Reconstruction

  

   Ανακατασκευή. Μου αρέσουν πολύ τα αντικείμενα και οι καταστάσεις που έρχονται από το παρελθόν, είναι λειτουργικές στο παρόν και αν δεν δημιουργηθεί κάποια αιτία, θα υπάρχουν και στο μέλλον.

   Η διαδικασία της ανακατασκευής για μένα έχει να κάνει σε δύο επίπεδα, το πρώτο, αφορά τη κυριολεξία της έννοιας, δηλαδή αναλαμβάνεις να συντηρήσεις, αποκαταστήσεις και να διατηρήσεις ένα αντικείμενο που κουβαλάει κάμποσα χρόνια ζωής στη πλάτη του. Το μυαλό σας μπορεί να τρέξει σε παλιά αυτοκίνητα-μηχανές, έπιπλα, πίνακες, σπίτια, ποδήλατα... κτλ. Το δεύτερο επίπεδο έχει να κάνει με τη μεταφορική ή αλληγορική έννοια μιας ανακατασκευής, όταν για παράδειγμα ταυτίζω τη πραγματική δουλεία που πρέπει να κάνω στο αντικείμενο σε σχέση με τη δουλεία που πνευματικά κάνω με τον εαυτό μου. Το έκαψα έτσι;! Λοιπόν για να καταλαβαινόμαστε θα δώσω τη πραγματικότητα για να πιάσουμε τη μεταφορά. Έχω ένα αυτοκινητάκι το οποίο πρωτοτσούλισε το 1975, στα χέρια μου είναι πλέον 6 χρόνια και όταν το είχα αγοράσει ο σκοπός μου ήταν να το διατηρήσω για αρχή, μετά να το συντηρήσω και αν τα καταφέρω -που θα τα καταφέρω-, να το ανακατασκευάσω και να γίνει «τσίλικο», όπως το ονειρεύομαι. Λίγο πολύ ότι κάνουμε και με τον εαυτό μας, τη ψυχή μας το μυαλό μας, κοιτάμε να τα διατηρήσουμε, προσπαθούμε να τα συντηρήσουμε και στη συνέχεια παλεύουμε για να τα ανακατασκευάσουμε, μιας και αυτά δεν μένουν αναλλοίωτα και ανέπαφα από το πέρασμα των χρόνων. Μπορεί να μη σκουριάζουν, παθαίνουν όμως τα δικά τους. Όλα αυτά τα 6 χρόνια που ο μικρός τσούλαγε, γινόταν γιατί τον πρόσεχα και όταν πρόσεχα το μικρό θυμόμουν ότι έπρεπε να προσέχω και εμένα. Αυτή τη στιγμή ο μικρός, αράζει σκεπασμένος και οι πινακίδες του κοιμούνται στην εφορία. Το σαράκι της ανακατασκευής, σταμάτησε και για μένα και για αυτόν, αλλά επειδή, αυτό σαράκι είναι και αργά ή γρήγορα θα σε ξανά φάει, ήρθε η προσφορά του φίλου μου του Κώστα, να μου χαρίσει δύο παλιά του ποδήλατα, ένα του 1978 και το άλλο του 1989 αν δεν κάνω λάθος. Δύο υπέροχα κουρσάκια σε χρόνια ακινησία.
    Βασικά πράγματα, που χρειαζόμαστε για να ασχοληθούμε, με τις ανακατασκευές είναι, χρόνο και υπομονή. Στο πρώτο είμαι πολύ κακός διαχειριστής και στο δεύτερο θα έλεγα ότι μου τελειώνει γρήγορα.
   Στη πορεία της ζωής του, ο άνθρωπος χρειάζεται να έχει κάποια σημεία αναφοράς. Είναι πολύ εύκολο να χαθείς καθώς πηγαίνεις προς το προορισμό σου, πόσο μάλλον όταν δεν ξέρεις καθόλου το δρόμο. Γιαυτό υπάρχουν οι χάρτες, οι πυξίδες, πιο παλιά τα αστέρια, στις μέρες μας τα GPS, σαν εργαλεία για να μη χάνεις το δρόμο σου. Τι συμβαίνει όμως στη πραγματική ζωή, εκεί που το ταξίδι είναι πνευματικό, ψυχικό, συναισθηματικό;! Τι χάρτες υπάρχουν και πια GPS για να σου δείξουν το δρόμο, ώστε να φτάσεις εκεί που θες;. Σε καλύτερη μοίρα βρίσκονται όσοι έχουν μέσα τους ένα όραμα, μια ιδέα, ή το όνειρό τους και το ακολουθούν. Σε πιο δύσκολη θέση βρίσκονται όσοι δεν είχαν ποτέ ή έχουν χάσει κάποιο από αυτά τα αρχέγονα κίνητρα που ρέπουν τον άνθρωπο προς τη δημιουργία, τη χαρά μέσα από τις όποιες δυσκολίες, αλλά με σκοπό να προστεθεί άλλο ένα λιθαράκι στο πνευματικό,συναισθηματικό οικοδόμημα που λίγο πολύ όλοι χτίζουμε. Τα σημεία αναφοράς που θα μας κρατήσουν στη πορεία μας για το τελικό προορισμό μπορούν να είναι διάφορα, όπως άνθρωποι του περιβάλλοντός μας, οι αναμνήσεις μας, τα πράγματα που μας αρέσουν, τα πράγματα που δεν μας αρέσουν, οι εμπειρίες μας.
   Όλα είναι μέρος του αγώνα που δίνουμε για να ικανοποιήσουμε και για να δικαιολογήσουμε την ύπαρξή μας στη ζωή. Ο καθένας από το μετερίζι του, ο καθένας με την αιτία του.
   Όπως είπα, η ανακατασκευή είναι μια ιδιαίτερη διαδικασία, ο Zidane, μου πήρε προσωπικά κοντά δύο μήνες για να είναι έτοιμος, να ξανά τσουλήσει στο δρόμο και να μου χαρίσει ένα διαφορετικό χαμόγελο μιας καινούριας οδηγικής αίσθησης και κάποιες τούμπες με τα πόδια μου κολλημένα στις δέστρες. Την ικανοποίηση της ολοκλήρωσης της δουλειάς μαζί με τις ωραίες στιγμές πάνω στα γυαλόχαρτα και τις σπάτουλες για το τρίψιμο αλλά και στις μπυρίτσες και τα γέλια που κάναμε με τον Μώλωπα λύνοντας τη μεσαία τριβή. Θα μπορούσα με 150 ευρώ να τον άφηνα σε ένα μάστορα και μετά από καμιά βδομάδα, να τον παραλάμβανα κουφέτο. Δεν θα είχα μάθει τίποτα και πολύ περισσότερο θα είχα χάσει όλες αυτές τις όμορφες στιγμές ενασχόλησης μαζί του, που λίγο πολύ προανέφερα.
   Έτσι γίνεται και η διαδικασία της προσωπικής μας ανακατασκευής, έχει στιγμές χαράς, προβληματισμού, αναζήτησης, απόλυτου χασίματος, άγνοιας, ανακάλυψης, απάθειας, φόβου, μοναξιάς, γούστου και φυσικά αγωνίας για το πότε και πόσο καλά θα τελειώσει όλη αυτή η φάση. Τι θα έχει μείνει τι θα έχει πεταχτεί και τι καινούριο θα έχει βρεθεί, μέσα στη ψυχή και το μυαλό μας. Θέλει υπομονή και επιμονή η όλη διαδικασία, είναι αρκετά μοναχική και ταυτόχρονα τόσο γεμάτη κατάσταση, η οποία φτιάχνει μεγάλο κοντράστ συναισθημάτων και σκέψεων. Το εσωτερικό μας σύστημα βρίσκετε σε αναταραχή τέτοια που νομίζεις πως λίγες δονήσεις ακόμα και θα ισοπεδωθούν τα πάντα. Είναι η στιγμή που αρχίζουν να γκρεμίζονται διάφορα εσωτερικά κεκτημένα και εκεί που θέλεις να τρέξεις σαν παλαβός να χώσεις κάπου το κεφάλι σου, παρατηρείς ότι υπάρχουν και πράγματα που μένουν στη θέση τους, αν όχι ανέπαφα αλλά με λίγους τσαμπουκάδες. Είναι οι βασικές μας οι αρχές, τα θεμέλιά μας που πάνω τους μπορούμε να ξαναχτίσουμε ότι έχει γκρεμιστεί ή να ανακατασκευάσουμε ότι στο παραπέντε έμεινε όρθιο. 
   

