Τι έγινε...; Αίγινα!!! (Μέρος 2ο)

   
Τι κοινό μπορεί να έχουν, ένας αρχαίος ναός, ένα χαμένο καράβι, η μέρα που σημειώνεται η μεγαλύτερη νύχτα -Φοβερό ε;! Η μέρα... Που σημειώνεται η μεγαλύτερη... Νύχτα-, οι Αρχαίοι Σουμέριοι, το ποδήλατο, το καλοκαίρι, ένα νησί, το γεύμα των πρωταθλητών, μαγιό με πετσέτες θαλάσσης, κάτι ξινοπούτσιδες υπάλληλοι ακτοπλοϊκής εταιρίας, μια ξινομούνα υπάλληλος του Ο.Λ.Π, η Θεσσαλονίκη, μια μπύρα, τρία σουβλάκια, ένα χαμένο στοίχημα, 18 βαθμοί Κελσίου, ηλιοφάνεια, 21 Δεκεμβρίου... Με μια Δευτέρα...;!

Τι έγινε....? Αίγινα!!!

  Βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα. Πλησιάζουν οι 'γιορτές'. Οι συνηθισμένες αλλά και επιθυμητές καιρικές συνθήκες για τη συγκεκριμένη περίοδο είναι το τσουχτερό κρύο και γιατί όχι και τα χιόνια. Όχι και για εμάς όμως. Εμείς είμαστε σε άλλη φάση, έχουμε άλλα γούστα. Επίσης δεν έχουμε μισθωτή σκλαβιά να μας σύρει στην στερεότυπη αντιμετώπιση των ημερών. Άρα θα γίνει κάπως έτσι... Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου, μονοήμερη εκδρομή με τα ποδήλατα στην Αίγινα!

«Πολέμα ψηλέ... Πολέμα!»

   Έπιασε 17 Δεκέμβρη για να βάλει κρύο. Σήμερα είναι η πρώτη μέρα που αισθάνθηκα κρύο. Στο σπίτι, στο ποδήλατο, στη μπάλα, στο σκάφος στο εξοχικό και στη καρδιά. Κρύες μέρες με κρύες διαθέσεις δεν είναι αυτό που θα λέγαμε stp συνθήκες.

Βαρκάδα Δεκέμβρη μήνα...

   Δεν ήταν κάτι καινούργιο. Πλέον κοντεύει να γίνει διαδικαστικού χαρακτήρα. Κάθε φορά είναι και διαφορετικό αλλά στην ουσία, ο σκοπός του είναι ίδιος. Απλά η κάθε φορά, με την επόμενη, έχουν αντίθετη φορά. Σε μπέρδεψα? Θέλω να πω ότι τη μία πάει Πειραιά - Ηράκλειο και την άλλη Ηράκλειο - Πειραιά. Και ξανά πάλι...

Μία βόλτα με απ' όλα!!

  Όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν να μη γίνει η αρχή του διαστήματος ανεργίας και να ξεκινήσει το πετάλι. Από το ένα κείμενο ανά τέσσερις μήνες, περνάμε στο επίπεδο του γραψίματος μέρα παρά μέρα. Το σταυρό μας να κάνουμε να έχουμε δουλειά! Επιβιβαστείτε να σας πάω μια βόλτα!

Το τέλος άλλης μιας εποχής και η εκκίνηση της ελευθερίας

   Όπως στο ποδήλατο, έτσι και στη ζωή όταν ανεβαίνεις μια ανηφόρα είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι μετά θα κατέβεις μια κατηφόρα. Είναι ανάλογα μεγέθη. Όσο μεγαλύτερη, σκληρή και κοπιαστική η ανηφόρα, τόσο μεγαλύτερη, ευχάριστη και με τρελή ταχύτητα η κατηφόρα. Μια τεράστια ανηφόρα της ζωής μου έλαβε τέλος. Έκατσα μία μέρα στο πιο ψηλό σημείο να ξεκουράσω το σώμα μου και τώρα... πάμε για κατηφόρα θανάτου!

Ο Δούκας της Βουργουνδίας προτιμάει το ποδήλατο

  Ποδηλατικό χτύπημα από τη Γαλλία... Τη πολιτική ευθύνη την αναλαμβάνει σεσημασμένη φίλη του μπλόγκ γνωστή και ως, «Sister of Mercy».
  Το μουσικό χαλί δικό μας...

La Gale - Passe Ton Chemin

Υ.Γ.1 Να υπενθυμίσουμε ότι για όποιον/α θέλει...zwhpodilato@hotmail.com

Λευτεριά στο 1(ένα) το... Κρατούμενο!

