολοφονία του Παύλου, που είναι μια δολοφονία πολιτική με στόχο την φίμωση των αντιφρονούντων, δενξέρω τι σκατά δημοκρατία μας έχει απομείνει. Φυσικά, ο ένοχος θα τιμωρηθεί. Φτ'ανει όμως αυτό; Ο φονιάς είναι κάμποσες μέρες στην στενή, όμως οι δρόμοι και τα καφέ της Αθήνας είναι ασφαλή; Δικαιοσύνη θα απονεμηθεί για τον φονιά (όχι τόσο στο δικαστήριο, όσο μέσα στην στενή από τους "ξένους" που τόσο μίσησε), ο φασισμός όμως θα έχει ξεδοντιαστεί;;;
Μελετάω τους γνωστούς μου που ψόφησαν τη χρυσή βροχή... Είναι κάποιοι συγγενείς που τρώνε χώσιμο από την οικογένειά τους, αλλά δεν αντιδρούν, είναι κακομαθημένα πλουσιόπαιδα (ο μπαμπάς έβγαλε φράγκα επί των μεγάλων κομμάτων) με αυταρχικές μανάδες και αδιάφορους γονείς, είναι κάτι συμμαθητές μου παιδιά της σφαλιάρες που φούσκωσαν ξαφνικά... Είναι οι πιο αμόρφωτοι, οι χωρίς προσωπικότητα... Άλλωστε, κάτι γελοίοι κοιλαράδες που βαυκαλίζονταν ότι είναι απόγονοι του Λεωνίδα (!) δεν αμφανίζονταν και στις φωτογραφίες του ναζιστικού κάμπινγκ;
Λοιπόν, αυτοί οι αρρωστημένοι, οι επηρμένοι, οι κομπλεξικοί, οι πουθενάδες είναι αυτοί που έστειλαν το φασισμό στη Βουλή (δήθεν για πλάκα), είναι αυτοί που κατεβαίνουν στο δρόμο εν είδει μπράβου δήθεν για να προστατεύσουν την Ελληνίδα γιαγιά (αποδείχτηκε ότι η Ελληνίδα γιαγιά ήταν μάνα υποψήφιου βουλευτή), είναι αυτοί που αρθρογραφούν στην φυλλάδα που μεγαλοφασίστα κομιστή για ένα κομμάτι ψωμί...
Διαφωνώ, Ράκο, με αυτό που έθεσες περί άγνοιας. Άγνοια όταν πας να ψηφίσεις δεν υπάρχει. Δεν υπήρχε για πασοκονεοδημοκράτες όλα αυτά τα χρόνια, δεν υπάρχει για τους ψηφοφόρους του ναζισμού. Ένα πράγμα υπάρχει: το συμφέρον. Οι φασιστοψηφοφόροι έχουν ένα κοινό συμφέρον. Να αλλάξει την κατάσταση ένα αόρατο μαγικό χέρι. Όχι το δικό τους (για περισσότερες πληροφορίες σας παραπέμπω στο δαχτυλίδι του Γύγη, του Πλάτωνα). Κι ας δολοφονεί το χέρι, κι ας δέρνει, κι ας πουλάει μπραβιλίκι. Αρκεί να φτύνει και να λοιδορεί και να ασχημονεί σε βάρος όλων αυτών που ο ίδιος χοντρομαλάκας ψήφιζε τόσα χρόνια. Έτσι εννοούμε εμείς οι απόγονοι του ΠΕρικλέους τον πολίτη. Εντολέα δολοφονίας και άλλων εγκλημάτων.
Και κάτι τελευταίο. Αισθάνομαι ότι η προφητεία σου κοντά ένα χρόνο πριν επαληθεύεται. Είμαστε στην εποχή που θα χάσουμε πολλούς φίλους και θα κερδίσουμε πολλούς συντρόφους.