Κάπως έτσι ήταν τα καλούδια...



Το ρόζ είναι ένα Mercier του 1978 και το ασημί είναι ένα Rosignole του 1989

Το δίκιο του εργάτη...

special thanks στο φιλαράκι μου το «Μώλωπα» που έβαλε τα χεράκια του και πέραν της βοήθειας περάσαμε και ωραία την ώρα μας

Το καλύτερο ζουμί για να φύγουν οι σκουριές είναι η κοακόλα χωρίς πλάκα!

Στη Βιλαρίμπα ακόμα τρίβουν...

Σφουγγαράκι για το τρίψιμο οδοντόβουρτσα για το γυάλισμα.

ο Zidane, με το νέο του χρώμα

 Πήρε το όνομά του τιμής ένεκεν στον μεγάλο Γαλοαλγερινό ποδοσφαιριστή-άνθρωπο.

 

Υ.Γ.1 Το 2015 θα τρελαθούμε στο κουφέτο!

Υ.Γ.2 Σταυράκο έκανε δουλειά η καιρεούλα;!

Υ.Γ.3 Loca από το νότο στο βορρά σουλατσάρει η χάρη σου.
Υ.Γ.4 Οι «Λονδρέζοι» θα είναι Άγγλοι στο καλοκαιρινό ραντεβού τους;

Υ.Γ.5 Μου λείπετε φιλαράκια μου

Υ.Γ.6 Ο Αλέκος με τον μπαρμπαΚώστα πότε κατεβαίνουν Κρήτη;

Υ.Γ.7 Παλεύω καιρό να μαζέψω το κεφάλι μου ώστε να κλείσω αυτό το άρθρο, φταίει που τα έχω μπερδεμένα αυτή τη περίοδο.

Υ.Γ.8 Νάκο, είσαι η Atletico Madrid ιστορική ομάδα με σταθερή παρουσία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις που απλά ήρθε η στιγμή να σηκώσει και τη μεγάλη κούπα, ανταμοιβή για τα τόσα χρόνια ωραίας μπάλας.

Υ.Γ.9 Στη Μινεσότα λιώσανε τα χιόνια;! Ρίτα σε σκέφτομαι πολύ περισσότερο από όσο μιλάμε στο τηλέφωνο.

Υ.Γ.10 Καλό μήνα.
Υ.Γ.11 Θυμάμαι πιτσιρικάς να βλέπω formula1 με τα μεγαλύτερα ξαδέρφια μου και δεν μπορούσα να καταλάβω με τίποτα γιατί μετρούσαν σε χρόνο την απόσταση που είχαν οι πιλότοι μεταξύ τους και όχι σε μέτρα!. Ayrton Senna