   Ότι αφήνεις σε αφήνει. Έχει μπει για τα καλά ο Νοέμβρης. Πάνω που είπαμε να μπούμε σε σειρά μετά τα του καλοκαιριού. Αυτός ο καιρός αυτές τις μέρες, δεν σε αφήνει να αγιάσεις και πολύ καλά κάνει.

Να μην ξεχνάω να κάνω και λίγο ποδήλατο...

  Δεν είναι λίγες οι φορές όπου κοιτάζεις ένα μέγεθος και ανάλογα από ποια σκοπιά θα το δεις, μπορεί να φανεί από λίγο έως τεράστιο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, το μέγεθος αυτό είναι ο χρόνος. Η πρώτη οπτική είναι ότι έχουν περάσει μόλις -σχεδόν- τρεις μήνες στη δουλειά και έχουμε άλλο τόσο. Η άλλη οπτική είναι για πότε πέρασαν τρεις ολόκληροι μήνες χωρίς να έχω κάνει ούτε μια πεταλιά.

Περί Δημοψηφίσματος...

  Στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία, έχουμε να δούμε την ύστατη μορφή Δημοκρατίας -δηλαδή ένα δημοψήφισμα- 41 ολόκληρα χρόνια. Από τότε, σε όλη την Ευρώπη έχουν διεξαχθεί δεκάδες δημοψηφίσματα σε πολλές χώρες. Έφτασε λοιπόν αυτή η ώρα και για την Ελλάδα.

Όχι! Ναί!;, Ναί! Όχι!;... Εμπρός;! Εμπρός;! Παρακαλώ!;

   

   Τη Κυριακή ο -Κυρίαρχος- λαός καλείται να πάρει τη κατάσταση στα χέρια του. Μετά το εθιμοτυπικό των εκλογών έχουμε για πρώτη φορά ύστερα από το 1974 -Αν δεν κάνω λάθος- δημοψήφισμα στο οικόπεδο που κατοικούμε.

Working class hero

  Έφτασε και πάλι η βραδιά που θέλω να γράψω ένα κείμενο. Εδώ που βρίσκομαι έχω ελάχιστους ανθρώπους όπου μπορώ να αραδιάσω ότι έχω μέσα στο μυαλό μου και να υπάρξει -όχι απαραίτητα κατανόηση αλλά τουλάχιστον- επικοινωνία. Και είναι σημαντική για μένα η επικοινωνία. Αλλιώς θα καθόμουν να μιλάω στα ντουβάρια. Αυτά που είναι φτιαγμένα από τούβλα και τσιμέντο, όχι τα δίποδα. Έτσι λοιπόν θα ξεμπουκώσω με ένα κείμενο.

Μέρες ανάποδα... Μετράμε.

3,2,1...

   Αύριο ξυπνάω ό,τι ώρα θέλω. Όχι όμως αργότερα από τη μία. Από αύριο η κατάσταση που ονομάζεται ρουτίνα, σταδιακά, δεν θα έχει καμιά σχέση με τη μέχρι τώρα καθημερινότητά μου. Για λίγο καιρό τουλάχιστον. Μετά θα δούμε. Μία-μία οι δουλειές. Πάω να κόψω λίγο δυόσμο και τέσσερα κομματάκια λάιμ και έρχομαι...!
Αμ μπάκ!

Sin City

   Έψαχνα τις προάλλες να βρω το πτυχίο μου του lower. Ένα πράγμα εδώ και δεκατρία χρόνια άχρηστο. Όχι οι γνώσεις, αλλά το πτυχίο ως πιστοποιητικό. Τότε είχα φανταστεί ότι σύντομα για κάπου θα χρειαζόταν, μέχρι προχθές το είχα ξεχάσει ως κατέχων προσόν. Χθες αναγκάστηκα να το ξανά θυμηθώ.

35% Αμοργός...

   Χθες ήταν το πρώτο βράδυ που έπεσα να κοιμηθώ με ανοιχτή τη μπαλκονόπορτα. Τα παντζούρια έτσι και αλλιώς τα έχω ανοιχτά χειμώνα καλοκαίρι μέρα και νύχτα. Άντε ψέματα, το πρωί όταν φεύγω για τη δουλειά τα κλείνω πλέον για να κρατάνε τη ζέστη έξω από το σπίτι. Με αυτό το μικρό τέχνασμα, το καλοκαίρι που μας πέρασε, στο ψυχιατρείο, το ένα και μοναδικό αίρκοντίσιο το ανοίξαμε μόλις δύο φορές! Μια μικρή παρένθεση για να μη στο παίζω ήρωας, το βράδυ που μαζευόμουν αρκετές φορές γύρναγε ένας ανεμιστήρας. 
Που λές... Σήμερα το πρωί σηκώθηκα με μια διεγερμένη όσφρηση από μυρουδιά δυόσμου.