Υ.Γ. Η δολοφονία του Παύλου μού ξέσκισε την καρδιά. Θα μπορούσε να ήταν αδελφός μου. Δεν ήταν, από θέμα τύχης. Τι αλλάζει αυτό;
Sister of Mercy
Επειδή από το κείμενό μου παραπάνω, έτσι όπως το ξαναδιάβασα (περα από πολλά ορθογραφικά λάθη λόγω ταχύτητας) διαπίστωσα ότι φαίνεται πως βγάζω τον εαυτό μου απέξω, κάνω διορθωτική δήλωση:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι ένας από τους χοντρομαλάκες που ψήφισαν τρεις φορές μεγάλο κόμμα και σας λέω με κάθε ειλικρίνεια ότι ήξερα τι κόμμα ψήφιζα, το θεωρούσα απλώς καλύτερο από όλα τα υπόλοιπα, τελείως στην λογική "στους στραβούς βασιλεύει ο μονόφθαλμός". Τότε ήταν η εποχή των αγελάδων των χοντρών και δεν με πολυένοιαζε η πολιτική. Με ένοιαζε απλώς να βγει ο κατά τη γνώμη μου λιγότερο απατεώνας, ο οποίος θα είχε μεγαλύτερη ευαισθησία σε θέματα που αφορούν την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Αυτό ήταν το μοναδικό πολιτικό μου κριτήριο. Ήξερα συνεπώς και για την ανηθικότητα του κ. τάδε Υπουργού και για τις κλεψιές του κυρίου δείνα. Ήξερα. Ήξερα. Ήξερα. Είχα την πολυτέλεια να μη με απασχολεί.Επέτρεψα στον εαυτό μου να είναι σε πολιτική νάρκη.
Sister of Mercy
http://www.youtube.com/watch?v=DNjKM9-Reiw
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ποσοι αλλοι ελληναραδες....
και παπαδες...
Καλά το βίντεο είναι φοβερή σούμα!! ΔΕΙΤΕ ΤΟ!
ΔιαγραφήΛουλούδι φωτιάς βγαίνει στους τάφους,μήνυμα στέλνουν οι πρώτοι νεκροί!!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://a.disquscdn.com/uploads/mediaembed/images/626/8970/original.jpg.ΤΣΕΚΑΡΕΤΕ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΤΟ 81'!
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω διαβάσει αρκετές αναρτήσεις αν κι έχω ακόμα μπόλικο υλικό. Δεν ήξερα σε ποια απ'όλες ήθελα να σχολιάσω, αλλά βρήκα αυτή για να γράψω τις παρατηρήσεις μου.. σχετικά με τα χρυσά "κοτόπουλα" ο καθένας ξεχωριστά δεν έχει παρά να δράσει ενάντια κι όχι να περιμένει τις εξελίξεις και το σύστημα το οποίο συμφωνώ πως θα τα "σφάξει" όταν αυτά δε θα 'ναι χρήσιμα. γιατί όλο και περισσότεροι νέοι και παλαιότεροι ακολουθούν τη μόδα της φασιστικής οργάνωσης κι όλο και περισσότερος χρόνος έτσι χάνεται για μια καλύτερη ΖΩΗ! ναι, ζωή το λένε κι έρχεται μια φορά κι αυτό είναι το μόνο που πρέπει να συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος (ποιος?..άλλη συζήτηση..) ώστε να έχει πιθανότητα να απαλαχθεί από συναισθήματα που τον αιχμαλωτίζουν(βλέπε μίσος)..ίσως και να μην απαλαχθεί και ποτέ αφού ο εγκέφαλος στέλνει τόσα πολλά ηλεκτρικά σήματα που ο οργανισμός αδυνατεί να ξεχωρίσει..η προσπάθεια μετράει όμως..μετράει στον εαυτό του ενός(αυτουνού που την κάνει) (για το πως μετράει, προκαλώ σε μια ανάγνωση της ανάρτησης 20 Αυγούστου σχετικά με το Νικόλα). Αν έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα της προσπάθειας τότε μετράει και για το σύνολο. ένα κείμενο σαν αυτό που καταπιάνει το χώρο πάνω από τα σχόλια, μπορεί να γίνει ένα πολύ όμορφο ερέθισμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. ο προφορικός σου λόγος Ράκο είναι τόσο ταιριαστός με το γραπτό (αυτό που λέμε ντάλε κουάλε) κι αυτό είναι ταλέντο μεγάλο και καθηλωτική ικανότητα..