Πέρασε ο πρώτος μήνας... Η Σύνοψη

  Σήμερα είναι το πρώτο βράδυ που θα αράξω σπίτι από τότε που ήρθα στο νησί. Ευκαιρία για κείμενο. Δεν θέλω πολλές κουβέντες αλλά σκέφτομαι πολλά. Τι καλύτερο από το να γράψω, λοιπόν? Ένας μήνας και κάτι μέρες στο νησί... Για πάμε να κάνουμε έναν μικρό απολογισμό μέχρι τώρα....

Η Καρλότα και το τρίκυκλο...

   Μπαράζ ποδηλατικών επιστολών αυτό το μήνα στο μπλόγκ! Πράγμα που είχε καιρό να συμβεί και φυσικά μας κάνει πολύ χαρούμενους. 
  Αυτή τη φορά η φίλη Γιώτα, ξετυλίγει το κουβάρι της προσωπικής της ιστορίας με το ποδήλατο πιάνοντας το από τα... Παιδικά της χρόνια!
  Φυσικά να θυμίσουμε πάλι ότι... Όποιος/α θέλει... zwhpodilato@hotmail.com

Διλλήματα που έχει η ζωή... Ποδήλατο.

   Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Ίδρωσες έτσι;! «Που θα το πάει πάλι ο μπαγάσας ο Ράκος...», σκέφτεσαι. Έχουμε και λέμε... Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα,

Είσαι έτοιμη; Φύγαμε!

   Το κείμενο που ακολουθεί είναι η μαρτυρία ενός ποδηλατομπαμπά και το ψηστήρι που... Δεν χρειάστηκε να κάνει στη μικρή του κόρη, για να την πείσει να αφήσουν το καροτσάκι για... Το ποδήλατο.

  Παντελή ευχαριστούμε πολύ.

  Υ.Γ. Υπενθυμίζουμε πως όποιος θέλει να μοιραστεί μια δική του ιστορία πάνω στα πετάλια... zwhpodilato@hotmail.com

Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα!! Τι, όχι?!

  Αν βάλω τις ημέρες πάνω στον ζυγό της χρονιάς, πλέον ο ζυγός θα κλίνει προς την πλευρά της Κρήτης. Την προηγούμενη χρονιά έζησα εδώ για περισσότερους από 6 μήνες. Φέτος, βρίσκομαι εδώ πιο νωρίς από ποτέ και αν όλα πάνε όπως έχουν υπολογιστεί, πάμε για διαμονή εφτά μηνών.

Μια Τετάρτη με 100χλμ πετάλι (Μέρος 2ο)

   

   Αν δεν έχετε διαβάσει το μέρος 1ο κλείστε το κείμενο και ξεκινήστε από εκεί. Ο μικρός γιος του κυρ Θόδωρα έχει δώσει κατά πολύ την απόλυτη εικόνα της εκδρομής μας και πραγματικά μου έχει δέσει τα δάχτυλα κόμπο. Δε ξέρω τι να γράψω. Κάτι φωτογραφίες και αυτές λίγες και ένα βίντεο έκπληξη έχει εδώ η φάση...!

Μια Τετάρτη με 100 χιλιόμετρα πετάλι.

  Οι μέρες που απομένουν είναι πια λίγες. Από αυτές, οι μέρες που θα έχουν κατάλληλο καιρό για πετάλι, θα είναι ακόμα λιγότερες. Η αυθόρμητη ανάγκη που μας βγήκε για να κάνουμε όσο περισσότερο πετάλι μπορούμε στον χρόνο που έχει απομείνει, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αυτή τη χειμερινή σεζόν δεν κάναμε κάποια ζόρικη βόλτα, μας οδήγησαν στην απόφαση. Μια βόλτα μέχρι τον Μαραθώνα.

minimal life...

    Ζήλεψα από το back2back του Σταυράκου και αναφέρομαι στα δύο κείμενα καπάκι. Παίζει γενικά μια αραιή συνάντηση πλέον με το μπλόγκ. Φταίνε φυσικά και οι ανησυχίες μου -λίγο πολύ όπως όλοι- και το χειρότερο αυτή η γαμημένη μουντάδα με βροχή που με ξεφτίλισε τελείως το τελευταίο καιρό. Κόντεψε να αλλάξει το παρατσούκλι από Ράκος σε νούφαρο. Βίτσιο, ανωμαλία, κακός συγχρονισμός, αλλά η πουτάνα η βροχή καθόταν πάνω από το κεφάλι μου και το τιμόνι του Ζιντάν σαν τα μαύρα σύννεφα στα καρτούν.

Αποστολή Πετάλι: Ότι αρπάξει ο κώλος μας!

  Ο Μάρτιος τελειώνει και ακόμα αναζητείται η Άνοιξη, πέρα από κάποιες αναλαμπές καλοκαιρίας. Έχει μουλιάσει το κοκκαλάκι μας από τη βροχή. Ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά που κάνουν την ζωή ακόμα ανεκτή στο Γιουνανιστάν είναι ο καιρός. Άμα σταματήσει να βοηθάει και αυτός, δεν μας βλέπω να την βγάζουμε καθαρή. Τις τελευταίες 2 μέρες, έβαλε ένα χεράκι.

Γράμμα από το ποδήλατο

  Αγαπητέ Ψηλέ...

   Πάνε τρία χρόνια από τότε που αποφάσισες με τον Σπυράκο να φτιάξετε το blog σας για να μοιράζεστε και με άλλους τις εικόνες και τις στιγμές που σας προσφέρουμε απλόχερα. Σήμερα θα γράψω ένα κείμενο κι εγώ, το ποδήλατο σου. Η Νταλίκα. Εκπροσωπώντας και τον -αραγμένο στο χωριό- Τσε και τον Ζιντάν. Και πολλά άλλα ποδήλατα.

10.949 μέρες

   Περνάει ο καιρός. Σε λίγες ώρες θα κλείσουμε το μάτι στα 29 και θα το ανοίξουμε στα 30 χρόνια μας. Τι πλάκα που έχει. Νομίζω όλοι έχουμε κάποιες στιγμές τις οποίες τις έχουμε ονομάσει ως αποτύπωμα, σημείωμα... Στο χρόνο... Κάπως έτσι;! Εγώ τις έχω ονομάσει "Συναισθηματογραφία". Είναι εκείνες οι καταστάσεις όταν σε σπρώχνει η συναισθηματική ολοκλήρωση, που ότι και να κάνεις όπου και να είσαι αποφασίζεις και λες εγώ αυτή τη στιγμή που ζω τώρα θα τη θυμάμαι για πάντα.

Θα 'ναι... σαν να μπαίνει η Άνοιξη!!

  Βρισκόμαστε στην περίοδο που συγκρούονται οι ατάκες οι οποίες συνοδεύουν τον μήνα που πέρασε, καθώς και αυτόν που τρέχει. Ο Φλεβάρης κι αν 'φλεβίσει'... καλοκαίρι θα μυρίσει! Από την άλλη, Μάρτης, γδάρτης και παλουκοκαύτης! Θέλουμε να πιστεύουμε την ατάκα του Φλεβάρη αλλά δεν γίνεται να μη λάβουμε υπ' όψην ότι έχουμε δει τα χειρότερα κρύα τον Μάρτιο. Προς το παρόν πηγαίνουμε καλά και όπως σκάνε τα πρώτα ανθάκια στα δέντρα, έσκασε και το νέο κείμενο στο blog. Για πάμε να δούμε....

Ρόδα, τσάντα και... Κοπάνα

   Πέρασε ένας μήνας, πέρασε και ένας χρόνος όμως. Γιατί όχι τώρα και αν όχι τώρα, τότε πότε;! Μη πάει ο νους σου στο κακό. Δεν αναφέρομαι στα κοινωνικά διλήμματα των κατοίκων του οικοπέδου, τα οποία ψάχνουν να βρουν τις απαντήσεις τους μέσα από τις πολιτικές επιλογές που τους δίνει η Προεδρευομένη -Αστική- Δημοκρατία, που έχουμε για πολίτευμα.

Παύση χειμερίας νάρκης!

  Είκοσι δεκαπέντε.. Καλή χρονιά σε όλους. Ο χρόνος τρέχει σαν τρελός. Ένας φίλος με τα ίδια χρόνια -με τα δικά μου- είναι δάσκαλος. Τα παιδιά που δίνουν φέτος πανελλήνιες εξετάσεις, γεννήθηκαν όταν δίναμε πανελλήνιες εξετάσεις εμείς, μου είπε πάνω σε μια συζήτηση! Το συγκεκριμένο μέτρο 'σύγκρισης' μου προκάλεσε αυτό το μικρό σοκ του ανοιχτού στόματος και της ταχύρυθμης σκέψης ολίγων δευτερολέπτων. Βοήθεια μας!!!

96 ώρες

   Σήμερα είναι το πρώτο βράδυ που θα κοιμηθώ με τα παντζούρια κλειστά. Ο βασιλικός τελικά με διέψευσε. Δεν άντεξε το κρύο. Καλύτερα θα έλεγα ότι το φταίξιμο είναι όλο δικό μου, θα έπρεπε να γνωρίζω πως οι βασιλικοί δεν αντέχουν το κρύο, όπως γνωρίζω πλέον καλά, πως το κρύο δεν το αντέχουν ούτε οι παπαγάλοι.