Μετά από τόση κουβέντα στη λίμνη, τελικά συμφωνήσαμε και κάπου;! (έχω καταλάβει καλά;)
ΔιαγραφήΥ.Γ.1 Αυτά τα ηλεκτρικά σήματα και οι διάφορες διαδρομές που παίρνουν στο κεφάλι του κάθε ανθρώπου αποτελούν τη πηγή της απόλυτης ομορφιάς και της χειρότερης ασχήμιας που μπορούμε να καταλάβουμε και να εκφράσουμε, ως παράσιτα που είμαστε. Τι να κάνεις;!Λοβοτομή σε όλους για να γίνουμε το ίδιο;!
λοβοτομή σε κανέναν. εδώ είμαστε, με διάλογο να περιπλανηθούμε στα διάφορα σημεία του κεφαλιού... αλλά το σημαντικό είναι ότι οι άνθρωποι αλλάζουν κι επηρεάζονται πανέυκολα (π.χ. ΜΜΕ). τι καλά που θα 'ναι να επηρεάζονται από ένα όμορφο κείμενο, από μια απλή συζήτηση..όπως και να χει, ιντερνετικά συμφωνήσαμε σε μεγάλο βαθμό (και ναι, έχεις καταλάβει πολύ καλά)..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τις αλλαγές και τις δικές μου και των ανθρώπων γενικότερα έχω ένα θέμα. Δε μου κάθεται καλά σαν έννοια η αλλαγή. Προτιμώ την έννοια αυτήν της εξέλιξης. Φαινομενικά φαντάζει ότι αυτές οι δύο καταστάσεις αν δεν είναι ίδιες έχουν τουλάχιστον, παράλληλες σχέσεις. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι δύο εντελώς αντίθετες διαδικασίες. Ίσως κάποιος που αλλάζει σε σχέσει με κάποιον που εξελίσσεται, να καταλήξουν στον ίδιο προορισμό, θεωρώ ότι αυτός που αλλάζει, στο δρόμο έχει χάσει τα περισσότερα από αυτά που είχε και δεν του έκαναν, κοινώς ξεχνάει από που ξεκίνησε. Αυτός που εξελίσσεται φροντίζει από την άλλη να κρατήσει το παρελθόν του στη μνήμη του, όχι για να το σέρνει σαν βάρος, αλλά για να θυμάται και να μην ξαναγυρίσει στα πράγματα που αποφάσισε να αφήσει, για να προχωρήσει. Συχνά συναντάμε αυτή τη φάση με την εξής ατάκα «Πώς άλλαξε έτσι αυτός/ή;! Δεν τον αναγνωρίζω!» και «Ρε τον θυμάσαι τον τάδε ή τη τάδε... Έγινε γαμώ τα παιδιά ή Τι παπάρας έγινε αυτός/ή».
ΔιαγραφήΝομίζω να έγινα κάπως κατανοητός, ωραίος και ο γραπτός λόγος αλλά προτιμώ την αμεσότητα του προφορικού, στη φάση που μια συζήτηση ζυμώνεται!
(είναι όμορφο που έχω καταλάβει καλά)
όπως το θέτεις, την έννοια της εξέλιξης προτιμώ κι εγώ, απλώς δεν αφαιρώ στη λέξη αλλαγή τη μνήμη της αφετηρίας γι'αυτό και δε διαχώρησα τις έννοιες. Εξάλλου μια αλληλεπίδραση ίσως να μη φέρει αλλαγή. Θα ακουστούν όμως όλες οι απόψεις και στο τέλος ο καθένας θα ξέρει γιατί κράτησε είτε άλλαξε είτε εξέλιξε την άποψή του..
ΔιαγραφήΥ.Γ. ποιντ στον προφορικό!
Βιολόγος δεν θα γίνεις;! Ωραίο θέμα να ασχοληθείς με το πως λειτουργεί ο άνθρωπος και να λυθεί επιτέλους το μυστήριο αν όντως επιλέγουμε, το αν θα αλλάξουμε ή το πως θα εξελιχθούμε, ή είναι όλα καταγεγραμμένα by default στο γενετικό μας κώδικα!; Οπότε να μην ελπίζουμε πως ο φασίστας μπορεί και αυτός αν προσπαθήσει να γίνει άνθρωπος!
ΔιαγραφήΥ.Γ.1 Ένα άρθρο -να διαβάζεις- την ημέρα το γιατρό τον κάνει πέρα.
Υ.Γ.2 point στο προφορικό, αλλά τα γραπτά μένουν και οι πράξεις κάνουν τη διαφορά.
Δηλώνω φυσιολάτρης οπότε έχω επιλέξει ένα θέμα λιγότερο βάρβαρο στη ζωή (χωρίς πειραματόζωα), αλλά η ερώτηση έχει απαντηθεί. Δεν είναι όλα καταγεγραμμένα, δεν υπάρχει γονίδιο φασισμού, τα ερεθίσματα όμως προς αυτή ή όποια άλλη κατεύθυνση αρχίζουν από τη βολική θεσούλα στην κοιλιά της μητέρας.
ΔιαγραφήΥ.Γ.2 το ποιντ στον προφορικό σε μια εποικοδομητική συζήτηση, το ποιντ στο γραπτό στο αποτέλεσμα της συζήτησης και τους προβληματισμούς για την επόμενη. Και δεύτερη φορά θα συμφωνήσουμε ότι οι πράξεις κάνουν τη διαφορά αδιαμφισβήτητα.
Ο άνθρωπος δηλαδή δεν είναι κομμάτι της φύσης; Για φαντάσου να υπήρχε γονίδιο φασισμού, κάποιοι θα προσπαθούσαν να το ξεριζώσουν και κάποιοι άλλοι να το πολλαπλασιάσουν.
ΔιαγραφήΥ.Γ.1 Δεν αρχίζουμε λίγο τη διαφωνία;!
κομμάτι της φύσης είναι κι αυτός, απλώς με τη λέξη φυσιολάτρης δηλώνω λατρεία στο κομμάτι γης που ο άνθρωπος δεν έχει (μέχρι στιγμής) κλέψει την παράσταση με τη δραστηριότητά του. Όσο για τα γονίδια τα επόμενα χρόνια μακάρι να μη δούμε ανθρώπους κατά παραγγελία στα εξωτερικά χαρακτηριστικά τους (βλ. μπλε μάτια-ξανθά μαλλιά) γιατί τότε θα ΄ναι που ο φασισμός θα αποτελεί το πρώτο επίκτητο χαρασκτηριστικό..αλλά ας μη μιλάμε με υποθέσεις..vamos a ver
ΔιαγραφήY.Γ.1 διαφωνία;;;..εσύ το ζήτησες..
Θα δούμε όντως... Από ντετερμινιστικής σκοπιάς το έργο έχει ήδη παιχτεί, απλώς εμείς ότι κόψαμε εισιτήριο για να μπούμε στην αίθουσα.
ΔιαγραφήΥ.Γ.1 Δε μου λες τζίνι πόσα ακόμα μπορώ να ζητήσω; Κλασικά μου έχουν μείνει άλλες δύο ευχές;!χαχα
Y.Γ.1 Mπορείς να ζητήσεις όσα θέλεις, η σκοπιά η δική μου δεν έχει προκαθορισμένο όριο ευχών..
ΔιαγραφήΈνα πράγμα σαν εκείνα τα κεράκια για τούρτες που, ανάβουν πάλι, μόνα τους, όταν τα σβήσει ο εορτάζων. Δώσ' του φύσημα, δώσ' του ευχή, έφτασαν τα κεράκια στη σαντιγί.
ΔιαγραφήΧμμ... Φυσικά το να ζητάς από μόνο του δεν λέει τίποτα. Το να εύχεσαι πάλι από μόνο του δεν λέει τίποτα. Η διάθεση που βγάζεις στα πράγματα έχει κάτι να πει σίγουρα, όπως και η προσπάθεια που καταβάλεις ώστε να αυξήσεις τις πιθανότητες για να συμβούν πράγματα λέει κάτι. Άρα καλά κάνεις και δεν έχεις προκαθορισμένο όριο ευχών.